Η κυβέρνηση παραδίδει χώρο στην Τουρκία και μαθήματα πατριωτισμού στους Έλληνες...

Γράφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας
Ιστορικός

Πάντως, για όσους δεν κατάλαβαν επακριβώς, η πρόσφατη επίσημη ανακοίνωση της Τουρκίας ότι τα Ίμια αποτελούν τουρκικό έδαφος, δεν αποτελεί μία ακόμη τουρκική πρόκληση από τις πολλές των ημερών.

Είναι πράξη με την οποία η Τουρκία λήγει και επίσημα την εικοσαετή φάση της επιμονής για το «γκρίζο καθεστώς» των βραχονησίδων του Αιγαίου (ήτοι τη φάση της αμφισβήτησης και της απειλής) και περνά αναφανδόν στη φάση της απροκάλυπτης ανακήρυξης του… «κόκκινου καθεστώτος».

Δεν είναι λοιπόν απλώς περαιτέρω κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας, όπως ειπώθηκε, αλλά είναι proclamatio civitatis sui juris, επίσημη δήλωση κυριαρχίας, κίνηση περίπου ισοδύναμη με de facto κατάληψη εδάφους.

Άγνωστο φυσικά τη δεδομένη στιγμή τι άλλο συνεπάγεται (στην πράξη) εφεξής αυτό.

Δηλαδή το επόμενο βήμα ποιο θα είναι;
Μήπως η εμφάνιση Τούρκων στρατιωτών πάνω στα Ίμια (λογικό από τη στιγμή που είναι πλέον… «τουρκικό έδαφος»);
Μήπως η νυχθημερόν φύλαξη τους από τουρκικά πολεμικά, για την υπεράσπισή τους από πιθανή… ελληνική καταπάτηση (επίσης φυσιολογικό για τον ίδιο παραπάνω λόγο);
Μήπως η σύλληψη κάποιου θερμόαιμου νεαρού, που ενδεχομένως θα επιχειρούσε να επιβιβαστεί στα… Καρντάκ για να βάλει ελληνική σημαία, ή και κάποιου ψαρά που θα τύχαινε να βρεθεί σε κάποια απόσταση απλώς για να ψαρέψει;
Ή μήπως κάτι ακόμη πιο προχωρημένο, δεδομένης πάντα της γελοίας και ψοφοδεούς ελληνικής στάσης (που το κατάπιε αμάσητο και αυτό, στέλνοντας ολοένα και πιο μακριά - προς το… υπερπέραν - τις δήθεν κόκκινες γραμμές της, ενώ θα έπρεπε να χαλάσει τον κόσμο, τουλάχιστον σε διπλωματικό επίπεδο);

Αυτή τη στιγμή κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά.
Το απολύτως βέβαιο πάντως είναι ότι μόλις είδαμε μία τουρκική κίνηση μείζονος σημασίας, πολύ πιο σημαντική από τις απλές παραβιάσεις εναερίου χώρου ή τα άλλα επεισόδια στο Αιγαίο.
Ένα πολύ ξεκάθαρο βήμα στην πορεία εξέλιξης ενός (όπως μάθαμε να τον λέμε) «ακήρυκτου πολέμου».
Που καθημερινά βέβαια γίνεται πια ολοένα και λιγότερο «ακήρυκτος», καθώς και ολοένα και περισσότερο «πόλεμος»…

ΥΓ: Κάποιοι μιλούν για "άχρηστες βραχονησίδες". Δεν θα μπω σε αυτή τη "λογική", ακόμη και το πιο μικρό κοτρώνι, είναι εθνικό έδαφος και πρέπει να το υπερασπιστούμε πάση θυσία. Άλλωστε, όπως είχε γράψει και ο μέγιστος Θουκυδίδης, όταν υποχωρείς ακόμη και σε αυτά που φαίνονται μικρά, ανοίγει η όρεξη του εχθρού που καταλαβαίνοντας ότι υποχωρείς λόγω φόβου, αμέσως θα απαιτήσει και τα πιο μεγάλα (ει ξυγχωρήσετε και άλλο τι μείζον ευθύς επιταχθήσεσθε, ώς φόβω και τούτο υπακούσαντες). Μην λέμε τα αυτονόητα, αυτά είναι λυμένα εδώ και 2500 χρόνια και όλοι πάνω στον πλανήτη αυτά εφαρμόζουν (οι μόνοι για τους οποίους δεν είναι αυτονόητα είναι φυσικά οι προδότες που μας κυβερνούν)!


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση