Ο Ερντογάν μπλοφάρει ή όντως εγκαταλείπει τη Δύση;

Ο Ερντογάν βρίσκεται σε δύσκολη θέση, αλλά και σε πανικό, δεδομένης της ανασφάλειας που αισθάνεται, λόγω της κυριαρχίας των κεμαλικών στο στράτευμα

Υπάρχει ένα δεδομένο. Ότι επί μακρά σειρά ετών η τουρκική πολιτική, υπό όλες τις κυβερνήσεις, χρησιμοποιεί εκβιαστική πολιτική, τόσο ως προς τους αδύναμους γείτονές της, όσο και προς τους ισχυρούς. Οι αδύναμοι, έμφοβοι υποχωρούν στις απαιτήσεις της, είτε για να αποφύγουν δεινά που όντως θα συνέβαιναν, είτε και προσχηματικώς για να αποφύγουν διατάραξη της υπάρχουσας πολιτικής ροής.

Αλλά και οι ισχυροί υπέκυπταν, από τον φόβο μήπως στραφεί η Τουρκία προς τον μεγάλο αντίπαλο της Δύσης είτε με την μορφή της ΕΣΣΔ είτε την σημερινή της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η Τουρκία αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της στρατηγικής ασφάλειας της Δύσης και των ΗΠΑ στην περιοχή της Βαλκανικής, της Λεκάνης του Εύξεινου Πόντου, του Καυκάσου, του Ιράν, της Μεσοποταμίας, της Μέσης Ανατολής, της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου.

Για να εξυπηρετήσει δε στρατηγικά συμφέροντα της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου χρησιμοποιήθηκε στην Κύπρο το 1974 και στο Αιγαίο, στις αλλεπάλληλες κρίσεις που ξέσπασαν από τη δεκαετία του ’70 και εντεύθεν. Όλα αυτά τα χρόνια η στήριξη της Δύσης βοήθησε την Τουρκία αφενός μεν να διαχειρίζεται τις σχέσεις της με την Κύπρο και την Ελλάδα από σαφώς πλεονεκτική θέση, από θέση ισχύος, αφετέρου δε να κρατά υπό πίεση και σχετικό έλεγχο μια σειρά από ζητήματα, που αποτελούν το καθένα και όλα μαζί την αχίλλειο πτέρνα της, με κορυφαίο το Κουρδικό.

Τα δεδομένα όμως κάποτε ανατρέπονται. Η συνεχής υποστήριξη προς την Τουρκία από την Δύση αποδεικνύεται επισφαλής, λόγω της μεγαλομανούς πολιτικής του Ερντογάν, αλλά και η Τουρκία αισθάνεται να σφίγγουν την θηλιά στον λαιμό της, διαπιστώνοντας την αμέριστη υποστήριξη ΗΠΑ και Ισραήλ στη δημιουργία κουρδικού κράτους, απαρχή εξελίξεων διαλύσεώς της.

Ο Ερντογάν βρίσκεται σε δύσκολη θέση, αλλά και σε πανικό θα έλεγα, δεδομένης της ανασφάλειας που αισθάνεται, λόγω της κυριαρχίας των κεμαλικών στο στράτευμα, το οποίο αποξηλώνει συνεχώς. Παρά τις μεγάλες διώξεις δεν ελέγχει, όσο θα ήθελε τον τουρκικό στρατό και αυτό είναι ένα δομικό πρόβλημα με απρόβλεπτες συνέπειες. Χαρακτηριστικό είναι εδώ να προσθέσουμε και την προ διμήνου δήλωση του υπουργού Άμυνας, Φικρί Ισίκ, ότι οι εκκαθαρίσεις στον τουρκικό στρατό θα συνεχιστούν με αμείωτο ρυθμό, ένδειξη του προβλήματος.

Την επομένη της δήλωσής του δημοσιεύθηκε άρθρο στην εφημερίδα Χουρριέτ, που αποκαλύπτει ότι μετά από 16 χρόνια ισλαμικών κυβερνήσεων, το 85% των αξιωματικών και των στελεχών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων εξακολουθεί να είναι έξτρα λαϊκό, (ultra laik), δηλαδή κάθετα αντίθετο με το ισλαμικό καθεστώς και την επαναφορά των ισλαμικών συμβόλων στον δημόσιο βίο.

Το ερώτημα του τίτλου δεν είναι εύκολο να απαντηθεί. Οι επαφές του Ερντογάν με χώρες και πολιτικούς, αντιπαθείς στην Δύση, αποτελούν μήνυμα να ικανοποιηθούν τα αιτήματά του, ή διαβλέποντας ότι δεν φέρει τα αποτελέσματα που επιδιώκει σκοπεύει να αλλάξει πορεία; Σημειώστε, ότι εντός πέντε ημερών, συναντήθηκε στην Άγκυρα με τον Πούτιν, μετέβη στο Ιράν, προφυλάκισε Τούρκο πολίτη, υπάλληλο του αμερικανικού Προξενείου και συναντήθηκε με τον Μαδούρο, με τον οποίον διαπίστωσαν ότι έχουν κοινά οράματα.

Ο Μαδούρο μάλιστα δήλωσε: «Θεωρώ ότι νέα κέντρα ισχύος θα δημιουργηθούν και ο κόσμος θα βρει νέες ισορροπίες. Ήρθαμε στην Τουρκία διότι πιστεύουμε στην Τουρκία. γνωρίζουμε πως μια νέα δύναμη γεννιέται». Και οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών υπέγραψαν σειρά συμφωνιών που αφορούν την ενέργεια, οικονομία, την αγορά τροφίμων, τη γεωργία, την κτηνοτροφία, αλλά και την ασφάλεια.

Είτε εκβιάζει την Δύση, είτε αποφάσισε να ακολουθήσει δική του αποστασιοποιημένη πορεία, πλησιάζοντας σήμερα όποιον ύβριζε εχθές, είναι επικίνδυνος. Μπορεί μεν να έχει αποδιοργανώσει τον στρατό του και για κάποια χρόνια θα είναι αδύναμος για μεγάλα κατορθώματα, αλλά το σύνδρομό του υπερκεράσει τον Κεμάλ και να καταστεί αυτός εθνικός ήρωας των Τούρκων δε του επιτρέπει να ακολουθήσει πορεία βασιζόμενη στην λογική.

Ο Ν. Κοτζιάς, ερωτηθείς σχετικά με τον κίνδυνο θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο, τόνισε ότι «εάν δεν αναπτύξουμε τις διπλωματικές μας σχέσεις και δεν φτιάξουμε τα κανάλια επικοινωνίας καλύτερα απ’ ό,τι στο παρελθόν, πάντα μπορεί να γίνει ένα ατύχημα, ένα λάθος», σημειώνοντας ότι μεγάλο ποσοστό των Τούρκων πιλότων είναι πιλότοι που προέρχονται από τις σχολές τους, χωρίς πείρα, είτε πιλότοι που επέστρεψαν στην υπηρεσία. Άνθρωποι που τους λείπει η πρόσφατη εμπειρία και μπορούν να αντιδράσουν νευρικά.

Μακεδών
Πηγή Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση