Ο Ερντογάν είναι σε πανικό, γι αυτό είναι και επικίνδυνος

Η Τουρκία γνωρίζει ότι δεν είναι σε θέση να προβεί σε εκτεταμένες επιθετικές ενέργειες, αλλά δοκιμάζει πάντα τον βαθμό αντίδρασης της Αθήνας

Είναι δύσκολο να πει κάποιος, με τις ελλιπείς γνώσεις για τα διαδραματιζόμενα στο παρασκήνιο, τι συμφέρει στην Ελλάδα περισσότερο. Να παραμένουν σε όξυνση οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας ή να βρεθεί τρόπος επίλυσης, μήπως και επικρατήσει ηρεμία στην περιοχή;

Στην πρώτη περίπτωση, με τον Ερντογάν σε πανικό επειδή ούτε ένα από όσα έχει σχεδιάσει δεν υλοποιήθηκε, και πάντα απρόβλεπτο στις κινήσεις του, γι’ αυτό και αντιμετωπιζόμενο με μεγάλη επιφυλακτικότητα, αλλά και με γνώση της ανεντιμότητάς του να τηρεί τον λόγο του, είναι αδύνατο να θεωρήσει κάποιος ότι δεν θα επιχειρήσει κάτι εναντίον της Ελλάδος και της Κύπρου.

Αλλά, και αν ακόμη βρεθεί τρόπος επίλυσης των αμερικανοτουρκικών διαφορών, ποιος μας εγγυάται ότι δεν θα δοθεί στον Ερντογάν κάποιο αντάλλαγμα, που θα είναι εις βάρος μας, με δεδομένο ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εκτιμούν ως σημαντικότερο τον γεωστρατηγικό ρόλο της Τουρκίας;

Βεβαίως, τα πράγματα δείχνουν ότι αναβαπτίζεται η θέση της Ελλάδας στην Συμμαχία, αλλά πάντα ως δευτεραγωνίστρια. Τα φώτα πέφτουν στην Τουρκία. Πάντοτε συνέβαινε αυτό, όχι μόνον λόγω της σπουδαιότητας της επικράτειάς της, αλλά και επειδή εύκολα στην Ελλάδα βρίσκονταν οι "πρόθυμοι", κι ας διαδήλωναν στους δρόμους εναντίον των Αμερικανών. Η περίπτωση της "απομάκρυνσης" των αμερικανικών βάσεων, ενώ υπεγράφη η παραμονή τους, είναι ενδεικτική.


Η Τουρκία εκμεταλλεύεται πλήρως τον φόβο -ο οποίος δεν αποκλείεται να έχει μεταβληθεί και σε φοβία, με όλες τις ψυχοπαθολογικές επιπτώσεις της- μήπως συμβεί κάποιο επεισόδιο και χάσουν την καρέκλα της εξουσίας, συνεχώς κάνει και ένα βήμα εμπρός. Στην προπαγάνδα, είναι γνωστή η τακτική του Λένιν "δύο βήματα εμπρός, ένα βήμα πίσω". Με το βήμα πίσω, λησμονείται η επιθετικότητα των δύο βημάτων εμπρός, και ο υποχωρών κατά τι, εμφανίζεται ως διαλλακτικός, αλλά με κέρδος το ένα βήμα.

Η Τουρκία, γνωρίζει ότι δεν είναι σε θέση να προβεί σε εκτεταμένες επιθετικές ενέργειες, αλλά δοκιμάζει πάντα τον βαθμό αντίδρασης της Αθήνας και αναλόγως προχωρεί ή αναμένει την δημιουργία καλύτερων γι’ αυτήν συνθηκών.

Βεβαίως, αδιαφορεί πλήρως για τις ελληνικές διαμαρτυρίες, οι οποίες γίνονται για εσωτερική κατανάλωση, και όχι για να επιτύχουν τι το θετικό. Προχθές, η Λευκωσία έστειλε επιστολές καταγγελίας της τουρκικής επιθετικότητας με το ερευνητικό σκάφος στην κυπριακή ΑΟΖ, οι οποίες ουδόλως ενόχλησαν την Άγκυρα. Και μπορεί βεβαίως το σκάφος να μη μπορεί να πραγματοποιήσει γεωτρήσεις, αλλά η Τουρκία αφενός δείχνει να κατοχυρώνει την κυριαρχία της σε ελληνικά νερά, αφετέρου αποπροσανατολίζει και τον τουρκικό λαό.

Δεν είναι τυχαίο, ότι η Τουρκία επέλεξε να στείλει το σκάφος σε περιοχή ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο. Την άρνηση του Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου, να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο με τον Τάσσο Παπαδόπουλο, όταν τους πρότεινε από κοινού να οριοθετήσουν τις ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου, την πληρώνουμε τώρα, και μάλιστα θα την πληρώσουμε το λιγότερο με συνεκμετάλλευση [Αυτός είναι και ο λόγος που ο υπογραφόμενος, δεν αποκλείει τη διατήρηση του ΣΥΡΙΖΑ, ως του μόνου κόμματος που χωρίς ενδοιασμό μπορεί να υπογράψει τέτοια Συμφωνία].

Να λάβουμε δε υπόψη, ότι η Τουρκία πάντα αυξάνει την επιθετικότητά της, όταν στην Ελλάδα διεξάγονται εκλογές. Εκμεταλλεύεται αφενός την επιθυμία της κυβέρνησης να υπάρχει προεκλογικώς ηρεμία στις εξωτερικές υποθέσεις, αφενός την πίεση του τουρκικού Προξενείου με τους τουρκόφρονες πράκτορές του.

Αναμένουμε τα αποτελέσματα της επίσκεψης του Τραμπ στην Τουρκία, όπως προανήγγειλε η Άγκυρα. Κάτι θα βγει από αυτήν. Και υπενθυμίζω. Ο Ερντογάν δεν είναι χειρότερος από τους άλλους λύκους της Άγκυρας. Ίδιο είναι το πολιτιστικό τους επίπεδο.

Ο Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση