2018: Έτος εθνικής ταπείνωσης

Ο κ. Τσίπρας έχει μετατραπεί σε παρωδία του πολιτικού συστήματος που υποτίθεται ότι καταπολεμούσε

Από τον Ναπολέων Λιναρδάτο

Οταν αποκαλύφθηκε ότι εδώ και 10 χρόνια οι Σκοπιανοί προσπαθούσαν να πάρουν την ονομασία Βόρεια Μακεδονία, εθνότητα και γλώσσα, και τελικά τα πήραν όλα από την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, δεν είχε μείνει κάποιος Ελληνας για να εκπλαγεί από το αποτέλεσμα. Ο κ. Τσίπρας στην πορεία προς το τέταρτο έτος της διακυβέρνησής του τα έχει δώσει όλα σε όλους, σε Ευρωπαίους, Αμερικανούς, Αλβανούς και Τούρκους. Οποιος δεν έχει πάρει, σύντομα θα το μετανιώσει.

Ο κ. Τσίπρας έχει μετατραπεί σε μια παρωδία του πολιτικού συστήματος που υποτίθεται καταπολεμούσε. Διεκπεραιώνει τα θελήματα των ξένων με απίστευτη ευλάβεια και αυταπάρνηση. Οπως αρκετοί προκάτοχοί του που κάποτε χλεύαζε, τώρα έτσι και αυτός νομίζει ότι οι διεθνείς συναντήσεις και οι κολακείες από ηγέτες ξένων κρατών θα έχουν πολιτική αξία στο εσωτερικό της Ελλάδας. Και αυτή η επιθυμία της πολιτικής ρευστοποίησης των διεθνών περγαμηνών είναι το τελευταίο καταφύγιο ενός πολιτικού που δεν έχει να πει τίποτα στους ψηφοφόρους.


Το ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει να πει κάτι στον μέσο Ελληνα για ό,τι έκανε και για ό,τι προτίθεται να κάνει δεν θα ήταν και κάνα ιδιαίτερο πρόβλημα για την Ελλάδα αν δεν προσπαθούσε να βγει από το αδιέξοδο αυτό κάνοντας μεγάλες παραχωρήσεις σε κορυφαία εθνικά θέματα. Οι μικροπολιτικοί σχεδιασμοί του κ. Τσίπρα έχουν ένα τεράστιο εθνικό κόστος, και μάλιστα κόστος διαρκείας. Οι ταπεινώσεις που δεχόμαστε τώρα, από Σκοπιανούς και Αλβανούς, δεν είναι παρά μια προκαταβολή για όλα όσα πρόκειται να επακολουθήσουν.

Σε έναν σημαντικό βαθμό ο κ. Τσίπρας έχει καταφέρει να ελέγξει τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Πολλά από αυτά μπορεί κάποιος να τα παρακολουθήσει όχι για να κατανοήσει τι συμβαίνει γύρω του, αλλά για να δει πόσο εύκολα μπορεί η εκάστοτε εξουσία στην Ελλάδα να ελέγχει ένα κρατικοδίαιτο σύστημα «ενημέρωσης». Με αυτό το σύστημα ο κ. Τσίπρας έχει ελαχιστοποιήσει την κοινή εντύπωση για το πόσο αντιδημοφιλείς είναι οι επιλογές του, ειδικά στα εθνικά θέματα.

Και σε αυτή την περίπτωση ο κ. Τσίπρας επαναλαμβάνει τα λάθη των προηγούμενων. Ο έλεγχος των ΜΜΕ μπορεί να αμβλύνει κάποιες αντιδράσεις, μπορεί να μειώνει κάποιες αρνητικές τάσεις, αλλά είναι αδύνατο να αλλάξει τη γενική δυναμική των πραγμάτων. Αν αυτό δεν ίσχυε, ο κ. Τσίπρας δεν θα είχε γίνει ποτέ πρωθυπουργός. Ειδικά από ένα σημείο και μετά, η εύνοια των ΜΜΕ είναι ακόμα ένα αρνητικό χαρακτηριστικό των ενοίκων της εξουσίας. Μπορεί κάποιοι ψηφοφόροι να αγόρασαν το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, αλλά η διαπλοκή βρομάει από πολύ μεγάλη απόσταση. Και πάλι το πρόβλημα δεν είναι οι ψευδαισθήσεις του κ. Τσίπρα, αλλά το γεγονός ότι αυτός θα επωμισθεί το μικρότερο μέρος του κόστους τους.

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση