Ο μεγαλύτερος σύγχρονος ευεργέτης του Ελληνισμού είναι ο γείτονάς μας Ερντογάν…

Επί πολλά χρόνια ο απλός καθημερινός Έλληνας αναρωτιόταν για ποιον λόγο δεν μπορεί να πείσει τους εταίρους του για τα αυτονόητα. Για το ότι ενώ ο ελληνικός λαός είναι απόλυτα ειρηνικός και επιθυμεί να ζει καλά στο ομορφότερο οικόπεδο της ανθρωπότητας ου τον ευλόγησε ο θεός να κατοικεί, ένας ισχυρισμός υπερβολικός ενδεχομένως για κάποιους, με τον οποίο όμως θα ήταν έτοιμοι να συμφωνήσουν πολλοί ξένοι φίλοι που μας έχουν απλά επισκεφθεί για διακοπές το καλοκαίρι.

Σε καμία περίπτωση ακόμα και οι πιο ακραίοι δεν επιθυμούν κατά βάθος να εμπλακεί η χώρα σε αναθεωρητικές συμπεριφορές. Είμαστε τόσο ακραίοι μάλιστα σε αυτή μας την τοποθέτηση, ώστε στο εξωτερικό να ξεσπά ρητορική σύγκρουση για το κατά πόσον αυτή η ορατή διά γυμνού οφθαλμού νοοτροπία αποτυγχάνει να προστατεύσει τη χώρα, καθώς κανείς δεν επεδείκνυε τη δέουσα προσοχή, παρότι τα σύννεφα συγκεντρώνοντας στον ορίζοντα.

Τα σύννεφα αυτά δεν ήταν μόνο οικονομικά. Νομίσαμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έλυσε όλα μας τα προβλήματα, οικονομικά και ασφαλείας, με τους πλέον προβεβλημένους – ίσως λόγω των απόψεων που διατύπωναν – πνευματικούς ανθρώπους να συκοφαντούν κυριολεκτικά όσους προειδοποιούσαν ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Η καταιγίδα ξέσπασε και μαζί με την οικονομική ήρθε και η αναθεωρητική από την πλευρά της Τουρκίας. Τα ξέραμε όλα. Δεν προετοιμαστήκαμε εν μέρει για τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Είχαμε όμως μαζί μας έναν μεγάλο σύμμαχο, έναν σωτήρα στην κυριολεξία, έναν άνθρωπο για τον οποίο θα πρέπει να προσευχόμαστε να τον έχει ο θεός γερό και πάνω από όλα να κερδίσει τις επερχόμενες εκλογές.

Εάν δε στο μέλλον «στραβώσει» κάτι, θα πρέπει να έχουμε έτοιμες και άρτια εκπαιδευμένες τις δυνάμεις ειδικών επιχειρήσεων, να διεισδύσουν στην Τουρκία και να προβούν σε ασφαλή απαγκίστρωση – διάσωση του προσώπου αυτού από την οργή των συμπατριωτών του που θα ζητούν την κεφαλή του επί πίνακι.

Το όνομά του είναι Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Εάν διαθέταμε ένα μείγμα χιούμορ και ρεαλισμού στις διεθνείς μας σχέσεις, θα έπρεπε σε κάποια κεντρική πλατεία των Αθηνών να φτιάξουμε άγαλμά του και να το εγκαινιάσουμε με κάθε επισημότητα, με πύρινους λόγους ευχαριστώντας τον για την προσφορά του στην Ελλάδα και τον Ελληνισμό.

Ενδεχομένως δε να ακολουθήσει και αγρυπνία στον Άγιο Διονύσιο τον Αεροπαγίτη στο Κολωνάκι, ή στη Μητρόπολη, παρουσία του αρχιεπισκόπου, να δεηθούμε στην υπέρμαχο στρατηγό να τον προστατεύει. Τέτοια προσφορά στον τόπο έχουμε πολλές δεκαετίες να δούμε όχι απλώς από κάποιον φιλέλληνα, αλλά ακόμα και από συμπατριώτη μας.

Έχουμε συνειδητοποιήσει άραγε ότι τα τελευταία χρόνια, ο άνθρωπος αυτός που από ποδοσφαιριστής της σειράς αναδείχθηκε σε ηγέτη της σύγχρονης Τουρκίας ο οποίος έφτασε στο σημείο να αμφισβητήσει αυτή καθαυτή την κληρονομιά του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, μας έλυσε το μεγαλύτερο πρόβλημα της εξωτερικής μας πολιτικής;

Είπαμε, είχαμε σοβαρότατο πρόβλημα να πείσουμε για τα αυτονόητα. Όποιος έχει κυκλοφορήσει στο εξωτερικό, γνωρίζει καλά ότι μας κοιτούσαν σαν… ούφο όποτε λέγαμε ότι απειλούμαστε από την Τουρκία και ότι στο Αιγαίο επικρατούσαν συνθήκες οιωνεί πολέμου.

Όλοι μας θεωρούσαν υπερβολικούς και ίσως προκατειλημμένους απέναντι στους Τούρκους γείτονες, μια χώρα-κλειδί για την άμυνα του δυτικού κόσμου, στο πλαίσιο του αναμορφωτή της, του Ατατούρκ που της έδειξε τον δρόμο προς Δυσμάς. Το ότι το ίδιο πρόσωπο ευθύνεται για τη σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, ακόμα και αν το έλεγες δεν έφερνε κανένα απολύτως αποτέλεσμα.

Πλέον δε χρειάζεται καν να εξηγήσεις. Ο άνθρωπος αυτός, ο Ερντογάν, για τον οποίο πολλοί υποστηρίζουν ότι έχει ελληνικές ρίζες (ένας ακόμα λόγος να σπεύσουμε για τη διάσωσή του ανέρθει η κακιά η ώρα…) φρόντισε με τον πιο απίθανο τρόπο να σταματήσουμε να φαινόμαστε σαν εξωγήινοι. Αίφνης όλοι μας ακούν με συμπάθεια.

Φρόντισε ώστε να μη χρειάζεται καν να πληρώνουμε έναν σκασμό λεφτά για έναν στρατό από λομπίστες για να προπαγανδίσουμε τα δίκαιά μας στην Ουάσιγκτον. Μεγαλύτερη αγάπη προς την Ελλάδα ποιος θα επεδείκνυε; Και όποτε πάμε να ξεχαστούμε, φροντίζει να μας φέρνει στο κέντρο της διεθνούς δημοσιότητας υπενθυμίζοντας ότι είμαστε άσωτοι και τελειωμένοι, αλλά όλοι μας στηρίζουν.

Είναι πολύ πονηρός. Έχοντας πρώτα θυσιάσει την προσωπική του εικόνα στη Δύση με συστηματικό μπούλινγκ στο εσωτερικό και το εξωτερικό και μόνο που μας αναφέρει, σηκώνει κύματα συμπάθειας υπέρ της Ελλάδας και αυτή η πεποίθηση πως πρέπει να μας στηρίξουν -παρά τις παραξενιές μας- στο εξωτερικό ενδυναμώνεται.

Τελευταίο παράδειγμα προσφοράς στην Ελλάδα η συμμαχία του με το «τοτέμ» του τουρκικού εθνικισμού, μετά τον θάνατο του «γκρίζου λύκου» Αλπαρσλάν Τουρκές, τον συνεχιστή της φασιστικής – ναζιστικής παράδοσης, τον Ντεβλέτ Μπαχτσελί του Εθνικιστικού Κόμματος MHP.

Πριν από λίγες ώρες ο ειρηνικός αυτός και καλοκάγαθος παππούς δήλωσε ότι οι Έλληνες και οι γκιουλενιστές θέλουν να εισβάλουν στην Τουρκία, καθώς η Ελλάδα παίζει με τα όρια της Τουρκίας. Προστατεύουμε και υποστηρίζουμε τρομοκράτες και μας απείλησε ευθέως…

«Η Ελλάδα δεν πρόκειται να γλιτώσει. Η Ελλάδα που επιχειρεί να εισβάλλει στα νησιά του Αιγαίου, δεν πρέπει να παίζει με τα όρια της Τουρκίας περισσότερο», αποφάνθηκε. Χρειάζεται να πούμε οτιδήποτε άλλο. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πιθανότατα κρυπτό-συμπατριώτη μας, τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Αν σου συμβεί οτιδήποτε στο μέλλον, εδώ θα βρεις τη γαλήνη σου Ταΐπ, μαζί με τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου. Εξάλλου, όπως καλά ξέρεις, η Ελλάδα ποτέ δεν κράτησε κακίες και όποτε οποιοσδήποτε είχε πραγματικό πρόβλημα βοηθούσαμε με κάθε δυνατό τρόπο. Αυτά.

Defence-Point


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση