Η -κατά Δένδια- νέα κυβερνητική πολιτική στα ελληνοτουρκικά: «Στάκα Τούρκο να γιομίσω»

Αν μη τι άλλο η παρούσα κυβέρνηση μας τροφοδοτεί συνεχώς με χιούμορ. Έστω κι' αν, στις σημερινές διόλου χαρούμενες συνθήκες, είναι μπλάκ χιούμορ. Και ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, έχει βαλθεί να κάνει το χειλάκι μας να γελάει. Έστω πικρόχολα. Διότι, μόνο στα σοβαρά δεν μπορεί να πάρει κανείς τους "αστεϊσμούς" του με σοβαρά γεγονότα που βρίσκονται εν εξελίξει κυριολεκτικά στην αυλή μας.

Δίχως να εγκαταλείπει, λοιπόν, το τροπάρι ότι η Τουρκία είναι απομονωμένη διεθνώς, συνεχίζει να αποπνέει ένα κλίμα σνομπαρίσματος απέναντι στην Άγκυρα, καταβάλλοντας κοπιώδεις προσπάθειες για να υποβαθμίσει τις κινήσεις της.

Ιδεολόγημα "γαλάζια πατρίδα"; Τι "γαλάζιες πατρίδες και πράσινα άλογα", μας τσαμπουνάνε οι Τούρκοι, διερωτήθηκε ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, κατά τη διάρκεια χτεσινής συνέντευξής του. Για να θέσει στη συνέχεια το -"ρητορικό" τάχατες- ερώτημα: "Δηλαδή υπάρχει πιθανότητα να μετατραπεί η Κεντρική και η Ανατολική Μεσόγειος σε τουρκική λίμνη; Όχι". Κι' όταν του λέει ο δημοσιογράφος του ραδιοφώνου "Πρώτο Θέμα", ότι η Τουρκία θέλει κάτι παραπάνω, να κάνει κουμάντο στη γειτονιά, αυτός αμολάει το απίστευτο: "Ακριβώς. Δηλαδή είναι αυτό που λένε «στάκα Τούρκο να γιομίσω»".

Τώρα, τι σχέση έχει το "βάστα Τούρκο να γεμίσω" με τις νεοοθωμανικές βλέψεις της Τουρκίας, άγνωσται αι βουλαί του κ.Δένδια. Στην προκειμένη μάλλον ισχύει το "γλώσσα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει". Και, προφανώς, έχει να κάνει με την χρονοκαθυστέρηση που λειτουργεί η κυβέρνηση, η οποία, μέχρι να "γεμίσει" το καριοφίλι της, την έκανε ο Τούρκος τη δουλειά του.

Στοιχειωδώς, ωστόσο, θα αντιλαμβάνεται ο Έλληνας υπουργός ότι η Τουρκία δεν προσβλέπει να μετατρέψει την Κεντρική και Ανατολική Μεσόγειο σε κλειστή λίμνη της, αλλά να δείξει ότι αυτή είναι το "αφεντικό" στην περιοχή. Και κυρίως, να αποσπάσει ό,τι γίνεται περισσότερο από κυριαρχικά δικαιώματά της σε βάρος της Ελλάδας, της Κύπρου και άλλων γειτονικών χωρών, καθώς και δικαιώματα σε ενεργειακούς πόρους της περιοχής.

Κομμάτι της ενεργειακής πίττας διεκδικεί εναγωνίως. Πόσο μάλλον, που είναι εκτός παιχνιδιού, ενώ έχει καθυστερήσει θεαματικά τα τελευταία χρόνια να μπει στο ενεργειακό αλισβερίσι της περιοχής. Κάτι που επιχειρεί τώρα με ιδιαίτερη ένταση, πιέζοντας αφόρητα, κατ' αρχήν την Κύπρο και την Ελλάδα. Στο μεταξύ, βέβαια, ενισχύει με οπλικά συστήματα τη βάση της στην Ανατολική Μεσόγειο, τα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη, ως αβύθιστο αεροπλανοφόρο της.


Από που πάνε για Λιβύη;

Πάντως, κατά τον κ.Δένδια, όταν "έχεις ως όπλο τη λογική", όπως η Ελλάδα, "ελπίζεις πάντοτε ότι και η άλλη πλευρά στο τέλος της ημέρας θα το δει έτσι, γιατί έτσι πρέπει να το δει. Το συμφέρον της τουρκικής κοινωνίας αυτό είναι. Τι τη συμφέρει την Τουρκία η ανάμειξη στη Λιβύη; Η αποστολή στρατιωτικού υλικού στη Λιβύη τι βοηθάει στη σταθερότητα στην περιοχή; Τι βοηθάει στην Ανατολική Μεσόγειο;".

Είναι να απορεί κανείς με τις βαθυστόχαστες ερωταπαντήσεις που βάζει στον εαυτό του ο κ.Δένδιας. Δηλαδή, δεν έχει ακόμα αντιληφθεί τι συμφέρει την Άγκυρα η εμπλοκή της στη Λιβύη;

Ότι, και το ελάχιστο να πάρει, δηλαδή τα χρυσοφόρα συμβόλαια που είχε επί Καντάφι, γι' αυτήν θα είναι κέρδος;

Ότι διευρύνει τις νεοοθωμανικές βλέψεις της, προφασιζόμενη τον πατερούλη των απανταχού μουσουλμάνων, μεταξύ άλλων, και στη Λιβύη;

Ότι μετατρέπεται σε περιφερειακό και διεθνή παίκτη, τον οποίον λαμβάνει υπόψιν ο διεθνής παράγων, όπως έδειξε η γερμανική πρόσκληση στην Άγκυρα στη διαδικασία του Βερολίνου και ο αποκλεισμός της Ελλάδας από αυτήν;

Ότι προσπαθεί να στριμώξει την Ελλάδα, την Κύπρο, και άλλες δυνάμεις στην περιοχή με τις πειρατικές κινήσεις της;

Εάν ήταν για να κάνουμε πλάκα και να γελάμε με την Άγκυρα, όπως συχνά κάνει ο κ.Δένδιας, δεν θα υπήρχε λόγος να ασχολούμαστε μαζί της. Αν θα της βγει το παιχνίδι της ή θα υποστεί ήττα, αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Και, πάντως, αν δεν βρει μπροστά της αναχώματα ή συναντάει μόνο καλοθελητές, οι οποίοι, προτού καλά - καλά διεκδικήσει κάτι, της το' χουν κιόλας παραχωρήσει, η Άγκυρα απλά θα κάνει περίπατο.

Στην προκειμένη, η Ελλάδα και ανάχωμα στα σχέδια της Άγκυρας πρέπει να σταθεί, μαζί με τις συμμαχίες που έχει στην περιοχή, και ανοικτούς τους διαύλους επαφών με την Τουρκία επιβάλλεται να έχει, προκειμένου να βρει ειρηνικές λύσεις μαζί της. Το μαστίγιο και το καρότο είναι η μόνη δοκιμασμένη μέθοδος στη διεθνή σκηνή.

Ανοιγμένη διάπλατα η τουρκική βεντάλια των απαιτήσεων

Όταν σοβαρεύει η κουβέντα, ωστόσο, ο κ.Δένδιας έρχεται στο δια ταύτα. Έτσι, παραδέχεται ότι η Τουρκία έχει ανοίξει διάπλατα τη βεντάλια των απαιτήσεών της, των υπαρκτών ή ανύπαρκτων ελληνοτουρκικών διαφορών, και προσθέτει ολοένα περισσότερα ζητήματα στη ζυγαριά των διεκδικήσεών της.

Και εξηγείται: "Υπάρχει και μια σχολή", στην οποία πιθανώς εντάσσει τον εαυτό του και ο κ.Δένδιας, "που λέει: «μήπως αυτό μπορώ να το δω σαν πρόλογο μιας προσπάθειας μεγιστοποίησης (σ.σ. των απαιτήσεων της Τουρκίας), ακριβώς για να δυσκολέψω τη θέση του συνομιλητή μου (σ.σ. την Ελλάδα), αλλά που στην πραγματικότητα ο σκοπός μου είναι να βρω μια άκρη»;".

Κοντολογίς, υποστηρίζει ότι η Τουρκία έχει βάλει όλα τις διεκδικήσεις της στο τραπέζι, επειδή θέλει να τα βρει με την Ελλάδα, ενδεχομένως χωρίς πόλεμο. Πιθανώς, αν και προς το παρόν πρόκειται για ευχή. Η τουρκική τακτική, ωστόσο, είναι η δοκιμασμένη παγκοσμίως πρακτική, σύμφωνα με την οποία όσα περισσότερα βάζει κανείς στη ζυγαριά, και όσο περισσότερο τα διεκδικεί -και- δια της ισχύος, τόσα περισσότερα κερδίζει.

Ωστόσο, ο κ.Δένδιας συνεχίζοντας να πλέει με βάρκα την ελπίδα, δηλώνει: "Ελπίζω πάντα μέσα μου, επειδή πιστεύω βαθύτατα ότι μπορεί η Ελλάδα με την Τουρκία να βρει άκρη και αυτό είναι το κοινό μας συμφέρον και η κοινή μας μοίρα. Προσπαθώ να δω εάν πραγματικά υπάρχει και η δεύτερη άποψη. Και να διερευνήσω αυτή την πιθανότητα που θα είναι εξαιρετική και για τους δυο λαούς και για τις δυο κοινωνίες και για τις δυο κυβερνήσεις".

Κι' εμείς, με την ίδια ελπίδα ζούμε, αλλά το πολύ το ευχολόγιο το βαριέται κι ο παπάς.

Η τουρκική ατζέντα προς τη Χάγη

Ας δούμε, λοιπόν, τι βάζει στο τραπέζι των ελληνοτουρκικών "διαφορών" η Τουρκία:

-Την καταπάτηση των δικαιωμάτων, όπως η ίδια ισχυρίζεται, της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη.

-Τα όρια των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο (6 ναυτικά μίλια) και το δικαίωμα της Ελλάδας να προχωρήσει στην επέκτασή τους στα 12, το οποίο θεωρεί casus belli.

-Την "ασυμμετρία" ανάμεσα στα ελληνικά χωρικά ύδατα (6 ν.μ.) και στον εναέριο χώρο (10 ναυτικά μίλια). Σε αυτό το πλαίσιο, εξάλλου, εντάσσονται και οι καθημερινές παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, και οι αερομαχίες στους ουρανούς του Αιγαίου, με τα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη που σπεύδουν να αναχαιτίσουν τα τουρκικά.

-Την επήρεια του Καστελόριζου, την οποία διαγράφει παντελώς. Είναι προφανές ότι η "διαγραφή" του Καστελόριζου από τον χάρτη δίνει άμεση έξοδο στην Τουρκία στις θαλάσσιες ζώνες πλησίον της Κύπρου, και πρόσβαση σχεδόν μέχρι την ΑΟΖ της Αιγύπτου.

-Την επήρεια της Ρόδου και της Κρήτης, που εσχάτως επίσης σχεδόν διέγραψε με το περίφημο συμφωνητικό της με την κυβέρνηση - μαριονέτα της Τρίπολης, στη Λιβύη.

-Τα νησιά του Αιγαίου, για τα οποία υποστηρίζει ότι δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. Κάτι, βέβαια, που ακόμα και η ίδια γνωρίζει ότι είναι πέραν κάθε φαντασίας, και εκτός κάθε πλαισίου του διεθνούς Δικαίου.

-Τα νησιά και νησίδες στο Αιγαίο, όπου αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία.

Το θέμα είναι ιδιαιτέρως σοβαρό. Διότι πρόκειται για μια "φρέσκια" ποιοτική κλιμάκωση των τουρκικών ισχυρισμών. Κι' αυτό διότι, ενώ μέχρι πρότινος μόνον η κεμαλική αντιπολίτευση ισχυριζόταν στην τουρκική Βουλή ότι ο Ερντογάν έχει "χαρίσει" στην Ελλάδα νησιά, και η τουρκική κυβέρνηση το αρνείτο μετά βδελυγμίας, τώρα εμφανίζεται ο υπουργός Άμυνας, Χουλούσι Ακάρ, δηλαδή η ίδια η κυβέρνηση της χώρας, να κάνει λόγο για 16 νησιά τα οποία η Ελλάδα παρανόμως κατέχει (!).

-Τις "γκρίζες ζώνες"στο Αιγαίο και την Α.Μεσόγειο.

Αρχικώς εγείρονται ισχυρισμοί ότι τα νησιά ή οι θαλάσσιες περιοχές δεν ανήκουν -κατά τα διεθνή Σύμφωνα, δήθεν- στην Ελλάδα. Στη συνέχεια "γκριζάρονται" ως γενικώς και αορίστως αμφισβητούμενα. Όπως τα Ίμια. Και κατόπιν, με το μαγικό ραβδάκι της ισχύος και του τσαμπουκά, μετατρέπονται σε τουρκικά, κατά τους ισχυρισμούς της Άγκυρας.

Έτσι γίνεται και με θαλάσσιες περιοχές, όπου αρχικώς αμφισβητούνται στα λόγια, κατόπιν "δεσμεύονται" για τουρκικά γυμνάσια μέσω Navtex, και τέλος εισβάλλουν τουρκικά πολεμικά πλοία, τα οποία φτάνουν στο σημείο να πραγματοποιούν βολές με πραγματικά πυρά.

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και οι κατά καιρούς "εισβολές" (είτε με τη βοήθεια των ισχυρών ανέμων, κατά την ελληνική κυβέρνηση, είτε χωρίς) στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή του Καστελόριζου, από ερευνητικά σκάφη.

-Το τζαμί στην Αθήνα, όπου η Άγκυρα, εμφανιζόμενη ως ο πατερούλης των ανά την Ελλάδα μουσουλμάνων, τραβάει συνεχώς το αυτί της Αθήνας είτε επειδή καθυστερούσε, είτε επειδή η κατασκευή του δεν είναι όπως πρέπει, κατά την Τουρκία, είτε επειδή εκεί μέσα δεν έχουν τοποθετηθεί οι άνθρωποί της εν Ελλάδι, τους οποίους πληρώνει αφειδώς.

-Την ανακατασκευή ιστορικών τζαμιών - μουσουλμανικών μνημείων σε όλη την Ελλάδα, μέσα από τουρκικά "πολιτιστικά" Ιδρύματα.

-Την ύπαρξη τουρκικής μειονότητας στα Δωδεκάννησα και τη δημιουργία εκεί τζαμιού.

-Την αποστρατιωτικοποίηση σχεδόν όλων των νησιών του Αιγαίου.

Ο συμπαθής κύριος Ερντογάν

Βέβαια, ο κ.Δένδιας βρίσκει τον Ερντογάν "στην διαπροσωπική επαφή έναν συμπαθή άνθρωπο, ανοιχτόκαρδο ανατολίτη, της ανοιχτής καρδιάς, που δεν είναι σφικτός. Από την άλλη, βέβαια, πολλές φορές εκφράζει σκέψεις και πράγματα, τα οποία δεν είναι συμβατά με τον τρόπο που εμείς βλέπουμε την πραγματικότητα. Και αυτό, δεν σας κρύβω, με στενοχωρεί".

Θα ήταν τέλεια να καθορίζονταν οι διεθνείς σχέσεις από την προσωπική χημεία των πολιτικών. Όχι ότι αυτό δεν παίζει κάποιο ρόλο. Όμως, δεν καθορίζονται έτσι οι σχέσεις μεταξύ κρατών, αλλά με βάση τα κυνικά συμφέροντά τους, και, εάν χρειαστεί στη βάση του συσχετισμού των δυνάμεών τους.

Να για παράδειγμα τι "στενοχώρησε" τον κ.Δένδια από τον -κατά τα λοιπά- καλοσυνάτο Ανατολίτη, Ταγίπ. "Όταν ο κ.Μητσοτάκης την τελευταία φορά του είπε: «Δείξε μου τα memoranda που υπέγραψες με τη Λιβύη», εγώ περίμενα θα του τα δώσει αμέσως. Μα, αμέσως. Δηλαδή τι σημασία είχε; Την άλλη μέρα τα είχαμε έτσι κι αλλιώς. Δεν του τα έδωσε. Είχε έννοια αυτό τώρα;".

Έλα μου ντε! Μα, να κάνει σαν μικρό παιδί κοτζάμ πρόεδρος! Φαίνεται ότι ακόμα δεν κατάλαβε ο κ.Δένδιας ότι δεν έκανε καμώματα ο Τ.Ερντογάν στον Κ.Μητσοτάκη επειδή στραβοκοιμήθηκε ή δεν του σέρβιραν το πρωΐ τον καφέ του βαρύ γλυκό, όπως τον πίνει, αλλά επειδή ήθελε να κάνει επίδειξη δύναμης.

Είναι νόμος ότι, με κάθε αλλαγή της κυβέρνησης στην Ελλάδα, η Τουρκία δοκιμάζει τη νέα πολιτική ηγεσία της χώρας μας. Τα Ίμια, το 1996, με τη νέα κυβέρνηση Σημίτη, είναι κλασσική περίπτωση. Αυτό έκανε, λοιπόν, από την πρώτη στιγμή μετά τις εκλογές του καλοκαιριού του 2019. Και την "διάβασε" την κυβέρνηση Μητσοτάκη προτού καν αυτή βγει από τα αποδυτήρια. Όταν έχασε το... καράβι για τη Λιβύη, όταν εσπευσμένα και άκαιρα ήγειρε, βιαστικά και φοβικά, πρώτη το θέμα της προσφυγής στη Χάγη, όταν εμφανίστηκε ενώπιον του Ν.Τράμπ να εκλιπαρεί την υπερδύναμη για να μαζέψει τον ζόρικο γείτονα έστω και με ένα τηλεφώνημα, κ.ο.κ.

Εξίσου εύλογο είναι να "στενοχωριέται" ο κ.Δένδιας, όταν, πιθανότατα άκουσε ο ίδιος τον Τ.Ερντογάν, κατά τη συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό, να επιτίθεται στην ελληνική αντιπροσωπεία που έχει απέναντί του, όπως έκανε πάντα τα τελευταία χρόνια, για το θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, ή για το θέμα των 8 Τούρκων αξιωματικών που έχουν βρει άσυλο στη χώρα μας, και έχει γίνει πραγματική εμμονή για τον Τούρκο πρόεδρο, κ.ο.κ..

Μεγάλη πρεμούρα για τη Χάγη

Ενώ, λοιπόν, η Τουρκία έχει απλώσει όλο τον τραχανά των απαιτήσεών της απέναντι στην Ελλάδα, η Αθήνα, ούτε καν το ζήτημα της Ίμβρου και της Τενέδου θέτει. Ούτε καν επισκέψεις Ελλήνων πρέσβεων δεν γίνονταν εκεί, με εξαίρεση τα τελευταία χρόνια, οπότε ο Έλληνας πρέσβης στην Άγκυρα επισκέφθηκε την Τένεδο αρκετές φορές. Κάτι που είχε να γίνει από το '30. Βέβαια, και αυτόν τον πρέσβη τον "έφαγε η μαρμάγκα", προφανώς επειδή παραήταν δραστήριος απέναντι στην ισχνή πλέον ελληνική μειονότητα στην Τουρκία.

Σε ποια βάση, λοιπόν, θα ξεκινήσει η Ελλάδα τις διερευνητικές επαφές (που πρέπει, εννοείται, να κάνει) με την Τουρκία; Και γιατί έπρεπε η Αθήνα, να είναι εκείνη που, ενώ δεν είναι στριμωγμένη στο καναβάτσο, δηλώνει, από την πρώτη κιόλας στιγμή που ξεκίνησε η Τουρκία να υποθάλπει το κλίμα έντασης στα ελληνοτουρκικά, ότι είναι διατεθειμένη να πάει στη Χάγη;

Βλέποντας την Αθήνα να διαλαλεί σε όλους τους τόνους ότι θέλει πάση θυσία τη Χάγη, έστω και για να κερδίσει χρόνο η Ελλάδα, τόσο θα προσθέτει και νέες απαιτήσεις στην ατζέντα της η Τουρκία. Όπως ακριβώς έσπευσε να προσθέσει ο Χ.Ακάρ, η ίδια η κυβέρνηση της Τουρκίας αυτή τη φορά δηλαδή, τις διεκδικήσεις σε 16 ελληνικά νησιά. Προφανώς η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχτεί τις παράλογες απαιτήσεις της Τουρκίας. Φανταζόμαστε, ουδεμία τέτοια κυβέρνηση υπάρχει στη χώρα. Ωστόσο, ό,τι παραπάνω και να πάρει η Τουρκία από αυτό το παζάρι, ή την Χάγη, κέρδος θα έχει.

"Σημιτικός εκσυγχρονισμός" στην εξωτερική πολιτική

Στο μεταξύ, προ ημερών, ο πρωθυπουργός, Κ.Μητσοτάκης, συγκάλεσε σύσκεψη ειδικών επιστημόνων και πρώην διπλωμάτων για τα ελληνοτουρκικά.

Εκεί, στην απόλυτη πλειοψηφία τους πήραν μέρος πρόσωπα, τα οποία διακρίθηκαν εδώ και αρκετά χρόνια και συνεχίζουν να διακρίνονται για το "σημιτικό" στίγμα αντιλήψεων στα εθνικά θέματα και την εξωτερική πολιτική.

Αρκετοί από αυτούς, αν όχι οι περισσότεροι, ανήκαν πολιτικά μάλλον στο παλιό καλό "σύστημα ΠΑΣΟΚ", και ειδικότερα στο σημιτικό ή κάποιοι βρίσκονταν κοντά στον Γιώργο Παπανδρέου. Ορισμένοι, τα προηγούμενα έτη εμφανίζονταν διακριτικά ως φιλο-Συριζαίοι, αρθρογραφώντας την περίοδο της κυβέρνησης Τσίπρα στην -φίλα προσκείμενη στην Κουμουνδούρου- "Εφημερίδα των Συντακτών", αν και σήμερα πέρασαν στην άλλη όχθη των εφημερίδων του πρώην Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη (Νέα, Βήμα, κ.λ.π.). Εξέχουσα παρουσία είχαν οι εκπρόσωποι, πρώην και νυν, του ΕΛΙΑΜΕΠ, με προεξάρχοντα τον Θάνο Ντόκο του περίφημου "καζάν - καζάν" (win win συνεκμετάλλευση).

Πολλοί εξ' αυτών ήταν δεδηλωμένοι οπαδοί του σχεδίου Ανάν, άλλοι δηλώνουν ανοικτά υπέρ της συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία, κάποιοι είναι υπέρ της "κατευναστικής" προσέγγισης προς την γείτονα, άλλοι καλούσαν τα προηγούμενα χρόνια να λυθεί όπως όπως το Κυπριακό, κ.ο.κ. Δεν προσκλήθηκε, ωστόσο, ούτε ένας επιστήμονας - εμπειρογνώμονας με διαφορετικές απόψεις. 'Η με κάποιες διαφορετικές απόψεις σε ορισμένα θέματα. Άραγε, ο κ.Μητσοτάκης δεν θα ήθελε να ακούσει και κάτι διαφορετικό;

Όλα αυτά, βέβαια, δεν σημαίνουν ότι, μεταξύ των ειδικών, δεν υπήρχαν και ορισμένοι ιδιαιτέρως αξιόλογοι επιστήμονες και ειδικοί. Ωστόσο, ο παντελής αποκλεισμός της όποιας διαφορετικής άποψης στα εθνικά ζητήματα υπάρχει, δεν μπορεί παρά να γεννά σοβαρά ερωτηματικά για τον πολιτικό μπούσουλα που θέλει να χαράξει η κυβέρνηση για τον τρόπο επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών.

Κατά πληροφορίες που δημοσιοποιήθηκαν στα ΜΜΕ ο παλαιός διπλωμάτης, Παύλος Αποστολίδης, θα είναι επικεφαλής της αντιπροσωπείας για τις διερευνητικές επαφές με την Τουρκία. Ο ίδιος ήταν επικεφαλής στην ΕΥΠ επί κυβέρνησης Σημίτη, αμέσως μετά το φιάσκο της "παράδοσης" Οτσαλάν, ενώ είχε κληθεί στη Βουλή να καταθέσει για το μέγα σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών επί ημερών του. Αργότερα, δραστηριοποιήθηκε στην Τουρκία στο πλαίσιο ελληνικών τραπεζικών ανοιγμάτων που είχαν γίνει.

Να σημειωθεί ότι πρόσφατα στην Τουρκία βρέθηκε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών, Θεμιστοκλής Δεμίρης, του οποίου την επίσκεψη στη γείτονα η κυβέρνηση διαφήμισε ως σημαδιακή του καλού κλίματος που προσπαθεί να οικοδομήσει με την απέναντι όχθη. Στην πραγματικότητα, πέραν της επαναβεβαίωσης για επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών , η οποία δίδεται συνήθως σε ανώτερα επίπεδα, ουδέν ουσιαστικό υπήρξε, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές. Τέτοιου είδους επαφές, εξάλλου, ήταν συνηθισμένες και τα προηγούμενα χρόνια, από τον πρώην γ.γ. του υπουργείου Εξωτερικών.

Στη συνάντηση, υπό τον πρωθυπουργό, πήραν μέρος, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, ο υπουργός Επικρατείας, Γιώργος Γεραπετρίτης, ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Άκης Σκέρτσος, ο διευθυντής του πρωθυπουργικού γραφείου, Γρηγόρης Δημητριάδης, ο αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας (προερχόμενος από το ΕΛΙΑΜΕΠ), Θάνος Ντόκος, ο νέος γενικός διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ καθηγητής, Γιώργος Παγουλάτος, οι πρώην πρέσβεις, Γιώργος Κακλίκης και Παύλος Αποστολίδης, Γιώργος Ζέππος, Βασίλης Κασκαρέλης και οι καθηγητές, Χρήστος Ροζάκης, Ιωάννης Γρηγοριάδης, Αλέξης Ηρακλείδης, Λουκάς Τσούκαλης (πρόεδρος ΔΣ ΕΛΙΑΜΕΠ), Παναγιώτης Τσάκωνας, Δημήτρης Καιρίδης κ.ά.

AntiNews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση