«Κοίτα ποιος μιλάει»... για τη διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας

Του Γιάννη Κ. Τρουπή

Το ότι ο κυνισμός ήταν ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της μέχρι σήμερα πολιτικής πορείας του Αλέξη Τσίπρα ήταν μάλλον γνωστό. Αυτό που δεν γνωρίζαμε είναι το γεγονός ότι η ηττοπάθεια αποτελεί ένα στοιχείο που βρήκε στέγη το τελευταίο διάστημα στο Μέγαρο Μαξίμου και πλέον ενυπάρχει σε κάθε πολιτική επιλογή του πρωθυπουργού.

Πόσο πιθανόν λοιπόν είναι ένας πολιτικός να βρει ανταπόκριση στους πολίτες σε σχέση με τη θέση που διατυπώνει, όταν για το ίδιο ζήτημα πριν από πέντε χρόνια, υποστήριζε τα τελείως αντίθετα; Πόσες πιθανότητες έχει ο συγκεκριμένος πολιτικός να πείσει για την ορθότητα των κινήσεών του, όταν ο ίδιος έκανε στο παρελθόν το ακριβώς ανάποδο, από αυτό που σήμερα προβάλλει ως αναγκαίο;

Ο πρωθυπουργός στο ζήτημα της συνταγματικής αναθεώρησης και ειδικά στο θέμα της προεδρικής εκλογής είναι σαφές πως «δε δικαιούται δια να ομιλεί», όπως συνήθιζε να λέει και ο Μένιος Κουτσόγιωργας στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Αν κάποιος τον άκουγε το βράδυ της Τετάρτης στο κοινοβούλιο θα πίστευε ότι η πολιτική ζωή της χώρας άρχισε ως διά μαγείας τον Ιανουάριο του 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε τη διακυβέρνησης της χώρας. Πριν από τότε... τίποτα!

Ο πρωθυπουργός λοιπόν όχι μόνο υπεραμύνθηκε της πρότασης του κυβερνώντος κόμματος περί αποσύνδεσης της προεδρικής εκλογής από τη διάλυση της βουλής, αλλά προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και αναφέρθηκε στα όσα έγιναν το 2014 με απόλυτο κυνισμό, όπως τον κατηγορεί τουλάχιστον, η αξιωματική αντιπολίτευση. «Το Σύνταγμα μας έδινε τη δυνατότητα. Και άρα ξέρουμε ότι όποιος και να βρεθεί στην ίδια θέση, θα πράξει το ίδιο. Και για αυτό και αλλάζουμε το Σύνταγμα» επεσήμανε ο κ. Τσίπρας.


Τι μας είπε δηλαδή; Παραδέχτηκε για πρώτη φορά και μάλιστα δημόσια, από το βήμα της βουλής, ότι χρησιμοποίησε απροκάλυπτα το γράμμα του συντάγματος για μικροκομματικούς σκοπούς. Πρόκειται για τον πολιτικό, ο οποίος σχεδόν πέντε χρόνια πριν, έλεγε τα εξής:

«Όταν η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι αποφασισμένη να μπει ένα τέρμα στις πολιτικές των μνημονίων και της λιτότητας, τότε οι βουλευτές δεν μπορούν παρά να ανταποκριθούν στο καθήκον, να εναρμονιστούν στη λαϊκή βούληση». Ήταν 29 Δεκεμβρίου του 2014, όταν έδειχνε το δρόμο της προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία, «πατώντας» πάνω στην συγκεκριμένη συνταγματική πρόνοια. Μία πρόνοια, την οποία κατά δήλωσή του σήμερα, επιθυμεί να αλλάξει, αφού την χρησιμοποίησε όμως πρώτα και άρα γνωρίζει το πόσο πολύ καλά μπορεί να εφαρμοστεί.

Η τοποθέτηση του κ.Τσίπρα στο κοινοβούλιο όμως είχε έντονο και το στοιχείο της ηττοπάθειας. Ολόκληρη η ομιλία του ήταν βασισμένη σε μία παραδοχή. Στις επερχόμενες εκλογές θα είναι δεύτερος. Πώς αλλιώς να εξηγήσεις την επιμονή του στο να ζητήσει απάντηση για το αν η ΝΔ θα στηρίξει τον σημερινό πρόεδρο της Δημοκρατίας για μία δεύτερη θητεία. Η πολιτική λογική λέει ότι εφόσον πιστεύεις ότι θα είσαι πρώτος , εσύ είσαι αυτός που θα ορίσεις τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού, κάτι που ο κ.Τσίπρας έδειξε να μην το πιστεύει για το κόμμα του.

Σε κάθε περίπτωση πάντως η οποιαδήποτε αναφορά του πρωθυπουργού για τη διαδικασία εκλογής του προέδρου της Δημοκρατίας ήταν είναι και θα είναι εκ προοιμίου «ως μη γενόμενη», μια και τα όσα έγιναν το 2014, θα ακολουθούν τον ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία του και μάλιστα με εμφατικό τρόπο...

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση