Ωφελήθηκε τελικά η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Οι ελληνικές κυβερνήσεις και η τρόικα δημιούργησαν ένα πρόγραμμα όπου η χρεοκοπία του κράτους έγινε χρεοκοπία του ιδιωτικού τομέα

Από τον Ναπολέων Λιναρδάτο

Στην ανατολική Ευρώπη πλήρωναν τον σοσιαλισμό τους τοις μετρητοίς. Η φτώχεια τους ήταν εμφανής εξαρχής. H λιτότητα σχετικά καθολική, ομοιόμορφη και συνεχής.

Στην Ελλάδα, όμως, είχαμε τη δυνατότητα να έχουμε μια σοσιαλιστική παραγωγή και μια καπιταλιστική κατανάλωση. Η μεταφορά πόρων από την Ευρωπαϊκή Ενωση και ο υπέρογκος δανεισμός που έγινε εφικτός με τη μετάβαση στο ευρώ έδωσαν τη δυνατότητα σε μια πολιτική τάξη, η οποία είχε φάει τα ψωμιά της, να καταφέρει να αυξήσει την επιρροή και τη δύναμή της στην ελληνική κοινωνία.

Για την Ελλάδα η Ευρωπαϊκή Ενωση ήταν ό,τι το πετρέλαιο για τη Βενεζουέλα. Δημιούργησε μια εικονική πραγματικότητα, όπου ο κρατισμός δεν ήταν απλώς εφικτός, αλλά πολιτικά η μόνη ρεαλιστική επιλογή. Οποιος πολιτικός τόλμησε να ψελλίσει οτιδήποτε για φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις εξαφανίστηκε από το πολιτικό σκηνικό.

Ο εύκολος δανεισμός και τα ευρωπαϊκά κονδύλια δημιούργησαν μια νέα πολιτική τάξη, η οποία είχε αποκοπεί από τις συνέπειες των πολιτικών που εφάρμοζε. Το δημόσιο χρέος, περί του οποίου τόσος λόγος γίνεται τελευταία, δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από την ποσοτικοποίηση της διαφοράς που υπάρχει μεταξύ των αντιλήψεών μας για την πραγματικότητα και την πραγματικότητα καθαυτή. Ο λαϊκισμός άνθησε, γιατί ουσιαστικά έγινε μια βαρέως επιδοτούμενη δραστηριότητα.


Η πικρή αλήθεια είναι ότι όλο το πολιτικό σύστημα πασοκοποιήθηκε. Όμως αυτή η πασοκοποίηση δεν είναι η αιτία της παρακμής αλλά ένα από τα αποτελέσματά της. Η αιτία της παρακμής είναι η πολιτική οικονομία της ευρωπαϊκής βοήθειας, που επέτρεψε στην πολιτική τάξη να δημιουργήσει κλειστούς και παρασιτικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς.

Ιδιαίτερα την περίοδο Σημίτη είχε περάσει, σχετικά πετυχημένα, η εντύπωση ότι η Ελλάδα γινόταν μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα. Οι καινούργιες γέφυρες, τα λιμάνια, οι δρόμοι και μαζί τα νέα μεγάλα πολυκαταστήματα δημιουργούσαν την ψευδαίσθηση του εκσυγχρονισμού. Η Ελλάδα γινόταν Ευρώπη.

Ταυτόχρονα, ο τότε πρωθυπουργός διακηρύσσει και την πίστη του στον κρατισμό δηλώνοντας: «Εμείς δεν θέλουμε να γίνουμε Ιρλανδία». Οι ευρωπαϊκοί πόροι και ο δανεισμός μάς έκαναν να πιστεύουμε ότι κρατισμός και εκσυγχρονισμός μπορούσαν να συνδυαστούν.

Η μόνη έκπληξη της οκταετούς κρίσης είναι η παντελής έλλειψη εκπλήξεων. Μέχρι στιγμής η πολιτική τάξη της Αθήνας / Βρυξελλών έχει αντιδράσει όπως ακριβώς θα ήταν αναμενόμενο να αντιδράσει ένα πολιτικό κατεστημένο που έχει ως πρώτη προτεραιότητα τη διατήρηση του πολιτικοοικονομικού συστήματος που το ανέδειξε.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις και η τρόικα δημιούργησαν ένα πρόγραμμα όπου η χρεοκοπία του κράτους έγινε χρεοκοπία του ιδιωτικού τομέα. Μπορεί να έχουν γίνει περικοπές στις δαπάνες, αλλά η προτεραιότητα στα χρόνια της κρίσης είναι στη φορολογική εξόντωση του ιδιωτικού τομέα.

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση