Η νεοκυπριακή ασυναρτησία δεν έχει όρια τελικά

Γράφει ο Άριστος Μιχαηλίδης 

Να βλέπεις τους Τουρκοκύπριους εταίρους στην κατεχόμενη πατρίδα σου να τσακώνονται στη μοιρασιά των κλεμμένων και να μην μπορείς να σιχτιρίσεις το κοινό τους όραμα. Διότι θα σε πουν τραμπούκο. Να κάνεις πως δεν βλέπεις, ούτε καν αυτά που λένε οι ίδιοι στις εφημερίδες ή στους κομματικούς καβγάδες τους, διότι όλα βασίζονται στην ψευδαίσθηση της κοινής μας πορείας και της αλληλοκατανόησης και οι ψευδαισθήσεις καταρρέουν άμα δεν τις προστατεύσεις από την ωμή πραγματικότητα. Κι εμείς, ως γνωστό, μάθαμε να ζούμε με ουτοπίες και φανταστικά κοινά οράματα και ανύπαρκτες ομοσπονδιακές προοπτικές. 


Στην κόρη του Ντερβίς Έρογλου παραχωρήθηκε, λέει, «κρατικό» οικόπεδο σε κεντρικό σημείο της Λευκωσίας για να κτίσει πεντάστερο ξενοδοχείο. Στον γιο του Σερντάρ Ντενκτάς παραχωρήθηκαν 200 στρέμματα, κοντά στο οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου, για να κτίσει πανεπιστήμιο. Και προηγουμένως, κτήριο παλιού νοσοκομείου στην εντός των τειχών Λευκωσία, όπως κατήγγειλε ο πρώην «πρωθυπουργός» Οζκάν Γιοργκαντζίογλου. «Λεηλατούν τα πάντα» είπε. Και δεν εννοούσε, φυσικά, ότι λεηλατούν τα λεηλατημένα των Ελληνοκυπρίων. Αυτό ούτε που το σκέφτεται κανένας. Ούτε καν οι Ελληνοκύπριοι. Τα λένε μόνοι τους οι Τουρκοκύπριοι, όχι από ενοχή ή οποιαδήποτε αναστολή, αλλά για να κάνουν αντιπολίτευση. «Αυτή η “κυβέρνηση” προσπάθησε να ενοικιάσει την παραλία της αποβίβασης, ενοικίασε αρχαιολογικό χώρο σε ιδιώτη, διένειμαν χωρίς δημόσιες προσφορές διάφορα οικόπεδα και εκτάσεις του “δημοσίου” σε μπαμπάδες, γιους, πεθερούς» έλεγε ο Κουντρέτ Οζερσάι, που έχει σύγχρονα μυαλά και δεν μοιάζει στους Ντενκτάσηδες. Αλλά, ούτε αυτός τολμά να ομολογήσει ότι αυτά που μοιράζουν είναι τα κλεμμένα των Ελληνοκυπρίων αδελφών τους, με τους οποίους έχουν κοινό όραμα και θα κτίσουν μαζί τη μελλοντική Κύπρο. Μάλλον, θέλουν να την κτίσουν αφού πρώτα τη λεηλατήσουν μέχρι ρίζας. Αλλά, εμείς να παρακολουθούμε από μακριά, να μη λέμε κουβέντα. Γιατί, αυτά δεν έχουν σημασία, αφού είμαστε κοντά στη λύση και την επανένωση.

Ούτε είναι πολιτικά ορθό να βλέπεις και να καταγγέλλεις, όπως έκανε ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Παπαδάκης, με γραπτή ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ότι στα Λιβερά της Κερύνειας οι Τούρκοι έποικοι, τους οποίους εγκατέστησε εκεί το κατοχικό καθεστώς, κατεδάφισαν το δημοτικό σχολείο που έκτισαν οι νόμιμοι κάτοικοι των Λιβερών το 1969. Ούτε που τον ιερό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του χωριού τον μετέτρεψαν σε αίθουσα πινγκ-πονγκ. Εμείς αυτά δεν τα λαμβάνουμε υπόψη, είμαστε μοντέρνοι άνθρωποι. Μας ενοχλεί μόνο που ο Αρχιεπίσκοπος προάγει το ρατσιστικό μίσος κατά των εποίκων και συνεχίζει εν έτει 2017 να μιλά για τον εποικισμό. Τι μας νοιάζει ο εποικισμός της κατεχόμενης Κύπρου. Ενώ όταν κάνουν τα ίδια οι Ισραηλινοί έποικοι στη γη της Παλαιστίνης εγείρεται ο ουμανισμός μας και η αφοσίωσή μας στα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτοί είναι έποικοι και πρέπει να εγκαταλείψουν την Παλαιστίνη, ενώ οι δικοί μας έποικοι είναι διαφορετικοί, έχουν ανθρώπινα δικαιώματα κι έχουν την κατανόησή μας.

Κι όταν κάνουμε εκστρατείες και διαμαρτυρόμαστε για την καταστροφή του Πενταδάκτυλου, για την παράνομη λατόμευση από 66 λατομεία που σκάβουν χρόνια τις πλαγιές του και τις καταβροχθίζουν κυριολεκτικά, τι πιο λογικό να αγοράζουμε τα προϊόντα αυτής της καταστροφής εμείς οι ίδιοι, ως οι καλύτεροι πελάτες των σφετεριστών! Ακόμα και να χρησιμοποιούνται σε έργα του Δημοσίου, όπως το ιστορικό Παγκύπριο Γυμνάσιο. Τι πιο λογικό στην παραφροσύνη των ημερών μας; Από τη μια να καταγγέλλουμε την παράνομη λατόμευση κι από την άλλη να αγοράζουμε τα υλικά της λατόμευσης επειδή είναι φτηνότερα. Τέτοια υποκρισία. Τέτοια ξεφτίλα. Τέτοια σαπίλα. Αλλά, μη λες τίποτα. Μη διαμαρτυρηθείς, μην επικρίνεις, μη ζητήσεις εξηγήσεις. Γιατί κάποιος ξεπλυμένος εγκέφαλος θα παραμονεύει στη γωνία, να σε πει φασίστα ή ακροδεξιό. Έτσι που καταντήσαμε, οι ξεφτιλισμένοι της νεοκυπριακής συνείδησης (ή της ασυνειδησίας), όποιος μιλά για εποικισμό είναι ρατσιστής, όποιος μιλά για ελευθερία είναι ακροδεξιός, όποιος απορρίπτει λύσεις απαρτχάιντ είναι φασίστας, όποιος ζητά δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα είναι τραμπούκος. Διότι εδώ μετράει μόνο ο νόμος της αγοράς, όχι ο νόμος της ελευθερίας. Κι αν μια εκκλησία μπορεί να αξιοποιηθεί ως αίθουσα πινγκ-πονγκ ή αν ένα βουνό μπορεί να είναι πιο… χρήσιμο αν το μετατρέψουν σε μωσαϊκά μάρμαρα, ολίγον μας ενδιαφέρει. Εξάλλου, ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας και της ρομποτικής· η σκέψη, η λογική, η συνείδηση ήταν άλλων πιο παλιών εποχών, εμείς δεν τις προλάβαμε.

Πηγή Ο Φιλελεύθερος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση