Ο Ερντογάν είναι εγκλωβισμένος…

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν αποτελεί τυπική περίπτωση πολιτικού ηγέτη της γείτονος ή οποιασδήποτε άλλης χώρας του πολιτισμένου κόσμου. Ο Ερντογάν θα έχει κακό τέλος και το γνωρίζει. Επειδή ακριβώς το γνωρίζει είναι επικίνδυνος και για τους Τούρκους και για εμάς και πιθανόν για όποιον άλλον βρεθεί στον δρόμο του.

Ο Ερντογάν είναι δημοφιλής στην Τουρκία και έχει κερδίσει όλες τις  εκλογικές αναμετρήσεις τα τελευταία 15-20 χρόνια. Ο Ερντογάν έχει φυλακίσει στην Τουρκία χιλιάδες ανθρώπους, μεταξύ των οποίων δικαστές, στρατιωτικούς, δημοσιογράφους, πολιτικούς κλπ. 

Ο Ερντογάν όταν μια μέρα θα χάσει τις εκλογές δεν θα πάει ήσυχα στα έδρανα της αντιπολίτευσης ή στο σπίτι του για να παίζει με τον σκύλο ή να σκαλίζει τον κήπο. Όλοι αυτοί τους οποίους έβλαψε και πολλοί περισσότεροι, από αυτούς  που θα αλλάξουν στρατόπεδο τελευταίοι προκειμένου να γίνουν αποδεκτοί από το νέο καθεστώς, θα ζητήσουν να τιμωρηθεί παραδειγματικά για όσα τους έκανε...

Ηγέτες σαν τον Ερντογάν ξεκινούν ιδιαίτερα δημοφιλείς και καταλήγουν άσχημα. Τούτο συμβαίνει γιατί η ισχυρή δημοφιλία και η απόλυτη ισχύς που απολαμβάνουν τους κάνει αλαζόνες και αδίστακτους.

Όταν εκλείψει η "ασπίδα" της δημοφιλίας, έρχεται ή ώρα του λογαριασμού. Ο Στάλιν πέθανε μόνος αμπαροκλειδωμένος από τον φόβο μην τον δολοφονήσουν στον ύπνο του. Ο Μουσολίνι εκτελέστηκε από αντιπάλους, ο Χίτλερ αυτοκτόνησε, ο Καντάφι λιντσαρίστηκε από το πλήθος…

Βλέπε: A dictator’s death: how Stalin, Hitler, Mao and other self-styled strongmen met their ends..

Αυτού του είδους οι ηγέτες δεν αντέχουν να βλέπουν την κοινή γνώμη να αποστρέφει το βλέμμα και τη συμπάθεια από τους ίδιους. Αυτός είναι ο λόγος που συνεχώς επινοούν πραγματικούς και φανταστικούς εχθρούς εναντίον των οποίων συσπειρώνουν την κοινή γνώμη προκειμένου να ανακτήσουν οι ίδιοι τη συμπάθειά της.

Στην αρχή βρίσκουν εσωτερικούς εχθρούς αλλά πολύ σύντομα επειδή αυτοί δεν αρκούν επινοούν εξωτερικούς εχθρούς οι οποίοι υποτίθεται πως απειλούν το έθνος, τον λαό, τη φυλή ανάλογα με τον ιδεολογικό μανδύα με τον οποίο έχουν ενδύσει τη "λαγνεία" και τον εθισμό τους στην εξουσία.

Ο Ερντογάν διαμήνυσε από νωρίς πως δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή ΑΟΖ και όταν ήρθε η ώρα έστειλε τα γεωτρύπανα και το έκανε με όρους χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Ήτοι, με κανάλια και πανηγυρισμούς.

Οι περισσότεροι δεν περίμεναν πως μετά την εμπλοκή του στη Συρία και την Κυπριακή ΑΟΖ θα έβαζε τόσο γρήγορα στο στόχαστρο την Ελλάδα και τις διαφορές της Τουρκίας μαζί της.

Όχι μόνο το έκανε αλλά δεν περιορίστηκε γύρω από το Καστελόριζο που είναι αμφισβητούμενη περιοχή από τις δυο πλευρές, αλλά έφτασε στην Κρήτη.

Τώρα ο Ερντογάν έχει προαναγγείλει πως θα στείλει πλοία και πλωτά γεωτρύπανα στην περιοχή μεταξύ Τουρκίας, Λιβύης και Ελλάδας σε ζώνες πολύ μακριά από τις ακτές της Τουρκίας και πολύ κοντά στις ακτές των ελληνικών νησιών.

Αν το κάνει, κάτι που είναι το πλέον πιθανό, ποια θα είναι η αντίδραση της Ελλάδας;

Θα εμποδίσει τα τουρκικά πλοία να προσεγγίσουν την περιοχή με οπλισμένα πολεμικά πλοία και αεροπλάνα;  Οποιαδήποτε κυβέρνηση δεν το κάνει αυτό θα έχει πρόβλημα...

Η πλειονότητα των ρεαλιστών στη χώρα μας πιστεύει πως αν προσφύγουμε στη διεθνή διαιτησία ο Ερντογάν θα  συμφωνήσει, θα υποχωρήσει και θα περιμένει την απόφαση του διεθνούς δικαστηρίου. 

Η μέχρι τώρα πορεία του δεν υποστηρίζει κάτι τέτοιο. 

Ο Ερντογάν θυμίζει τον Αδόλφο Χίτλερ που ενέπαιζε τις παρηκμασμένες, όπως τις θεωρούσε, δημοκρατίες με την αυταπάτη του "κατευνασμού". Δεν δίστασε ευκαιριακά να συμμαχήσει με τον Στάλιν προκειμένου να εκβιάσει τους δυτικούς και μετά να στραφεί εναντίον του.

Ο Ερντογάν είναι το είδος του ηγέτη που ακόμη και το μισό Αιγαίο και τη μισή Κρήτη να πάρει δεν θα σταματήσει εκεί. Την επόμενη μέρα θα θέσει θέμα αυτονομίας της Θράκης όπου ζουν πληθυσμοί μουσουλμάνων τους οποίους χειραγωγεί. 

Ο Ερντογάν είναι τύπος ηγέτη ο οποίος σήμερα υπογράφει συμφωνίες και αύριο τις παραβιάζει. Ο Ερντογάν πιστεύει πως μιλάει με την ιστορία. Αυτός είναι ο λόγος που αναφέρεται συχνά στη συνθήκη της Λωζάνης και των Σεβρών, τις συνθήκες που όρισαν τα σύνορα της Τουρκίας και των γειτονικών χωρών. 

Ο Ερντογάν έχει αναφερθεί δημόσια στην ανάγκη αναθεώρησης αυτών των συνθηκών. Αναθεώρηση των συνθηκών δεν σημαίνει οριοθέτηση των ορίων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας που δεν αποσαφήνιζαν αυτές οι συνθήκες, αλλά των ορίων που αποσαφήνιζαν...

Δυστυχώς για τους λόγους που αναφέρθηκαν στην αρχή ο Ερντογάν είναι εγκλωβισμένος στην εικόνα που έχει "πουλήσει" στους Τούρκους για τον εαυτό του. Μια εικόνα πάνω από τον θεμελιωτή της σύγχρονης Τουρκίας τον Κεμάλ Ατατούρκ. Μια εικόνα που μοιάζει περισσότερο στο Σουλέιμαν τον Μεγαλοπρεπή και τους σουλτάνους που εξάπλωσαν την "Τουρκιά" στην Ευρώπη και τις γύρω περιοχές. 

Επιπλέον, έχει κόψει τις γέφυρες πίσω του. Όπως στην Ελλάδα οι ακραίες φωνές δεν συμβιβάζονται με λιγότερο απ’ όλα στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο έτσι δεν συμβιβάζονται και στην Τουρκία. Και ο Ερντογάν δεν συνομιλεί απλά  μαζί με τους ακραίους, αυτοί συνιστούν  τον σκληρό πυρήνα της επιρροής του.

Από τη στιγμή που άνοιξε το μέτωπο των αμφισβητήσεων με τους γείτονες αν δεν το κλείσει με τους όρους που έχει φανατίσει τα πλήθη στην Τουρκία θα έχει άσχημο τέλος. Γι’ αυτό θα το τραβήξει στα άκρα.

Ο Ερντογάν είναι εγκλωβισμένος, εμείς είμαστε καταδικασμένοι να απαντήσουμε ακόμη και αν πιστεύαμε πως δεν έχουμε ελπίδα...

Η διέξοδος της Ελλάδας είναι να κερδίσει όσο χρόνο της επιτρέψουν οι κινήσεις της Τουρκίας και εκτός από τις αυτονόητες διπλωματικές πρωτοβουλίες και συμμαχίες, να προχωρήσει σε δραστική ενίσχυση της στρατιωτικής αποτρεπτικής ισχύος. 

Η διαφορά ισχύος των δυο χωρών είναι τεράστια τόσο με πληθυσμιακά κριτήρια όσο και με οικονομικά με ό,τι αυτά σημαίνουν για τη στρατιωτική ισχύ. Αποτρεπτική ισχύς σημαίνει πως ακόμη και να νικήσει ο αντίπαλος οι απώλειες θα είναι τέτοιες που θα το σκεφτεί να το κάνει. 

Capital

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση