Οκτώ χρόνια με μεταρρυθμίσεις, όμως όχι αυτές που πρέπει

Το ρουσφέτι βασιλεύει στην Ελλάδα και θα βασιλεύει εσαεί, πλην εάν αλλάξει ριζικά η νοοτροπία όλων μας, όχι μόνον των πολιτικών

Σχεδόν όλοι συμφωνούμε, πως η επιβαλλόμενη από το Μνημόνιο αναδιάρθρωση της δημόσια μηχανής, είναι απαραίτητη να γίνει, ανεξάρτητα αν μας την επιβάλλουν οι δανειστές μας. Ανατρέχοντας στο αρχείο, βρήκα κείμενο της Βιργινίας Τσουδερού, αμέσως με την μεταπολίτευση, να εξηγεί πως πρέπει οπωσδήποτε να παταχθεί το ρουσφέτι, διότι κατατρώγει τις κρατικές σάρκες.

Πέρασαν από τότε δεκαετίες και το ρουσφέτι βασιλεύει. Και θα βασιλεύει εσαεί, πλην εάν αλλάξει ριζικά η νοοτροπία όλων μας, όχι μόνον των πολιτικών. Οι πελατειακές σχέσεις θέλουν δύο συμβαλλόμενους. Η νοοτροπία όμως δεν αλλάζει μόνο με την αντικατάσταση προσώπων. Πρέπει να γίνει αντιληπτό, πως με την αναξιοκρατία, καταλαμβάνουν καίριες θέσεις πρόσωπα ακατάλληλα. Το είδαμε αυτό στην πυρκαγιά στο Μάτι.

Να υπενθυμίσω κάτι που είχα γράψει παλαιότερα. Ρώτησα παλαιό πολιτικό, πώς γίνεται και ενώ σε κάθε εκλογική αναμέτρηση να ανανεώνεται η σύνθεση της Βουλής κατά το ένα τέταρτο, με την είσοδο σ’ αυτήν καινούργιων βουλευτών εκ των οποίων αρκετοί νέοι, και παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να υπάρχει ο παλαιοκομματισμός.

Η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «Παλιά μπαίναμε αγνοί στη Βουλή, και μας διέφθειραν μέσα. Τώρα οι καινούργιοι, έρχονται έτοιμοι»! Φαίνεται πως δεν έχει άδικο στη διαπίστωση. Τόσο ο άρρωστος φοιτητικός συνδικαλισμός, όσο και η εμπειρία σε πολιτικά-κομματικά γραφεία, σίγουρα δεν προσφέρουν τα καλύτερα εφόδια για ανεπίληπτη κοινοβουλευτική σταδιοδρομία.

Συμβαίνει δε το παράδοξο, επί δεκαετίες να έχουμε εκπαιδευτεί στην αντιμετώπιση του κράτους ταυτόχρονα ως προστάτη αλλά και ως αντίπαλου. Η ευχή των περισσοτέρων είναι να μπουν στο δημόσιο "για σιγουριά". Με όποιο τρόπο. Θα μείνει μεν στην ιστορία ο Πεπονής για το νόμο του ΑΣΕΠ (μια αξιέπαινη προσπάθεια, με την οποία δημόσια συμφώνησαν όλοι) αλλά έχει υποστεί δεκάδες τροποποιήσεις και έγινε αγνώριστος.


"Εφευρέθηκε" δε και το κόλπο να θεωρηθούν οι ΔΕΚΟ ιδιωτικές επιχειρήσεις (και για να παρουσιάζεται μικρότερο το δημόσιο χρέος) και ανεμπόδιστα ο νόμος του Πεπονή καταστρατηγήθηκε. Το ίδιο συνέβη και με το άλλο κολπάκι των δημοτικών επιχειρήσεων, που είχαν εξαιρεθεί κι αυτές από το ΑΣΕΠ. Από "εμπνεύσεις" είμαστε πρώτοι.

Το αστείο (;) του πράγματος είναι και αυτοί που αναξιοκρατικά βρέθηκαν σε δημόσια θέση, διαμαρτύρονται για την αναποτελεσματικότητα του δημοσίου. Μα ακριβώς γι’ αυτό είναι αναποτελεσματικό το δημόσιο. Τραγέλαφος!

Υποτίθεται ότι έπρεπε να μειωθεί το Δημόσιο. Σε πολλούς τομείς το προσωπικό αντί να μειωθεί αυξήθηκε. Από τεχνάσματα δεν έχει πρόβλημα η παρούσα κυβέρνηση. Στρατιές συμβούλων -σύζυγοι, παιδιά, ανίψια, ξαδέλφια-, οι Επιτροπές αυξάνονται αντί να μειώνονται, οι δε εκατοντάδες -αχρείαστοι οι περισσότεροι- Οργανισμοί, λειτουργούν, χωρίς να γνωρίζει κάποιοι ποιο έργο παράγουν πολλοί εξ αυτών.
(Θυμάμαι, ότι μόλις ανέλαβε το Υπουργείο Εσωτερικών ο Ραγκούσης, την εποχή που ο Γιώργος Παπανδρέου ανέθετε τις καίριες θέσεις στους "κηπουρούς", μας διαβεβαίωναν ότι με τον "Καλλικράτη" θα γίνουν συνενώσεις των δήμων και θα εξοικονομηθεί 1,5 δισ. ευρώ, και αμέσως στους ΟΤΑ έγιναν 12.000 προσλήψεις! Είναι μάλιστα εντυπωσιακό ότι ο Ραγκούσης φρόντισε να ψηφισθούν δύο νομοσχέδια -του Καλλικράτη και το μεταναστευτικό- πριν καν προλάβει να καθίσει στην υπουργική καρέκλα; Από την Πάρο είχε έτοιμα τα σχέδια νόμου;).

Φαίνεται επομένως υποκριτικό, από τη μια να συμφωνούμε όλοι ότι επιβάλλεται η εξυγίανση της κρατικής μηχανής και από την άλλη εμείς οι ίδιοι πάλι να συνεχίζουμε τις παλαιοκομματικές μεθόδους, διαλύοντάς την περισσότερο. Ίσως εδώ έχει ισχύ αυτό που έγραψε ο Τολστόι: «Όλοι θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά κανείς τον εαυτό του». Λες κι εμείς βρισκόμαστε εκτός κόσμου.

Ο Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση