Δεν είναι μόνο ο Ερντογάν ο κίνδυνος για την Ελλάδα

Αν οι πολιτικοί διαμορφώνουν τον λαό, ή αν ο λαός βγάζει από τα σπλάχνα του τέτοιους πολιτικούς, αποτελεί ερώτημα όπως αυτό του αυγού και της κότας

Κάνουν λάθος όσοι θεωρούν πως ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός του Ερντογάν αποτελεί τον μοναδικό κίνδυνο για την Ελλάδα, παραβλέποντας ότι όσα έχουμε υποστεί μέχρι σήμερα προήλθαν από Κεμαλιστές, μάλιστα δε, και από τον χώρο της κεντροαριστεράς ["προοδευτικοί" γαρ].

Το πρόβλημα είναι βαθύτερο, κι έχει να κάνει με τον ίδιο τον τουρκικό λαό. Κατά τον Πλάτωνα, κάθε λαός είναι άξιος της ηγεσίας του -μηδέ του ελληνικού εξαιρουμένου- η δε Γαλάτεια Καζαντζάκη δίνει με τους στίχους της το επιχείρημα να μας πουν οι πολιτικοί «ομοίωμά σου είμαι κοινωνία, και σου μοιάζω».

Αν οι πολιτικοί διαμορφώνουν τον λαό, ή αν ο λαός βγάζει από τα σπλάχνα του τέτοιους πολιτικούς, αποτελεί ερώτημα όπως αυτό του αυγού και της κότας, και δεν παίζει ουσιώδη ρόλο στη δεδομένη στιγμή. Εκείνο που οφείλει να πράξει το ελληνικό κράτος, πλην της εκ του μακρόθεν ψυχανάλυσης του Ερντογάν και των αχυρανθρώπων του, είναι και η μελέτη συμπεριφοράς του ίδιου του τουρκικού λαού.

Ανασύρω μια παλαιότερη ενδιαφέρουσα έρευνα που πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο Μπαξεσεχίρ και δημοσιοποίησαν οι Southeast European Times. Η έρευνα έδειξε κατ’ αρχάς αύξηση της θρησκευτικότητας, που είναι καταφανώς αποτέλεσμα της στροφής προς τον ισλαμισμό της τουρκικής κυβέρνησης και γοργής απομάκρυνσης από τον κεμαλισμό.

Έξι στους δέκα ερωτηθέντες πιστεύουν στην ανάγκη περισσότερων θρησκευτικών δεδομένων παρά στην επιστήμη, το 61% θεωρεί αμαρτία τη χρήση των μαγιό και σχεδόν οι μισοί από τους ερωτηθέντες (44%) θεωρούν ότι τα εστιατόρια θα πρέπει να παραμένουν κλειστά τις περιόδους νηστείας του Ραμαζανιού.

Η Σεζίν Ονέι, δημοσιογράφος της ημερήσιας εφημερίδας "Taraf", λέει ότι ο συντηρητισμός έχει ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο δράσης στην Τουρκία και εκτείνεται πέραν της θρησκείας. «Σήμερα, το ΑΚΡ (το κυβερνητικό κόμμα) διαθέτει μια ισχυρή πλειοψηφία και η κοινωνικοπολιτική κουλτούρα στην Τουρκία λατρεύει την εξουσία», προσθέτοντας ότι «Το ΑΚΡ είναι υπέρ το δέον ρεαλιστικό όσον αφορά την προαγωγή μιας τυποποιημένης κοινωνικής άποψης σε οποιοδήποτε θέμα».

Οι θρησκευτικές προτιμήσεις και η φυλή, καθώς και οι σεξουαλικές προτιμήσεις εξακολουθούν ακόμα να είναι σημαντικοί παράγοντες στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν τους γείτονές τους. Η έρευνα έδειξε, για παράδειγμα, ότι το 84% των πολιτών δεν θέλουν να έχουν γείτονες ομοφυλόφιλους, ενώ το 64%, 54% και 48% δεν επιθυμούν να μένουν κοντά σε άθεους, εβραίους και χριστιανούς αντίστοιχα.

Η έρευνα έδειξε επίσης ως προς την οικογενειακή βία ότι το 62% των ερωτηθέντων -ανδρών και γυναικών- υποστηρίζουν ότι οι γυναίκες θα πρέπει να υπακούν στους άνδρες, ενώ το 30% λέγουν ότι σε ορισμένες γυναίκες αξίζει η συζυγική κακοποίηση.

Ο Μουράτ Σομέρ, επίκουρος καθηγητής διεθνών σχέσεων στο πανεπιστήμιο Koc και συνεργάτης του Ινστιτούτου Διεθνών και Περιφερειακών Μελετών στο πανεπιστήμιο του Princeton, λέγει ότι τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν πως παρά την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη, η τουρκική κοινωνία γίνεται περισσότερο θρησκόληπτη, συντηρητική, πατριαρχική και επιρρεπής στη βία.

Η μελέτη έδειξε επίσης την αποστροφή της κοινωνίας στη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά: το 61% των ερωτηθέντων θα αρνούνταν κατηγορηματικά να υπογράψουν κάποιο συλλογικό αίτημα, ενώ το 68% δεν θα συμμετείχε σε ειρηνική διαδήλωση. Κατά τον Μ. Σομέρ, τα αποτελέσματα αυτά εκφράζουν την διστακτικότητα του κοινού να ασκήσει βασικά δημοκρατικά δικαιώματα, από φόβο της Αστυνομίας, του συστήματος Δικαιοσύνης και της ισχύος της Κυβέρνησης.

Χαρακτηριστικά είναι και τα αποτελέσματα της εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση και τον στρατό. Προς μεν την κυβέρνηση, η εμπιστοσύνη ανέβηκε εντυπωσιακά από το 29% το 2001 στο 61%, ενώ η υποστήριξη στο στρατό παρουσίασε σταθερή μείωση από 94% το 1996, στο 75% και τώρα σε λιγότερο από 50%. Οι συγκρούσεις με την κυβέρνηση και η επίδειξη ανικανότητας στον πόλεμο της Συρίας και κατά του PKK έχουν οδηγήσει στη μείωση της δημοτικότητας του στρατού.

Ας προστεθεί και η προπαγάνδα κατά του στρατού που ασκεί η κυβέρνηση Ερντογάν, αλλά και οι συνεχείς δίκες στρατιωτικών εμπλεκομένων σε απόπειρες εγκαθίδρυσης δικτατορίας.

Τα αποτελέσματα αυτά αποδεικνύουν, ότι ο κεμαλισμός επέβαλε βιαίως το κοσμικό κράτος στην Τουρκία, αλλά μόλις οι συνθήκες άλλαξαν, επανήλθε η αυταρχική ασιατική διοίκηση, χωρίς αντιδράσεις από τον τουρκικό λαό. Το να έχεις θυμό και να μη τον εκφράζεις δυναμικά, δεν ενόχλησε ποτέ κάποιον αυταρχικό κυβερνήτη [όπως συμβαίνει και στην χώρα μας σήμερα].

Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση