Κύπρος: Δούρειος ίππος το Γλωσσάρι

Οι “κοινοί συνωμότες” έκρυψαν στόχους φτηνής προπαγάνδας

Της Τώνιας Σταυρινού

Το θέμα με το Γλωσσάρι δεν είναι πια «των δημοσιογράφων». Ποτέ δεν ήταν κατά τη γνώμη μας. Η προσπάθεια «στρογγυλοποίησης» της κατοχής και παραγραφής γεγονότων, ως μέρος μιας διαδικασίας ιστορικής αλλοίωσης του κυπριακού προβλήματος, όπως αποκαλύπτεται, δικαιώνει την αρχική μας ανησυχία ότι η Ένωση Συντακτών επέτρεψε να χρησιμοποιηθούν οι δημοσιογράφοι σε ένα πολιτικό παιγνίδι σκοπιμοτήτων.

Θυμίζουμε ότι μιλάμε για το Γλωσσάρι που μεταξύ πολλών άλλων αντικαθιστά τη λέξη «έποικος» με τη λέξη «πρόσφυγας από την Τουρκία» και τη λέξη κατεχόμενα με το «βόρειο τμήμα».

Το έγγραφο που συνέταξαν με πάσα μυστικότητα, πίσω από κλειστές πόρτες σαν κοινοί συνωμότες, πέντε άνθρωποι χωρίς καμία εμπειρογνωμοσύνη, πέρασε στα επίσημα χείλη του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ. Υιοθετήθηκε ως μια καλή ιδέα από τον Αντόνιο Γκουτέρες, ο οποίος στην έκθεσή του για το Κυπριακό κακίζει την αντίδραση των 238 δημοσιογράφων –την πλειοψηφία δηλαδή των δημοσιογράφων της Κύπρου– οι οποίοι ζητήσαμε με διάβημά μας από τον ΟΑΣΕ και το Γραφείο Ελευθερίας Έκφρασης του ΟΗΕ να το αποσύρει ως απαράδεκτο.


Συνεχίζοντας τις καλές υπηρεσίες διαστρέβλωσης και φτηνής προπαγάνδας, ο Γενικός Γραμματέας προβάλλει τη διαμαρτυρία μας ως «απόδειξη» ότι οι δύο πλευρές «βρίσκονται σε αντιπαράθεση». Κι αυτό εξηγεί, εν πολλοίς, γιατί ο ΟΑΣΕ δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να απαντήσει στο διάβημά μας… Ακολούθησε την κλασική και δοκιμασμένη συνταγή αποσιώπησης:

Απαξιώστε τους, απομονώστε τους, κάντε τους να φαίνονται λίγοι και περιθωριακοί. Έτσι, οι δημοσιογράφοι της Κύπρου βρεθήκαμε ξαφνικά διαχωρισμένοι στους καλούς και βολικούς της λύσης και τους κακούς και αντιδραστικούς που δεν θέλουν ειρηνική συνύπαρξη. Αυτό το ελεεινό παιγνίδι το έχουμε δει να παίζεται σε όλα τα επίπεδα, αλλά μέχρι την εμφάνιση του Γλωσσαρίου, οι δημοσιογράφοι, τουλάχιστον, δεν είχαμε αναγκαστεί έως τώρα να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες.

Το Γλωσσάρι ήταν ένας δούρειος ίππος μέσα στον οποίο κρύφτηκαν στόχοι φτηνής προπαγάνδας και αν οι ίδιοι οι συγγραφείς του δεν είχαν τη στοιχειώδη αντίληψη να δουν τι έκαναν με τη χρήσιμη αφέλειά τους, ας δούμε λίγο οι υπόλοιποι τι έκαναν οι Αρμένιοι που εκατό χρόνια τώρα επιμένουν στην αναγνώριση της λέξης «γενοκτονία».

Επιμένουν να ζητούν με ξεροκεφαλιά να κρατηθεί ζωντανή μια λέξη για γεγονότα που ούτε τα έζησαν ούτε θα άλλαζε κάτι σήμερα αν επέλεγες άλλες λέξεις για να τα περιγράψεις.

Φιλελεύθερος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση