Υπόθεση Γεωργίου, ή πως οι δανειστές προστατεύουν τους δικούς τους

Γράφει ο Σταύρος Λυγερός

Στα τέλη Μαΐου το Συμβούλιο Εφετών να απάλλαξε με βούλευμα (πλειοψηφία δύο προς ένα) τον πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου για την υπόθεση της τεχνητής διόγκωσης του ελλείμματος το 2009, προκειμένου να μπει η χώρα στα μνημόνια. Η δικαστική πτυχή της υπόθεσης Γεωργίου, όμως, συνεχίζεται, αφού τρεις ημέρες αργότερα δικάστηκε στο Εφετείο για την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση.

Δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με τη νομική πτυχή. Έχουν πολιτικό ενδιαφέρον, όμως, οι ωμές παρεμβάσεις τους ευρωιερατείου υπέρ του κατηγορούμενου. Ακόμα και στο προηγούμενο Eurogroup (22 Μαΐου) ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ντράγκι παρενέβη έντονα, ζητώντας ακόμα και να πληρώσει το ελληνικό δημόσιο τα δικαστικά έξοδα του κατηγορουμένου. Και ο Τσακαλώτος, βεβαίως, συμφώνησε.

Υπενθυμίζουμε πως η Κομισιόν είχε πρωτοστατήσει στις παρεμβάσεις όταν στις αρχές του 2016 είχε ασκηθεί δίωξη εναντίον του Γεωργίου. Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έθεσε ποτέ ζήτημα αμφισβήτησης της αναπροσαρμογής του ελλείμματος (επί Γεωργίου), επί της οποίας και στηρίχθηκαν τα μνημόνια.

Από την άλλη πλευρά, όμως, είχε αντιμετωπίσει μάλλον με ικανοποίηση το ξανάνοιγμα της υπόθεσης από την τότε νέα εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Ήταν ενδεικτικές οι τότε δηλώσεις των υπουργών Παππά και Σκουρλέτη, αλλά και του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνη Παπαγγελόπουλου. Οι δύο πρώτοι είχαν δώσει έμφαση στην ανάγκη να διερευνηθεί σε βάθος η υπόθεση, ενώ ο τρίτος είχε καταγγείλει την παρέμβαση της Κομισιόν στην ελληνική Δικαιοσύνη. Υπενθυμίζουμε την επιστολή των επιτρόπων Ντομπρόβσκις, Μοσχοβισί και Τίσεν.

Με οδηγίες των δανειστών

Είναι κοινό μυστικό ότι ο Γεωργίου είχε δράσει με οδηγίες των δανειστών και αυτός είναι ο λόγος που τον προστατεύουν. Αν καταδικαστεί θα δημιουργηθεί αρνητικό προηγούμενο. Δύσκολα θα βρεθούν πρόθυμοι να διεκπεραιώνουν δύσκολες αποστολές! Το ευρωιερατείο θα προτιμούσε να μην κάνει μία τόσο βάναυση παρέμβαση, αλλά δεν είχε άλλη επιλογή. Έπρεπε να προστατεύσει τον δικό της άνθρωπο.

Ο Μοσχοβισί ή η Τίσεν δεν θα είχαν ούτε καν διανοηθεί να στείλουν μία τέτοια επιστολή στην κυβέρνηση της χώρας τους. Η Ελλάδα, όμως, θεωρείται χώρα-μέλος περιορισμένης κυριαρχίας. Αυτό επιτρέπει όχι μόνο σε ανώτατους αξιωματούχους, αλλά και σε μεσαίους γραφειοκράτες να την αντιμετωπίζουν περίπου σαν αποικία.

Όταν η Αθήνα αντιδρά το ευρωιερατείο απαντά με ωμό εκβιασμό. Αυτό συμβαίνει και στην υπόθεση Γεωργίου. Κανείς δεν πρόκειται να το πει ευθέως, αλλά αυτό συμβαίνει. Κομισιόν, Eurogroup και ΕΚΤ -μέσω κατεστημένων ευρωπαϊκών MME- ισχυρίζονται ότι ο Γεωργίου είναι αποδιοπομπαίος τράγος και ρητορεύουν περί της ανάγκης «αποπολιτικοποίησης της ελληνικής δημόσιας διοίκησης»!

Πολιτικές παρενέργειες

Αντιμέτωπη με τον εκβιασμό των δανειστών, η Αθήνα είχε από τις αρχές του 2016 ανακρούσει πρύμνα. Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χουλιαράκης, που διατηρεί πολύς στενές σχέσεις με το Κουαρτέτο, είχε σπεύσει να δηλώσει στη Βουλή: «Η κυβέρνηση έχει πλήρη εμπιστοσύνη στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat. Η συμφωνία (του 2015) εγγυάται και προστατεύει την ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ». Μπορεί η κυβέρνηση Τσίπρα να ήθελε μία καταδίκη του Γεωργίου, αλλά, υποκύπτοντας στις πιέσεις, έστω και χωρίς φανατισμό, πίεσε με τη σειρά της για να πέσει ο κατηγορούμενος στα μαλακά.

Υπενθυμίζουμε ότι η ποινική δίωξη του Γεωργίου στρεφόταν εκ των πραγμάτων και εναντίον της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, ειδικότερα εναντίον του τότε υπουργού Οικονομικών Παπακωνσταντίνου. Επί των ημερών τους το δημοσιονομικό έλλειμμα αναθεωρήθηκε με αυθαίρετο τρόπο και από 13,6% του ΑΕΠ καθορίσθηκε στο 15,4%. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν πριν ενάμιση χρόνο είχε ασκηθεί η δίωξη και ο Γιώργος Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ είχαν σπεύσει να πιαστούν από την παρέμβαση της Κομισιόν για να δικαιώσουν την τότε επιλογή τους.

Όσον αφορά τη ΝΔ, η υπόθεση Γεωργίου την δίχαζε. Η καραμανλική πτέρυγα ήθελε την παραπομπή του, θεωρώντας ότι κατ’ αυτό τον τρόπο θα μειωνόταν η ευθύνη της κυβέρνησης του Καραμανλή για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της περιόδου 2004-2009. Αντιθέτως, Ο Μητσοτάκης είναι υπέρ του Γεωργίου και των μεθοδεύσεων εκείνης της εποχής. Επειδή, όμως, θα τραυμάτιζε την ενότητα της παράταξής του, είχε αποφύγει επιμελώς να πάρει θέση.

Δυσβάσταχτη κληρονομιά

Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου κληρονόμησε ένα τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα. Ακόμα και εάν απορριφθεί η αναθεώρηση προς τα πάνω που έκανε ο Γεωργίου, το 13,6% του ΑΕΠ αρκεί για να αξιολογηθεί αρνητικά η δημοσιονομική διαχείριση της κυβέρνησης Καραμανλή. Η δεύτερη αναθεώρηση, άλλωστε, δεν έγινε τόσο για να χρεωθεί πολιτικά την επικείμενη χρεοκοπία η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ όσο για να καμφθούν οι τότε έντονες κοινωνικές αντιδράσεις.

Είναι γνωστό ότι για να επιτύχει την ένταξη στο ευρώ ο Σημίτης μαγείρεψε με την Goldman Sacks τα στοιχεία. Η Κομισιόν το γνώριζε, αφού αντίστοιχες πρακτικές είχαν υιοθετήσει και άλλες χώρες-μέλη. Στην πραγματικότητα, το κριτήριο ήταν περισσότερο πολιτικό παρά οικονομικό. Έπρεπε, ωστόσο να τηρηθούν τα προσχήματα.

Όπως ο Αλογοσκούφης είχε καταγγείλει το μαγείρεμα της κυβέρνησης Σημίτη το 2004, την ίδια καταστροφική πρακτική ακολούθησαν το 2009 οι Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου. Με τον τρόπο αυτό, όμως, άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου.

Όπως αναφέραμε στην αρχή το πραγματικό πολιτικό διακύβευμα σ’ αυτή την υπόθεση δεν είναι η τύχη του Γεωργίου. Είναι ο δικαιολογημένος φόβος πως μία καταδίκη του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ θα εκθέσει ηθικά και πολιτικά την από κοινού μεθόδευση των δανειστών με την τότε κυβέρνηση Παπανδρέου. Κυρίως, όμως, μία καταδίκη θα αποτρέψει στο μέλλον τους διάφορους «τεχνοκράτες» τύπου Γεωργίου να εκτελούν συμβόλαια εναντίον της χώρας τους.

Πηγή "Σταύρος Λυγερός"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση