Το «ανθρώπινο» πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ λέγεται Παύλος Πολάκης...

''Στη ζωή των λαών'', έλεγε ο Άγγελος Τερζάκης, ''έρχεται κάποια στιγμή όπου από έναν αστάθμητο συνειρμό περιστάσεων το κοινωνικό σύνολο καλείται να δώσει εξετάσεις και ν' αποδείξει αν είναι ώριμο για τη Δημοκρατία''.

Γιατί αν δεν είναι ώριμο γι' αυτήν, το ολιγαρχικό καθεστώς καραδοκεί για να την γκρεμίσει, αναμετριέται μαζί της στα ίσα, μπαίνει μαζί της στην ψηφοδόχο και περιμένει το αποτέλεσμα της εκλογής...

Σε μια τέτοια κατάσταση φτάσαμε τώρα, αγαπητοί φίλοι. Στην κατάσταση του μη περαιτέρω, όπου ο Έλληνας ψηφοφόρος βάλλεται καθημερινά από έναν κυκεώνα λαϊκισμού, προπαγάνδας και δημαγωγίας, διαφθοράς, διαπλοκής, σκανδάλων υπαρκτών και ανύπαρκτων, πολιτικών τακτικισμών και λεκτικών ακροβασιών που φτάνουν στο όριο της χυδαιότητας και του παραλογισμού από ανθρώπους που εξέλεξε ο ίδιος...

Το ήθος, ως φαίνεται, της Αριστεράς έφτασε το βράδυ της Μεγάλης Δευτέρας σε νέα, ευτελέστερα επίπεδα, όταν ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης - ως ακραιφνής εκπρόσωπος της ''Προοδευτικής συμμαχίας'' του ΣΥΡΙΖΑ - επέλεξε να επιτεθεί διαδικτυακά, με ανοίκειο τρόπο, στον Στέλιο Κυμπουρόπουλο. Να επιτεθεί, δηλαδή, σ' έναν άνθρωπο-σύμβολο των ατόμων με ειδικές ανάγκες, σ' έναν άνθρωπο-σύμβολο της ανθρώπινης θέλησης, που κοσμεί το ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας.

Κι ήταν αυτή η ένταξη και η είσοδός του στον πολιτικό στίβο το ελάχιστο δείγμα ανταπόδοσης, εκ μέρους του Κυριάκου Μητσοτάκη, στο παράδειγμα ζωής που δίνει απ' το 1999 ο αριστούχος του χθες μαθητής των ΑΜΕΑ (και νυν Επιμελητής Β' του ΠΓΝ ''Αττικόν''), όταν παρήλασε για πρώτη φορά - ως σημαιοφόρος - με το αμαξίδιό του.


Σ' αυτόν τον αγωνιστή της ζωής, που ''τόλμησε'' σε συνέντευξή του να πει το αυτονόητο (ότι διεκδικεί ίσες ευκαιρίες και όχι μόρια, επιδόματα ή χάρες) επιτέθηκε χυδαία ο Παύλος Πολάκης εγκαλώντας τον ουσιαστικά γιατί έκανε χρήση του δικαιώματος που του έδινε ο νόμος ως ατόμου με ειδικές ανάγκες.

Ήταν, στ' αλήθεια, ενδεικτικό της ευτέλειας του πολιτικού ήθους το νέο ανδραγάθημα του εκπροσώπου της ''Κυβερνώσας Αριστεράς'', που αφαίρεσε και το τελευταίο, ''ανθρωπιστικό'', φύλλο συκής του ΣΥΡΙΖΑ. Και αμαύρωσε, επιπλέον, την ψευδεπίγραφη εικόνα του ήθους της Πρώτης Φοράς Αριστερά.

Κι αυτό γιατί έχει στις τάξεις της έναν πολιτικό ''φαύλο'', όπως χαρακτήρισε τον Παύλο Πολάκη ο Πρόεδρος της Ν.Δ, θέτοντας ταυτόχρονα προ των ευθυνών του τον ίδιο τον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα, που κρατάει αλώβητο στη θέση του έναν πολιτικό αμοραλιστή, χωρίς ευαισθησία, που... κόβει βόλτες στη ζούγκλα των ανθρωποειδών της στερημένης από αισθήματα εποχής μας.

''Φτάσαμε πια στο σημείο να κάνουμε αποδεκτό αυτό που δε μας σκοτώνει...'', μου έλεγε χθες με πικρία ένας φίλος δημοσιογράφος.

Όμως δεν είναι έτσι, δεν είναι καθόλου έτσι, γιατί το ποτήρι έχει ξεχειλίσει πλέον και στη συνείδηση της πλειοψηφίας του κόσμου δε μπορούν να γίνονται αποδεκτές τέτοιες βάναυσες και απάνθρωπες συμπεριφορές σαν του Παύλου Πολάκη, γιατί σκοτώνουν το ''είναι'' του, την ψυχή του, την αξιοπρέπειά του για την οποία κοπτόταν άλλοτε ο Αρχηγός του...

Με την ανοχή των ύβρεων, των χυδαιολογιών, των ψεμάτων και των προσβλητικών αντεγκλήσεων αυτού του ''ανθρώπου'' φτάσαμε - ούτε λίγο ούτε πολύ - να εξορίσουμε σήμερα τις λέξεις ''πρότυπο'' και ''ηθική'' απ' την πολιτική ζωή του τόπου μας.

Θα μου πει κάποιος αναγνώστης μου, τώρα, πως - έτσι κι αλλιώς - μες στον ορυμαγδό των λεκτικών διαδικτυακών πολιτικών αντιπαραθέσεων και το σκηνικό της κακοφωνίας και των αλληλοκαταγγελιών που λαμβάνουν χώρα συχνά πυκνά στη Βουλή, λίγα πράγματα μπορεί να αποκομίσει κανείς...

Θα συμφωνούσα μαζί του στη σκέψη ότι στόχος των περισσότερων διαδικασιών στον ''Ναό της Δημοκρατίας'' είναι, πλέον, ''η εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων με μέσα αήθη πολιτικά και νομικά μετέωρα και έωλα''.

Σ' αυτήν, μάλιστα, τη σκέψη θα πρόσθετα και το διάχυτο πνεύμα ''σκανδαλοθηρίας'' που καλλιεργούν τα κυβερνητικά ΜΜΕ, στα πλαίσια του οποίου εντάσσεται και η ''κατασκευή'' κουκουλοφόρων μαρτύρων, που είναι πολιτικά καθοδηγούμενοι και έχουν σκοπό να σπιλώσουν με τις ''μαρτυρίες'' τους το ήθος και την προσωπικότητα πολιτικών, για τους οποίους δε φαίνεται να ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας μέχρι να αποφανθεί γι' αυτούς η Δικαιοσύνη...

Έτσι καταλήγουμε, επιλογικά, στη μία και μοναδική ερώτηση που βρίσκεται στα χείλη όλων:

- Υπάρχει τελικά πολιτικό ήθος ή έχει διαγραφεί η λέξη αυτή απ' τα λεξικά των βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου'';

Γιατί, αν απαντήσουμε ότι υπάρχει μαζί με τις εξαιρέσεις του που το επιβεβαιώνουν, τότε θα πρέπει να κάνουμε την επόμενη ερώτηση:

- Γιατί αφήνουμε να διαχειρίζονται το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας αυτές οι σκοτεινές εξαιρέσεις - τύπου Πολάκη - που εκπροσωπούν επάξια μια φαλλοκρατική κοινωνία και μια παρηκμασμένη πολιτική απ' όπου έχουν διαγραφεί οι έννοιες της ηθικής της αγάπης, της ανθρώπινης συνείδησης και της δικαιοσύνης;

Κρινιώ Καλογερίδου
AntiNews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση