Επίθεση Τραμπ στη Συρία: Cui Bono; Ποιος ωφελείται;

Γράφει ο Ανδρέας Γ.Μπανούτσος
Ιδρυτής και Πρόεδρος Δ.Σ. ΚΕΔΙΣΑ

Τα ξημερώματα της Παρασκευής 7 Απριλίου 2017 ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ διέταξε τον βομβαρδισμό, με 59 πυραύλους Tomahawk τύπου Cruise, της αεροπορικής βάσης Shayrat στη Δυτική επαρχία Χομς της Συρίας. Η ενέργεια αυτή ήρθε ως «απάντηση» στην αποδιδόμενη σε καθεστωτικές δυνάμεις του Άσαντ επίθεση με χημικά όπλα που πραγματοποιήθηκε στο Khan Sheikhoun στις 4 Απριλίου, μία πόλη ελεγχόμενη από τους αντάρτες στην επαρχία Idlib.

Για πολλοστή φορά οι ΗΠΑ επιτέθηκαν κατά ενός κυρίαρχου κράτους χωρίς προηγούμενη έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ κατά σαφή παραβίαση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου. Χωρίς να έχει προηγηθεί καμία επίσημη ανεξάρτητη έρευνα υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για το τι πραγματικά συνέβη στην Idlib με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο περισσότεροι από 60 άνθρωποι, ανάμεσά τους και πολλά παιδιά, ο Πρόεδρος Τραμπ επέρριψε την ευθύνη στο καθεστώς Άσαντ και διέταξε την επίθεση κατά της Συρίας.

Οι Ρωσικές ένοπλες δυνάμεις ισχυρίστηκαν ότι η τραγωδία προέκυψε ως αποτέλεσμα του βομβαρδισμού από Συριακά αεροπλάνα μίας αποθήκης στην οποία οι Τζιχαντιστές κρατούσαν χημικά όπλα με αποτέλεσμα την έκλυση των αερίων στην γύρω περιοχή και τον θάνατο αθώων ανθρώπων.
Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με βεβαιότητα για το τι πραγματικά έγινε στην Idlib και για αυτό θα έπρεπε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να διατάξει άμεσα μία έρευνα από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες αντί να κατηγορηθεί χωρίς αποδείξεις ο Άσαντ.
Η κοινή λογική υπαγορεύει ότι ο Άσαντ δεν είχε κανένα απολύτως συμφέρον την ώρα που επικρατούσε στα πεδία των μαχών με συμβατικά όπλα κατά των Τζιχαντιστών να εξαπολύσει επίθεση με χημικά όπλα κατά αμάχων.

Επομένως στο θεμελιώδες ερώτημα cui bono? (ποιος ωφελείται;) η απάντηση είναι ότι δεν ωφελείται ο Άσαντ ούτε φυσικά οι σύμμαχοί του οι Ρώσοι.

Κατά την εκτίμηση του γράφοντος έχουμε μία επανάληψη του περιστατικού στην Ανατολική Γκούτα στη Συρία τον Αύγουστο του 2013 όπου η επίθεση με χημικά όπλα κατά αμάχων είχε και πάλι αποδοθεί στο καθεστώς Άσαντ ενώ όπως αποδείχθηκε αργότερα την επίθεση την είχαν εξαπολύσει οι Τζιχαντιστές, οι οποίοι είχαν προμηθευτεί τα χημικά όπλα από τις Τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες με τη σειρά τους τα είχαν προμηθευτεί μέσω Λιβύης από τους Αμερικανούς.
Την εξήγηση αυτή έχει δώσει με πειστικό τρόπο ο πολυβραβευμένος Αμερικανός ερευνητής-δημοσιογράφος Seymur Hersh.
Αν το 2013 η επίθεση με χημικά όπλα είχε αποδοθεί εσφαλμένα αν όχι εσκεμμένα στον Άσαντ γιατί να μην έχει συμβεί το ίδιο τώρα;

Επιπρόσθετα ο Διεθνής Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων επιβεβαίωσε τον Ιανουάριο του 2016 ότι η διαδικασία για την καταστροφή του συνόλου των αποθεμάτων χημικών όπλων της Συρίας (η οποία είχε συμφωνηθεί από τον Πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα και τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν τον Σεπτέμβριο του 2013) είχε ολοκληρωθεί.
Επομένως το καθεστώς Άσαντ τον Απρίλιο του 2017 δεν διέθετε αποθέματα χημικών όπλων για να μπορέσει να εξαπολύσει την επίθεση.

Ποιος ωφελείται λοιπόν;

Κατά την εκτίμηση του γράφοντος εκείνοι οι οποίοι ωφελούνται κατά πάσα πιθανότητα είναι το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ και οι νεοσυντηρητικοί κύκλοι στη Ουάσιγκτον οι οποίοι επέβαλαν στον Πρόεδρο Τραμπ αλλαγή της διακηρυγμένης και προεκλογικά εξωτερικής του πολιτικής για συνεννόηση με τη Ρωσία στην επίλυση της Συριακής κρίσης.

Μόλις μία εβδομάδα πριν την επίθεση κατά την επίσκεψή του στην Άγκυρα ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Ρεξ Τίλλερσον είχε δηλώσει ότι προτεραιότητα των ΗΠΑ δεν είναι η απομάκρυνση του Άσαντ από την εξουσία αλλά πως το μέλλον του θα καθοριστεί από τη βούληση του Συριακού λαού.
Τι συνέβη λοιπόν και ο Πρόεδρος Τραμπ άλλαξε ρότα στη Συριακή κρίση μέσα σε μία εβδομάδα;
Προφανώς η επίθεση με χημικά όπλα στη Συρία.
Ναι αλλά από ποιον; Από τον Άσαντ; Δεν είχε συμφέρον να το κάνει.
Τότε από ποιόν/ους; Πιθανότατα από τους ίδιους τους Τζιχαντιστές με τις ευλογίες και την καθοδήγηση(;) των κύκλων που αναφερθήκαμε παραπάνω.

Ο Πρόεδρος Τραμπ είναι πλέον όμηρος αυτών των κύκλων και επί της ουσίας συνεχίζει την πολιτική των εξωτερικών παρεμβάσεων και αλλαγής καθεστώτων (regime change) των προηγούμενων Αμερικανικών κυβερνήσεων την οποία ο ίδιος είχε καταγγείλει ως αντιπαραγωγική και επικίνδυνη προεκλογικά. Κλείνοντας θα επιχειρήσω να κάνω έναν ιστορικό παραλληλισμό.

Ο Τραμπ εξελέγη τον περασμένο Νοέμβριο στην ηγεσία των ΗΠΑ ως εκπρόσωπος του «κόμματος της ειρήνης» όπως εκπρόσωπος του «κόμματος της ειρήνης» στην Αρχαία Αθήνα ήταν ο Νικίας.
Τελικά και παρά τις πεποιθήσεις του ο Νικίας αναγκάστηκε να ηγηθεί της καταστροφικής για την Αθηναϊκή ηγεμονία Σικελικής εκστρατείας (415-413 π.Χ.) υλοποιώντας την πολιτική του «κόμματος του πολέμου».

Να ευχηθούμε λοιπόν ο Τραμπ να μην αποδειχθεί ο σύγχρονος Νικίας.

Πηγές
https://www.lrb.co.uk/v35/n24/seymour-m-hersh/whose-sarin
https://www.opcw.org/news/article/destruction-of-syrian-chemical-weapons-completed
http://in.reuters.com/article/mideast-crisis-syria-usa-tillerson-idINKBN1711QL

Πηγή ΚΕΔΙΣΑ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση