Τα επικίνδυνα παιχνίδια του Τσίπρα με το Μακεδονικό

Στην εκμετάλλευση του εθνικού θέματος θα αναζητήσει σωσίβιο ο πρωθυπουργός. Επιδιώκει αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού μέσω συμμαχίας με το Κίνημα Αλλαγής

Από τον Ανδρέα Καψαμπέλη

Αναδιάταξη του εσωτερικού πολιτικού σκηνικού επιδιώκει, σύμφωνα με πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, με εργαλείο την εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας. Μπορεί η στάση του προέδρου των Σκοπίων Ιβάνοφ, ο οποίος απορρίπτει το «erga omnes», να καθυστερεί τις εξελίξεις, αλλά η Αθήνα παραμένει έτοιμη να προχωρήσει σε συμφωνία, με βάση όσα συζητήθηκαν μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών Ν. Κοτζιά και Ν. Ντιμιτρόφ στην τελευταία συνάντησή τους. Αν και ενισχύονται πάντως οι φωνές που υποστηρίζουν ότι η ελληνική πλευρά, εκμεταλλευόμενη την ευκαιρία της διένεξης κορυφής στη γειτονική χώρα, δεν έχει πλέον κανένα λόγο να εμφανίζεται επισπεύδουσα υπό τον φόβο να κατηγορηθεί ότι σαμποτάρει τη διαδικασία, οι πιέσεις από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία παραμένουν ασφυκτικές, προκειμένου να ολοκληρωθεί η «λύση» και να ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και εν συνεχεία στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Η ελληνική κυβέρνηση βαδίζει, ούτως ή άλλως, σε ναρκοπέδιο. Ο κ. Τσίπρας πρέπει να κάνει πολλές... πιρουέτες για να αποφύγει τους κινδύνους που -λόγω των χειρισμών του στο εθνικό αυτό θέμα- αντιμετωπίζει τόσο εντός όσο και εκτός της Βουλής. Ο σχηματισμός κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για την επικύρωση της προωθούμενης συμφωνίας, η οποία θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία» στο όνομα, παραμένει πρόβλημα, ενώ τα νέα συλλαλητήρια που αρχίζουν αυτήν την εβδομάδα, αρχικώς από πόλεις της Μακεδονίας, αναμένεται να επαναβεβαιώσουν την αντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, το Μέγαρο Μαξίμου αναζητά διέξοδο στη σαλαμοποίηση της διαδικασίας. Ακόμη και αν γεφυρώσουν τις αντιθέσεις τους ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός των Σκοπίων, το σενάριο που κερδίζει έδαφος προβλέπει ότι η επικείμενη Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, στα μέσα Ιουλίου, δεν θα είναι το τελικό ορόσημο. Καθόλου τυχαία, ο πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης προανήγγειλε ήδη ότι η τυχόν συμφωνία θα επικυρωθεί από την εθνική αντιπροσωπία μόνο εφόσον εκπληρωθούν πλήρως όλοι οι όροι της, κάτι το οποίο μεταθέτει την εισαγωγή προς ψήφισή της στα τέλη του 2018.

Ομως, οι μήνες που θα μεσολαβήσουν -στη διάρκεια των οποίων θα εξελίσσεται ο οδικός χάρτης της συμφωνίας- είναι κρίσιμοι και για τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις. Το σημαντικότερο γεγονός είναι τον Αύγουστο, με την τυπική λήξη του τρίτου Μνημονίου και την έναρξη της μεταμνημονιακής περιόδου. Το σχέδιο του κ. Τσίπρα είναι να αξιοποιήσει αυτή τη συγκυρία για να προωθήσει τις καινούργιες ισορροπίες που επιθυμεί στο πολιτικό πεδίο. Στρατηγική του επιδίωξη πλέον είναι, όπως αναφέρουν έγκυρες πηγές, η προσέγγιση με το Κίνημα Αλλαγής, παρά τις παρατηρούμενες εντάσεις και λεκτικές συγκρούσεις, στο πλαίσιο συγκρότησης ευρύτερου «κεντροαριστερού μετώπου» εν όψει των επόμενων εθνικών εκλογών.

Το θέμα των Σκοπίων θεωρείται καταλύτης προς αυτή την κατεύθυνση, δεδομένου ότι ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι συμφωνούν επί της ουσίας με τη λύση που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί το Κίνημα Αλλαγής να μην έχει ανοίξει επισήμως τα χαρτιά του εν αναμονή της συμφωνίας, όμως οι πιέσεις που έρχονται (κυρίως) από το εξωτερικό δεν φαίνεται να αφήνουν, κατά τους γνωρίζοντες, περιθώρια για μια αρνητική στάση. Γι' αυτό η σχετική αισιοδοξία κυβερνητικών παραγόντων ότι η συμφωνία θα περάσει από τη Βουλή δεν στερείται πραγματικής βάσης. Ορισμένοι επιμένουν ότι παρασκηνιακώς έχει ήδη εξασφαλιστεί το «ναι» του Κινήματος Αλλαγής, ενώ ακόμη και στελέχη του που εκφράζουν τη σκληρή αντι-ΣΥΡΙΖΑ γραμμή, όπως ο Ευ. Βενιζέλος, εν προκειμένω κινούνται εντός της θεωρούμενης «εθνικής θέσης».

Ταυτόχρονα αυτό θα φέρει την επανα-οριοθέτηση των σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝ.ΕΛ., οι οποίοι συνεχίζουν να δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν καμία συμφωνία που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία». Η συγκυρία είναι τέτοια, ωστόσο, που συμπίπτει και με την ολοκλήρωση της συνεργασίας των δύο κομμάτων, η οποία, όπως έχει επανειλημμένα δηλωθεί εκατέρωθεν, έγινε «για να βγει η χώρα από τα Μνημόνια».

Ετσι το τυπικό -έστω- τέλος των Μνημονίων σε συνδυασμό με το Σκοπιανό αντιμετωπίζεται ως η κατάλληλη αφορμή από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ για να βαδίσει πλέον καθείς τον δικό του δρόμο. Η προετοιμασία του εδάφους για την κοινή πορεία της Κεντροαριστεράς δεν αφορά τόσο την προ των εκλογών περίοδο όσο την επόμενη ημέρα και, μάλιστα, υπό συνθήκες αντιπολίτευσης, εάν και εφόσον η Ν.Δ. σχηματίσει κυβέρνηση και ο Κ. Μητσοτάκης αναλάβει πρωθυπουργός.

Η προσπάθεια παγίδευσης της Ν.Δ. και τι θα κρίνει τη διεξαγωγή των εκλογών

Το επικίνδυνο πολιτικά παιχνίδι του κ. Τσίπρα πρόκειται να εξελιχτεί παράλληλα μέσα στους επόμενους μήνες και σε ένα δεύτερο επίπεδο απέναντι στη Νέα Δημοκρατία, επιχειρώντας να την εκθέσει, όποια θέση κι αν λάβει για το θέμα των Σκοπίων. Τα διλήμματα στους κόλπους της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι υπαρκτά και όσο δεν παρουσιάζεται μια ολοκληρωμένη συμφωνία η κατάσταση παραμένει απολύτως διαχειρίσιμη. Πληροφορίες, πάντως, αναφέρουν ότι στον κ. Μητσοτάκη έχουν γίνει και εισηγήσεις να μη σπεύσει, ανάλογα με το περιεχόμενό της, να απορρίψει τη συζητούμενη λύση. Από την άλλη πλευρά, όμως, είναι βέβαιο ότι τυχόν αποδοχή σύνθετης ονομασίας θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου οδηγώντας ακόμη και σε διάσπαση. Ηδη αξιόπιστες πληροφορίες αναφέρουν ότι τουλάχιστον είκοσι βουλευτές, κυρίως από νομούς της βόρειας Ελλάδας, έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν.

Ο κ. Τσίπρας ελπίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, λόγω και των ιδεοληψιών που τον διατρέχουν, δεν θα παρουσιάσει εσωτερικά προβλήματα για το θέμα αυτό και θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί τους κραδασμούς και τις φυγόκεντρες τάσεις των άλλων κομμάτων. Αυτή η επί χάρτου σχεδιαζόμενη αναδιάταξη -που δεν λαμβάνει υπόψη ούτε την παράμετρο των ισχυρών αντιδράσεων στην κοινωνία- θα επιχειρηθεί, τέλος, να συνδυαστεί με το ευρύτερο προεκλογικό σκηνικό. Αν η συμφωνία για το Σκοπιανό έρθει στα τέλη του χρόνου στη Βουλή, τότε θα κρίνονται και οι δημοσιονομικές εκκρεμότητες εν όψει του 2019 και θα λαμβάνονται οι τελικές αποφάσεις -παρά τα όσα λέγονται σήμερα- για τις συντάξεις και τις άλλες περικοπές ή παροχές. Από το γενικό «πακέτο» που θα σχηματιστεί, τις νέες συμμαχίες που θα προκύψουν και τη δυναμική που θα υπάρχει θα εξαρτηθεί και ο ακριβής χρόνος των εκλογών, καθώς πλέον συζητείται και το ενδεχόμενο οι κάλπες να στηθούν το πρώτο δίμηνο του 2019...

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση