Ευρω-γερμανοί γόνοι

Σημαντικές υπενθυμίσεις για την περίπτωση Κουφοντίνα

Από τον Δημήτρη Κ. Σέργιο

Οπως είναι γνωστό, ο «Ρομπέν των Δασών» της Μεταπολίτευσης Δημ. Κουφοντίνας (σημ.: ο χαρακτηρισμός δεν είναι δικός μου, τον... ξεφούρνισε ο Αμερικανός πρέσβης κ. Πάιατ σε συνέντευξή του σε μεγάλη επαρχιακή εφημερίδα, που μεταδόθηκε και διαδικτυακώς) κάνει απεργία πείνας από την Πρωτομαγιά. Τούτο διότι δεν λαμβάνει νέα άδεια κάποιων ημερών να ξαποστάσει σπίτι του εκ της βαριάς ατμόσφαιρας των φυλακών... Εν τω μεταξύ, την Παρασκευή 17 Μαΐου τον μετέφεραν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου διότι οι γιατροί διαπίστωσαν «διαταραχή ηλεκτρολυτών» από την πείνα. Φαίνεται ότι ήταν μοιραίο να σφραγισθεί η ευρω-προεκλογική περίοδος με ένα κλασικό, ευρω-βορειο-δυτικό, κοινωνικο-επαναστατικό χάπενινγκ... Του τύπου των παλαιότερων ιταλιάνικων Ερυθρών Ταξιαρχιών ή των ευρω-γερμανικών Μπάαντερ Μάινχοφ...

Θα με ρωτήσετε γιατί λέω «ευρω-γερμανικών»... Ξέρουν καλά γιατί το λέω έτσι όσοι λιγούρηδες επιμένουν ότι η γερμανική Ευρώπη είναι η ήπειρος του είδους κοινωνικού πολιτισμού στον οποίο «ανήκομεν» και ημείς, οι γόνοι της Νέας Ελλάδος! Κι ας θρηνωδούν συχνά οι σοφοί, τάχα οδυρόμενοι για τις αλλοτινές δραστηριότητες του Κουφοντίνα και τις ενδεκάκις καταδίκες του σε ισόβια, εξ αφορμής ενεργειών που εισηγούνταν στον άνδρα οι φραγκο-γερμανικές κοινωνικές θεωρίες του...


Δύο, μόνον, πράγματα θέλω σχετικώς να θυμίσω:
Πρώτον, ο Κουφοντίνας δεν ήταν κανένα χουλιγκανάκι ούτε κανένας κουμπουροφόρος από το Μενίδι... Ηταν (δηλαδή είναι...) ένας γόνος αστικού και ευγενούς περιβάλλοντος. Παιδί προφανώς καλλιεργημένο, κεντρώας παρά ακραίας πολιτικής καταγωγής, γαλουχημένο στα πόδια του θαμώνος των «διαλεκτικών» καφέ της από δω πλευράς του παρισινού Σηκουάνα Γιωτόπουλου... Θυμάμαι την ευαισθησία με τη οποία είχε επιλέξει, τελικώς, να αυτοπαραδοθεί στη ΓΑΔΑ. Μιλώντας ήπια -έως στοργικά- στον εμβρόντητο «λαϊκό» φρουρό της λεωφόρου Αλεξάνδρας, που δεν πίστευε στα μάτια του, όταν ο Κουφοντίνας κατεζητείτο σε συνθήκες καθολικού συναγερμού από όλες τις δυνάμεις της Ελληνικής Αστυνομίας... Στάθηκε μπροστά στο έντρομο παιδί, του έδειξε τα στοιχεία του και το παρεκάλεσε να τον οδηγήσει στους προϊσταμένους του... Ενα, μόνο, πράγμα νομίζω ότι έλειπε από τον Κουφοντίνα για να είναι όχι καρπός ενός «διαλεκτικού» βορειοευρωπαϊκού αστικισμού, αλλά ένας λαμπρός Νεοέλληνας γόνος: Η συγκρότησή του όχι στο πλαίσιο του λογικώς απολελυμένου φραγκογερμανικού μαρξισμού -όπως αξίωναν μεταπολεμικώς, είτε το καταλάβαιναν είτε όχι, πάμπολλοι αστοί προς μόρφωση των παιδιών τους-, αλλά στο πλαίσιο των ασύγκριτων θησαυρών της Νεοελληνικής Γραμματείας (ιστορική και εκκλησιαστική...) και Παραδόσεως...
Δεύτερον: Εξαπέλυσε την πολεμική του δράση εντελώς άδικα και σε απολύτως λανθασμένο χρόνο: Οταν είχε ήδη πέσει το δικτατορικό καθεστώς... Και βιαιοπραγώντας εναντίον ανθρώπων (όπως ο Μπακογιάννης, ο Μομφεράτος, ο Παλαιοκρασσάς κ.λπ.), οι οποίοι ήσαν μεν «δεξιοί», αλλά δεν υπήρξαν ποτέ σύμμαχοι της δικτατορίας... Και η μπόρα πήρε αμπάριζα, κρίμα, πολύ κρίμα, και κάποιες ψυχούλες που δεν είχαν ούτε υποψία τι τους έμελλε... Οπως το γλυκύτατο εκείνο δεκαοχτάχρονο παιδί, ο Θανασάκης Αξαρλιάν... Ή μήπως όχι, Δημήτρη Κουφοντίνα;

Μένει να τα θυμόμαστε όλα αυτά...
Ιδίως όταν καλούμαστε στην κάλπη για να επικυρώσουμε (αν είναι δυνατό!) τη δυστυχία να θέλουν κάποιοι να μας μετουσιώσουν όλους, σώνει και καλά, σε ευρω-γερμανούς γόνους...

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση