Και όμως, οι μάσκες πέφτουν…

Το τραπέζι στρώθηκε, οι μασέλες ακούγονται...

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Η είδηση για την εφαρμογή πλωτών φραγμάτων ως μέσων αντιμετώπισης των λαθρομεταναστευτικών ροών, χαρακτηρίστηκε ως ένα θετικό, πλην όμως αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, μέτρο της ελληνικής κυβέρνησης. Η πρώτη αντίδραση ήταν από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αφού άνοιξε διάπλατα τα σύνορα της χώρας και μετέτρεψε την Ελλάδα σε «χοάνη» εισόδου στην Ευρώπη και προσέλκυσης λαθρομεταναστών από ολόκληρο τον πλανήτη, υπερασπίστηκε την ευρωπαϊκή πολιτική ανθρωπισμού και το πολιτικό του έργο (και την «ιδεολογία» του) μετατροπής της Ελλάδας σε μια ανθρώπινη χαβούζα και σε μια ανοιχτή φυλακή αγνώστου ποιότητας και αριθμού «νεοελλήνων»…

Η συνέχεια των αντιδράσεων ήρθε αμέσως μετά, πρώτα από τα γερμανικά ΜΜΕ που κατήγγειλαν ως «παράλογη ιδέα» την εφαρμογή των πλωτών φραγμάτων στις θαλάσσιες οδούς μετακίνησης και εισόδου των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα, όπου –όπου παρεπιμπτόντως- εγκλωβίζονται λόγω της «ανθρωπιστικής» ευρωπαϊκής νομοθεσίας που επιβάλει τον εγκλωβισμό των λαθρομεταναστών στην χώρα εισόδου, όπου εξαναγκάζονται να καταθέσουν αίτηση ασύλου, ανεξάρτητα από το εάν επιθυμούν να μεταβούν σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα για να καταθέσουν την σχετική αίτησή τους για άσυλο…
Βέβαια, οι γερμανοί αρθογράφοι «κουνούν τα δάχτυλό τους» στην Ελλάδα, αλλά έως εκεί… Δεν έχουν να προτείνουν ούτε έναν τρόπο, που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα των λαθρομεταναστών, αλλά και που ταυτόχρονα θα σέβεται την Ελλάδα και τους Έλληνες πολίτες, θα διασφαλίζει την δημογραφική ταυτότητα της χώρας, αλλά και –τέλος- θα εξασφαλίζει στον απόλυτο βαθμό την εσωτερική ειρήνη και ασφάλεια.
Οι «σοφοί» κονδυλοφόροι της Γερμανίας, προφανώς αγνοούν -ηθελημένα- τον ρόλο της γερμανίδας καγκελαρίου Άγκελας Μέρκελ, στην δημιουργία του «προσφυγικού προβλήματος», όταν τον Μάιο του 2015 ανακοίνωσε πως η Γερμανία επιθυμεί 1 εκατομμύριο νέους (φτηνούς) εργάτες, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ένα πρωτοφανές κύμα «μετανάστευσης» από όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου προς την Ελλάδα. Αργότερα, οι βόρειες ευρωπαϊκές χώρες, αφού πρώτα «κάλυψαν» τις ανάγκες τους σε εργατικό δυναμικό, αποφάσισαν να «κλείσουν» τα σύνορά τους και να εγκλωβίσουν στην Ελλάδα άγνωστο αριθμό λαθρομεταναστών, οι οποίοι συνεχώς αυξάνονται, αφού διάφορες ανθρωπιστικές οργανώσεις (ΜΚΟ) ανέλαβαν –με το αζημίωτο- την μεταφορά τους σε ευρωπαϊκά εδάφη (κυρίως σε Ελλάδα και Ιταλία) και την παραμονή τους αλλά και «ενσωμάτωσή» τους στις χώρες αυτές.
Οι αντιδράσεις των γηγενών κατοίκων δεν εισακούστηκαν ΠΟΤΕ από κανένα ευρωπαϊκό όργανο, αφού τα ανθρώπινα δικαιώματα των λαθρομεταναστών (sic προσφύγων) υπερτερούν των γηγενών ευρωπαίων κατοίκων, οι οποίοι σύμφωνα με τις εξελίξεις, έχουν απωλέσει τα ανθρώπινα δικαιώματά τους υπέρ των εκάστοτε συμφερόντων της Γερμανίας και των κρατών δορυφόρων που αποτελούν τον σύγχρονο «γερμανικό άξονα» (κατά πολλούς, «Τέταρτο Ράιχ»)...


Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, αμέσως μετά την εμφάνιση της άποψης των γερμανικών ΜΜΕ για τα «πλωτά φράγματα», ήρθε και η Κομισιόν να «καταγγείλει» πως «η FRONTEX έμαθε για την δημιουργία των πλωτών φραγμάτων από τα δημοσιεύματα στα ΜΜΕ, αφού η ελληνική κυβέρνηση δεν φρόντισε να ειδοποιήσει για τα σχέδιά της».
Η Κομισιόν, βέβαια, αγνοεί –προφανώς ηθελημένα- τον ρόλο της FRONTEX στο Αιγαίο, η οποία έχει μετατραπεί σε μεταφορέα λαθρομεταναστών προς τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και δεν παρέχει κανένα έργο έγκαιρης αποτροπής όσων επιχειρούν να μετακινηθούν από την Τουρκία προς την Ελλάδα και να αποβιβαστούν παράνομα στις ελληνικές ακτές.
Προφανώς η Κομισιόν αδιαφορεί για το ότι οι «πρόσφυγες» καταστρέφουν όλα τα έγγραφα που πιστοποιούν την ταυτότητά τους πριν ανεβούν στις βάρκες για το ταξίδι τους στην Ελλάδα.
Προφανώς η Κομισιόν, δεν αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα στην Ελλάδα να απαγορεύσει τις παράνομες διελεύσεις και εισόδους, και, επίσης, δεν αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα στην Ελλάδα να υπερασπιστεί τόσο τα σύνορά της όσο και τον γηγενή πληθυσμό της χώρας, τους Έλληνες πολίτες, των οποίων η ασφάλεια τίθεται επ’ αμφιβόλω (τα στατιστικά στοιχεία εγκληματικότητα αποδεικνύουν επαρκώς τον συγκεκριμένο κίνδυνο ακεραιότητα αλλά και της ζωής των Ελλήνων πολιτών), ενώ –σε πλήρη σύμπλευση με τους γερμανούς αρθρογράφους- διαγράφει τα ανθρώπινα δικαιώματα των γηγενών κατοίκων της Ελλάδας…

Τι όμως αναγνωρίζει η Κομισιόν; Αναγνωρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των λαθρομεταναστών, στην βάση εκείνη που αναδείχθηκε το 2016, όπου σχέδιο της ιταλικής κυβέρνηση για «πλωτά hot spots» στη Μεσόγειο, παρότι φάνηκε αρχικά να έχει τη συναίνεση της Επιτροπής τελικά αποσύρθηκε, ύστερα από διαμαρτυρίες οργανώσεων υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που κατέδειξαν γιατί κάτι τέτοιο θα αποτελούσε παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Παρότι τα ευρωπαϊκά όργανα αναγνωρίζουν ότι η φύλαξη των συνόρων αποτελεί κυρίως υπόθεση των εθνικών κρατών, εντούτοις είναι σαφές ότι η Επιτροπή βάζει ζήτημα τήρησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπενθυμίζοντας ότι η δυνατότητα των αιτούντων άσυλο να μπορούν όντως να το ζητήσουν και άρα να μην παρεμποδιστούν, αποτελεί δικαίωμα που προστατεύεται από το ευρωπαϊκό δίκαιο και δεν μπορεί να παραβιαστεί με εθνικές αποφάσεις.

Οι σταθεροί υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι γνωστές ΜΚΟ (πολλές από τις οποίες έχουν σοβαρά θέματα για τους πραγματικούς σκοπούς λειτουργίας τους και τις σχέσεις τους με τρομοκρατικές ισλαμιστικές οργανώσεις, αλλά και για την συνεργασία τους με ύποπτα παρακρατικά δίκτυα και μυστικές υπηρεσίες), οι οποίες λειτουργούν με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να υποστηρίζουν τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών (sic προσφύγων) εις βάρος των ευρωπαϊκών γηγενών πληθυσμών. Δηλαδή, η Ευρωπαϊκή Ένωση πληρώνει εκείνους που ζουν από την λαθρομετανάστευση… Φαύλος κύκλος; Ίσως, εάν δεν ήταν γνωστό πως οι μετακινήσεις αυτών των πληθυσμών υποστηρίζονται και χρηματοδοτούνται προς την κατεύθυνση υλοποίησης των σχεδίων της Παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της πολτοποίησης των λαών και των τοπικών, την εξαφάνιση των κοινών χαρακτηριστικών, την δημιουργία έντονων εσωτερικών προβλημάτων (κοινωνικών και οικονομικών) λόγω της πληθυσμιακής ανομοιογένειας, η οποία θα λειτουργεί και απαγορευτικά στην ένωση των κοινωνιών για την αντιμετώπιση πολιτικών που θα παραβιάζουν οτιδήποτε έχει σχέση με την πραγματική δημοκρατία.

Γίνεται αντιληπτό πως δεν δημιουργεί καμία απορία η «συντονισμένη» επίθεση κατά των πλωτών φραγμάτων, από τα ΜΜΕ φερέφωνα της γερμανικής πολιτικής (γνωστής για τα «ουνικά» χαρακτηριστικά της), αλλά και των οργάνων της Ε.Ε. (βλ. Κομισιόν) που υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, ανάλογα με το τι επιτάσσουν τα γερμανικά συμφέροντα. Το ότι κανείς από τους «καταγγέλλοντες» την Ελλάδα, δεν έχει να καταθέσει καμία πρόταση που θα σέβεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας αλλά και τα συμφέροντα καθώς και την ειρήνη και την ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών, ίσως θα έπρεπε να απασχολεί εδώ και αρκετά χρόνια τα Ελληνικά ΜΜΕ… Δυστυχώς, όμως, και αυτά ακολουθούν τις «γραμμές» του Βερολίνου, εκείνες του «ανθρωπισμού» και του «πολιτισμού», στον οποίο μπορεί να θυσιαστεί ως σύγχρονη Ιφιγένεια η μικρή και κατασυκοφαντημένη Ελλάδα. Βλέπετε, οι καναλάρχες και οι εκδότες έχουν μεγάλες υποχρεώσεις και συμφέροντα, ενώ οι δημοσιογράφοι έχουν οικογένειες για να ζήσουν… Κι ας καεί του διπλανού το σπίτι. Κι ας μην μείνει τίποτε από αυτή τη χώρα, στην οποία κυριαρχεί το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Εξάλλου, το πλέον κρίσιμο ερώτημα έχει ήδη τεθεί από τους έλληνες "σοφούς κονδυλοφόρους" και "διαμορφωτές της κοινής γνώμης". Και αυτό το ερώτημα είναι σαφές: Τι θέλετε; Να κάνουμε πόλεμο ή να δώσουμε κάτι (στον τούρκο αυτή τη φορά) και να ησυχάσουμε;"

Όπως όλα δείχνουν πλησιάζει η στιγμή για να «διαμοιράσουν τα ιμάτια» της σύγχρονης Ελλάδας και όλοι έχουν πάρει θέσεις τόσο στο τραπέζι όσο και γύρω από αυτό. Άλλοι για τα φιλέτα και άλλοι για τα ψίχουλα…
Το τραπέζι έχει σχεδόν στρωθεί...
Οι μάσκες άρχισαν να βγαίνουν και όλα τα δίποδα και τετράποδα άρχισαν να παίρνουν την θέση τους…
Οι μάσκες όλων πέφτουν.
Ακόμη και εκείνων που μέχρι και σήμερα νομίζαμε ότι δεν φοράνε...
Ενδεχομένως πέφτουν και οι δικές μας παρωπίδες...
Οι μάσκες πέφτουν και θα κάνουν πολύ θόρυβο...
Οι μάσκες πέφτουν και δεν θα μας αρέσει αυτό που θα δούμε...

Τελικά, αν σας έλεγα ότι ‘όλοι περιμένουμε το θαύμα που θα μας σώσει θα με πιστεύατε;
Ενδεχομένως ναι.
Το ζητούμενο και το κύριο ερώτημα όμως είναι, εάν αξίζει σωθούμε. Με όλα όσα κάναμε και όσα δεν κάναμε…

Τι λέτε; Μας αξίζει το θαύμα;


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση