Μπορεί να επιπλεύσει και ο φελλός: Αυτή η κοινωνία έχει τους αξιωματούχους που της αξίζει

Του Κώστα Βενιζέλου 

Είναι πρωτίστως η ανοχή των πολιτών, που επέτρεψε διαχρονικά να φτιάχνονται βασίλεια, να δημιουργούνται «κεκτημένα» και εδραιώνονται καρεκλοκένταυροι, που θεωρούν ότι μονίμως πρέπει να βρίσκονται στο απυρόβλητο.

Για δεκαετίες λειτουργούσε –και σε μεγάλο βαθμό ισχύει και σήμερα– μια κάστα αναντικατάστατων, που ενίοτε ζούσαν παρασιτικά σε υψηλόβαθμες θέσεις, στις οποίες υπηρετούσαν με το αζημίωτο.

Μια ματιά γύρω μας να κοιτάξουμε θα τους δούμε όλους αυτούς, τους ανακυκλωμένους να βολεύονται και να επαναπαύονται στη σιγουριά της καρέκλας. Υψηλόβαθμοι και υψηλόμισθοι κρατικοί αξιωματούχοι, που είναι γαντζωμένοι στα προνόμια και στα κεκτημένα, θίγονται όταν τους αρπάζει ο έλεγχος και τους εκθέτει στην αδηφάγο δημοσιότητα. Υπάρχει μια κατηγορία συμπολιτών μας, πολιτικών, κομματικών, κρατικών δημόσιων αξιωματούχων, που θεωρούν πως «τους χρωστάμε».

Ανεξάρτητα εάν μισθολογικά αποζημιώνονται και με το παραπάνω. Τους χρωστάμε γιατί μας… προσφέρουν. Και επειδή τους «χρωστάμε» θεωρούν ότι θα είναι ισόβιοι. Θεωρούν ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο και ανεξέλεγκτοι. Θεωρούν δεδομένα τα προνόμια και όποιος τα αμφισβητήσει παρουσιάζονται ενοχλημένοι έναντι αυτών που αντιδρούν, τους αμφισβητούν. Ο οδηγός (αστυνομικός ή κλητήρας του γραφείου) έχει μετατραπεί σε υπηρέτη του αξιωματούχου γι’ αυτό και θα πάρει τα… μωρά στα ιδιαίτερα, την κυρία για ψώνια και θα περιμένει ώρες έξω από το γραφείο του κυρίου/κυρίας, μέχρι που θα τελειώσει τον παραγοντισμό.

Όλα αυτά θεωρούνται φυσιολογικά και αναμενόμενα ακόμη και να γίνονται οικογενειακές υποθέσεις μέσω της κρατικής υπηρεσίας. Γι’ αυτό και εκπλήσσονται και τους «πνίγει το δίκαιο» όταν εκτεθούν δημόσια. Αυτές οι συμπεριφορές επιβεβαιώνουν ότι είμαστε μια αδιόρθωτη δημοκρατία της μπανανίας.

Συγκοινωνούντα δοχεία, οι δημόσιοι/κρατικοί αξιωματούχοι και οι ανελισσόμενοι κομματικοί παράγοντες. Εάν το κόμμα δεν το διόριζε, δεν τον έβαζε στη μεγάλη εικόνα της δημοσιότητας, η τύχη του στην άγρια ελεύθερη αγορά δεν θα ήταν διασφαλισμένη. Γι’ αυτό και η εύκολη οδός έκπαλαι ήταν «να μπει στο κόμμα», να… μην δουλέψει ποτέ (για να μας δουλεύει) και κάποια στιγμή θα ανταμειφτεί. Κάποια στιγμή έρχεται η στιγμή της δικαίωσης και του θριάμβου της μετριότητας και των ανειδίκευτων. Όταν, όμως, δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του, πώς θα έχει προσλαμβάνουσες διαστάσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι; Δεν έχει αντίληψη των πραγμάτων, γι’ αυτό και δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της θέσεως που έχει αναλάβει.

Η γενιά στην οποία χρωστούσαμε γιατί «αγωνίστηκε για την πατρίδα», εάν δεν έχει αποσυρθεί βρίσκεται υπό αναχώρηση από τα κοινά. Τέλος σε αυτό το… χρέος μας. Τώρα προτάσσονται κι άλλα προσόντα, κυρίως επικοινωνιακά. Η δύναμη των ΜΜΕ, πρωτίστως των ηλεκτρονικών, μπορεί να κάνει ακόμη και έναν φελλό να επιπλεύσει. Γι’ αυτό και οι φελλοί έχουν πάντα τη θέση τους, σε μικρά ή μεγάλα πάνελ, για να διεκδικήσουν το «δίκαιό μας», «τα αιτήματά μας».

Αυτή η κοινωνία έχει τους αξιωματούχους που της αξίζει. Ανακυκλώνονται και πάντα επιπλέουν. Ο καθένας το μικρό ή το μεγάλο του βασίλειο, το μικρό ή μεγάλο κομματικό του μαγαζί για να μπορέσει να επιπλεύσει σε μια κοινωνία που επιτρέπει στις μετριότητες να θριαμβεύουν και να διαχειρίζονται το μέλλον. Οπότε γι’ αυτό και το θράσος των διαμαρτυρομένων της ασυδοσίας, που αντιδρούν όταν ο έλεγχος οδηγεί στα αποκαλυπτήρια.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αχρησιμοποίητη η λέξη ευθιξία. Υπό εξαφάνιση. Πόσο καιρό έχουμε να ακούσουμε πως «παραιτήθηκε για λόγους ευθιξίας»;

HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση