Όλο και πιο ριψοκίνδυνο το παιχνίδι της Μέι

Του Κώστα Ράπτη

Με την απόφασή της να αναβάλει (άγνωστο για πόσο) την προγραμματισμένη για αύριο, Τρίτη, ψηφοφορία στη Βουλή των Κοινοτήτων επί του σχεδίου αποχώρησης της Βρετανίας από την Ε.Ε. και να αποδυθεί σε έναν γύρο επαφών στις Βρυξέλλες και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, η πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Τερέζα Μέι προσπαθεί να μετατρέψει την ίδια της την εμφανή αδυναμία σε όπλο.

Προστατεύοντας τον εαυτό της από μία ψηφοφορία η οποία θα οδηγούσε σε απόρριψη του σχεδίου συμφωνίας (και πιθανότατα σε καθαίρεσή της από την κοινοβουλευτική ομάδα των Συντηρητικών), η ένοικος της Ντάουνινγκ Στριτ επιδίδεται σε ένα υψηλού ρίσκου παιχνίδι που συνίσταται σε έναν διπλό εκβιασμό.

Αφενός η Βρετανίδα πρωθυπουργός θα επιχειρήσει να αποσπάσει από τους "27" κάποιες διευκολύνσεις της τελευταίας στιγμής, επικαλούμενη την χαοτική κατάσταση στο κοινοβούλιό της - όπου, όπως παρατήρησε χαρακτηριστικά, δεν υπάρχει πλειοψηφία ούτε για την ακύρωση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος του 2016, ούτε για την παραμονή στην τελωνειακή ένωση και την κοινή αγορά, ούτε για το "σκληρό Brexit" χωρίς συμφωνία (αλλά ούτε και για το δικό της σχέδιο προς το παρόν).

Αφετέρου, με το να εξαντλεί τις χρονικές προθεσμίες και με το να αποκλείει το ενδεχόμενο διενέργειας νέου δημοψηφίσματος, η Τερέζα Μέι θέλει να οδηγήσει τους Βρετανούς κοινοβουλευτικούς στη συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι το πραγματικό δίλημμα που τίθεται είναι ανάμεσα στο δικό της σχέδιο και την έξοδο δίχως συμφωνία.


Με άλλα λόγια, η τήρηση των προσχημάτων της κοινοβουλευτικής τάξης υποκρύπτει μια πράξη άνωθεν επιβολής. Όμως το "χαρτί" του άτακτου Brexit που χρησιμοποιείται για τον "συνετισμό" όλων των ενδιαφερομένων αποκτά έτσι, με δεδομένη την έλλειψη επεξεργασμένων εναλλακτικών, ολοένα και περισσότερες πιθανότητες να αποτελέσει, έστω και από ατύχημα, την τελική έκβαση.

Άλλωστε, ο εκβιασμός προορίζεται να λειτουργήσει κυρίως προς την μία κατεύθυνση. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν προτίθεται να προχωρήσουν σε επαναδιαπραγμάτευση του σχεδίου συμφωνίας, όσο και αν έχουν την καλή διάθεση να προβούν σε χειρονομίες σαν την αλλαγή του πολιτικού προοιμίου ή την προσθήκη ερμηνευτικού παραρτήματος - μόνο και μόνο για να καταπιούν τις αντιρρήσεις τους όσοι Βρετανοί βουλευτές έχουν εξεγερθεί με το ζήτημα της "δικλείδας ασφαλείας" (backstop), που θα αποτρέψει την επανεισαγωγή σκληρού συνόρου στην Ιρλανδία.

Διαπλέκεται, βέβαια αυτό το παιχνίδι και με την βρετανική κομματική αντιπαράθεση, καθώς οι μεν Εργατικοί προτίθενται σε κάθε περίπτωση να καταψηφίσουν το σχέδιο Μέι, προκειμένου να προκαλέσουν εκλογές, η δε Μέι να χρησιμοποιήσει την απειλή της εκλογικής ήττας και της απώλειας βουλευτικών εδρών για να χαλιναγωγήσει τους ευρωσκεπτικιστές Τόρηδες. Παράλληλα, η κάθε πλευρά ενθαρρύνει όπως μπορεί τις αποσχιστικές τάσεις στους κόλπους της άλλης: ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης Τζέρεμι Κόρμπιν δεν καταθέτει πρόταση μομφής, όσο δεν έχει κριθεί κοινοβουλευτικά η τύχη του σχεδίου Μέι, η δε πρωθυπουργός προσβλέπει στις ψήφους "μπλαιρικών" Εργατικών όταν έρθει η κρίσιμη ώρα.

Το διαζύγιο πάντως της Ντάουνινγκ Στριτ με τους Προτεστάντες Ενωτικούς της Βόρειας Ιρλανδίας, στην ανοχή των οποίων στηρίζεται κοινοβουλευτικά η κυβέρνηση, μοιάζει οριστικό. Όπως τόνισε χαρακτηριστικά η Μέι η ακεραιότητα του Ηνωμένου Βασιλείου έχει πραγματικό της στήριγμα τη συναίνεση των κατοίκων της Βόρειας Ιρλανδίας (προφανώς όχι μόνο των ψηφοφόρων του DUP).

Όλα αυτά, σε ένα τοπίο στο οποίο η πολιτική έχει πλήρως επιβάλει τους ρυθμούς και τις προτεραιότητές της επί της οικονομίας - όπου μάταια επιζητείται περισσότερη σαφήνεια, ει δυνατόν πριν από την έλευση των εορτών.

Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση