Απόδραση από τα δύσκολα δια της συνταγματικής αναθεώρησης

Του Γιάννη Σιδέρη

Το είχε καθιερώσει ο Αντρέας. Για να ξεπεράσει μια κρίση δημιουργούσε μια άλλη, συνήθως μικρότερη, στην οποία στρεφόταν το δημόσιο ενδιαφέρον. Αυτό επιδιώκει και ο Αλέξης Τσίπρας προκειμένου να αποδράσει από τη δυσχερή πραγματικότητα, που τα δημιούργησε η ίδια η κυβέρνηση, με τελευταία αγλαά αποτελέσματα: την άρνηση του Κλάους Ρεγκλινγκ να συναινέσει σε πλήρη κατάργηση του μέτρου της μείωσης των συντάξεων, την αχρείαστη διαμάχη Κοτζιά – Καμμένου, ή την άνευ λόγου αναζωπύρωση των προειδοποιήσεων για casus belli, από την τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο!

Τουλάχιστον την συνταγματική αναθεώρηση για την οποία συνήλθε χθες η Π.Γ του ΣΥΡΙΖΑ (και την οποία αναθεώρηση ο Πρωθυπουργός χαρακτήρισε ως «ιστορική ευκαιρία για τις προοδευτικές δυνάμεις»), την είχε διατυπώσει στις προγραμματικές δηλώσεις των κυβερνήσεών του, κάνοντας να νιώθουν έμπλεα αγωνιστικού παλμού τα κομματικά μέλη - πολύ περισσότερο που ικανοποιούσε το αριστερό τους φετίχ: Θα την έφερε σε διάλογο με τον λαό. Επισήμως την εξήγγειλε στο προαύλιο της Βουλής (και όχι ως επιβάλλεται στην αίθουσα του Κοινοβουλίου), επ’ ευκαιρία της επετείου για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Στο μεγαλόπρεπο σκηνικό ήχησε η επίσης μεγαλόπρεπη κενολογία ότι η συνταγματική αναθεώρηση θα έφερνε τη «νέα μεταπολίτευση».

Ο κ. Τσίπρας χθες στην Π.Γ. υποστήριξε ότι η πρόταση «βάζει φρένο στην ελιτίστικη, νεοφιλελεύθερη ή τεχνοκρατική απαξίωση της πολιτικής». Γι αυτό η πρόταση όντως πήγε στο λαό και όσοι παρακολούθησαν τις συνελεύσεις ευθύμησαν. Μαζευόταν συνήθως σε δημαρχιακές αίθουσες, κυρίως ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι τοποθετούνταν επί των συνταγματικών άρθρων , με την υπόμνηση ότι δεν είναι συνταγματολόγοι, ούτε καν δικηγόροι, αλλά είχαν άποψη για το ποιες πρόνοιες έπρεπε να υπάρχουν στο νέο σύνταγμα! Και σε όποιον είχε επιφυλάξεις ότι δι΄ αυτού του τρόπου ευτελίζεται μία κορυφαία διαδικασία που απαιτεί σοβαρότητα και εξειδικευμένη επιστημονική γνώση, του προσήπταν την κατηγορία του ελιτιστή, του ακροδεξιού ή του φασίστα, που θέλει αποκλείσει τον λαό από το δικαίωμά του να εκφέρει την (άσχετη) άποψή του για τον καταστατικό χάρτη της χώρας.


Μερικές από τις ρυθμίσεις που υπάρχουν, όπως είχαν δημοσιευθεί στον διαδικτυακό διάλογο, και οι οποίες θα προκαλέσουν τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης είναι: Η δυνατότητα εκλογής από τον λαό του Προέδρου της Δημοκρατίας εάν αποβούν άκαρπες οι δύο πρώτες ψηφοφορίες ( κάτι που έχει προκαλέσει και την αντίδραση του νυν Προέδρου Π. Παυλόπουλου. Προσφάτως σε σχετικό συνέδριο δήλωσε: «Να μην υιοθετηθεί η ιδέα της απευθείας από το λαό εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, και μάλιστα με ιδιαιτέρως ενισχυμένες αρμοδιότητες, αφού κάτι τέτοιο θα οδηγούσε, ενδεχομένως, σε μια συνταγματικώς προβληματική στροφή του πολιτεύματος προς την κατεύθυνση της Προεδρικής Δημοκρατίας».

Σε αυτή τη διαδικασία αντιδρούν επίσης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ γιατί επιφέρει επί της ουσίας αλλαγή του Πολιτεύματος, αν και συναινούν το να μη διαλύεται η βουλή λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου.

Χθες ο κ. Τσίπρας επανέλαβε ότι καθιερώνονται θεσμοί άμεσης δημοκρατίας – π.χ. δημοψηφίσματα και λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία - οπότε θα μπορούσε π.χ. για την συμφωνία του Μακεδονικού, η εκκλησία να συγκεντρώσει σε ένα μόνο Σαββατοκύριακο, ένα εκατομμύριο υπογραφές και να προκαλέσει δημοψήφισμα επ΄ αυτής!).

Παράλληλα στις προτάσεις προβλέπεται η καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιου εκλογικού συστήματος (και γαία πυρί μειχθήτω για την πολιτική σταθερότητα), η αλλαγή του άρθρου 86 «περί ευθύνης υπουργών», η θέσπιση ψήφου για τους Έλληνες εκτός επικράτειας (εδώ γελάνε. Το προτείνουν στο Σύνταγμα αλλά αρνήθηκαν την πρόταση της αντιπολίτευσης να ψηφιστεί νόμος ώστε να ισχύσει από τις ερχόμενες εκλογές). Επίσης να διατηρηθεί η απαγόρευση της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων ( στα οποία ιδιωτικά του εξωτερικού κάλλιστα οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ διδάσκουν και τα βλαστάρια τους φοιτούν). Κάθετη αντίθεση στην απαγόρευση η ΝΔ, σε σημείο καθοριστικό, ώστε να μη συμμετάσχει στον διάλογο.

Έτερον που θα τροφοδοτήσει αντίθεση, αλλά και δυσαρέσκεια στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι η περίφημη σχέση κράτους - εκκλησίας. Ο περίφημος χωρισμός έχει κόστος τα ψηφαλάκια, αφετέρου ο Αλέξης δεν θέλει να κακοκαρδίσει τον αγαπητό του αρχιεπίσκοπο, με τον οποίο τόσες φορές έχει συναντηθεί. Φυσικά για το στελεχικό προσωπικό του ΣΥΡΙΖΑ ο χωρισμός αποτελεί το έσχατο εμβληματικό ανάχωμα της πάλαι ποτέ αριστεροσύνης του. Όμως και σε αυτό θα υποχωρήσει (μαθημένο είναι από τα διαδοχικά σοκ που υφίσταται από τον Αλέξη), και η πιο πιθανή κατάληξη - στην οποία λέγεται ότι έχουν καταλήξει Πρωθυπουργός και Αρχιεπίσκοπος - είναι η ήττα της κυβέρνησης. Θα δοθεί απλώς έμφαση στους περίφημους διακριτούς ρόλους και στην θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους.

Ούτως ή άλλως την έγκριση αλλαγής θα δώσει η επόμενη Βουλή, γι’ αυτό δεν χρειάζεται η αντιπολίτευση να παρασυρθεί στο νέο στρόβιλο κουρνιαχτού που επιχειρεί να σηκώσει η κυβέρνηση για να κρύψει τις αποτυχίες της.

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση