Οι πυρκαγιές χάλασαν τις φιέστες για "έξοδο από το μνημόνιο"

Η πρόβλεψη δεν είναι αποτέλεσμα μεταφυσικών διοράσεων των αστρολόγων, αλλά προέρχεται από την ικανότητα ταχείας αντίδρασης του ηγέτη στο ασυνήθιστο

Υπενθυμίζω απλώς τον κανόνα, ότι στη ζωή, και φυσικά και στην πολιτική, βασιλεύει το απρόβλεπτο. Τα όποια σχέδια επί χάρτου, χωρίς την πρόβλεψη του απρόοπτου που δύναται να εμφανιστεί, καθίστανται άχρηστα. Και επειδή κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει εάν υπάρξει απρόβλεπτο, ποιο θα είναι, πότε θα συμβεί, πώς θα συμβεί, κρίνεται και η ικανότητα του ηγέτη να το αντιμετωπίσει.

Η δικαιολογία, δεν μπορούσαμε να το προβλέψουμε, έχει μερική ισχύ. Η πρόβλεψη δεν είναι αποτέλεσμα μεταφυσικών διοράσεων των αστρολόγων, αλλά προέρχεται από την ικανότητα ταχείας αντίδρασης του ηγέτη στο ασυνήθιστο -του προϊσταμένου δηλαδή κάθε φορά- και αυτό απαιτεί πρωθύστερη λογική επεξεργασία, εφ’ όλων των πιθανών καταστάσεων που μπορεί να συμβούν.

Το είδαμε αυτό με τον τρόπο της καθολικής αδυναμίας των ηγετών πάσης μορφής να αντεπεξέλθουν στην δυσκολία αντιμετώπισης της πυρκαγιάς. Θα το δούμε δυστυχώς, και μετά από λίγες εβδομάδες, όταν με φιέστες ή χωρίς θα αναγγελθεί η δήθεν έξοδος από το Μνημόνιο, που εμφανιστεί ως επίτευγμα της σημερινής κυβέρνησης, η οποία βεβαίως θα αποφύγει να εξηγήσει ότι αυτού του είδους η έξοδος θα συνέβαινε πριν από τρία χρόνια, αν δεν είχε την συνήθεια ο κύριος πρωθυπουργός να βαράει νταούλια για να επιτύχει τους στόχους του.

Όμως, η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η σημερινή κατάσταση είναι απερίγραπτη. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές και μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, συναγωνίζονται ποιος θα διατηρήσει τα κεκτημένα ως το 2009, με καθαρά μυωπικό βλέμμα που δεν μπορεί να παρατηρήσει κανείς πέρα από τη μύτη του.


Επί οκτώ χρόνια γίνεται συζήτηση για το Μνημόνιο, τη Δανειακή Σύμβαση, μάθαμε απίθανους χρηματοπιστωτικούς όρους και όπως συμβαίνει πάντα που εκφέρουμε γνώμη επί παντός του επιστητού, έτσι και τώρα παίρνουμε θέση, αλλά πολύ θα ήθελα να μάθω πόσοι είναι αυτοί που ξέρουν τι είναι όλα τα παραπάνω.

Να υποθέσουμε ότι τα εκατομμύρια των Ελλήνων που εκφέρουμε γνώμη επ’ αυτών, έχουμε συνειδητοποιήσει τι ακριβώς εννοούμε ότι δεν θέλουμε το Μνημόνιο; Φοβούμαι, πως ελάχιστοι έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η επιστροφή στο 2009 είναι παντελώς απραγματοποίητη, τουλάχιστον για δεκαετίες.

Δυστυχώς, όμως, ο πολιτικός λόγος δεν έχει ξεκαθαρίσει τα πράγματα και αφήνεται να εννοηθεί ότι υπάρχουν τρόποι απαλλαγής μας, επειδή όλα τα δεινά μας οφείλονται στην καθόλου ή την κακή διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας, και πως άλλοι ικανοί πολιτικοί έχουν τρόπο να διορθώσουν τα πράγματα.

Η ευθύνη των πολιτικών μας είναι αναμφισβήτητη. Λες και δεν έχει γίνει αντιληπτό, αυτό που από πρώτης στιγμής η στήλη επεσήμανε, ότι το πρόβλημα δεν είναι πρωτίστως οικονομικό, αλλά είναι πρόβλημα εξουσίας; Ο παππούς Ρότσιλδ, είχε δηλώσει στην εποχή του:

«Δεν με ενδιαφέρει ποιος ψηφίζει τους νόμους σε ένα κράτος. Με ενδιαφέρει ποιος ελέγχει τις Τράπεζες».

Αυτά όλα θεωρούνται ψιλά γράμματα, για όσους ενημερώνονται από τους τίτλους των αναρτημένων στα περίπτερα εφημερίδων, όπως συμβαίνει με την πλειονότητα των πολιτών (η αναγνωσιμότητα του Τύπου στην Ελλάδα, είναι πολύ μικρότερη της Τουρκίας, παρόλο που αυτή έχει τεράστιο αριθμό αναλφάβητων).

Και αφού οι πολιτικοί μας εξακολουθούν να ομφαλοσκοπούν, πιστέψαμε κι εμείς ότι θα ξαναγυρίσουμε στα ίδια. Στις παράνομες επιδοτήσεις, στις προκλητικές αμοιβές σε ορισμένους κλάδους, στο φακελάκι, στο γρηγορόσημο, στο ρουσφέτι, στις "αεριτζήδικες" ενασχολήσεις, στην εξάλειψη της παραγωγής προς όφελος μιζαδόρων εισαγωγέων, όπως συνέβη με εξοπλιστικές εταιρίες μας.

Δεν συνάντησα κάποιον κλάδο που να βεβαιώσει ότι του λοιπού θα "βγάζει το ψωμί του με το ιδρώτα του προσώπου του". Ακόμη και τώρα, υπάρχουν κλάδοι που παλεύουν να διατηρήσουν τα προκλητικά και αθέμιτα προνόμια που τους δόθηκαν. Και που η κυβέρνηση τα διατηρεί ακόμη, επειδή θεωρεί ότι αυξάνει ή συντηρεί την δεξαμενή ψηφοφόρων της.
Η προχθεσινή προσπάθεια να δοθούν αυξήσεις περί το 60% σε κυβερνητικά στελέχη, και να φτάσει ο μισθός τους στα 7.500 ευρώ, είναι χαρακτηριστική της παλαιοκομματικής και αντιλαϊκής κυβερνητικής συμπεριφοράς. Και θα μας πει σε τρεις εβδομάδες, ότι πέτυχε να μας βγάλει από το Μνημόνιο, από το οποίο θα απαλλαχτούμε περί το 2060, και αν…

Ο Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση