Η γενοκτονία των Ελλήνων

Δυστυχώς, παρά τις θυσίες των Ελλήνων για οκτώ συνεχή χρόνια, η οικονομία μας είναι τρισχειρότερη από ότι το 2010 – οπότε αναμένεται ακόμη μεγαλύτερος πόνος για τον πληθυσμό που θα παραμείνει στη χώρα, αδυνατώντας να αποδράσει από το έγκλημα που συντελείται.

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Όταν ξέσπασε η ελληνική κρίση, δεν υπήρχε κανένας σοβαρός οικονομολόγος που να μην δήλωνε ότι, η υιοθέτηση μίας άγριας και πρόωρης πολιτικής λιτότητας θα επιδείνωνε σημαντικά τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας – τεκμηριώνοντας το με δύο κλασσικά κείμενα, όπως το «The Debt Deflation Theory of Great Depressions» του I. Fischer (ανάλυση), καθώς επίσης το «Golden Fetters» του B. Eichengreen.

Εν τούτοις, ο Fischer θεωρήθηκε από την Τρόικα ως μη σχετικός με το θέμα, επειδή το πρόβλημα δημοσίου χρέους της Ελλάδας προκλήθηκε εξ ολοκλήρου από τις κυβερνήσεις της και όχι από τις τράπεζες – ενώ ο Eichengreen επίσης, λόγω του ότι δεν υπήρχε ο κανόνας του χρυσού στην Ελλάδα (παρά το ότι η χώρα ήταν εγκλωβισμένη σε μία ελαττωματική, μη ολοκληρωμένη νομισματική ένωση, όπου το ευρώ έμοιαζε με τον κανόνα του χρυσού σε στεροειδή).

Παράλληλα τα διεθνή ΜΜΕ, κυρίως τα γερμανικά, παρουσίαζαν τους Έλληνες ως τεμπέληδες και αχάριστούς – κάτι που θύμιζε τα βρετανικά ΜΜΕ κατά τη διάρκεια του μεγάλου λιμού των Ιρλανδών το 1846-1849 (πηγή). Δυστυχώς κάτι ανάλογο συνέβαινε με ορισμένα ελληνικά ΜΜΕ, δημοσιογράφους, κόμματα και πολιτικούς επίσης, που εμφάνιζαν τα μνημόνια από ανοησία ή από ιδιοτέλεια ως «δώρο Θεού» – οπότε η γενοκτονία των Ελλήνων ήταν αναπόφευκτη.

Στη συνέχεια η Ελλάδα πέρασε όλες τις φάσεις της κρίσης με τη σειρά, όπως ακριβώς τις έχει περιγράψει ο I. Fischer – ενώ η ύφεση ήταν τόσο βαθιά, όσο των Η.Π.Α. τη δεκαετία του 1930. Ακόμη χειρότερα, κράτησε πολύ περισσότερο, ενώ φυσικά δεν έχει ακόμη περάσει – παρά το ότι το ΔΝΤ, στη σχετικά πρόσφατη ανασκόπηση της ελληνικής οικονομίας (πηγή), γράφει στο δελτίο τύπου πως «η ανάπτυξη επέστρεψε τελικά στην Ελλάδα», με αποτέλεσμα να δοθεί το πράσινο φως για την έξοδο στις αγορές!

Εν τούτοις, εάν κοιτάξει κανείς στην αρχή του κειμένου, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, υπάρχει ένας πίνακας που συγκρίνει την πτώση του ελληνικού ΑΕΠ κατά τα τελευταία δέκα χρόνια, με άλλες μεγάλες υφέσεις – όπως της Ασίας, της Ευρωζώνης και των Η.Π.Α. Αμέσως διαπιστώνει πως η ελληνική ύφεση δεν ήταν μόνο η χειρότερη, αλλά ότι η οικονομία της χώρας δεν ανέκαμψε ποτέ – όταν σε όλα τα άλλα κράτη λειτούργησε το γνωστό ελατήριο αφού δημιουργήθηκαν βέβαια οι κατάλληλες προϋποθέσεις, οπότε «αναβίωσαν».

Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική ύφεση είναι η μεγαλύτερη όλων των εποχών στον πλανήτη, από τότε που άρχισαν να καταγράφονται οι κρίσεις – με το ΔΝΤ να εκτιμάει στην έκθεση του ότι, μετά την άνοδο του ρυθμού ανάπτυξης κατά 1,4%, το 2018 θα φτάσει στο 2%, ενώ το 2019 στο 2,4%! Φυσικά οφείλει να σημειώσει κανείς πως οι προβλέψεις του για την Ελλάδα, όπως η είσοδος της σε πορεία ανάπτυξης το 2012, δεν επαληθεύθηκαν ποτέ  – κάτι που ισχύει γενικότερα, ενώ έχει γίνει αντικείμενο σάτιρας για τις αποτυχίες του, όπως από τη γνωστή σελίδα zero hedge (πηγή). Εκτός αυτού, κάποια στιγμή αναγκάσθηκε να παραδεχτεί τα λάθη του (άρθρο) – χωρίς όμως να αλλάξει τις μεθόδους του στην Ελλάδα, ούτε να απαιτήσει αποζημίωση η χώρα μας.

Με βάση τώρα το ρυθμό ανάπτυξης στα δύο πρώτα τρίμηνα του 2018 (0,9% και 0,2%), είναι σχεδόν βέβαιη η διάψευση του – ενώ η όποια ανάπτυξη της Ελλάδας οφείλεται στην ισχυρή άνοδο της Ευρωζώνης, κατά το ρητό «η άνοδος της παλίρροιας βοηθάει όλα τα σκάφη να επιπλεύσουν».

Φυσικά το ΔΝΤ, όπως επίσης η Γερμανία, ισχυρίζεται πως η άνοδος του ΑΕΠ οφείλεται στις οδυνηρές μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της Ελλάδας – ενώ παρακάμπτει το πλέον σημαντικό: το ότι οι επενδύσεις παραμένουν καθηλωμένες στο 11% περίπου του ΑΕΠ, από 26% το 2007 – ενώ ο μέσος όρος της Ευρωζώνης ήταν 22,4%. Έτσι υπολείπεται σωρευτικά ένα ποσόν που υπερβαίνει τα 150 δις €, τεκμηριώνοντας πως για να αναβιώσει η ελληνική οικονομία χρειάζεται ακόμη περισσότερα – αφού όσο καθυστερεί μία απαραίτητη επιδιόρθωση ενός σπιτιού, για παράδειγμα, γίνεται ακριβότερη, ενώ όταν καθυστερήσει πολύ το σπίτι γκρεμίζεται.

Περαιτέρω, δεν έχουν μειωθεί μόνο οι επενδύσεις στα διεθνώς μη εμπορεύσιμα προϊόντα/υπηρεσίες, αλλά και στα διεθνώς εμπορεύσιμα (γράφημα) – οπότε, παρά το ότι οι εξαγωγές έχουν αυξηθεί, θα μειωθούν ξανά, επειδή δεν φτάνει μόνο η πτώση των μισθών για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας, αφού απαιτούνται επί πλέον επενδύσεις (άρθρο). Ακόμη χειρότερα, η μη επιδιόρθωση/ανανέωση των υποδομών, θα προκαλέσει σύντομα πολύ μεγάλα προβλήματα στην Ελλάδα, τα οποία έχουν αρχίσει ήδη με τη ΔΕΗ – κατά το παράδειγμα της γέφυρας στην Ιταλία, κατασκευής στις αρχές του 1950, όπου τεκμηριώθηκε πως η ιδιωτική εταιρεία που τη διαχειριζόταν δεν έκανε καμία απολύτως επένδυση στη συντήρηση της.

Εάν τώρα υποχωρήσει και ο τουρισμός, εύλογα μετά τις θηριώδεις υποτιμήσεις των ανταγωνιστών μας, όπως είναι η Τουρκία, τότε η Ελλάδα θα βυθιστεί ξανά στην ύφεση – από την οποία είναι αδύνατον να εξέλθει εντός του καθεστώτος των μνημονίων, με τα τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτούν οι δανειστές, με τους υπερβολικούς φόρους, με τα δημόσια και κόκκινα ιδιωτικά χρέη στη στρατόσφαιρα, με χρεοκοπημένες τράπεζες κοκ. Εάν ξεσπάσει δε επί πλέον η επόμενη χρηματοπιστωτική κρίση, τότε «Καληνύχτα Ελλάδα» – ενώ κατά την άποψη μας έχουν πέσει ήδη οι τίτλοι τέλους, αφού ο λογαριασμός δεν βγαίνει από όπου και να τον κοιτάξεις.

Δυστυχώς λοιπόν, παρά τις θυσίες των Ελλήνων για οκτώ συνεχή χρόνια, η κατάσταση της χώρας είναι τρισχειρότερη από ότι προηγουμένως – οπότε αναμένεται ακόμη μεγαλύτερος πόνος για τον πληθυσμό της που θα παραμείνει στη χώρα, αδυνατώντας να αποδράσει από τη γενοκτονία που συντελείται, χωρίς καμία απολύτως διάθεση υπερβολής.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, ελπίζουμε να έχουν αντιληφθεί πια όλοι οι Έλληνες ότι, τα μνημόνια παράγουν μαζικά ανέργους, φτώχεια, οδύνη, καθώς επίσης εξαθλιωμένους υποψήφιους για τις φυλακές – οπότε πως το «γαϊτανάκι» θα συνεχιστεί, έως ότου δεν θα έχει απομείνει τίποτα από την ιδιωτική και δημόσια περιουσία τους. Ότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως θα «αποχαιρετίσουν» για πάντα τους αξιοπρεπείς μισθούς και τις συντάξεις, μετατρεπόμενοι σε μίζερους ζητιάνους στο διηνεκές – στο όνειδος δυστυχώς της Ευρώπης, η οποία δεν θα χάνει καμία ευκαιρία να τους εξευτελίζει όσο περισσότερο μπορεί, αναγκάζοντας τους κάποια στιγμή να την εγκαταλείψουν.

Την ίδια στιγμή τώρα που τόσο το δημόσιο, όσο και το ιδιωτικό χρέος θα αυξάνονται, παρά το ότι θα πουλιούνται τα πάντα σε τιμές περιπτέρου, ευχόμαστε να μην συνεχίζουν οι Έλληνες, εντός ή εκτός των φυλακών, να ελπίζουν ουτοπικά σε ένα καλύτερο μέλλον – φοβούμενοι τις συνέπειες της στάσης πληρωμών στην καθημερινότητα τους, την έξοδο από το ευρώ που έτσι ή αλλιώς πλησιάζει, τη σκιά τους ή οτιδήποτε άλλο.

Εάν βέβαια έβγαιναν 2.000.000 άνθρωποι στους δρόμους ή εάν απείχαν όλοι από τους χώρους εργασίας τους για μερικές ημέρες, θα μπορούσαν να αλλάξουν τα πάντα. Πιστεύουμε όμως πως δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο αλλά, αντίθετα, ότι οι Έλληνες θα στηρίξουν αυτήν ή την επόμενη κυβέρνηση των δανειστών – έχοντας πεισθεί πως δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις και ότι είναι προτιμότερη μία οδύνη δίχως τέλος, από ένα οδυνηρό τέλος

Analyst


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση