Επικίνδυνα θερμοπυρηνικά παίγνια στην Κορεατική Χερσόνησο

Γράφει ο Ελσάερ Μοχάμεντ
Φοιτητής Πολιτικής επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα που εκτυλίσσονται τον τελευταίο καιρό στην Κορεατική χερσόνησο, αυτομάτως αντιλαμβάνεται κανείς την επικινδυνότητα στην οποία βρίσκεται η διεθνής κοινωνία.

Ο παραπάνω κίνδυνος, έγκειται περισσότερο στο ότι το ζήτημα που έχει προκύψει δεν ακολουθεί την πεπατημένη δίοδο του διπλωματικού διαλόγου αλλά αντιθέτως πραγματοποιείται στα πλαίσια της απειλής ενός νέου θερμοπυρηνικού ολοκαυτώματος. Αυτή ακριβώς, η έλλειψη του διπλωματικού διαλόγου ή τουλάχιστον του ανοιχτού διπλωματικού διαλόγου έχει δημιουργήσει και το εκρηκτικό μείγμα ανησυχίας που επικρατεί στην διεθνή κοινωνία (η μυστική διπλωματία εγκαταλείφθηκε το 1918).

Το παραπάνω γεγονός, μπορεί να χαρτογραφηθεί και ως σημαντική απώλεια ισχύος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Και η απώλεια αυτή, θεωρείται ως μείζονος σημασίας γιατί επιδίδει σε αυτήν την νέα εποχή του Ψυχρού πολέμου, την μορφή του εντελώς απρόβλεπτου.

Διαχρονικά, η διπλωματική δίοδος έχει υπάρξει καταλυτική στην αποφυγή αντιδραστικών και αιφνίδιων εξελίξεων, γεγονός το οποίο επαληθεύεται και στις περιπτώσεις : ΗΠΑ- Σοβιετική Ένωση, ΗΠΑ – Ιράν . Σε κάθε προηγούμενη πυρηνική κρίση, πάντοτε υπήρχε ένας δίαυλος επικοινωνίας (άλλοτε μεγαλύτερος άλλοτε μικρότερος) μεταξύ των αντισυμβαλλόμενων μερών, που είχε ως αποτέλεσμα τον κατευνασμό των κρίσεων.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό το οποίο προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία είναι το γεγονός ότι οι ΗΠΑ και η Β.Κορέα δεν έχουν "καθίσει" στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων προκειμένου -έστω- να προβάλλουν δημοσίως τις απόψεις τους ή ακόμη και τις ανησυχίες τους.

Αντιθέτως, η πολιτική που εκτυλίσσεται μέχρι στιγμής πραγματοποιείται δια μέσου των διαμεσολαβητών, των μέσων ενημέρωσης ή ακόμη και των αμφιβόλου προθέσεων καλοθελητών. Το αποτέλεσμα του κλειστού διαύλου επικοινωνίας, χαρτογραφείται πλήρως με τις τρεχούμενες εξελίξεις: Συνέχιση των πυρηνικών δοκιμών, συνέχιση των κυρώσεων, συνέχιση της θερμοπυρηνικής απειλής.

Η λύση και ο εναλλακτισμός των επιλογών

Διαβάζοντας τα παραπάνω, είναι εύλογο να δημιουργείται το αίσθημα του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκεται η διεθνής κοινωνία. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι ακόμη και την ύστατη ώρα θα μπορούσε να αποφευχθεί το θερμοπυρηνικό ολοκαύτωμα. Για την ποθούμενη αποφυγή ενός πυρηνικού πολέμου, είναι αναγκαίο, καταρχάς, να εισέλθουν οι πλευρές των ΗΠΑ και Β. Κορέας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αποβαλλόμενοι από τις φωνές άλλων δρώντων -οι οποίοι εξυπηρετούν τα εθνικά τους συμφέροντα (Ν.Κορέας , Ιαπωνίας, Κίνας και Ρωσίας) και κατά δεύτερον να αρχίσει ένας ειλικρινής διάλογος που θα διεξαχθεί επί ίσοις όροις μεταξύ των δύο πλευρών, έστω και αν το κομμουνιστικό καθεστώς παραβιάζει κάθε κανόνα του διεθνούς δικαίου.

Λαμβάνοντας ως παράδειγμα, τον ύστερο Ψυχρό Πόλεμο θα παρατηρήσουμε ότι μεταξύ των δύο πρώτων πυρηνικών δυνάμεων, διεξαγόταν επί δεκαετίες διπλωματικός διάλογος και μάλιστα στο ανώτατο επίπεδο (με τις πολλαπλές συναντήσεις των Προέδρων τη Αμερικής και της Σοβιετικής Ένωσης). Αρκετοί άλλωστε, αποδίδουν την αποφυγή της πυρηνικής τραγωδίας στο γεγονός ότι η εκάστοτε πλευρά πάντοτε είχε την πεποίθηση ότι θα μπορούσε να διασφαλίσει τα συμφέροντά της και χωρίς την πραγματοποίηση της απειλής (όπως και τελικώς έγινε).

Στην περίπτωση της Β. Κορέας, θα πρέπει να γίνει εναλλαγή της μέχρι πρότινος πολιτικής που ακολουθούσε η Αμερικανική ηγεσία. Το απρόβλεπτο του Δικτάτορα Κιμ σε συγκερασμό με την προπαγάνδα που γίνεται έχουν δημιουργήσει ένα προφίλ που θα ‘’δικαιολογούσε’’ μία αψυχολόγητη ενέργεια. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι ΗΠΑ είναι αναγκασμένες να αναζητήσουν άμεσες λύσεις που δεν θα συμπίπτουν με την επιβολή της ισχύος.

Ως άμεσες λύσεις θα μπορούσαν να θεωρηθούν η προσωρινή εγκατάλειψη του δόγματος της παροχής στρατιωτικής βοήθειας σε Ιαπωνία και Νότια Κορέα.

Η Αμερική καλείται για πρώτη φορά στα χρονικά, να αντιμετωπίσει μία ασύμμετρη απειλή χωρίς υπόγειες διαβάσεις (Βλέπε Βιετνάμ) και κυρίως χωρίς εγωκεντρισμό ή εγωισμό. Η παγκόσμια ειρήνη διακυβεύεται και για αυτό είναι αναγκαίο να αφεθούν στην άκρη πολεμικοί τακτικισμοί και "δοκιμασμένες πολιτικές" που θα μπορούσαν να αφανίσουν ολόκληρα κράτη. Ο κατευνασμός της κρίσεως, με κάθε κόστος αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Η συνέχιση της κρίσης θα μπορούσε να έχει ως κατάληξη την εκτόξευση ενός πυρηνικού πυραύλου εμπλουτισμένου με υδρογόνο με κατεύθυνση την Ουάσιγκτον ή την Νέα Υόρκη.
Άλλωστε, όλοι γνωρίζουν ότι ο Δικτάτορας Κιμ και το απάνθρωπο κομμουνιστικό του καθεστώς αναμένει απλώς να τελειοποιήσει την τεχνολογία που έχει αναπτύξει, προκειμένου να προβεί σε πλήγμα.

Και το ανησυχητικό είναι ότι αυτήν την κρίση, καλείται να την διαχειριστεί ένας Πρόεδρος που δεν φημίζεται ούτε για την ευφυΐα του αλλά ούτε και για την ψυχραιμία του.
Δύο "ατού" που πάντοτε διέκριναν την αμερικανική ηγεσία…

* O Ελσάερ Μοχάμεντ είναι φοιτητής Πολιτικής επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Πηγή Militaire


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση