“Σύννεφα πολέμου” πάνω από το Αιγαίο

Πως αντιμετωπίζονται οι απειλές της ισλαμικής Τουρκίας

Γράφει ο Δημήτρης Διακομιχάλης 

Η Εθνική ανεξαρτησία και η ακεραιότητα μιας χώρας, έχει καταδειχθεί στην πορεία του χρόνου, ότι δεν είναι μόνον υπόθεση σωστών χειρισμών των πολιτικών και των στρατιωτικών, αλλά υπόθεση όλου του Λαού.

Όταν υπάρχει κοινωνική συνοχή και σωστή οργάνωση όλου του ενεργού πληθυσμού σ’ έναν τόπο, σε συνδυασμό µε το καλύτερο δυνατό επίπεδο στο αξιόμαχο των ενόπλων Δυνάμεων, τότε δύσκολα μπορεί να αποτολμηθεί η οποιαδήποτε εξωτερική απειλή αφού το κόστος σίγουρα θα είναι πολύ μεγαλύτερο από τα οφέλη τα οποία επιδιώκει το επιτιθέμενο μέρος.

Γι’ αυτό η χώρα µας ως σύγχρονο κράτος παρά τα τεράστια οικονομικά προβλήματα λόγω μνημονίων τα τελευταία επτά χρόνια και ως αξιόπιστος παράγοντας στο διεθνές περιβάλλον, θα πρέπει να αναπτύξει στρατηγική η οποία θα αποσκοπεί σε εξισορρόπηση του πιθανού αντιπάλου και όχι σε προσαρμογή στην θέληση του. Η ανάπτυξη μιας αποτρεπτικής πολιτικής επιβάλλεται αφού καθημερινά οι απειλές του άμεσου διεθνούς περιβάλλοντος της Ελλάδας και ιδιαίτερα αυτές που προέρχονται από Ανατολικά δημιουργούν την Ανάγκη άμεσης αντιμετώπισης. Για να καταδειχθεί ο αυξανόμενος κίνδυνος εκ μέρους της Τουρκίας αρκεί µια ιστορική αναδρομή µε αφετηρία τα γεγονότα του 1955 στην Κωνσταντινούπολη που είχαν ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του Ελληνισμού από 200 χιλιάδες σε 2.500 εώς 3.000, την εξόντωση του Ελληνικού στοιχείου στην Ίμβρο και Τένεδο, την εισβολή και κατοχή του 40% της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Από την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, την κρίση στα Ίμια που για πρώτη φορά μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 αμφισβήτησε χερσαίο χώρο, ο επερχόμενος Τουρκικός κίνδυνος χαρακτηρίζεται από:
1) δηλώσεις της Τουρκικής πολιτικής ηγεσίας ανεξάρτητα αν στη κυβέρνηση στην Άγκυρα είναι κεμαλιστές ή ισλαμιστές πολιτικοί ή στρατιωτικοί
2) διπλωματικές πρωτοβουλίες
3) στρατιωτικές προετοιμασίες.

Στο επίπεδο των δηλώσεων παλαιότερα και συγκεκριμένα το 1976 παρουσιάζει ξεχωριστό ιστορικό ενδιαφέρον η δήλωση του τότε Πρωθυπουργού Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ ο οποίος έλεγε: «Νομίζω ότι δεν υπάρχει κανείς στην Τουρκία που θα επιθυμούσε τα νησιά του Αιγαίου να ονομάζονται Ελληνικά» δήλωση που διαμόρφωσε το κλίμα και το τι θα ακολουθούσε τις επόμενες δεκαετίες. Με την πάροδο των χρόνων έχουμε μια ποιοτική αναβάθμιση των διεκδικήσεων τους και σήμερα τα πράγματα στην κυριολεξία έχουν ξεφύγει.

Στο ανώτατο επίπεδο με δηλώσεις τους αμφισβητούν ευθέως τις διατάξεις της συνθήκης της Λωζάνης, ο νεοσουλτάνος Ερντογάν, ο Πρωθυπουργός της χώρας Γιλντιρίμ, ο Υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου, ο Υπουργός Άμυνας Φ. Ισίκ και ο Υπεύθυνος υπουργός για θέματα Ευρωπαϊκής Ένωσης Ομέρ-Τσελίκ και θεωρούν ως Τουρκικά, άλλοτε 28, άλλοτε 18 Ελληνικά νησιά, άλλοτε 16 και άλλοτε 130 ανάλογα βέβαια πόσο γεμάτο είναι το φεγγάρι. Η ηγεσία της γειτονικής χώρας στο σύνολο της (συμπολίτευση – αντιπολίτευση) αμφισβητεί τα πάντα στο Αιγαίο θεωρώντας μάλιστα ότι ανατολικά του 25 Μεσημβρινού στο Αιγαίο αυτοί έχουν την ευθύνη έρευνας και διάσωσης.

Στο Διπλωματικό επίπεδο η γειτονική χώρα έχει αναπτύξει και αναπτύσσει διπλωματικές πρωτοβουλίες αποσκοπώντας στην υπονόμευση της Ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και τη Θράκη. Μερικές εξ αυτών είναι:
α) Έθεσε θέμα σε Νατοϊκά Φόρα σχετικά µε τον ναυτικό επιχειρησιακό έλεγχο στο Αιγαίο.
β) Απείλησε µε πόλεμο αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα δώδεκα μίλια.
γ) Αμφισβήτησε και αμφισβητεί τα όρια των δέκα μιλίων Ελληνικής Κυριαρχίας στον Αέρα, παραβιάζοντας καθημερινά τον Ελληνικό εναέριο χώρο.
δ) Κατηγόρησε και κατηγορεί θρασύτατα την Ελλάδα ότι παράνομα στρατιωτικοποιεί τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα ξεχνώντας σκόπιμα ότι στα νησιά αυτά δεν υπάρχουν στρατιωτικές δυνάμεις αλλά τάγματα Εθνοφυλακής τα οποία βάση των διατάξεων του άρθρου 51 του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών έχουν ως αποστολή τους την αυτοάμυνα των νησιών μας. Ενώ έδωσε άδειες ερευνών για πετρέλαιο σε περιοχές του Αιγαίου που ανήκουν στην υφαλοκρηπίδα της Ελλάδας.
στ) Η Τουρκία προειδοποίησε με πόλεμο την Ελλάδα και την Κύπρο καταθέτοντας σχετικό έγγραφο στον ΟΗΕ τον Απριλίου του 2017για οποιαδήποτε θαλάσσια έρευνα λάβει χώρα εντός της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας, της δυνητικής Ελληνικής ΑΟΖ και της οριοθετημένης Κυπριακής ΑΟΖ χωρίς την δική της έγκριση. Κρίμα γιατί οι Ελληνικές κυβερνήσεις και οι Έλληνες πρωθυπουργοί δεν τόλμησαν να μιμηθούν τον αείμνηστο Πρόεδρο Τάσο Παπαδόπουλο.
ζ) Είναι σοκαριστικό η Τουρκία να εκδίδει διάφορες NAVTEX στο Αιγαίο, να περικυκλώνει το Καστελόριζο κάνοντας ασκήσεις με πραγματικά πυρά παραβιάζοντας την Ελληνική υφαλοκρηπίδα, να ανακοινώνει νηοψίες αλιευτικών και εμπορικών πλοίων στο Αιγαίο και ο πολιτικός κόσμος της χώρας να παρακολουθεί αμήχανος τα όσα συμβαίνουν χωρίς καμιά ουσιαστική αντίδραση με εξαίρεση βέβαια τις Ένοπλες Δυνάμεις.

Τέλος η διάταξη των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων αποτελεί την μεγαλύτερη απειλή σε βάρος της χώρας µας.
Η πρώτη Στρατιά έχει αναπτυχθεί κατά μήκος της Δυτικής Θράκης, η Δεύτερη απέναντι στην Κύπρο και η Τέταρτη (Στρατιά Αιγαίου) απέναντι από τα νησιά του Αιγαίου.
Η Στρατιά του Αιγαίου δεν τελεί υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ αλλά παραμένει κάτω από αποκλειστικό Τουρκικό έλεγχο.

Συμπερασματικά στη σκέψη όλων των Εθνικών δυνάμεων του τόπου, η Τουρκική απειλή θεωρείται έντονη και εκτεταμένη και έχει διαμορφώσει µια εθνική κουλτούρα αμυντικού χαρακτήρα που διαποτίζει την συνολική άσκηση της εξωτερικής µας πολιτικής, μιας πολιτικής που έχει επηρεαστεί από τέσσερις σημαντικούς παράγοντες.
– Τον μικρό πληθυσμό της Ελλάδας σε σχέση µε αυτόν της Τουρκίας.
– Από τη γεωγραφία της.
- Από τους συγκριτικά περιορισμένους οικονομικούς της πόρους.
– Από τα συμφέροντα των μεγάλων Δυνάμεων στην περιοχή.

Πάντως, μετά το 1974 η βασική αμυντική πολιτική της Ελλάδας στηρίζεται στο δόγμα ότι η χώρα πρέπει να αναπτύξει αυτόνομη πολιτική ασφάλειας που θα στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις και όχι στην έλευση εξωτερικής βοήθειας.
Γι’ αυτό οι Ειδικές Δυνάμεις τέθηκαν υπό αποκλειστική Εθνική Διοίκηση δεν τέθηκαν υπό Νατοϊκό έλεγχο.
Αυτή η τάση για µια πιο αυτόνομη στρατηγική μέσα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ επιταχύνθηκε το έτος 1995 με την διακήρυξη της τότε νέας Αμυντικής Πολιτικής και με το Νόμο 2641/98 που έθεσε τις βάσεις για τη δημιουργία και Παλλαϊκής Άμυνας στα νησιά του Αιγαίου και τη Δυτική Θράκη που όμως…

Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή απέναντι στον Τουρκικό κίνδυνο εκτός από μια σειρά ενεργειών που έπρεπε ήδη να είχαν γίνει και στις οποίες έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές κατά το πρόσφατο παρελθόν η αμυντική πολιτική απαιτεί την ταχύτατη και ορθολογική ανάπτυξη της Παλλαϊκής Άμυνας στα νησιά του Αιγαίου και τη Δυτική Θράκη για τη συμπλήρωση των υπαρχόντων τακτικών δυνάμεων στα πλαίσια της Εθνοφυλακής, ώστε οργανωμένα να αντιμετωπίσουμε κάθε τουρκική επιβουλή και να μεταβάλουμε τον χώρο σ ‘ ένα Παλλαϊκό πεδίο Άμυνας.

Επειδή τα απειλητικά σύννεφα όλο και περισσότερο μαζεύονται πάνω από το Αιγαίο, λόγω των απαράδεκτων διεκδικήσεων της Τουρκίας, µε την ανοχή των Η.Π.Α. και της Ε.Ε. θα πρέπει επί τέλους στο πολιτικό δόγμα «δεν διεκδικούμε τίποτα» να γίνει υπέρβαση λαμβάνοντας υπόψη αφ’ ενός µεν τη διεθνή συγκυρία, που βρίσκει την γειτονική Τουρκία µε πολλά προβλήματα και µε τους άλλους γείτονες της, αφ ‘ετέρου δε ότι θα αξιοποιήσουμε όλες τις δυνάμεις του Έθνους.

Μόνον τότε θα πείσουμε ως χώρα ότι διαθέτουμε τη στρατιωτική ικανότητα για οδυνηρές και καταστροφικές συγκρούσεις όταν η σύρραξη εξελιχθεί ω μη γένειτω σε γενικευμένο πόλεμο αλλά και τη θέληση να χρησιμοποιήσουμε αυτή την ικανότητα όποτε χρειαστεί. Όσο περισσότερο πειστική είναι µία τέτοια εικόνα μεγάλων καταστροφών τόσο περισσότερο αποτρέπεται ο επιτιθέμενος από την εκτέλεση της απειλής του αλλά ακόμη και από ενδιάμεσες απειλές όπως είναι και οι παραβιάσεις στο Αιγαίο σε αέρα και θάλασσα και όχι μόνον.

Μπροστά λοιπόν σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες η Τοπική Αυτοδιοίκηση σε µια προσπάθεια ουσιαστικής ενεργοποίησης του πληθυσμού των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και της Θράκης αλλά και σε όλο το τόξο των βορείων συνόρων της χώρας μπορεί να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο. Έτσι Αυτοδύναμα, κάθε νησί μπορεί να οργανωθεί ως ξεχωριστή μονάδα και ταυτόχρονα ενταγμένο στον συνολικό σχεδιασμό να αντιμετωπίζει κάθε κίνδυνο.

Γι’ αυτό σε κάθε νησί η υπηρεσία πολιτικής σχεδίασης, οργανώνεται, αναπτύσσεται και εκπαιδεύει ολόκληρο τον πληθυσμό και ταυτόχρονα εξασφαλίζει τα απαραίτητα μέσα υποστήριξης για να μπορεί να ανταπεξέλθει σε κάθε είδος έκτακτης ανάγκης και να αποφευχθεί η δημιουργία πανικού στην αντιμετώπιση περιστατικών σε περίπτωση πολέμου ή ειρήνης. Με ένα ελάχιστο ποσοστό από το υπερπλεόνασμα του 2016 που έχουμε πετύχει μέσα από τις τρομακτικές οικονομικές θυσίες του Ελληνικού Λαού και το οποίο πρέπει όλες οι πολιτικές δυνάμεις να αξιώσουν από τους δανειστές με ανυποχώρητο τρόπο, μπορεί να δημιουργηθεί ανά νησί Ταμείο Άμυνας που τα έσοδα του να επενδύονται με βάση τις υποδείξεις των υπευθύνων που σχεδιάζουν την Άμυνα. Έτσι οι Ο.Τ.Α μπορούν να δημιουργούν και όλες τις υποδομές απόλυτης προστασίας του άμαχου πληθυσμού.

Ασφαλώς σε µία τέτοια προοπτική ορθολογικού σχεδιασμού για την αξιοποίηση όλου του ενεργού πληθυσμού οι εμπειρίες χωρών µε διαρκείς κρίσεις όπως είναι το Ισραήλ, η Παλαιστίνη , σίγουρα θα είναι χρήσιμες και για µας.

Μόνον έτσι θα συνειδητοποιήσουν την ισχύ µας και οι Τούρκοι και το ΝΑΤΟ αλλά και οι εταίροι µας στην Ευρώπη, που πρέπει να σταματήσουν να είναι Πόντιοι Πιλάτοι λόγω της μεγάλης Τουρκικής Αγοράς. Ας μη ξεχνούν οι Ευρωπαίοι ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι σύνορα της Ε.Ε και από μια σύγκρουση Ελλάδας Τουρκίας οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές.

Και η Εθνική µας ψυχολογία που σήμερα είναι προγραμματισμένη προς την κατεύθυνση της µη ήττας είναι βέβαιο ότι θα αλλάξει, γιατί ως Λαός θα μπορέσουμε να αντεπιτεθούμε αξιοποιώντας αφ’ ενός μεν την μεγάλη υπεροχή µας σε πάρα πολλούς τομείς (ομοιογένεια πληθυσμού, μορφωτικό και επιστημονικό επίπεδο κ.τ.λ. , συμμετοχή στην Ε. Ε. και την Δ. Ε. Ε.) αφ’ ετέρου δε τις αδυναμίες της γειτονικής χώρας.

Διαφορετικά απέναντι στην Ιστορία και τις επερχόμενες γενιές το ολιγότερο θα είμαστε υπόλογοι γιατί αυτά που µε τόσο κόπο μας άφησαν οι προηγούμενες γενιές, εμείς δεν θα καταφέρουμε τουλάχιστον να τα διαφυλάξουμε.

* Ο Δημήτρης Διακομιχάλης είναι τέως Δήμαρχος Καλυμνίων, Πολιτικός Μηχανικός
Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση