Πόσο θα μας στοιχίσει η απομάκρυνση των ρώσων από τα Βαλκάνια;

H συνεχής επίκληση των συμφωνιών και του διεθνούς δικαίου από την πλευρά μας, μάλλον δείχνει στον αντίπαλο και στους τρίτους, την αδυναμία μας...

Η ανυπαρξία της Ελλάδας στα διεθνή φόρα, εμποδίζει την άσκηση εξωτερικής πολιτικής που να εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα. Και ακούγονται ειρωνικά όσα κατά καιρούς είπαν αδύναμοι πολιτικοί, αλλά στομφώδεις, όπως ο Σημίτης που μας διαβεβαίωνε ότι θα μας καθιστούσε "ατμομηχανή των Βαλκανίων", ή ο Ν. Παππάς, το alter ego του πρωθυπουργού, που μόλις προ ημερών υποστήριζε ότι η Ελλάδα έχει "διπλωματική ισχύ".

Είτε τα πίστευαν, είτε σκοπίμως μας παραπλανούσαν, δεν αλλάζει την πεποίθηση ότι πρόκειται περί ανθρώπων που θα τους ταίριαζε άλλο επάγγελμα, ίσως όχι τόσο προσοδοφόρο γι’ αυτούς, αλλά ωφέλιμο για τον λαό, ελπίζοντας ότι στην θέση τους θα βρίσκονταν κάποιοι με πολιτική σοβαρότητα.

Και, όπως είπα και άλλες φορές, δεν είναι δικαιολογία η κακή κατάσταση της οικονομίας μας. Τα εθνικά συμφέροντα έχουν υποστηριχθεί από πολιτικούς στο παρελθόν, με παρόμοια κατάσταση. Υπήρχαν όμως πρόσωπα τότε, που τοποθετούσαν την υπηρεσία στον λαό και το έθνος, πολύ υψηλότερα από την προσωπική ωφέλεια.

Βρισκόμαστε τώρα, λοιπόν, στην αποκάλυψη της πλήρους γύμνια μας, όχι μόνον ως προς την άρνηση των δήθεν υποστηρικτών του δικαίου και ημών σχετικά με την επιβουλή της Τουρκίας, αλλά και στις υποχωρήσεις στα ζητήματα με την Αλβανία, Κοσσυφοπέδιο και Σκόπια. Και τούτο, επειδή οι Δυτικοί, θέλουν να διώξουν τους Ρώσους από την Βαλκανική, και καλούμαστε εμείς να πληρώσουμε τον λογαριασμό.

Θα ρωτούσε κάποιος, τι λόγους έχει η Ελλάδα να διώξει τους Ρώσους ή τους Δυτικούς από την περιοχή, και αντιστρόφως τι λόγους έχει η Ελλάδα να δεχθεί τους μεν ή τους δε να την ελέγχουν;

Ποιο συγκεκριμένα, τι διαφορά θα υπάρχει για τον ελληνικό λαό αν την επιρροή θα την έχουν οι μεν, ή οι δε; Σε τι θα ωφεληθεί αν φύγουν οι Ρώσοι, ή οι Δυτικοί. Κι ακόμη περισσότερο. Πώς νομιμοποιείται -πλην της δυνάμεώς του- να θεωρεί κάποιος την περιοχή οικόπεδό του, απαιτώντας να φύγει ο άλλος;

Πολύ θα ήθελα να γνωρίζω, αν ποτέ το ΥΠΕΞ της Ελλάδας ρώτησε τον Αμερικανό πρεσβευτή, σε τι θα ζημιώσει η Ελλάδα, αν οι Ρώσοι ελέγχουν τις χώρες της Βαλκανικής; Βεβαίως, θέλει "κότσια" για να πει και στους δυο «ξεκουμπιστείτε από εδώ, κι αν θέλετε να αλληλοσφαχτείτε, πάτε αλλού». Αυτό δεν θα το πει κανείς, κι έτσι προκειμένου οι "αρμόδιοι" να διατηρήσουν τα προσωπικά κεκτημένα, ή να τα αυξήσουν, θα υπακούσουν στις συστάσεις του ισχυρότερου. Απλά πράγματα.

Δήλωσε ο επικεφαλής της διοίκησης του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, στρατηγός Κέρτις Σκαπαρότι σε αρμόδια επιτροπή της Γερουσίας. «Η Ρωσία εργάζεται στα Βαλκάνια και εμείς έχουμε αποστρέψει το βλέμμα μας από εκεί», είπε. «Η εκστρατεία παραπληροφόρησης των Ρώσων περνά μέσα από την υπονόμευση και μέσω των κοινωνικών δικτύων των δυτικών θεσμών και της δημιουργίας σύγχυσης και κλίματος έλλειψης εμπιστοσύνης των πολιτών στις κυβερνήσεις τους», κατέληξε ο Αμερικανός στρατηγός και σημείωσε πως η προσέγγιση της αμερικανικής κυβέρνησης επί του θέματος είναι εσφαλμένη, είπε καταθέτοντας στην επιτροπή.

Αυτό επομένως είναι κακό για τις βαλκανικές χώρες, όταν το πράττουν οι Ρώσοι. Αν όμως το πράττουν οι Δυτικοί -Αμερικανοί ή Γερμανοί- τότε είναι επιτρεπτό. Αυτοί μπορούν να διώχνουν τον Γκρούεφσκι για να τοποθετήσουν τον Ζάεφ, μπορούν να παίρνουν το Κοσσυφοπέδιο από τη Σερβία, να διενεργείται "μαϊμού" δημοψήφισμα στο Μαυροβούνιο για απόσχιση από την Σερβία. Και πολλά άλλα. Αναρωτιέμαι πάλι. Βάσει ποίου δικαιώματος μπορεί να τα πράττει ο ένας ισχυρός, ενώ απαγορεύεται στον άλλον;

Υπάρχει και κάτι άλλο, το οποίο είχα υπαινιχθεί σε παλαιότερο σημείωμα, και ήρθε να το επιβεβαιώσει ο Λαβρόφ, όταν προ ημερών είχε δηλώσει πως οι Αμερικανοί δεν τήρησαν τις συμφωνίες. Ποιες ήταν αυτές οι συμφωνίες; Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 υπήρχαν πληροφορίες για "Νέα Γιάλτα", μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ. Κυριότερο μέτρο, συμφώνως προς τις τότε πληροφορίες, ήταν ότι το ΝΑΤΟ δεν θα πλησίαζε τις πρώην σοβιετικές χώρες.

Οι συμφωνίες όμως είναι για να παραβιάζονται, γι’ αυτό και η συνεχής επίκληση των συμφωνιών και του διεθνούς δικαίου από τη πλευρά μας, μάλλον δείχνει στον αντίπαλο και στους τρίτους, την αδυναμία της σημερινής πολιτείας να αντιμετωπίσει τα δύσκολα. Θα πει βεβαίως κάποιος, εδώ δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αργόσχολους κουκουλοφόρους, και ζητάμε περισσότερα. Σωστό κι αυτό!

Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση