Η πολιτική ως επάγγελμα

Οι ιδεολογίες σήμερα είναι σαν αποκριάτικη μάσκα καί γι’ αυτό οι εκλογές παίρνουν παγκοσμίως καρναβαλιστικό χαρακτήρα

Από τον Σαράντο Ι. Καργάκο

Ο φίλος μοῦ ἔρριξε μιά κοφτή ματιά πού θά μποροῦσε νά κάνει ἀκόμα καί τό βούτυρο νά... ξινίσει. Ἦταν βέβαια πάντα τόσο διακριτικός ὅσο καί μιά πέτρα πού σπάει ἕνα τζάμι. Μοῦ καταλόγισε γνωστική παρακμή γιατί τόλμησα νά θίξω τά φυντάνια τῆς τωρινῆς πολιτικῆς μας σκηνῆς.

Ὁ φίλος ἀδυνατοῦσε νά κατανοήσει ὅτι ἡ πολιτική στόν παρόντα καιρό ἔγινε ἐπάγγελμα, ὅπως ὁ γκανγκστερισμός στήν Ἀμερική τόν καιρό τῆς ποταπαγορεύσεως. Καί αὐτό ὄχι μόνο στήν Ἑλλάδα ἀλλά σέ πλεῖστες χῶρες τῆς γῆς. Ἡ ἔνταξη κάποιου νέου σέ μιά πολιτική παράταξη δέν γίνεται μέ γνώμονα κάποιο ἰδεολογικό πιστεύω ἀλλά μέ γνώμονα τίς προοπτικές καλύτερης οἰκονομικῆς καί κοινωνικῆς ἀνελίξεως.

Παρατηρῶ, ὄντως μέ θαυμασμό, τούς ἑκάστοτε ἐκπροσώπους τῶν κομμάτων μας ὅταν βγαίνουν στό γυαλί. Μέ τήν ἴδια ἄνεση θά μποροῦσαν νά ποῦν ἀκριβῶς τά ἴδια, ἄν ἔκαναν μεταγραφή, ὅπως οἱ ποδοσφαιριστές, σέ ἄλλο κόμμα. Ἔχουν περίπου τόν ἴδιο στυλιζαρισμένο λόγο. Δέν εἶναι περίεργο αὐτό. Στόν παρόντα αἰῶνα οἱ ἰδεολογίες κατέρρευσαν, κάτι πού εἶχε ἀρχίσει νά γίνεται ἀπό τόν προηγούμενο αἰῶνα. Οἱ ἰδεολογίες σήμερα εἶναι σάν ἀποκριάτικη μάσκα καί γι’ αὐτό οἱ ἐκλογές παίρνουν παγκοσμίως καρναβαλιστικό χαρακτῆρα. Γιά παράδειγμα, ὁ λεγόμενος σήμερα προοδευτικός μπορεῖ νά εἶναι ἕνας πρώην συντηρητικός γυρισμένος ὁ μέσα ἔξω!


Συνεπῶς, τό νά θέλει κάποιος νά συλλάβει τή σημερινή πολιτική πραγματικότητα εἶναι σάν νά θέλει νά κλείσει τήν ὁμίχλη σέ μπουκάλι. Μοιραῖα κι ἐμεῖς οἱ ἀρθρογραφοῦντες κάνουμε παράξενες σκέψεις γιά παράξενες καταστάσεις. Εἴμαστε πνιγμένοι στίς ἀντιφάσεις πού μᾶς προσφέρει ὁ σύγχρονος πολιτικός βίος. Τί θά μποροῦσε νά σκεφθεῖ καί νά γράψει ἕνας -ἄς ποῦμε- ἀκραιφνής δεξιός ἀρθογράφος γιά τήν κυβέρνηση τῆς Νέας Ἀριστερᾶς, ὅταν αὐτή πράττει ὑπηρετικώτατα ὅσα δέν θά τολμοῦσε νά πράξει -κατ’ ἐπιταγήν τοῦ ΝΑΤΟ- μία κυβέρνηση ἀκραίας Δεξιᾶς; Καί γι’ αὐτό ἀπορῶ μέ τόν παροξυσμό τοῦ μίσους ἀνάμεσα στήν κυβέρνηση καί στήν ἀξιωματική ἀντιπολίτευση.

Ἡ κυβέρνηση πράττει ὅ,τι δέν θά μποροῦσε νά πράξει ἡ νῦν ἀντιπολίτευση, ἄν ἦταν κυβέρνηση. Στό πρόσωπο τοῦ λεοντιδέα πού μᾶς κυβερνᾶ, ὅλες οἱ ἀντιδραστικές, ἀντιλαϊκές δυνάμεις, κατά τήν προσφιλῆ ἔκφραση τῆς αὐθεντικῆς Ἀριστερᾶς, βρῆκαν τόν ἄνθρωπο πού μπορεῖ νά τίς ὑπηρετεῖ πιστά, βάζοντας σέ κάθε ἐνέργειά του πρόσημο ἀριστερῆς εὐβουλίας. Ἀπό τήν ἄποψη αὐτή ἡ σημερινή κυβέρνηση θυμίζει τούς μεσαιωνικούς Καθολικούς καλογήρους πού σέ ἡμέρες νηστείας μποροῦσαν νά μεταποιοῦν τό κάθε λογῆς κρεατικό σέ ψάρι (in nomine patris et filii et spiritus sancti hoc esto piscis).

Αὐτό πού θά λέγαμε παλαιότερα ξενοδουλεία τό βαφτίζουμε σήμερα πρωτοπορία. Ὄντως τρέχουμε πρῶτοι νά ὑπηρετήσουμε τά κελεύσματα τῆς ἄλλοτε δεινά ὑβριζόμενης Μέρκελ ἀπό τούς ὀπαδούς καί τά ἐπιφανῆ στελέχη τῆς Νέας Ἀριστερᾶς. Δέν παραλείπουμε βέβαια νά φερθοῦμε ὑπερηφάνως δουλικοί καί στό κάποτε λεγόμενο ἐπάρατο ΝΑΤΟ. Βέβαια ἡ κυβέρνηση εἰσπράττει συγχαρητήρια ἀπό παντοῦ γιά τά αἱματορουφηκτικά οἰκονομικά της μέτρα καί γιά τίς διπλωματικές ὑπέρ τῶν ἀντιπάλων μας ἐπιτυχίες, ἀλλά ὅλοι ἐμεῖς πού δέν συμμεριζόμαστε τήν εὐφροσύνη της νιώθουμε σάν πουλί κλεισμένο σ’ ἕνα δωμάτιο γεμᾶτο... γάτες.

Τό προπαγανδιστικό ἐπιτελεῖο τῆς κυβερνήσεως μάταια προσπαθεῖ νά μᾶς πείσει ὅτι ὁδηγούμεθα στόν εὐτυχέστερο τῶν κόσμων ἀπό ὅσους εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξουν. Ὁ Λάιμπνιτς εἶχε λόγους νά τά λέει αὐτά, ἀλλά εἶναι ἄλογο νά ξαναλέγονται τέτοια σ’ ἐμᾶς πού ἐπί 10 χρόνια ὑφιστάμεθα τοῦ λιναριοῦ τά πάθη. Δέν χρειάζεται νά προσθέτεις ἀφρόλουτρο γιά νά βγάλεις περισσότερο ἀφρό. Οἱ πομφόλυγες τῶν λόγων εἶναι ὑπεραρκετές.

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση