«Τα χρόνια χωρίς τα μνημόνια ήταν τα καλύτερα, δεν τ’ αλλάζω με τίποτα»: Περασμένα μεγαλεία…
Γράφει ο Ανδρέας Τσιλογιάννης
Βασικά καλημέρα μας… Εφτά, ακριβώς, πλέον τα χρόνια που η Ελλάδα βρίσκεται σε επιτροπεία, εφτά τα χρόνια ύπαρξης του Ελληνικού Μνημονιακού Προγράμματος.
Γιατί Μιχάλη, στα εφτά αυτά μνημονιακά χρόνια οι καμπάνες, με ήχο «λέφτερο» ακόμα δεν χτυπούν ;
Σίγουρα, τα προμνημονιακά μας χρόνια ήταν τα καλύτερα και δεν τ` αλλάζω με τίποτα.
Η περασμένη Κυριακή, 23 Απριλίου 2017, ήταν μέρα διπλής εορτής για τους χριστιανούς, καθώς εορτάζονται τόσο η κινητή εορτή του Αγίου Γεωργίου του Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιούχου, όσο και η Κυριακή του Θωμά, ή η Κυριακή των ψευτών «κατά τας γραφάς».
Η 113η μέρα του Γρηγοριανού ημερολογίου, η Κυριακή 23 Απριλίου 2017, πέρα από τις σημαντικές θρησκευτικές εορτές, ήταν μέρα ιδιαίτερης αξίας τόσο για την Ευρώπη, όσο και για την Ελλάδα, καθώς στη Γαλλία διεξάγεται ο πρώτος γύρος των Γαλλικών Προεδρικών εκλογών του 2017.
Για την Ελλάδα, η φετινή Κυριακή 23 Απριλίου 2017, για τη χώρα μας, είναι η μέρα που συμπληρώνονται εφτά χρόνια από το ιστορικό διάγγελμα του τότε πρωθυπουργού κ. Γεωργίου Παπανδρέου από το Καστελόριζο, την 23η Απριλίου του 2010, διάγγελμα που υπέγραφε τη νέα εποχή, με την εισαγωγή της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο «IMF» και στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, τον «ΕSM».
Έλληνα, μη βιάζεσαι, όσο τα χρόνια γρήγορα περνούν, τα μνημόνια δεν θα μας ξεχνούν.
Ζούμε την πρώτη εβδομάδα της συμπλήρωσης των εφτά χρόνων μνημονίων, ως χώρα ακόμα δεν έχουμε καταλάβει γιατί δεν εισήλθε στο «ΙΜF» και στο μνημόνιο η Ελλάδα επί της διακυβέρνησης του κ. Κώστα Καραμανλή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το 2008.
Ο κόσμος που ψήφισε στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 με 43,9% ΠΑΣΟΚ, αναρωτιέται γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου, επέλεξε τη λύση των μνημονίων και του αδιεξόδου.
Η πλειοψηφία του συγκεκριμένου κόσμου, μετακινήθηκε εκλογικά στο ΣΥΡΙΖΑ και ορισμένοι εναπομείναντες στη βάση τους σοσιαλιστές, διερωτώνται, πως θα ήταν το ελληνικό πρόγραμμα, αν δεν λάμβανε χώρα το σκάνδαλο στο «Sofitel» της Νέας Υόρκης με την γνωστή ιστορία «αγάπης» της κ. Νοφισάτου Ντιαλό, τότε καμαριέρας και νυν επιχειρηματία στην Σενεγάλη και του κ. Ντομινίκ Στρος Καν, τότε Γενικού Διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και σήμερα τίποτα.
Αποτέλεσμα του «σκανδάλου Στρος Καν», η αποπομπή του Σοσιαλιστή Γάλλου πολιτικού κ. Ντομινίκ Στρος Καν από την ηγεσία του «IMF» και η αναρρίχηση στην ηγεσία του «ΔΝΤ» της συντηρητικής, με δεξιές καταβολές, πολιτική αντίπαλο κ. Κριστίν Λαγκάρντ, με το ελληνικό πρόγραμμα να περνάει σε αλλαγή φιλοσοφίας και δημοσιονομικής πολιτικής.
Τα προμνημονιακά χρόνια της Ελλάδας.
Όμως, ας δούμε, «γρήγορα», αποτυπωμένες σε λίγες γραμμές, τη μικρή ιστορία για το πώς φτάσαμε στην 23η Απριλίου του 2010, στο Καστελόριζο και στο διάγγελμα του κ. Γεωργίου Παπανδρέου.
Την πρώτη μέρα της δεκαετίας των 80`ς, η Ελλάδα, έχει πετύχει να φέρει σε πέρας τις διαπραγματεύσεις με την τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα «Ε.Ο.Κ.».
Η Ελλάδα πλήρες μέλος της Ε.Ο.Κ.
Η ένταξη της Ελλάδας στην τότε «Ε.Ο.Κ.», σημαίνει την είσοδο της χώρας μας στην Κοινή Αγορά, το γεγονός λαμβάνει χώρα, την 1η Ιανουαρίου του 1981 με την Ελλάδα να γίνεται η δέκατη χώρα που εντάσσεται στην «Ε.Ο.Κ.».
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής βλέπει πως γίνεται πράξη το δικό του «όραμα», από το 1956, που αφορά την ολοκλήρωση της ένταξης και την αρχή της ευρωπαϊκής πορείας της Ελλάδας.
Για την ιστορία, η ένταξη της Ελλάδας στην τότε «Ε.Ο.Κ.», συνάντησε αντιδράσεις εξαιτίας διαφόρων συνθηκών, όπως η πολιτική κατάσταση, η κακή οικονομία αλλά και οι κακές ελληνοτουρκικές σχέσεις, πάντα μέσα στη σκληρή αντιπαράθεση, στη λογική των προκλήσεων και του πολέμου.
Νωπό δυσάρεστο για την εποχή, το γεγονός της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο παρά τη Διεθνή κατακραυγή.
Η γαλλική εξωτερική πολιτική, το σύνθημα «Ελλάς, Γαλλία, Συμμαχία» γίνεται γνωστό, πείθει τους υπόλοιπους οκτώ τότε εταίρους της τότε «Ε.Ο.Κ.», με την Ελλάδα του κ. Καραμανλή να εντάσσεται στην Οικονομική Κοινότητα την 1η Ιανουαρίου του 1981 ως πλήρες και ισότιμο μέλος της τότε «Ε.Ο.Κ.».
Η «αλλαγή» του Ανδρέα.
Η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του ιδρυτή της «Ε.Ρ.Ε» και της σημερινής «Νέας Δημοκρατίας» εξαιτίας της τότε κατάστασης χάνει τις εκλογές του Οκτωβρίου του ` 81 από τον Ανδρέα Γ. Παπανδρέου και η πολυπόθητη «αλλαγή» ήρθε.
Τον Ανδρέα Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ και την «Αλλαγή» και την πραγματική «Ελπίδα», επιλέγει το 48,07 % του ελληνικού λαού στις ιστορικές εκλογές της18ης Οκτωβρίου του 1981.
Η «Αλλαγή» και η «Ελπίδα», ναι, ήρθαν στην Ελλάδα για λίγο και για τελευταία φορά.
Από τα μέσα της δεκαετίας του `80 και μετά, αρχίζουν να καταφθάνουν στην Ελλάδα τα πακέτα Ντελόρ, η ελληνική κοινωνία ζει μια διαφορετική ζωή, πιο άνετη από τα χρόνια της Χούντας των Συνταγματαρχών και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, η κυβέρνηση ισχυρή και μονοπωλιακή, ο Έλληνας ερωτεύεται τον Ανδρέα.
Η δεκαετία των `80ς.
Η ελληνική νεολαία αρχίζει να πηγαίνει στις «Disco», βλέπει τις ταινίες του συγχωρεμένου εδώ και μερικές μέρες Στάθη Ψάλτη.
Η Άννα Βίσση τραγουδάει «Τα μαθητικά τα χρόνια» σε στίχους του Νίκου Καρβέλα.
Το συγκεκριμένο ιστορικό τραγούδι, κάνει μόδα τα «Reunion» παλαιών συμμαθητών σε όλη την Ελλάδα.
Εάν ο Νίκος Καρβέλας, στιχουργός και συνθέτης, έγραφε το τραγούδι «Τα μαθητικά τα χρόνια» σήμερα, σίγουρα θα άλλαζε ύφος στο τραγούδι, θα αποτύπωνε σε αυτό τη σημερινή εποχή και θα χρησιμοποιούσε ως τίτλο «Τα χρόνια χωρίς τα μνημόνια ήταν τα καλύτερα».
Το τέλος των `80ς. Η τριετία Μητσοτάκη.
Η δεκαετία του `80 κλείνει με τον θυελλώδη έρωτα και γάμο του Ανδρέα Παπανδρέου με την κατά 34χρόνια μικρότερη τότε αεροσυνοδό κ. Δήμητρα Λιάνη – Παπανδρέου, που ξεσήκωσε αντιδράσεις στην συντηρητική ελληνική κοινωνία, είχε προηγηθεί το ιστορικό νεύμα του Ανδρέα, στο τότε αεροδρόμιο του Ελληνικού, αλλά και το σκάνδαλο κακοδιαχείρισης που ξεσπά αιτία, της πτώσης της κυβέρνησης της «Αλλαγής», το ειδικό δικαστήριο που έρχεται από τον κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ενάντια στον Ανδρέα Παπανδρέου, η δικαίωση Ανδρέα, η οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα εξαιτίας της άσχημης οικονομικής πολιτικής και του πολιτικού αδιεξόδου της εποχής και η κυβέρνηση κ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Σήμερα, τα μέσα ενημέρωσης, υμνούν την σχέση γάμου του σαραντάχρονου Γάλλου υποψηφίου Προέδρου κ. Εμμανουήλ Μακρόν, με την κατά 24 χρόνια μεγαλύτερη γυναίκα του.
Η δεκαετία του `90 & αρχή του 21ου αιώνα.
Το 1993, η χώρα βγαίνει τραυματισμένη, δημοσιονομικά, από την διακυβέρνηση κ. Μητσοτάκη, τις εκλογές του Οκτωβρίου του συγκεκριμένου έτους κερδίζει ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, δικαιωμένος από το Ειδικό Δικαστήριο και η αλλαγή σελίδας αρχίζει.
Η οικονομική άνθηση έρχεται, στα επόμενα χρόνια, εξαιτίας και της επιτυχούς διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων που τελικά έγιναν στην Αθήνα το 2004.
Η συγκεκριμένη περίοδος, χαρακτηρίζεται από την άνοδο της ελληνικής οικονομίας καθιστώντας αυτή στην 20η παγκόσμια θέση και τον ελληνικό λαό, έχοντας περάσει την εποχή του χρηματιστηρίου, να ζει άνετα μέσα στα πλούτη που έρχονται ή από την εποχή του χρηματιστηρίου ή από τα πάλαι ποτέ ισχυρά «θαλασσοδάνεια» που κάνουν τη ζωή του Έλληνα χλιδάτη και πλούσια.
Η συγκεκριμένη περίοδος διακυβέρνησης Σημίτη, θεωρείται η αιτία της αρχής της καταστροφής εξαιτίας της πολυδάπανης διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ένταξη στην Ο.Ν.Ε.
Την 1η Ιανουαρίου του 2001, η Ελλάδα εντάσσεται στην Ευρωζώνη και πλέον χρησιμοποιεί το Ευρώ για νόμισμα.
Η «Ε.Ο.Κ» έχει ήδη μετεξελιχθεί σε «Ευρωπαϊκή Ένωση», μέσα από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία υπογράφεται την 1η Νοεμβρίου 1993.
Στις 7 του Μάρτη του 2004, έρχεται η διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον κ. Κώστα Καραμανλή, όπου το 2009, αφήνει κληρονομιά στην χώρα την «οικονομική φούσκα», έτοιμη να σκάσει ανά πάσα στιγμή, που τελικά έσκασε την 23η Απριλίου του 2013.
Η κυβέρνηση κ. Κώστα Καραμανλή και της Νέας Δημοκρατίας, αφήνει κληρονομιά χρέους 320 δις ευρώ και ένα έλλειμα της τάξεως των 35 δις ευρώ.
23η Απριλίου 2010.
Η «φούσκα» του τέως πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή που ονομάζεται οικονομική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, σκάει τελικά, άλλοι την περίμεναν νωρίτερα, στις 23 Απριλίου 2010, στο Καστελόριζο, όταν ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας κ. Γεώργιος Παπανδρέου, ανακοινώνει την είσοδο της χώρας στους μηχανισμούς στήριξης, στον Ευρωπαϊκό «ΕSM» και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο «ΙΜF».
Βρισκόμαστε στην 23η Απριλίου του 2010, αποφράδα μέρα της μεταπολιτευτικής ιστορίας της χώρας, από το Καστελόριζο, ο Γεώργιος Παπανδρέου, ανακοινώνει μεταξύ άλλων στον ελληνικό λαό, πως αρχίζει μια νέα «Οδύσσεια», αυτή τη φορά με χαρτογραφημένα νερά όπως ο ίδιος αναφέρει, με τον ελληνικό λαό να φτάνει στην Ιθάκη, απελευθερωμένο από επιτηρήσεις και κηδεμονίες.
23η Απριλίου 2017.
Τα χαρτογραφημένα νερά του κ. Παπανδρέου αποδεικνύονται φουρτουνιασμένα, το ελληνικό σκάφος δεν έχει ολοκληρώσει το ταξίδι από το ακριτικό Καστελόριζο ως στο απάνεμο λιμάνι της Ιθάκης.
Το ελληνικό σκάφος, βολοδέρνει στο Αιγαίο, εφτά χρόνια δεν έχει ολοκληρώσει το ταξίδι, έτοιμο ανά πάσα στιγμή να βυθιστεί.
Την 23η Απριλίου του 2013, η Ελλάδα δεν έχει βγει ακόμα στις αγορές, λεφτά δεν υπάρχουν ούτε με το αν ούτε με βροχή, η σκληρή δημοσιονομική πολιτική που ασκεί η κάθε κυβέρνηση από την είσοδο στις μνημονιακές επιταγές μέχρι σήμερα δεδομένη.
Δεδομένη και η ανέχεια στη ελληνική κοινωνία, η ανεργία στα ύψη, Έλληνες νέοι φεύγουν ως μετανάστες στο εξωτερικό.
Μηδενική παραγωγή, κλειστές τράπεζες, capital controls, χωρίς να έχει διαγραφεί το χρέος, χωρίς να έχει σκιστεί το μνημόνιο με ένα νόμο και ένα άρθρο, συνθήκες και υποσχέσεις που ζει και λαμβάνει ο Έλληνας.
Αντιθέτως το μνημόνιο με διάφορες ονομασίες, για να μη γίνεται βαρετό και να διαφέρει από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, παραμένει σταθερό και αμετάβλητο.
Η συμπλήρωση των εφτά ακριβώς ετών μνημονίου, βρίσκει τη χώρα σε κατάσταση αναμονής για την ολοκλήρωση ή μη του κλεισίματος αξιολόγησης, η τεχνητή συμφωνία δεν έρχεται ακόμα, όνειρο η εκταμίευση χρημάτων ώστε να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες και για να μιλάμε ανοιχτά, η τακτοποίηση των πληρωμών των δανείων.
Αν και παρατηρείται δημοσιονομικό πλεόνασμα της τάξεως του 3,9 %, αυτό δεν αποτυπώνεται στην πραγματική οικονομία η οποία βρίσκεται σε κατάσταση ύφεσης.
Δήλωση Τόμσεν.
Η δήλωση της εφταετίας, έρχεται μέσα από μια απλή «συγγνώμη» του Δανού αναπληρωτή διευθυντή του Ευρωπαϊκού Τμήματος του «ΙΜF» κ. Πολ Τόμσεν.
Συγγνώμη που αφορά προφανώς την μη κατανόηση των επιπτώσεων των capital controls στην ελληνική οικονομία, του πλεονάσματος, αλλά και των συνολικών λαθών του «ΔΝΤ» πάνω στο ελληνικό πρόγραμμα, τα τελευταία πέντε χρόνια.
Λάθη, που ευθύνονται για τη συνεχιζόμενη σκληρή δημοσιονομική πολιτική την οποία βιώνει στο «πετσί» της η ελληνική κοινωνία σε κάθε μορφή και έκφανση.
Λάθη, που έφεραν την ελληνική οικονομία στην χρεοκοπία ή σε κατάσταση της στασιμοχρεοκοπίας.
Λάθη, που ενδεχομένως να μη γινόταν αν η χώρα βρισκόταν ακόμα σε ισχυρές δομές εξουσίας, αλλά και εμπιστοσύνης με τον ελληνικό λαό.
Σαφέστατα, η δήλωση συγγνώμης του κ. Τόμσεν, δεν αρκεί, ο Τόμσεν δεν είναι το Ταμείο, δεν έχει γίνει δήλωση μετάνοιας ούτε από το ΔΝΤ, ούτε από τον ESM, αλλά ούτε και από τους Έλληνες πολιτικούς που εξαιτίας δικών τους επιλογών, η χώρα βιώνει τη συγκεκριμένη κατάσταση, με το δυσβάσταχτο οικονομικό πρόγραμμα να μη μπορεί να κάνει βιώσιμη την ελληνική οικονομία.
Εκλογικές διαδικασίες σε όλη την υφήλιο.
Την ώρα που η χώρα προσπαθεί να βρει τον βηματισμό, χωρίς το κλείσιμο ή την καθυστέρηση αν προτιμάται της αξιολόγησης, η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε μια παγκόσμια εκλογική χρονιά, αυτή τη στιγμή στο μεσοδιάστημα των γαλλικών προεδρικών εκλογών, με πολυεπίπεδες αλλαγές στην εξουσία των ισχυρών κυβερνήσεων, αλλά και με γεγονότα σημασίας όπως το τουρκικό πραξικόπημα, που αλλάζουν τον χάρτη και τις συνθήκες οι οποίες διέπουν την παγκόσμια ομαλότητα.
Νίκη Τραμπ στις Αμερικανικές Εκλογές, ισχνή νίκη Ερντογάν στο Τουρκικό δημοψήφισμα, ήττα και παραίτηση Ρέντσι στο Ιταλικό δημοψήφισμα, εκλογές σε Γαλλία, Ολλανδία.
Η εποχή της μη κανονικότητας.
Η Ελλάδα, αδυνατεί να βγει από το μνημόνιο, αδυνατεί να βγει από την κρίση, δεν μπορεί να βρει το απάνεμο λιμάνι που έταζε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου την 23η Απριλίου του 2010 από το ακριτικό Καστελόριζο.
Η πατρίδα μας, βρίσκεται από την 23η Απριλίου του 2010 και μετά στην εποχή της μη κανονικότητας, η κανονικότητα δεν επιστρέφει, αν δεν βγούμε από τα μνημόνια.
Πώς όμως να βγει η Ελλάδα όταν δεν υπάρχει εθνική πολιτική, αλλά και η ηγεσία δεν μπορεί να διώξει τους δανειστές, όταν οι ίδιοι δηλώνουν πως έκαναν λάθη στο εφαρμοσμένο μέχρι τώρα πρόγραμμα;
Η Ελλάδα, εφτά χρόνια τώρα, από την 23η Απριλίου 2010 έως σήμερα, βρίσκεται στην εποχή των μνημονίων, αρνούμενη να βοηθήσει εαυτόν και να βρει μόνη της τον δρόμο της εξόδου, παραμένοντας σε επιτροπεία, επιτηρήσεις και κηδεμονία.
Ουδείς από παρθενογένεση, μπορώ και εγώ πλέον να γράφω άρθρα αντιμνημονιακά, πόσο μάλλον, όταν το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας της χώρας έχει βρεθεί ανάλογα με τις περιστάσεις, είτε στη μνημονιακή πλευρά, είτε στην αντιμνημονιακή, πάντα με γνώμονα την βάρκα που οδηγεί στην κυβερνησιμότητας.
Χρέος.
Για το χρέος, την διαγραφή ή την απομείωση ή την απογείωση, έχω αποφασίσει να μη μιλήσω.
Κάποια στιγμή, λογικά, θα μας βαρεθούν οι θεσμοί και θα φύγουν, όταν καταλάβουν, κάποια μέρα, πως όποια μέτρα και να φέρουν η ελληνική οικονομία δεν θα γίνει βιώσιμη.
Οπότε και μνημόνιο και χρέος θα έχουν μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, χωρίς να απαιτηθεί το σκίσιμο αυτών με ένα νόμο και ένα άρθρο.
Σημείωση: Στην εποχή της κανονικότητας είναι πιο εύκολο να επιστρέψουμε όταν έχουμε ένα και όχι πολλά μνημόνια ή και μεσοπρόθεσμα μνημονίων.
Η Άννα και ο Μιχάλης.
Η Άννα και ο Μιχάλης είναι Έλληνες από την Κύπρο, γνωστή τραγουδίστρια η Άννα, ο Μιχάλης έγκριτος δημοσιογράφος, όπου πρώτοι, Άννα και Μιχάλης, έζησαν τις μνημονιακές επιπτώσεις, όμως ήδη έχουν βγει από το μνημόνιο και όχι από τα μνημόνια, καθώς στην Κύπρο μνημόνιο ήταν ένα και όχι πολλά όπως στην Ελλάδα.
Ο Μιχάλης παλεύει και θέλει να δει μια Κύπρο ελεύθερη, χωρίς στρατεύματα κατοχής.
Υστερόγραφο: Η Άννα, σήμερα θα μπορούσε να τραγουδάει:
«Έλληνα μη βιάζεσαι, τα χρόνια γρήγορα περνούν,
Μιχάλη, οι καμπάνες με ήχο «λέφτερο» δεν χτυπούν.
Στα χρόνια τα μνημονιακά, τους Έλληνες, τους …τρώει το χθες.
Σίγουρα, τα χρόνια χωρίς τα μνημόνια ήταν …τα καλύτερα, δεν τ` αλλάζω με τίποτα…».
23 Απριλίου 2010 – 23 Απριλίου 2017. Εφτά, ΑΚΡΙΒΩΣ τα χρόνια του μνημονίου..
Έλληνες, Βασικά….
Στη μνήμη του Στάθη Ψάλτη.
Καληνύχτα μας
Βασικά καλημέρα μας… Εφτά, ακριβώς, πλέον τα χρόνια που η Ελλάδα βρίσκεται σε επιτροπεία, εφτά τα χρόνια ύπαρξης του Ελληνικού Μνημονιακού Προγράμματος.
Γιατί Μιχάλη, στα εφτά αυτά μνημονιακά χρόνια οι καμπάνες, με ήχο «λέφτερο» ακόμα δεν χτυπούν ;
Σίγουρα, τα προμνημονιακά μας χρόνια ήταν τα καλύτερα και δεν τ` αλλάζω με τίποτα.
Η περασμένη Κυριακή, 23 Απριλίου 2017, ήταν μέρα διπλής εορτής για τους χριστιανούς, καθώς εορτάζονται τόσο η κινητή εορτή του Αγίου Γεωργίου του Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιούχου, όσο και η Κυριακή του Θωμά, ή η Κυριακή των ψευτών «κατά τας γραφάς».
Η 113η μέρα του Γρηγοριανού ημερολογίου, η Κυριακή 23 Απριλίου 2017, πέρα από τις σημαντικές θρησκευτικές εορτές, ήταν μέρα ιδιαίτερης αξίας τόσο για την Ευρώπη, όσο και για την Ελλάδα, καθώς στη Γαλλία διεξάγεται ο πρώτος γύρος των Γαλλικών Προεδρικών εκλογών του 2017.
Για την Ελλάδα, η φετινή Κυριακή 23 Απριλίου 2017, για τη χώρα μας, είναι η μέρα που συμπληρώνονται εφτά χρόνια από το ιστορικό διάγγελμα του τότε πρωθυπουργού κ. Γεωργίου Παπανδρέου από το Καστελόριζο, την 23η Απριλίου του 2010, διάγγελμα που υπέγραφε τη νέα εποχή, με την εισαγωγή της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο «IMF» και στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, τον «ΕSM».
Έλληνα, μη βιάζεσαι, όσο τα χρόνια γρήγορα περνούν, τα μνημόνια δεν θα μας ξεχνούν.
Ζούμε την πρώτη εβδομάδα της συμπλήρωσης των εφτά χρόνων μνημονίων, ως χώρα ακόμα δεν έχουμε καταλάβει γιατί δεν εισήλθε στο «ΙΜF» και στο μνημόνιο η Ελλάδα επί της διακυβέρνησης του κ. Κώστα Καραμανλή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το 2008.
Ο κόσμος που ψήφισε στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 με 43,9% ΠΑΣΟΚ, αναρωτιέται γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου, επέλεξε τη λύση των μνημονίων και του αδιεξόδου.
Η πλειοψηφία του συγκεκριμένου κόσμου, μετακινήθηκε εκλογικά στο ΣΥΡΙΖΑ και ορισμένοι εναπομείναντες στη βάση τους σοσιαλιστές, διερωτώνται, πως θα ήταν το ελληνικό πρόγραμμα, αν δεν λάμβανε χώρα το σκάνδαλο στο «Sofitel» της Νέας Υόρκης με την γνωστή ιστορία «αγάπης» της κ. Νοφισάτου Ντιαλό, τότε καμαριέρας και νυν επιχειρηματία στην Σενεγάλη και του κ. Ντομινίκ Στρος Καν, τότε Γενικού Διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και σήμερα τίποτα.
Αποτέλεσμα του «σκανδάλου Στρος Καν», η αποπομπή του Σοσιαλιστή Γάλλου πολιτικού κ. Ντομινίκ Στρος Καν από την ηγεσία του «IMF» και η αναρρίχηση στην ηγεσία του «ΔΝΤ» της συντηρητικής, με δεξιές καταβολές, πολιτική αντίπαλο κ. Κριστίν Λαγκάρντ, με το ελληνικό πρόγραμμα να περνάει σε αλλαγή φιλοσοφίας και δημοσιονομικής πολιτικής.
Τα προμνημονιακά χρόνια της Ελλάδας.
Όμως, ας δούμε, «γρήγορα», αποτυπωμένες σε λίγες γραμμές, τη μικρή ιστορία για το πώς φτάσαμε στην 23η Απριλίου του 2010, στο Καστελόριζο και στο διάγγελμα του κ. Γεωργίου Παπανδρέου.
Την πρώτη μέρα της δεκαετίας των 80`ς, η Ελλάδα, έχει πετύχει να φέρει σε πέρας τις διαπραγματεύσεις με την τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα «Ε.Ο.Κ.».
Η Ελλάδα πλήρες μέλος της Ε.Ο.Κ.
Η ένταξη της Ελλάδας στην τότε «Ε.Ο.Κ.», σημαίνει την είσοδο της χώρας μας στην Κοινή Αγορά, το γεγονός λαμβάνει χώρα, την 1η Ιανουαρίου του 1981 με την Ελλάδα να γίνεται η δέκατη χώρα που εντάσσεται στην «Ε.Ο.Κ.».
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής βλέπει πως γίνεται πράξη το δικό του «όραμα», από το 1956, που αφορά την ολοκλήρωση της ένταξης και την αρχή της ευρωπαϊκής πορείας της Ελλάδας.
Για την ιστορία, η ένταξη της Ελλάδας στην τότε «Ε.Ο.Κ.», συνάντησε αντιδράσεις εξαιτίας διαφόρων συνθηκών, όπως η πολιτική κατάσταση, η κακή οικονομία αλλά και οι κακές ελληνοτουρκικές σχέσεις, πάντα μέσα στη σκληρή αντιπαράθεση, στη λογική των προκλήσεων και του πολέμου.
Νωπό δυσάρεστο για την εποχή, το γεγονός της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο παρά τη Διεθνή κατακραυγή.
Η γαλλική εξωτερική πολιτική, το σύνθημα «Ελλάς, Γαλλία, Συμμαχία» γίνεται γνωστό, πείθει τους υπόλοιπους οκτώ τότε εταίρους της τότε «Ε.Ο.Κ.», με την Ελλάδα του κ. Καραμανλή να εντάσσεται στην Οικονομική Κοινότητα την 1η Ιανουαρίου του 1981 ως πλήρες και ισότιμο μέλος της τότε «Ε.Ο.Κ.».
Η «αλλαγή» του Ανδρέα.
Η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του ιδρυτή της «Ε.Ρ.Ε» και της σημερινής «Νέας Δημοκρατίας» εξαιτίας της τότε κατάστασης χάνει τις εκλογές του Οκτωβρίου του ` 81 από τον Ανδρέα Γ. Παπανδρέου και η πολυπόθητη «αλλαγή» ήρθε.
Τον Ανδρέα Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ και την «Αλλαγή» και την πραγματική «Ελπίδα», επιλέγει το 48,07 % του ελληνικού λαού στις ιστορικές εκλογές της18ης Οκτωβρίου του 1981.
Η «Αλλαγή» και η «Ελπίδα», ναι, ήρθαν στην Ελλάδα για λίγο και για τελευταία φορά.
Από τα μέσα της δεκαετίας του `80 και μετά, αρχίζουν να καταφθάνουν στην Ελλάδα τα πακέτα Ντελόρ, η ελληνική κοινωνία ζει μια διαφορετική ζωή, πιο άνετη από τα χρόνια της Χούντας των Συνταγματαρχών και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, η κυβέρνηση ισχυρή και μονοπωλιακή, ο Έλληνας ερωτεύεται τον Ανδρέα.
Η δεκαετία των `80ς.
Η ελληνική νεολαία αρχίζει να πηγαίνει στις «Disco», βλέπει τις ταινίες του συγχωρεμένου εδώ και μερικές μέρες Στάθη Ψάλτη.
Η Άννα Βίσση τραγουδάει «Τα μαθητικά τα χρόνια» σε στίχους του Νίκου Καρβέλα.
Το συγκεκριμένο ιστορικό τραγούδι, κάνει μόδα τα «Reunion» παλαιών συμμαθητών σε όλη την Ελλάδα.
Εάν ο Νίκος Καρβέλας, στιχουργός και συνθέτης, έγραφε το τραγούδι «Τα μαθητικά τα χρόνια» σήμερα, σίγουρα θα άλλαζε ύφος στο τραγούδι, θα αποτύπωνε σε αυτό τη σημερινή εποχή και θα χρησιμοποιούσε ως τίτλο «Τα χρόνια χωρίς τα μνημόνια ήταν τα καλύτερα».
Το τέλος των `80ς. Η τριετία Μητσοτάκη.
Η δεκαετία του `80 κλείνει με τον θυελλώδη έρωτα και γάμο του Ανδρέα Παπανδρέου με την κατά 34χρόνια μικρότερη τότε αεροσυνοδό κ. Δήμητρα Λιάνη – Παπανδρέου, που ξεσήκωσε αντιδράσεις στην συντηρητική ελληνική κοινωνία, είχε προηγηθεί το ιστορικό νεύμα του Ανδρέα, στο τότε αεροδρόμιο του Ελληνικού, αλλά και το σκάνδαλο κακοδιαχείρισης που ξεσπά αιτία, της πτώσης της κυβέρνησης της «Αλλαγής», το ειδικό δικαστήριο που έρχεται από τον κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ενάντια στον Ανδρέα Παπανδρέου, η δικαίωση Ανδρέα, η οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα εξαιτίας της άσχημης οικονομικής πολιτικής και του πολιτικού αδιεξόδου της εποχής και η κυβέρνηση κ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Σήμερα, τα μέσα ενημέρωσης, υμνούν την σχέση γάμου του σαραντάχρονου Γάλλου υποψηφίου Προέδρου κ. Εμμανουήλ Μακρόν, με την κατά 24 χρόνια μεγαλύτερη γυναίκα του.
Η δεκαετία του `90 & αρχή του 21ου αιώνα.
Το 1993, η χώρα βγαίνει τραυματισμένη, δημοσιονομικά, από την διακυβέρνηση κ. Μητσοτάκη, τις εκλογές του Οκτωβρίου του συγκεκριμένου έτους κερδίζει ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, δικαιωμένος από το Ειδικό Δικαστήριο και η αλλαγή σελίδας αρχίζει.
Η οικονομική άνθηση έρχεται, στα επόμενα χρόνια, εξαιτίας και της επιτυχούς διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων που τελικά έγιναν στην Αθήνα το 2004.
Η συγκεκριμένη περίοδος, χαρακτηρίζεται από την άνοδο της ελληνικής οικονομίας καθιστώντας αυτή στην 20η παγκόσμια θέση και τον ελληνικό λαό, έχοντας περάσει την εποχή του χρηματιστηρίου, να ζει άνετα μέσα στα πλούτη που έρχονται ή από την εποχή του χρηματιστηρίου ή από τα πάλαι ποτέ ισχυρά «θαλασσοδάνεια» που κάνουν τη ζωή του Έλληνα χλιδάτη και πλούσια.
Η συγκεκριμένη περίοδος διακυβέρνησης Σημίτη, θεωρείται η αιτία της αρχής της καταστροφής εξαιτίας της πολυδάπανης διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ένταξη στην Ο.Ν.Ε.
Την 1η Ιανουαρίου του 2001, η Ελλάδα εντάσσεται στην Ευρωζώνη και πλέον χρησιμοποιεί το Ευρώ για νόμισμα.
Η «Ε.Ο.Κ» έχει ήδη μετεξελιχθεί σε «Ευρωπαϊκή Ένωση», μέσα από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία υπογράφεται την 1η Νοεμβρίου 1993.
Στις 7 του Μάρτη του 2004, έρχεται η διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον κ. Κώστα Καραμανλή, όπου το 2009, αφήνει κληρονομιά στην χώρα την «οικονομική φούσκα», έτοιμη να σκάσει ανά πάσα στιγμή, που τελικά έσκασε την 23η Απριλίου του 2013.
Η κυβέρνηση κ. Κώστα Καραμανλή και της Νέας Δημοκρατίας, αφήνει κληρονομιά χρέους 320 δις ευρώ και ένα έλλειμα της τάξεως των 35 δις ευρώ.
23η Απριλίου 2010.
Η «φούσκα» του τέως πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή που ονομάζεται οικονομική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, σκάει τελικά, άλλοι την περίμεναν νωρίτερα, στις 23 Απριλίου 2010, στο Καστελόριζο, όταν ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας κ. Γεώργιος Παπανδρέου, ανακοινώνει την είσοδο της χώρας στους μηχανισμούς στήριξης, στον Ευρωπαϊκό «ΕSM» και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο «ΙΜF».
Βρισκόμαστε στην 23η Απριλίου του 2010, αποφράδα μέρα της μεταπολιτευτικής ιστορίας της χώρας, από το Καστελόριζο, ο Γεώργιος Παπανδρέου, ανακοινώνει μεταξύ άλλων στον ελληνικό λαό, πως αρχίζει μια νέα «Οδύσσεια», αυτή τη φορά με χαρτογραφημένα νερά όπως ο ίδιος αναφέρει, με τον ελληνικό λαό να φτάνει στην Ιθάκη, απελευθερωμένο από επιτηρήσεις και κηδεμονίες.
23η Απριλίου 2017.
Τα χαρτογραφημένα νερά του κ. Παπανδρέου αποδεικνύονται φουρτουνιασμένα, το ελληνικό σκάφος δεν έχει ολοκληρώσει το ταξίδι από το ακριτικό Καστελόριζο ως στο απάνεμο λιμάνι της Ιθάκης.
Το ελληνικό σκάφος, βολοδέρνει στο Αιγαίο, εφτά χρόνια δεν έχει ολοκληρώσει το ταξίδι, έτοιμο ανά πάσα στιγμή να βυθιστεί.
Την 23η Απριλίου του 2013, η Ελλάδα δεν έχει βγει ακόμα στις αγορές, λεφτά δεν υπάρχουν ούτε με το αν ούτε με βροχή, η σκληρή δημοσιονομική πολιτική που ασκεί η κάθε κυβέρνηση από την είσοδο στις μνημονιακές επιταγές μέχρι σήμερα δεδομένη.
Δεδομένη και η ανέχεια στη ελληνική κοινωνία, η ανεργία στα ύψη, Έλληνες νέοι φεύγουν ως μετανάστες στο εξωτερικό.
Μηδενική παραγωγή, κλειστές τράπεζες, capital controls, χωρίς να έχει διαγραφεί το χρέος, χωρίς να έχει σκιστεί το μνημόνιο με ένα νόμο και ένα άρθρο, συνθήκες και υποσχέσεις που ζει και λαμβάνει ο Έλληνας.
Αντιθέτως το μνημόνιο με διάφορες ονομασίες, για να μη γίνεται βαρετό και να διαφέρει από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, παραμένει σταθερό και αμετάβλητο.
Η συμπλήρωση των εφτά ακριβώς ετών μνημονίου, βρίσκει τη χώρα σε κατάσταση αναμονής για την ολοκλήρωση ή μη του κλεισίματος αξιολόγησης, η τεχνητή συμφωνία δεν έρχεται ακόμα, όνειρο η εκταμίευση χρημάτων ώστε να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες και για να μιλάμε ανοιχτά, η τακτοποίηση των πληρωμών των δανείων.
Αν και παρατηρείται δημοσιονομικό πλεόνασμα της τάξεως του 3,9 %, αυτό δεν αποτυπώνεται στην πραγματική οικονομία η οποία βρίσκεται σε κατάσταση ύφεσης.
Δήλωση Τόμσεν.
Η δήλωση της εφταετίας, έρχεται μέσα από μια απλή «συγγνώμη» του Δανού αναπληρωτή διευθυντή του Ευρωπαϊκού Τμήματος του «ΙΜF» κ. Πολ Τόμσεν.
Συγγνώμη που αφορά προφανώς την μη κατανόηση των επιπτώσεων των capital controls στην ελληνική οικονομία, του πλεονάσματος, αλλά και των συνολικών λαθών του «ΔΝΤ» πάνω στο ελληνικό πρόγραμμα, τα τελευταία πέντε χρόνια.
Λάθη, που ευθύνονται για τη συνεχιζόμενη σκληρή δημοσιονομική πολιτική την οποία βιώνει στο «πετσί» της η ελληνική κοινωνία σε κάθε μορφή και έκφανση.
Λάθη, που έφεραν την ελληνική οικονομία στην χρεοκοπία ή σε κατάσταση της στασιμοχρεοκοπίας.
Λάθη, που ενδεχομένως να μη γινόταν αν η χώρα βρισκόταν ακόμα σε ισχυρές δομές εξουσίας, αλλά και εμπιστοσύνης με τον ελληνικό λαό.
Σαφέστατα, η δήλωση συγγνώμης του κ. Τόμσεν, δεν αρκεί, ο Τόμσεν δεν είναι το Ταμείο, δεν έχει γίνει δήλωση μετάνοιας ούτε από το ΔΝΤ, ούτε από τον ESM, αλλά ούτε και από τους Έλληνες πολιτικούς που εξαιτίας δικών τους επιλογών, η χώρα βιώνει τη συγκεκριμένη κατάσταση, με το δυσβάσταχτο οικονομικό πρόγραμμα να μη μπορεί να κάνει βιώσιμη την ελληνική οικονομία.
Εκλογικές διαδικασίες σε όλη την υφήλιο.
Την ώρα που η χώρα προσπαθεί να βρει τον βηματισμό, χωρίς το κλείσιμο ή την καθυστέρηση αν προτιμάται της αξιολόγησης, η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε μια παγκόσμια εκλογική χρονιά, αυτή τη στιγμή στο μεσοδιάστημα των γαλλικών προεδρικών εκλογών, με πολυεπίπεδες αλλαγές στην εξουσία των ισχυρών κυβερνήσεων, αλλά και με γεγονότα σημασίας όπως το τουρκικό πραξικόπημα, που αλλάζουν τον χάρτη και τις συνθήκες οι οποίες διέπουν την παγκόσμια ομαλότητα.
Νίκη Τραμπ στις Αμερικανικές Εκλογές, ισχνή νίκη Ερντογάν στο Τουρκικό δημοψήφισμα, ήττα και παραίτηση Ρέντσι στο Ιταλικό δημοψήφισμα, εκλογές σε Γαλλία, Ολλανδία.
Η εποχή της μη κανονικότητας.
Η Ελλάδα, αδυνατεί να βγει από το μνημόνιο, αδυνατεί να βγει από την κρίση, δεν μπορεί να βρει το απάνεμο λιμάνι που έταζε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου την 23η Απριλίου του 2010 από το ακριτικό Καστελόριζο.
Η πατρίδα μας, βρίσκεται από την 23η Απριλίου του 2010 και μετά στην εποχή της μη κανονικότητας, η κανονικότητα δεν επιστρέφει, αν δεν βγούμε από τα μνημόνια.
Πώς όμως να βγει η Ελλάδα όταν δεν υπάρχει εθνική πολιτική, αλλά και η ηγεσία δεν μπορεί να διώξει τους δανειστές, όταν οι ίδιοι δηλώνουν πως έκαναν λάθη στο εφαρμοσμένο μέχρι τώρα πρόγραμμα;
Η Ελλάδα, εφτά χρόνια τώρα, από την 23η Απριλίου 2010 έως σήμερα, βρίσκεται στην εποχή των μνημονίων, αρνούμενη να βοηθήσει εαυτόν και να βρει μόνη της τον δρόμο της εξόδου, παραμένοντας σε επιτροπεία, επιτηρήσεις και κηδεμονία.
Ουδείς από παρθενογένεση, μπορώ και εγώ πλέον να γράφω άρθρα αντιμνημονιακά, πόσο μάλλον, όταν το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας της χώρας έχει βρεθεί ανάλογα με τις περιστάσεις, είτε στη μνημονιακή πλευρά, είτε στην αντιμνημονιακή, πάντα με γνώμονα την βάρκα που οδηγεί στην κυβερνησιμότητας.
Χρέος.
Για το χρέος, την διαγραφή ή την απομείωση ή την απογείωση, έχω αποφασίσει να μη μιλήσω.
Κάποια στιγμή, λογικά, θα μας βαρεθούν οι θεσμοί και θα φύγουν, όταν καταλάβουν, κάποια μέρα, πως όποια μέτρα και να φέρουν η ελληνική οικονομία δεν θα γίνει βιώσιμη.
Οπότε και μνημόνιο και χρέος θα έχουν μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, χωρίς να απαιτηθεί το σκίσιμο αυτών με ένα νόμο και ένα άρθρο.
Σημείωση: Στην εποχή της κανονικότητας είναι πιο εύκολο να επιστρέψουμε όταν έχουμε ένα και όχι πολλά μνημόνια ή και μεσοπρόθεσμα μνημονίων.
Η Άννα και ο Μιχάλης.
Η Άννα και ο Μιχάλης είναι Έλληνες από την Κύπρο, γνωστή τραγουδίστρια η Άννα, ο Μιχάλης έγκριτος δημοσιογράφος, όπου πρώτοι, Άννα και Μιχάλης, έζησαν τις μνημονιακές επιπτώσεις, όμως ήδη έχουν βγει από το μνημόνιο και όχι από τα μνημόνια, καθώς στην Κύπρο μνημόνιο ήταν ένα και όχι πολλά όπως στην Ελλάδα.
Ο Μιχάλης παλεύει και θέλει να δει μια Κύπρο ελεύθερη, χωρίς στρατεύματα κατοχής.
Υστερόγραφο: Η Άννα, σήμερα θα μπορούσε να τραγουδάει:
«Έλληνα μη βιάζεσαι, τα χρόνια γρήγορα περνούν,
Μιχάλη, οι καμπάνες με ήχο «λέφτερο» δεν χτυπούν.
Στα χρόνια τα μνημονιακά, τους Έλληνες, τους …τρώει το χθες.
Σίγουρα, τα χρόνια χωρίς τα μνημόνια ήταν …τα καλύτερα, δεν τ` αλλάζω με τίποτα…».
23 Απριλίου 2010 – 23 Απριλίου 2017. Εφτά, ΑΚΡΙΒΩΣ τα χρόνια του μνημονίου..
Έλληνες, Βασικά….
Στη μνήμη του Στάθη Ψάλτη.
Καληνύχτα μας
Ο Ανδρέας Τσιλογιάννης είναι δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής
Andreas.tsilogiannis@gmail.com
Τwitter: TsiloyannisAnd
Facebook: Andreas Tsiloyannis
Andreas.tsilogiannis@gmail.com
Τwitter: TsiloyannisAnd
Facebook: Andreas Tsiloyannis
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...