Η δυτική στρατηγική έντασης με την Ρωσία

Γράφει ο Colin Todhunter

Οι ΗΠΑ έχουν επινοήσει τη συνεχιζόμενη στρατηγική έντασης με τη Ρωσία. Έχουν επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις στη Μόσχα ενώ έχουν κατασκευάσει το αφήγημα της «ρωσικής επιθετικότητας» για εσωτερική κατανάλωση. Επίσης επιχείρησαν με διάφορους τρόπους να υπονομεύσουν και να αποδυναμώσουν την ενεργειακά εξαρτημένη ρωσική οικονομία. Επιπλέον είναι υπεύθυνες για το πραξικόπημα στο κατώφλι της Ρωσίας, στην Ουκρανία, κλιμακώνοντας ακόμα περισσότερο την ένταση με την αποστολή στρατευμάτων στην Ευρώπη.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι ΗΠΑ –και όχι η Ρωσία- είναι αυτές που διατηρούν 800 στρατιωτικές βάσεις σε περισσότερες από 100 χώρες και στρατιωτικό προσωπικό σε 150 περίπου χώρες. Το ύψος των αμυντικών δαπανών των ΗΠΑ κάνουν τις δαπάνες όλων των κρατών του κόσμου μαζί να ωχριούν μπροστά στην αμερικανική στρατιωτική μηχανή. Για παράδειγμα, οι ΗΠΑ ξοδεύουν τα εξαπλάσια ποσά στην άμυνα από την Κίνα. Τι λένε όμως τα μεγάλα ΜΜΕ της Δύσης γι ‘αυτό;

Λένε ότι οι ΗΠΑ είναι μια «δύναμη του καλού» και αποτελεί τον «αστυνομικό του κόσμου» και όχι μια αυτοκρατορία με συμφέροντα που υποστηρίζεται από τον μιλιταρισμό. Μέχρι τη δεκαετία του 1980, οι πόλεμοι της Ουάσινγκτον, οι ομάδες θανάτου και οι μυστικές επιχειρήσεις της ευθύνονταν για έξι εκατομμύρια θανάτους στον «αναπτυσσόμενο» κόσμο. Σύμφωνα με άλλες εκτιμήσεις, ο αριθμός πλησιάζει τους 20 εκατομμύρια θανάτους σε 37 χώρες από το 1945.

Ανεξάρτητα από τις προηγούμενες συμφωνίες που έγιναν με τη Ρωσία / Σοβιετική Ένωση, τις τελευταίες δύο δεκαετίες οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν μετακινηθεί στην Ανατολική Ευρώπη και συνεχίζουν να περικλείουν τη Ρωσία και να εγκαθιστούν συστήματα πυραύλων που στοχεύουν τη Ρωσία. Έχουν περιβάλει το Ιράν με στρατιωτικές βάσεις. Επίσης, «παρεμβαίνουν» σε χώρες της Αφρικής για να αποδυναμώσουν τους κινεζικούς εμπορικούς και επενδυτικούς δεσμούς και την επιρροή του Πεκίνου στην περιοχή. Προτίθεται τελικά να στραφεί στρατιωτικά προς την Ασία για να περικυκλώσει την Κίνα.

Ο William Blum έχει παρουσιάσει μια μακρά λίστα εγκλημάτων της Ουάσινγκτον στον πλανήτη από το 1945 σε σχέση με τους πολυάριθμους βομβαρδισμούς σε χώρες, τις δολοφονίες εκλεγμένων ηγετών και αποσταθεροποιήσεις. Καμία άλλη χώρα δεν φτάνει τις ΗΠΑ στην παγκόσμια εγκληματικότητα. Κάτω από το «πέπλο» της εξαγωγής της «ελευθερίας και δημοκρατίας», οι ΗΠΑ έκριναν αναγκαίο να αγνοήσουν το Διεθνές Δίκαιο και να διεξάγουν φρικαλεότητες για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ο απώτερος στόχος για τον τρέχοντα αιώνα είναι να αποφευχθεί η εμφάνιση κάθε αντίπαλου που θα αμφισβητήσει την παγκόσμια ηγεμονία της Ουάσινγκτον. Το μακροπρόθεσμο σχέδιο της Ουάσινγκτον για τη Ρωσία είναι να την καταστρέψει ώστε να μην είναι λειτουργικό κράτος ή να την αποδυναμώσει μόνιμα, ώστε να υποταχθεί στην ηγεμονία των ΗΠΑ. Γι’ αυτό το λόγο η ανάληψη της εξουσίας στη Ρωσία από έναν συγκαταβατικό ηγέτη θα ήταν ιδανική εξέλιξη. Ο Πούτιν είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό.

Το ψεύτικο αφήγημα

Δυστυχώς, πολλοί στη Δύση πιστεύουν το αφήγημα περί επιθετικότητας του Πούτιν. Τα ψέματα με τα οποία τροφοδοτείται το κοινό είναι κατασκευασμένα πάνω σε μια εύκολα χειραγωγήσιμη κοινή γνώμη και διογκώνονται από συγκινησιακές εκρήξεις πολιτικών και μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Οι πολιτικοί αυτοί εκφράζουν ψεύτικες ανησυχίες για τη ζωή των ανθρώπων σε απομακρυσμένες περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της οργής για υποτιθέμενες αγριότητες από ανθρώπους όπως ο Καντάφι ή ο Ασαντ. Εν τω μεταξύ, αυτοί οι ίδιοι πολιτικοί, με το πρόσχημα της «ανθρωπιστικής παρέμβασης», ευθύνονται για εκατομμύρια θανάτους λόγω των παράνομων πολέμων τους στο Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη και αλλού.

Πριν από μερικά χρόνια, ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ουκρανία John Herbst μίλησε για τα πλεονεκτήματα του πραξικοπήματος στην Ουκρανία και την εγκατάσταση μιας παράνομης κυβέρνησης και την άνοδο των φασιστικών ομάδων εκεί. Ζήτησε τη βίαιη απομάκρυνση της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης της Ουκρανίας ώστε να ενισχυθεί η δημοκρατία. Ο Herbst έδειξε όλη την αλαζονεία που σχετίζεται με την ιδεολογία του «αμερικανικού εξαιρετισμού» (American exceptionalism).

Σε μια πρόσφατη συνέντευξη του στο NBC, ο Βλαντιμίρ Πούτιν ανέδειξε αυτή τη στρεβλωμένη νοοτροπία δηλώνοντας: «Παρακαλώ ακούστε με και δείξτε στους τηλεθεατές και τους ακροατές σας τι πρόκειται να πω. Συνεχίζουμε τις συζητήσεις με τους Αμερικανούς φίλους και εταίρους μας, τους ανθρώπους που εκπροσωπούν την κυβέρνηση και όταν ισχυρίζονται ότι μερικοί Ρώσοι παρενέβησαν στις εκλογές στις ΗΠΑ, τους λέμε (το κάναμε αρκετά πρόσφατα σε πολύ υψηλό επίπεδο): »Αλλά εσείς συνεχίζετε να παρεμβαίνετε στην πολιτική μας ζω». Και όμως, το πιστεύετε, ότι δεν το αρνούνται;» […] «Ξέρετε τι μας είπαν την τελευταία φορά; Είπαν: »Ναι, παρεμβαίνουμε, αλλά έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε αυτό, επειδή μεταδίδουμε τη δημοκρατία ενώ εσείς όχι και έτσι εσείς σε αντίθεση με εμάς δεν μπορείτε να το κάνετε». Πιστεύετε ότι πρόκειται για μια πολιτισμένη και σύγχρονη προσέγγιση των διεθνών υποθέσεων;«.

Είμαστε μάρτυρες στα ερείπια, τη συνεχιζόμενη βία, τις μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών και τους θανάτους που άφησε πίσω της η «εξαγωγή» της αμερικανικής δημοκρατίας στη Λιβύη και τη Μέση Ανατολή. Αυτό για το οποίο ο Πούτιν είναι πραγματικά ένοχος είναι ότι ζητά έναν πολυπολικό κόσμο, που δεν θα κυριαρχείται από τις ΗΠΑ. Είναι ένας στόχος για τον οποίο είναι «ένοχη» η πλειονότητα της ανθρωπότητας. Είναι ένας κόσμος που οι ΗΠΑ δεν θα ανεχθούν.

Η «οργισμένη» Μέι

Μετά την πρόσφατη χρήση μιας θανάσιμης νευροπαραλυτικής ουσίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι κατηγορεί τη Ρωσία για επιθετική ενέργεια. Ωστόσο, η Ρωσία ζήτησε αποδεικτικά στοιχεία το οποίο υποθέτουμε ότι είναι και το λογικό αν και δεν έχουν δοθεί ακόμα στοιχεία. Η Μέι μπορεί να πιστεύει πως, λέγοντας και επαναλαμβάνοντας ότι υπάρχουν σαφείς αποδείξεις που εμπλέκουν τη Μόσχα, αυτό αρκεί για να συγκαλύψει το γεγονός ότι δεν μπορεί να αποδείξει τίποτα. Ο πρώην πρεσβευτής του Ηνωμένου Βασιλείου στο Ουζμπεκιστάν Craig Murray έχει γράψει μερικά αποκαλυπτικά άρθρα που υπονομεύουν την κατηγορία της βρετανίδας πρωθυπουργού για τη συμμετοχή της Ρωσίας.

Ενώ η Μέι δείχνει οργισμένη, για εσωτερική κατανάλωση, από αυτή την επίθεση σε βρετανικό έδαφος από μια ξένη δύναμη, τα ΜΜΕ δεν έκαναν καμία νύξη για τη δική της αδιαφορία στην εθνική κυριαρχία άλλων κρατών, τη βρετανική εμπλοκή στην αποσταθεροποίηση της Συρίας και το θάνατο που σκόρπισε η Δύση στη Μέση Ανατολή. Δυστυχώς, η αμερικανική και η εξωτερική πολιτική της Δύσης οδηγούνται με βάση την ψεύτικη ηθική και την αλληλεπικάλυψη.

Οι ΗΠΑ ήθελαν το Αφγανιστάν να παραδώσει τον Μπιν Λάντεν και αρνήθηκε να δώσει στην αφγανική κυβέρνηση στοιχεία για να εκδοθεί (όπως απαιτεί το διεθνές δίκαιο). Εκδόθηκε με την υπόθεση ότι ήταν ένοχος για την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη. Η αφγανική κυβέρνηση ζήτησε αποδείξεις και δεν έλαβε καμία. Οι ΗΠΑ επιτέθηκαν παράνομα και τώρα έχουν πατήσει για τα καλά πόδι στο Αφγανιστάν με τον πλούσιο ορυκτό πλούτο.

Ο Σαντάμ Χουσεΐν κατηγορήθηκε ότι διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής ενώ δεν διέθετε κανένα. Παρόλα αυτά, επιτέθηκαν στο Ιράκ στηριζόμενοι σε ένα σωρό ψέματα. Έτσι σήμερα οι πετρελαϊκές εταιρείες έχουν ότι ακριβώς λαχταρούσαν τόσο καιρό.
Ο Καντάφι κατηγορήθηκε για τη σφαγή αμάχων ως πρόσχημα για την απομάκρυνσή του. Οι τρομοκρατικές ομάδες χρησιμοποιήθηκαν ως αντιπρόσωπος του ΝΑΤΟ και η Γαλλία και η Βρετανία προσέφεραν αεροπορική υποστήριξη. Η Λιβύη είναι ερειπωμένη και τα σχέδια του Καντάφι για ενοποίηση της Αφρικής και επιβεβαίωση της αφρικανικής αυτονομίας είχαν την ίδια μοίρα.

Στη Συρία, παρά τις επίσημες δικαιολογίες για τη δυτική παρέμβαση, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης για μια «δημοκρατική επανάσταση», αυτό που είδαμε είναι η ιμπεριαλιστική πρόθεση που υποστηρίζεται από έναν «βρώμικο πόλεμο» για την άρση μιας κυρίαρχης κυβέρνησης που δεν συμμορφώνεται με τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Την ίδια στιγμή η Ρωσία καταδικάζεται για τη χρήση θανάσιμων ουσιών σε βρετανικό έδαφος. Ενώ ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος, Jeremy Corbyn, είναι μπερδεμένος ώστε να απαιτήσει σαφή αποδεικτικά στοιχεία για την ενοχή του ρωσικού κράτους, οι Μέι και Τραμπ πιστεύουν ότι η καταδίκη χωρίς αποδεικτικά στοιχεία θα αρκούσε.

Ψεύτικη ηθική

Είτε πρόκειται για τον Μπους και τον Μπλερ είτε για την σημερινή γενιά πολιτικών ηγετών, η ψεύτικη ηθική και η εξαπάτηση χρησιμοποιούνται ξανά και ξανά για την επέκταση της αμερικανικής ηγεμονίας. Με εκατομμύρια νεκρούς στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία και τη Λιβύη, ως αποτέλεσμα του ιμπεριαλισμού υπό την ηγεσία των Η.Π.Α., η Ρωσία δαιμονοποιείται διαρκώς απλώς και μόνο επειδή δεν θα δεχτεί τα σχέδια υποτέλειας της Ουάσιγκτον.

Ανεξάρτητα από τα πραγματικά γεγονότα, οι ψυχολογικές επεμβάσεις σχετικά με τη «ρωσική επιθετικότητα» που απευθύνονται στο κοινό είναι αμείλικτες. Όλοι για την υποστήριξη των ΗΠΑ, μιας χώρας που κατάφωρα καταστρατηγεί το διεθνές δίκαιο με την διεξαγωγή παράνομων πολέμων, βασανιστηρίων, δολοφονιών και μαζικών δολοφονιών, όταν το κρίνει απαραίτητο.

Πριν κλείσουμε, δεν πρέπει να παραβλέπουμε τον τρόπο με τον οποίο ο αμερικανικός μιλιταρισμός κατευθύνεται από έναν ετοιμοθάνατο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Σύμφωνα με τον William Robinson, καθηγητή κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, οι ΗΠΑ και άλλα κράτη που έχουν υιοθετήσει τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα στράφηκαν σε τέσσερις μηχανισμούς ενόψει της οικονομικής στασιμότητας και των τεράστιων ανισοτήτων: στην λεηλασία των κρατικών προϋπολογισμών, την επέκταση του δανεισμού σε καταναλωτές και κυβερνήσεις για τη διατήρηση των δαπανών και της κατανάλωσης, την φρενήρη οικονομική κερδοσκοπία και τον μιλιταρισμό.

Ο Ρόμπινσον καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η «δημιουργική καταστροφή» των πολέμων που βλέπουμε χρησιμεύει για να ρίξουμε φρέσκα καυσόξυλα στα καυτά νερά της στάσιμης παγκόσμιας οικονομίας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο συνεχιζόμενος θάνατος και η καταστροφή στη Μέση Ανατολή ωφελούν τις βιομηχανίες όπλων και η δαιμονοποίηση της Ρωσίας είναι μια ελκυστική προοπτική για το σκοπό αυτό που ωθεί προς ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο με προσοδοφόρες πωλήσεις όπλων.

Εν τω μεταξύ, οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ της Τερέζα Μέι και του φιλοαμερικανικού κατεστημένου θα συνεχίσουν να ενημερώνουν το κοινό για τη «ρωσική επίθεση». Η Μέι και άλλοι πολιτικοί ηγέτες κάνουν προβάλουν τα δικά τους συμφέροντα. Αυτοί οι πολιτικοί πρέπει να ενεργούν κατά τρόπο που να αντικατοπτρίζει την ελάχιστη εκτίμηση της ανθρώπινης ζωής που τρέφει η ελίτ την οποία υπηρετούν.

Είτε πρόκειται για το ρόλο των Βρετανών στην πείνα της Βεγγάλης το 1943, η οποία σκότωσε μέχρι και τέσσερα εκατομμύρια, είτε την πτώση των αμερικανικών βομβών στην Ιαπωνία δύο χρόνια αργότερα, είναι ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό της αυτοκρατορίας. Όταν η στρατηγική έντασης της Ουάσιγκτον με την πυρηνική Ρωσία φτάσει στα όρια, δεν θα είναι εκατομμύρια άνθρωποι που θα πεθάνουν αυτή τη φορά αλλά θα καταστραφεί ολόκληρο ο πλανήτης.

Global Research
SLPress


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση