Η τακτική Κοτζιά με την Αλβανία δημιουργεί κάκιστα προηγούμενα για Αιγαίο, ΑΟΖ και Τουρκία

Η κυβέρνηση γκριζάρει το Ιόνιο και δέχεται αλλαγή στις συνθήκες θαλασσίων ζωνών με την Αλβανία, δημιουργώντας τις χειρότερες προϋποθέσεις για τις συζητήσεις με την Τουρκία!

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Έχει ήδη καταγραφεί η βούληση της σημερινής κυβέρνησης της Ελλάδας με την Αλβανία στο να ακυρωθεί η επικυρωμένη συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών, η οποία υπογράφτηκε το 2009 και αφορούσε την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας.

Χρειάστηκε, όμως να περάσουν λίγο περισσότερο από 10 ημέρες για να υπάρξει η πρώτη επίσημη αντίδραση από την πλευρά της αντιπολίτευσης, και δη από την βουλευτή κα Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία με ερώτησή της απευθύνεται στον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό Εξωτερικών, κ. Κοτζιά, στην οποία αναφέρει:

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ελληνικού και αλβανικού Τύπου, η κυβέρνηση βρίσκεται σε μυστική συνεννόηση με την Αλβανία για να γίνουν αναθεωρήσεις στη Συμφωνία για την οριοθέτηση των Θαλασσίων Ζωνών, που είχε υπογραφεί από τις κυβερνήσεις των δύο χωρών το 2009, οι οποίες ικανοποιούν τις αλβανικές απαιτήσεις.

Η κυβέρνηση Τσίπρα φαίνεται διατεθειμένη να αναθεωρήσει τη Συμφωνία, απεμπολώντας το πλαίσιο που είχε διαμορφωθεί το 2009. Σημειωτέον ότι η διεθνής επιστημονική κοινότητα την εποχή εκείνη είχε αποφανθεί ότι επρόκειτο για μια ισορροπημένη και αμοιβαία επωφελή συμφωνία που εφήρμοζε κατά τρόπο υποδειγματικό την αρχή της «μέσης γραμμής» στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, παρά τα όσα αναληθώς διακινούνταν από την άλλη πλευρά.
Ακόμη, σχεδιάζει να αλλάξει την οριοθετική γραμμή για να «προσφέρει» στη γειτονική χώρα μια μεγάλη θαλάσσια περιοχή στα ανοιχτά της Κέρκυρας.

Η κυβέρνηση εν κρυπτώ διαπραγματεύεται την αναθεώρηση μιας Συμφωνίας που είχε συμφωνηθεί το 2009 και μάλιστα είχε υπογραφεί και από τις δύο χώρες. Η μη εφαρμογή της οφείλεται κυρίως σε πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της Αλβανίας.
Όμως, σήμερα, οι κυβερνητικοί χειρισμοί εγκυμονούν κινδύνους: σε περίπτωση που η Αθήνα αποδεχθεί ορισμένες αλβανικές θέσεις για ζητήματα που αφορούν την επήρεια νησιών, τότε κινδυνεύει να δημιουργηθεί αρνητικό προηγούμενο για μελλοντικές οριοθετήσεις σε άλλες περιοχές.

Η κυβέρνηση χειρίζεται με προχειρότητα και ανευθυνότητα ένα σημαντικό εθνικό ζήτημα. Χωρίς την αναγκαία συνεννόηση με τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, είναι έτοιμη να αποδεχθεί την ουσιαστική ακύρωση της Συμφωνίας που είχαμε υπογράψει το 2009 με την Αλβανία, ύστερα από 2 χρόνια εντατικών διαβουλεύσεων. Με εκείνο το κείμενο, ρυθμίζαμε όχι μόνο τις υφιστάμενες αλλά και τις μελλοντικές θαλάσσιες ζώνες, προλαβαίνοντας πιθανούς κινδύνους.

Κατόπιν τούτων, ερωτάται ο κ. Υπουργός:
1. Για ποιο λόγο η κυβέρνηση προχωρεί στη διαδικασία αναθεώρησης της ισορροπημένης Συμφωνίας για τις Θαλάσσιες Ζώνες του 2009, η οποία είχε συμφωνηθεί και υπογραφεί και από την Ελλάδα και από την Αλβανία;
2. Ποια ακριβώς σημεία της Συμφωνίας σχεδιάζει να αναθεωρήσει;
3. Αληθεύει ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να αλλάξει την πάγια ελληνική θέση περί της οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με βάση τη «μέση γραμμή»;

Δυστυχώς, ο κ. Κοτζιάς και οι σύμβουλοί του δεν έχουν κατανοήσει ότι η δημιουργία ομιχλώδους τοπίου που επιδέχεται σειράς "δύσοσμων" ερμηνειών, οι αλλαγές επί υφιστάμενων διακρατικών συμφωνιών, καθώς και –ιδιαίτερα- οι αλλαγές επί της οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών, δηλαδή η οικειοθελής άρνηση εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου των Θαλασσών, δημιουργούν κάκιστο προηγούμενο για τα ελληνικά συμφέροντα και τις συζητήσεις με την Τουρκία (όποτε αυτές γίνουν). Όπως είναι απολύτως φυσικό, η Τουρκία σε πρώτη φάση θα ζητήσει (ενδεχομένως σε δεύτερη φάση θα απαιτήσει) την οπισθοχώρηση της ελληνικής πλευράς από το ισχύον Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών (το οποίο η ίδια δεν το έχει υπογράψει, αλλά το εφαρμόζει στη Μαύρη Θάλασσα) ως απόδειξη καλής θέλησης από την πλευρά της Ελλάδας.
Τι θα κάνει τότε ο κ. Κοτζιάς;

Πώς θα αντιμετωπίσει το προηγούμενο που ο ίδιος έχει δημιουργήσει; Ή δεν τον ενδιαφέρει, αφού γνωρίζει πως τότε δεν θα είναι υπουργός, οπότε το βάρος του χειρισμού (αλλά και την ευθύνη του αποτελέσματος) θα την επωμιστεί κάποιος άλλος;

Όποιος διαχειρίζεται υποθέσεις και διαπραγματεύεται επί αυτών, ενδέχεται και να αποτύχει. Όταν όμως η αποτυχία γίνεται κανόνας, τότε αυτοδίκαια συγκρούεται με τον κανόνα εκείνο που λέει πως «δεν υπάρχουν συμπτώσεις». Και αφού ο κ. Κοτζιάς και οι σύμβουλοί του φέρνουν μόνο αποτυχίες (και μάλιστα οδυνηρότατες) για την Ελλάδα, τότε λογικά διερωτώμαστε: Είναι ηλίθιοι ή ανίκανοι; Την τρίτη εκδοχή υπεύθυνη είναι να την απαντήσει η Δικαιοσύνη… η ίδια που προτιμά να ασχολείται με πολιτικά σκάνδαλα που έχουν παραγραφεί…



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση