Η προέλαση του συριακού στρατού είναι ο λόγος των αντιδράσεων της Δύσης

Η τακτική “σκακιέρα” των αντιμαχομένων στη Συρία…

Την εβδομάδα που μας πέρασε, τα κυβερνητικά στρατεύματα της Συρίας, χωρίς να γίνει αντιληπτό από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, πέτυχαν δύο σημαντικές νίκες, συγκρίσιμες από στρατηγικής απόψεως με την ανακατάληψη της Παλμύρας. Όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση του μετώπου, μπορούμε μάλλον να μαντέψουμε τον επόμενο μεγάλο στόχο της Δαμασκού. Κι αυτός είναι η επαρχία Ιντλίμπ, που βρέθηκε πρόσφατα στο κέντρο του σκανδάλου με τη χρήση χημικών όπλων. Αλλά υπάρχουν και άλλοι λόγοι, στα άλλα μέτωπα, που χαροποιούν την κυβέρνηση της Συρίας.

Του Γεβγένι Κρουτίκοφ
Μετάφραση - Απόδοση Σωτήρης Δημόπουλος

Στα σύνορα με τον Λίβανο, στα νοτιοδυτικά, μια τεράστια για τα δεδομένα της χώρας περιοχή, όπου δρούσαν για χρόνια διάφορες ομάδες τζιχαντιστών, πέρασε ουσιαστικά χωρίς μάχη στον έλεγχο της Δαμασκού. Μεγάλο μέρος των μαχητών, σε συμφωνία με τις κυβερνητικές δυνάμεις, εγκατέλειψαν τη ζώνη από τη Δαμασκό έως και τα υψίπεδα του Γκολάν και τα σύνορα με το Λίβανο μεταφέρθηκαν στην Ιντλίμπ.

Απέμειναν μόνον δύο μικρές κωμοπόλεις κοντά στα σύνορα, που δεν έχουν ακόμη συμμετάσχει στη συμφωνία. Πρόκειται για τις περιοχές που είχαν αντέξει για καιρό την πολιορκία και για τις οποίες είχε υπάρξει πρόσφατα θόρυβος από τους διεθνείς οργανισμούς. Αλλά σε γενικές γραμμές το νοτιοδυτικό μέτωπο πρακτικά έπαψε να υφίσταται – σε αυτή την πλευρά η απειλή παραμένει μόνον γύρω από την πόλη Daraa και σε μια σειρά από τσερκέζικα χωριά στα υψίπεδα του Γκολάν. Η όλη επιχείρηση ολοκληρώθηκε ουσιαστικά χωρίς μάχη και γι’αυτό και δεν προσέλκυσε την προσοχή της διεθνούς κοινότητας.

Η άλλη, όμως, επιχείρηση στα βόρεια της επαρχίας Χαμά προκάλεσε ένα νέο κύμα αγανάκτησης από τα διεθνή ΜΜΕ, με το γνωστό μοτίβο: «Ο Άσαντ βομβαρδίζει νοσοκομεία». Αλλά η πραγματική κατάσταση είναι διαφορετική.

Το μέτωπο των τζιχαντιστών, με κέντρο δράσης της μεγάλης πόλη Al-Lataminah, έμενε αμετακίνητο για πολύ μεγάλο διάστημα. Αρκετές κοιλάδες στα βόρεια της Χάμα δημιουργούν έναν διάδρομο προς την Ιντλίμπ, παρακάμπτοντας τις ορεινές ζώνες που βρίσκονται δυτικά της επαρχίας της Λατάκειας, και ως εκ τούτου είναι πολύτιμες. Πριν από δύο χρόνια, έγινε μια πρώτη απόπειρα να οργανωθεί μεγάλης κλίμακας επίθεση από τα κυβερνητικά στρατεύματα με σκοπό την κατάληψή τους, αλλά απέτυχε παταγωδώς. Οι μάχες μεταβλήθηκαν σε πραγματικό σφαγείο και εκφυλίστηκαν σε σειρά μετωπικών επιθέσεων και από τις δύο πλευρές. Μερικές φορές οι τζιχαντιστές κατάφεραν όχι μόνον να ανακαταλάβουν κάποια εδάφη που είχαν χάσει, αλλά και να κερδίσουν και καινούργια.

Αυτή τη φορά, όμως, η υποστήριξη της ρωσικής αεροπορίας έκανε τη δουλειά της, στη βόρειο Χάμα, στο «στόμιο της Lataminah»– πρόκειται για ένα σχεδόν ισοσκελές τρίγωνο που ελέγχουν οι τζιχαντιστές, σφηνωμένο στις θέσεις του Συριακού Στρατού, και εντός της οποίας βρίσκεται η πόλη Al-Lataminah. Το σχήμα μοιάζει με το στόμιο στο Ντεμπαλτσεβο της Ουκρανίας (εκεί όπου οι αποσχιστικές δυνάμεις του Ντονμπάς κατήγαγαν μια από τις μεγαλύτερες νίκες τους απέναντι στον ουκρανικό στρατό το 2015), μόνο που είναι μεγαλύτερου μεγέθους και είναι μικρότερες οι δυνάμεις των αντιμαχόμενων πλευρών.

Την Παρασκευή και το Σάββατο ο κυβερνητικός στρατός με ταχύ ρυθμό απέκοψε το πιο σημαντικό τμήμα του στομίου της Lataminah και τη Δευτέρα έφθασαν σε απόσταση 2-2,5 χλμ. Δηλαδή σε απόσταση βολής του πυροβολικού. Η άμυνα των τζιχαντιστών, που κράτησε τρία χρόνια, κατέρρευσε με μιας. Η αλήθεια είναι ότι η «Ντζεμπχάτ αλ Νούσρα» και η «Ταχρίρ ας Σαμ» παρ’ όλα αυτά επέδειξαν υψηλό επίπεδο οργάνωσης, η διοικησή τους, όταν έγινε αντιληπτή η επερχόμενη συντριβή τους και για να αποφύγουν την πλήρη περικύκλωση, έστειλε τους μαχητές από το στόμιο στην πόλη. Αλλά αν ο συριακός στρατός διατηρήσει το ρυθμό που έχει στη επίθεσή του μόνο ένα ερώτημα εγείρεται. Ποια θα είναι η επόμενη γραμμή άμυνας των τζιχαντιστών.

Οι τζιχαντιστές αντιμετωπίζουν σοβαρό έλλειμα ανθρώπινου δυναμικού και είναι αναγκασμένοι να υποχωρήσουν, προκειμένου να διατηρήσουν τουλάχιστον τα όσα ελέγχουν. Η προσπάθεια να οχυρωθούν στην Al-Lataminah οδηγεί στη δημιουργία ενός νέου μετώπου, που σημαίνει ότι οι τζιχαντιστές είναι αναγκασμένοι να διεξάγουν στατική άμυνα. Αλλά για την ώρα ο συριακός στρατός έχει σ’ αυτή την περιοχή την υπεροχή σε όλες τις παραμέτρους -σε αριθμό στρατιωτών και σε οπλισμό- έτσι ώστε η μετάβαση σε μια νέα μετωπική γραμμή θέτει τους τζιχαντιστές ενώπιον μιας νέας ήττας. Στην Ιντλίμπ συγκροτούνται επειγόντως νέα στρατιωτικά τμήματα, αλλά οι εφεδρείες της Αλ Νούσρα και της Ταχρίρ ας Σαμ, έχουν μειωθεί.

Με αυτή την ισορροπία δυνάμεων το λεγόμενο νότιο μέτωπο των τζιχαντιστών και των «μετριοπαθών» μπορεί να καταρρεύσει σε μια ευρύτερη περιοχή, κι όχι μόνον στην Al-Lataminah. Για παράδειγμα, οι θέσεις του είναι ευάλωτες στο χωριό Ma’an, που στη διάρκεια δύο ετών περνούσε από τη μια πλευρά στην άλλη. Υπό την απειλή της πτώσης βρίσκεται και η Murak, και ουσιαστικά όλες οι νότιες περιοχές της επαρχίας Ιντλίμπ. Σ’ αυτό το πεδίο, οι τζιχαντιστές δύσκολα θα βρουν νέα «οχυρωμένη» θέση, στην οποία θα μπορέσουν να αντιτάξουν σοβαρή άμυνα με τις δυνάμεις που διαθέτουν ακόμη. Τελικά ήδη εγείρεται πραγματική απειλή για το βασικό προπύργιο των τζιχαντιστών, την ίδια την Ιντλίμπ. Για την πιθανότητα αυτή έγινε αρκετός λόγος μετά την απελευθέρωση του Χαλεπίου. Τελικά, η Ιντλίμπ φαίνεται ότι θα γίνει ο κύριος στόχος της νέας επίθεσης. Την ίδια ώρα, ο συριακός στρατός ασκεί πίεση στους τζιχαντιστές και στα δυτικά του Χαλεπίου, καθηλώνοντας τις τελευταίες δυνάμεις του εχθρού σ΄ αυτή τη περιοχή.

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι νίκες αυτές προκάλεσαν ένα νέο κύμα συναισθηματικής αντίδρασης από τους δυτικούς αντιπάλους του Άσαντ. Η στρατηγική ήττα της αντιπολίτευσης τώρα είναι ορατή πλέον και με γυμνό μάτι, ακόμη κι αν ακόμη υπάρχει μπροστά ομίχλη, όπως συνέβαινε και με την απελευθέρωση του Χαλεπίου. Λόγω αυτού του γεγονότος ακούμε και τις κραυγές για τον βομβαρδισμό νοσοκομείων από τον Άσαντ, αν και νοσοκομεία στην συγκεκριμένη περιοχή απλά δεν υπάρχουν.
Ήδη τώρα μπορούμε να πούμε ότι ο κυβερνητικός στρατός κατάφερε να ανακαταλάβει όλα τα εδάφη που έχασε στην περιοχή το 2016. Βάσει των ανεπίσημων εκτιμήσεων σ’ αυτή την περιοχή βρίσκονται έως 10 χιλιάδες μαχητές, που είναι πρωτοφανές για ανάλογου είδους επιχειρήσεις ανοιχτού πεδίου, καθώς η άμυνα στο ανατολικό Χαλέπι δεν έγινε στην έρημο, αλλά εντός αστικού ιστού. Από πλευράς συριακού στρατού η επίθεση διεξάγεται κυρίως από τις δύο πιο αξιόμαχες μονάδες του: το 5ο σώμα, που ουσιαστικά δημιουργήθηκε από Ρώσους συμβούλους, και τους «Τίγρεις».

Για αντιπερισπασμό οι τζιχαντιστές επιχείρησαν αντεπίθεση στην κοιλάδα Houla, στην επαρχία Χομς, στο σημείο ελέγχου Al Kounyfya. Αρχικώς πέτυχαν να το καταλάβουν, αλλά την Δευτέρα οι κυβερνητικές δυνάμεις το ανακατέλαβαν, χωρίς ωστόσο να μπορέσουν να αποσπάσουν τον εξοπλισμό που είχε περιέλθει στα χέρια των αντιπάλων τους. Επρόκειτο για μια τακτική νίκη των τζιχαντιστών, αν το δούμε με μεγεθυντικό φακό.

Όσον αφορά την κατάσταση στην Παλμύρα, εκεί οι τρομοκράτες ακολουθούν την τακτική κτυπημάτων από ελεύθερους σκοπευτές. Μόνον σε μια μέρα οι κυβερνητικές δυνάμεις έχασαν από τέτοιες βολές 5 στρατιώτες, στα υψώματα βορείως του Tadmur. Το Ισλαμικό Κράτος, φαίνεται ότι στέλνει μικρές ομάδες εκπαιδευμένων ελεύθερων σκοπευτών, που «δουλεύει» για 2-3 ώρες, και επιστρέφει στην έρημο. Η τακτική αυτή δεν αλλάζει τη γραμμή του μετώπου, αλλά δημιουργεί εκνευρισμό και οι στρατιώτες του συριακού στρατού (όπως εξάλλου και πολλών άλλων δυνάμεων στην Μέση Ανατολή) είναι ευαίσθητοι και επιρρεπείς σε ψυχολογική αναστάτωση που τους προκαλούν τα κτυπήματα των ελευθέρων σκοπευτών. Ποιος πρότεινε αυτή την τακτική στο Ισλαμικό Κράτος και από προέρχονται οι εκπαιδευμένοι σκοπευτές, είναι ένα ακόμη ζήτημα που πρέπει να επιλύσει η κατασκοπία.

Η παγκόσμια κοινότητα δεν επεσήμανε επίσης και την ταχεία προώθηση των κυβερνητικών δυνάμεων ανατολικά της Παλμύρας προς την Deir ez Zor, που σε τελική ανάλυση προκάλεσε τις τακτικές επιθέσεις από τους ελεύθερους σκοπευτές που πλαγιοκοπούν τον συριακό στρατό. Έχοντας απελευθερώσει την Παλμύρα, τον σταθμό ηλεκτρικής ενέργειας, την περιοχή Wadial Ahmar, την οροσειρά Mustadirah και την ομώνυμη περιοχή με τα κοιτάσματα φυσικού αερίου, οι κυβερνητικές δυνάμεις έφθασαν στην περιοχή Talil. Μέχρι την Deir ez Zor απομένουν 160 χλμ. Ενώ από την αρχή της αντεπίθεσης, από το στρατιωτικό αεροδρόμιο Tiyas, κάλυψαν 70 χλμ. Κάποιοι θεώρησαν τα όσα συμβαίνουν στην περιοχή ως την απαρχή μιας μεγάλης επίθεσης με τελικό στόχο την κατάληψη της Deir ez Zor. Τέτοια δυνατότητα πράγματι υπάρχει, αλλά αυτό θα προκαλέσει μια νέα διασπορά των, έτσι κι αλλιώς ολιγάριθμων, αξιόμαχων δυνάμεων.

Να σηειωθεί ότι παράλληλα με το 5ο Σώμα και τους Τίγρεις, στις πιο αξιόμαχες δυνάμεις του συριακού στρατού μπορεί να συμπεριληφθούν η 18η Μεραρχία Τεθωρακισμένων, η Ταξιαρχία «al Badia», οι Δυνάμεις της Εθνικής Άμυνας, τμήματα της Χεζμπολλάχ (η αλήθεια είναι στη παρούσα φάση ασχολούνται με την απελευθέρωση από τους τζιχαντιστές περιοχών που βρίσκονται στα λιβανέζικα σύνορα), διάφορες μονάδες εθελοντών και τα ενταγμένα σε αυτές μέλη της φυλής των βεδουίνων Shaitat.
Πριν από λίγα χρόνια, για άγνωστη αιτία οι τζιχαντιστές ξεκίνησαν να διαπράττουν μια κανονική γενοκτονία των βεδουίνων της φυλής Shaitat -οι οποίοι είναι ορθόδοξοι σουνίτες- οργανώνοντας μαζικές εκτελέσεις, με έως και 700 άνδρες κάθε φορά. Αργότερα βρέθηκαν μαζικοί τάφοι των βεδουίνων, και σ΄έναν απ’ αυτούς ήταν έως 900 πτώματα. Το πιθανότερο είναι ότι το Ισλαμικό Κράτος, απλώς, δεν ήθελε να μοιραστεί με τους ελεύθερους βεδουίνους τα πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο εδάφη τους.
Αυτό που κατάφερε ήταν, όμως, να ξεκινήσει μια άγρια βεντέτα. Κυκλοφορούν κάποιες ανατριχιαστικές φήμες ότι τα μέλη της φυλής βράζουν τα κεφάλια των σκοτωμένων μελών του Ισλαμικού Κράτους για να φτιάξουν «στιφάδο», εκεί στην πρώτη γραμμή της μάχης. Πάντως, οι βεδουίνοι είναι ακόμη ένας σύμμαχος του συριακού στρατού και οι πολιτοφύλακες από τη φυλή Shaitat, με διαταγή των αρχηγών τους, γρήγορα αποδέχθηκαν τη στρατιωτική πειθαρχία, ενώ τους έχουν ανατεθεί ακόμη και δύσκολες αποστολές. Ένας μάλιστα από τους βεδουίνους μπήκε στην ιστορία καθώς αποθανατίστηκε να υψώνει τη συριακή σημαία σε χωριό που κατέλαβε ο στρατός από το Ισλαμικό Κράτος.

Πηγή Σωτήρης Δημόπουλος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση