Εμείς, οι πεποιθήσεις μας και η σκληρή πραγματικότητα
Γράφει ο Χρήστος Μπουσιούτας
«Γράφω για αυτά που ξέρω. Αν με ρωτάτε να σας πω αν έχω δίκιο, δεν ξέρω. Το ψάχνω από εδώ, το ψάχνω από εκεί και πάντα μπερδεύομαι. Γιατί πέρα από αυτά που εγώ ξέρω, υπάρχουν και άλλα τόσα που δεν γνωρίζω…»Είμαστε ένας λαός που περηφανεύεται για όλες τις συμφορές του…
Ουμπέρτο Έκο
Στον πόλεμο σκοτώθηκαν τόσοι...
Στην κατοχή πέθαναν από την πείνα τόσοι...
Στην δικτατορία βασανίστηκαν και εξορίστηκαν τόσοι…
Κατά την διάρκεια της κρίσης που διανύουμε αυτοκτόνησαν τόσοι…
Αυτό το τριήμερο στους δρόμους έχασαν την ζωή τους τόσοι…
Θυμόμαστε πάντα την έναρξη του πολέμου με παρελάσεις, υψηλό εθνικό φρόνημα και λόγους πανηγυρικούς.
"Υμνούμε" την έναρξη του πολέμου και όχι την λήξη του…
Είμαστε μια βάρβαρη χώρα.
Που οι πολίτες της βασανίζουν τα ζώα ενώ δηλώνουν ότι τα αγαπούν.
Που οι τροχονόμοι κλείνουν τις διασταυρώσεις να περάσουν οι πολιτικοί και όχι τα ασθενοφόρα.
Που οι οδηγοί κινούνται σε ώρες αιχμής στις λωρίδες έκτακτης ανάγκης χωρίς να αντιλαμβάνονται το μέγεθος της εγκληματικής βλακείας τους.
Που οι πολίτες της υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά αρνούνται το δικαίωμα στον αλλόθρησκο να έχει έναν χώρο λατρείας του δικού του Θεού.
Που καταστρέφουμε και καίμε τα πανεπιστήμια «υπερασπιζόμενοι» τάχα το άσυλο και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών.
Ότι καλό γίνεται σε αυτή την χώρα στην τέχνη, στον πολιτισμό, στα γράμματα που ευτυχώς γίνονται και τέτοια, χάνεται μέσα στην βαρβαρότητα της καθημερινότητας μας.
Βλέπουμε καθημερινά "Το ουσιώδες να απειλείται διαρκώς από το ασήμαντο" έλεγε ο Ρενέ Σάρ.
Ψάχνουμε εδώ και εβδομάδες να βρούμε τους υποτιθέμενους δολοφόνους της «44άχρονης», δολοφονώντας με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες κάθε μέρα την μνήμη της στα δελτία ειδήσεων και στα πρωτοσέλιδα.
Όσο και αν γίνονται ωραία πράγματα σε αυτή την χώρα στην προσφορά, στην αλληλεγγύη, στην ανθρωπιά εμείς εκεί.
«Δώσε σπέρμα, δάκρυ και αίμα» στον λαό. Αποχαύνωσέ τον...
Είμαστε μια χώρα χωρίς κανόνες.
Που η εκάστοτε εξουσία αμφισβητεί τους θεσμούς και τον ρόλο των ανεξάρτητων αρχών επιδιώκοντας να έχει την κηδεμονία τους.
Που η εκτελεστική εξουσία συγκρούεται με την δικαστική όχι γιατί δεν συμφωνεί με τις αποφάσεις της αλλά γιατί αμφισβητεί τον ρόλο της.
Που απόρρητα κατηγορητήρια, μυστικές μαρτυρικές καταθέσεις και απολογίες, γίνονται παρανόμως σαχλά σκετσάκια και σόου στην τηλεόραση.
Έχουμε μια οργάνωση που τραμπουκίζει εναντίον ιδιωτών παίζοντας τον ρόλο του εισαγγελέα και του άμεμπτου κριτή.
Που καταστρέφει δημόσια περιουσία γιατί έχει μια άλλη κοινωνική αντίληψη για τα πράγματα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη και αναρτώντας τις παράνομες πράξεις της στο διαδίκτυο.
Που αν και είναι γνωστά τα μέλη και η αρχηγική της ομάδα στις αρχές και στα κόμματα (ο αρχηγός της μάλιστα μαζί με τον υιό Βούτση υποδέχτηκαν τον Κουφοντίνα έξω από τις φυλακές του Κορυδαλλού), δεν «καίγεται το καρφάκι» κανενός.
Αναρωτιέμαι σε ποια άλλη χώρα του κόσμου δεν θα είχαν ασκηθεί ποινικές διώξεις με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο στην αρχηγική ομάδα της οργάνωσης, έστω με την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας;
Που βλέπουμε πολιτικούς να βρίζονται, να ξεφτιλίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα και αντί να εισπράττουν την χλεύη και το ανάθεμα, εισπράττουν τον σεβασμό και το χειροκρότημα μας.
Έχουμε συνηθίσει στην ανακολουθία λόγων και έργων, έχουμε εθιστεί τόσο πολύ στην ψευτιά, στην απάτη και στην πολιτική ανηθικότητα που δεν μας κάνει εντύπωση τίποτα πια.
Τα έχουμε αποδεχτεί όλα αυτά σαν μια ζοφερή πραγματικότητα και δεν κάνουμε τίποτα να την αλλάξουμε.
Είμαστε ένας λαός που ψάχνουμε ένα ψέμα για να σωθούμε από μια πραγματικότητα που δεν αντέχουμε.
Εκατομμύρια πιστοί οπαδοί, πλούσιας κοινωνικής διαστρωμάτωσης, ακολουθούν τα κόμματα και τις ανοησίες των αρχηγών τους, χωρίς γνώμη, χωρίς δική τους άποψη.
Αναλόγως τις πεποιθήσεις και τις προτιμήσεις που έχουμε διαμορφώσει, για την πολιτική, την ηθική, την αξιοκρατία, τα κόμματα και τους ανθρώπους που τα περιβάλλουν, επιλέγουμε ποιον αφέντη θα εμπιστευθούμε.
Προχθές τον Γιωργάκη, χθες τον Αντώνη, σήμερα τον Αλέξη, αύριο τον Κυριάκο.
Αφελείς ψηφοφόροι ανόητοι κυβερνήτες.
Ένας όχλος που απέναντι στους δημαγωγούς του είναι υποτακτικός, γιατί νιώθει απέραντο σεβασμό.
Ουσιαστικά επιλέγουμε τον αφέντη, όχι βάσει της δικής του αξιοπιστίας, αλλά βάσει της δικής μας άγνοιας και ανυπαρξίας.
Γιατί: «Τα πράγματα δεν τα βλέπουμε όπως είναι, τα βλέπουμε όπως εμείς είμαστε» όπως έλεγε η Αναΐς Νιν.
Έτσι πορευτήκαμε τις τελευταίες δεκαετίες, παίζοντας τον ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου», πειθαρχήσαμε στα «ευφυή τίποτα» και καταλήξαμε στον πάτο…
Αναρτήσεις
Γνωρίζεις πολύ καλά αρθρογράφε, αλλά δεν το λες στο άρθρο, “ποιος σκότωσε τον Έλληνα”. Ποιος αργά, μεθοδικά, σταθερά τον “έφτιαξε” αυτό που περιγράφεις. Δεν μπορεί να μην το γνωρίζεις, φαίνεσαι αρκετά “διαβασμένος”.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο “ποιος σκότωσε τον Έλληνα” (αυτός που σκότωσε και τον Όμηρο!) έχουν αρχίσει και το κατανοούν οι Έλληνες και αυτό είναι το πρώτο βήμα για να στείλουν τους “τίποτα” στον πάτο, όπου αυτοί και μόνον αξίζουν να είναι.
Εκεί ετοιμάζονται να στείλουν όλους τους “τίποτα” αυτής της πατρίδας: τους “τίποτα” των μμε, που παριστάνουν τους ενημερωτές-διαμορφωτές γνώμης, ενώ είναι οι διαφθορείς γνώμης, τους “τίποτα” πολιτικούς (όχι, αυτοί είναι πολύ χειρότεροι από το τίποτα) που παριστάνουν ότι κυβερνάνε βάση του Συντάγματος, τους “τίποτα” πανεπιστημιακούς που παριστάνουν τη διανόηση, τους “τίποτα” δικαστικούς που παριστάνουν τους υπηρέτες της δικαιοσύνης, τους “τίποτα” οικονομολόγους και συνταγματολόγους που παριστάνουν τα άφωνα (ή και φερέφωνα) χρυσόψαρα, κλεισμένα στη γυάλα της δικής τους ευμάρειας.
Διαχώρισε , λοιπόν αυτά τα “τίποτα” από τον απλό (και ίσως απλοϊκό) Έλληνα που παλεύει για το μεροκάματο, την αξιοπρέπεια και την πατρίδα του, επειδή αυτός, αν και του έχουν καταλασπώσει το πρόσωπο του, κάτω από τη λάσπη κρατάει ακόμα την ποιότητά του και διαβλέπω ότι το μέλλον είναι στα δικά του χέρια. Ελπίζω να σου το έδειξαν αυτό τα δύο συλλαλητήρια!
(Συμπλήρωμα). Γράφεις: “οι πολίτες της υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά αρνούνται το δικαίωμα στον αλλόθρησκο να έχει έναν χώρο λατρείας του δικού του Θεού”.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, το αρνούνται, γιατί η σχέση δεν είναι ούτε ισοδύναμη, ούτε αμφίδρομη. Γιατί αυτοί οι μουσουλμάνοι αύριο (ήδη!) θα αρνούνται σε μας το δικαίωμα λατρείας του δικού μας θεού. Η δική μας είναι θρησκεία Αγάπης, ξέχωρα τι κάνουν οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ταγοί αλλά και απλοί άνθρωποι που υποτίθεται “ανήκουν” σε αυτήν- κάθε άλλο! Η δική τους, εξ αρχής και εκ θεμελίων και εκ του ιερού τους βιβλίου, είναι θρησκεία επιθετικού επεκτατισμού.
Η Ελλάδα έχει υποφέρει 400 περίπου χρόνια υπό τη συγκεκριμένη αλλόθρησκη κατοχή, από την οποία χύθηκαν ποταμοί αίματος μαρτύρων και ηρώων. Δε πρέπει να μπάσουμε και πάλι αυτήν την κατοχή από το “παράθυρο”. Ας έχουν προσωρινούς τόπους λατρείας και “εκ των ενόντων”, επειδή προσωρινούς τους θεωρούμε στην πατρίδα μας και όχι μόνιμους.
Δεν θέλουμε λοιπόν οι Έλληνες πολίτες μόνιμα τζαμιά εδώ, δεν υπάρχει λόγος να τους δείχνουμε ότι μπορούν να διεκδικήσουν μόνιμη εγκατάσταση. Διαφορετικά σε λίγο δεν θα υπάρχει Ελλάδα, ούτε καν υπό την κατοχή που περιγράφεις. Θα ανήκει σε μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Ή μήπως δεν μπορείς να δεις λιγάκι πέρα από το σήμερα;
Αρθρο που τσουβαλιαζει και γενικοποιει ,ενω ταυτοχρονως δημιουργει υποψιες
ΑπάντησηΔιαγραφήγια το τι μηνυμα προσπαθει να μεταδωσει,π.χ:
"Που οι πολίτες της υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά αρνούνται
το δικαίωμα στον αλλόθρησκο να έχει έναν χώρο λατρείας του δικού του Θεού."
Σε ποιους "αλλοθρησκους" αναφερεται και ποσο νομιμα εφθασαν στην χωρα μας ή
νομιμοποιηθηκαν;
Θα πρεπει επισης να διευκρινισει αν εξομοιωνει μεταναστες με
λαθρομεταναστες!
Διοτι η πλειοψηφια των "αλλοθρήσκων" μπαινει στην χωρα μας χωρις καν
εγγραφα!
Μπορουμε να νομιμοποιησουμε την παρανομια ή να δεχθουμε οτι υπαρχει
ισονομια στην παρανομια;
Αναφερει επισης :
"Εκατομμύρια πιστοί οπαδοί, πλούσιας κοινωνικής διαστρωμάτωσης, ακολουθούν τα κόμματα και τις ανοησίες των αρχηγών τους, χωρίς γνώμη, χωρίς δική τους άποψη.
Αναλόγως τις πεποιθήσεις και τις προτιμήσεις που έχουμε διαμορφώσει, για την πολιτική, την ηθική, την αξιοκρατία, τα κόμματα και τους ανθρώπους που τα περιβάλλουν, επιλέγουμε ποιον αφέντη θα εμπιστευθούμε."
Ξεχναει βεβαιως να αναφερει οτι υπαρχουν αλλα τοσα εκατομμυρια,που δεν
εχουν αυτες τις αντιληψεις,που εχουν ιδανικα ,που σεβονται την Ιστορια του
Εθνους μας!Αλλα δεν εκπροσωπουνται πολιτικα!!
Το χειροτερο απ'ολα ειναι οτι υπαρχει προσπαθεια εξομοιωσης της εικονικης
πραγματικοτητας που ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ τα ΜΜΑ(Μεσα μαζικης Αποβλακωσης) με την
πραγματικοτητα που καλειται να αντιμετωπισει η πλειοψηφια του Ελληνικου
λαου!
Στην πραγματικοτητα, η πραγματικοτητα του μεσου Ελληνα πολιτη αντιτιθεται
στην εικονικη πραγματικοτητα που πασαρουν τα ΜΜΑ!
Και οσο περισσοτερο αντιτιθεμεθα κατα αυτης της εικονικης πραγματικοτητας
τοσο περισσοτερο "οργιαζει" το συστημα εναντιον μας!
Και πως "οργιαζει" ενα συστημα; Με το να φερνει διχονοια!
Το αποτελεσμα ειναι η ξεγυμνωση αυτου του συστηματος!
Αποδειχθηκε με τα συλλαλητηρια!
Και αυτα ειναι απλως η αρχη!
ΓΜ
Μάλλον ο αρθρογράφος βλέπει τον εαυτό του στον καθρέπτη και τα γράφει αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφή...Που η εκάστοτε εξουσία αμφισβητεί τους θεσμούς και τον ρόλο των ανεξάρτητων αρχών επιδιώκοντας να έχει την κηδεμονία τους....
Ποιές είναι οι "ανεξάρτητες" αρχές; αυτές που ο επικεφαλής τους διορίζεται από την βουλή και φυσικά τον διορίζει το κάθε κυβερνών κόμμα;
Για τους αλλόθρησκους με κάλυψαν οι προηγούμενοι σχολιαστές. Για την καταστροφή των πανεπιστημίων ευθύνονται αποκλειστικά οι πολιτικοί και το καθεστώς των πανεπιστημίων που επιτρέπει σε μια μειοψηφία να επεμβαίνει καταστρέφοντας και δεν φταίνε τα παιδιά των πολιτών που πηγαίνουν να σπουδάσουν.
Τον αφέντη-πολιτικό τον επιλέγουν οι λίγοι συμφεροντολόγοι κομματικοί, μπορεί και εσείς που το αναφέρετε. Η πλειοψηφία των πολιτών δεν ενδιαφέρετε για τους συγκεκριμένους πολιτικούς που μας σερβίρουν κάποιοι εντός ή εκτός Ελλάδος και αυτό φαίνεται από το ύψος της αποχής.
Γενικώς δεν συμφωνώ με το κείμενο που τσουβαλιάζει όλους τους πολίτες μαζί.
Συμφωνώ με την επισήμανση (συμπλήρωμα) της Κας Χατζηθεοδώρου.
ΑπάντησηΔιαγραφή