Ζητούμενο η ανάπτυξη, πραγματικότητα ο αφελληνισμός

Γράφει ο Μάκης Ανδρονόπουλος

Ολοκληρώθηκε η χρηματιστηριακή μεταβίβαση του πλειοψηφικού ποσοστού 67% των μετοχών του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης στην South Europe Gateway Thessaloniki Limited, που συγκρότησαν οι εταιρείες Deutsche Invest Equity Partners GmbH, Belterra Investments Ltd και Terminal Link SAS για την εν λόγω παραχώρηση, η οποία θα ισχύσει μέχρι το 2051. Είναι ένας ακόμα κρίκος στον αφελληνισμό της οικονομίας που βαφτίζεται ανάπτυξη.

Καταβλήθηκε εφάπαξ τίμημα 231,926 εκατ. ευρώ η δε συνολική αξία της συμφωνίας ανέρχεται σε 1,1 δισ. ευρώ που περιλαμβάνει υποχρεωτικές επενδύσεις ύψους 180 εκατ. ευρώ την επόμενη επταετία. Πρόσφατα πουλήθηκε έναντι 284 εκατ. ευρώ με μικρό premium έναντι της τρέχουσας χρηματιστηριακής αξίας το εναπομείναν 5% του ΟΤΕ στην Deutsche Delekom.

Ακολουθεί εντός του 2018 η υποχρεωτική λόγω μνημονίου πώληση του 51% των ΕΛΠΕ, του μεγαλύτερου διυλιστηρίου της χώρας, που έρχεται να προστεθεί στον συστηματικό αφελληνισμό του παραγωγικού ιστού της χώρας. Επιπλέον, θα επισημάνει ότι αντί για άμεσες επενδύσεις από το εξωτερικό, έχουμε εξαγορές υπαρκτού ενεργητικού.

Τα ΕΛΠΕ, με κεφαλαιοποίηση 2,5 δισ. ευρώ (που δεν αντιστοιχεί στην πραγματική του αξία), αναμένεται να πιάσουν 1,25 δισ. ευρώ για το 51% + ένα και 20% premium για το μάνατζμεντ, ήτοι 1,5 δισ. ευρώ. Το Δημόσιο θα πουλήσει το 20% και ο όμιλος Λάτση το 31% και θα μείνουν με 15% έκαστος (δεν θα έχουν ούτε blocking minority).

Πριν δύο εβδομάδες πέρασε ουσιαστικά στην TUI το συγκρότημα Lakitiras στην Κω, με τρία 5στερα ξενοδοχεία 600 κλινών. Προφανώς οι τράπεζες εκτίμησαν ότι μπορεί να πουληθεί εύκολα, με αποτέλεσμα σημαντικές επιχειρήσεις και δομές που έχουν χρηματοοικονομικά ζητήματα, αντί να διευκολυνθούν, «σκοτώνονται».

Πριν λίγες βδομάδες, οι δύο μεγάλες ιχθυοκαλλιέργειες «Νηρέας» και «Σελόντα», πέρασαν στο αμερικανικό private equity fund «Amerra Capital» που ελέγχει ήδη την εταιρεία ιχθυοκαλλιέργειας «Ανδρομέδα». Ήταν μια ακόμη εύκολη επιλογή των τραπεζών, που βεβαίως ελέγχονται από ξένα funds κι αυτές. Αλλαγή ξένου ιδιοκτήτη έγινε και για την ΣΕΚΑΠ μετά την πώληση της ρωσικής Donskoy Tabak (συμφερόντων Ιβάν Σαββίδη) στην Japan Tobacco Inc. έναντι 1,6 δισ. δολάρια.

Χρηματοδότηση από εγχώρια κέρδη

Οι εξελίξεις αυτές στην κοινή γνώμη νοούνται ως αφελληνισμός του ελληνικού παραγωγικού ιστού, αν και οι διεθνιστές του κεφαλαίου υποστηρίζουν ότι το ξένο κεφάλαιο φροντίζει πάντα τις επενδύσεις του. Σε μια συνομωσιολογική ερμηνεία, οι ξένες επενδύσεις αυξάνουν το διπλωματικό βάρος της Ελλάδας και ενίοτε το αμυντικό της κύρος. Χωρίς αμφιβολία, οι εξαγορές υπαρκτού ενεργητικού από ξένα κεφάλαια στην κατάσταση που βρίσκονται οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις γενικά, είναι ευπρόσδεκτες.

Σε αυτές, όμως, τις περιπτώσεις, οι πραγματικές επενδύσεις εκσυγχρονισμού ή επέκτασης που «υποχρεώνονται» να κάνουν οι νέοι ιδιοκτήτες χρηματοδοτούνται από τα εγχώρια κέρδη που ήδη παράγει η εταιρεία που αγόρασαν. Γνωστή είναι η περίπτωση του καρτέλ Panafon-Telestet στα πρώτα χρόνια της κινητής τηλεφωνίας που αυτοχρηματοδότησαν με τα κέρδη των υψηλών τιμών που είχαν συμφωνήσει την επέκτασή τους.

Κατά συνέπεια, η προσέλκυση ξένων κεφαλαίων για άμεσες επενδύσεις ακόμη δεν έχει φανεί στον ορίζοντα με εξαίρεση αυτήν της TESLA και ορισμένες άλλες. Και εκεί πρέπει να δοθεί έμφαση. Απαιτούνται απελευθέρωση των αγορών, οριζόντιες αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο, στις αδειοδοτήσεις, στην ρύθμιση και την εποπτεία των αγορών, αλλά και με μεγάλα εθνικά project ελληνικής παραγωγής που θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν ως ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα).

Όμως, πέρα από την ομφαλοσκόπηση και με την «αισιοδοξία της βούλησης» είναι σκόπιμο, τώρα που ετοιμάζεται το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, να γίνουν και ορισμένες συζητήσεις ουσίας για ορισμένα κρίσιμα ζητήματα. Η παραζάλη του χρηματιστηρίου, της ΟΝΕ, των Ολυμπιακών Αγώνων και της ακραίας καταλήστευσης του δημοσίου χρήματος τα προηγούμενα χρόνια δεν επέτρεψαν να γίνει αυτή η συζήτηση.

Το έτος ορόσημο

Καθώς πλησιάζει το ορόσημο του 2021, είναι σκόπιμο να αποκτήσουμε επιτέλους κράτος που θα υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα. Για να το πετύχουμε αυτό, ως ευρωπαϊκή δημοκρατία, οφείλουμε να θέσουμε τώρα τις εθνικές και της κοινωνικές προϋποθέσεις της ανάπτυξης, καθώς η ψυχική συμμετοχή του κόσμου στο εγχείρημα παίζει καταλυτικό ρόλο.

Δυστυχώς, παρά τα εμπόδια που έχουν στηθεί από τους μνημονιακούς κανόνες στο πελατειακό κράτος, η κοινή γνώμη αμφιβάλει εάν αυτό έχει καταλυθεί. Οι πιστωτές της χώρας ενδιαφέρονται μόνο για την εξυπηρέτηση των χρεών και για την αρπαγή του εθνικού πλούτου. Η ανώτερη εγχώρια επιχειρηματική τάξη και η εξαρτώμενη ενοχικά αντιπολίτευση δείχνουν διάθεση για μια αναπτυξιακή προσπάθεια που θα στηρίζεται στην υπεραξία της εργασίας με τρόπο σκαιό.

Χωρίς έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, σε αυτή τη φάση της επανεκκίνησης και της δρομολόγησης νέων κατευθύνσεων στην οικονομία, δεν υπάρχει προοπτική, δεν μπορούμε να μιλάμε για εθνική οικονομία. Συνεπώς το υπαρκτό πολιτικό σύστημα πρέπει να σκεφτεί και να εξηγήσει στους πολίτες πώς νοεί «τι είναι εθνικό συμφέρον για την οικονομία», «τι είναι εθνικό κεφάλαιο» και «τι θα πει εθνικό σε συνθήκες Ευρωζώνης». Δυστυχώς, θα γίνει όπως-όπως συνταγματική αναθεώρηση, χωρίς να έχουν απαντηθεί αυτά τα ερωτήματα και προφανώς δεν θα υπάρξουν οι σχετικές πρόνοιες.

SLPress


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση