Τουρκία: Τα ερωτήματα μετά την πύρρειο νίκη του Σουλτάνου

Στην περίπτωση του Ταγίπ Ερντογάν, είναι ερευνητέο τι θα θελήσει ενδομύχως να κρατήσει από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος

Συνηθίζουν οι πολιτικοί, μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση που δεν τους ικανοποιεί απόλυτα, να δηλώνουν πως "έλαβαν το μήνυμα". Διαπιστώνεται όμως, πως είτε το έλαβαν μεν αλλά δεν το μελέτησαν, είτε το ερμήνευσαν λανθασμένα, συνεχίζοντες να διαπράττουν τα ίδια λάθη, τα οποία επεσήμανε ο λαός με το μήνυμα που τους έστειλε.

Στην περίπτωση του Ερντογάν, είναι ερευνητέο τι θα θελήσει ενδομύχως να κρατήσει από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Όχι από τι θα δηλώσει (προφανώς θα προφασίζεται πως έχει την στήριξη του λαού), αλλά τι πραγματικά μέσα του θα νιώσει. Επειδή αυτός γνωρίζει ότι το αποτέλεσμα δεν είναι το πραγματικό, αλλά επήλθε από άσκηση απροκάλυπτης βίας και συνεχίστηκε με τη νοθεία στις κάλπες.

Ανέμενε ο Ερντογάν υψηλά ποσοστά υπέρ του "ναι" -είχε δηλώσει πως ο στόχος του ήταν το 60%- και εχθές διαπίστωσε, πώς η άρνηση του τουρκικού λαού στην πολιτική του -μπορεί να μη έχει καταγραφεί επισήμως με τον αθέμιτο τρόπο που διεξήχθη το δημοψήφισμα, αλλά δεν δύναται να κρυφτεί- θα του φέρει εμπόδια στο μέλλον. Δεν είναι τυχαίο, πως το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικό υπέρ του "όχι" στις αστικές περιοχές της Τουρκίας, ενώ ο προσκείμενος σ’ αυτόν Τύπος κάνει λόγο για "επανάσταση στην Ανατολία".

Ήδη, δηλαδή, καταγράφηκε ενός είδους διάσπαση στον τουρκικό λαό, όπου το τμήμα εκείνο που φέρει στο κράτος τα έσοδα με την επιχειρηματικότητα, που έχει στις τάξεις του τους ακαδημαϊκούς και τους επιστήμονες (Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, αλλά και Άγκυρα) εμφανίζεται αντίθετο στην αυταρχικότητα που φέρει η ισλαμοποίηση του κράτους, ενώ αντιθέτως οι υποβαθμισμένες οικονομικο-κοινωνικά και μορφωτικά περιοχές αποζητούν τον σουλτάνο τους.

Είναι εντυπωσιακό ότι τα δύο αυτά τμήματα είναι ίσα σχεδόν από πληθυσμιακής απόψεως, που σημαίνει ότι δεν θα έχει ο Ερντογάν απέναντί του απλώς μια οικονομική και πνευματική ολιγομελή "φράξια", αλλά περισσότερο από τον μισό πληθυσμό της Τουρκίας, επειδή ο Ερντογάν γνωρίζει τώρα πως υπό ομαλές συνθήκες το "όχι" θα κατήγαγε περιφανή νίκη.

Έχει σημασία επομένως, ο τρόπος ερμηνείας του μηνύματος που του έστειλε ο τουρκικός λαός. Θα νιώσει θυμό, επειδή δεν πήρε αυτό που ζητούσε, και θα σκληρύνει την συμπεριφορά του εναντίον των πολιτικών αντιπάλων του, μεμονωμένως ή ομαδικώς, ή θα επιχειρήσει να επανακτήσει την εμπιστοσύνη τους; Υπάρχουν στοιχεία που δεν κρύβονται, όπως ότι έχασε στην Κωνσταντινούπολη, όπου διετέλεσε δήμαρχος, αλλά και στην Άγκυρα, όπου είναι συγκεντρωμένα τα στελέχη του κρατικού μηχανισμού, με μεγάλη επιρροή. Το ίδιο ερώτημα θα τον απασχολεί και με τους Κούρδους, όπου στις περιοχές τους επικράτησε το "όχι", ενώ στις εκλογές είχε κατορθώσει να αποσπάσει αρκετές ψήφους, με αποτέλεσμα το φιλοκουρδικό κόμμα να μπει σχεδόν οριακά στην Βουλή.

Ο χαρακτήρας του Ερντογάν κυμαίνεται μεταξύ της πολιτικής διάνοιας και της παράνοιας. Ως μεγαλομανής, με στόχο και την παγκόσμια επικυριαρχία, είναι πολλές φορές που ευτελίζεται σκύβοντας το κεφάλι στον ισχυρό, ή σε εκείνον από τον οποίον στη δεδομένη στιγμή αναμένει κάποιο προσωπικό όφελος. Τονίζω το "προσωπικό όφελος" επειδή όλες οι πράξεις του προς τα εκεί είναι προσαρμοσμένες, επιφέρουσες πολλές φορές ζημία στον τουρκικό λαό. Η εμπλοκή της οικογένειάς του σε καταφανή οικονομικά σκάνδαλα, επιβεβαιώνει τα ανωτέρω.

Αυτό δείχνει ότι προσδίδει στους όρους ήθος και αξιοπρέπεια, δική του ερμηνεία. Και πρέπει η ελληνική εξωτερική πολιτική να λάβει σοβαρά υπόψη τους χαρακτηρισμούς που έδωσε για τους Τούρκους, τόσο ο Μοργκεντάου, όσο και ο Τζορτζ Χόρτον, ότι «είναι λιοντάρια με αδύναμους και θρασύδειλοι με τους ισχυρούς».

Ο Ερντογάν, με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος υπέστη ήττα. Η αντιπολίτευση γνωρίζει ότι το μεγαλύτερο μέρος του λαού είναι εναντίον του, και θα αυξήσει την ένταση της φωνής της. Κατάφερε να διχάσει τον τουρκικό λαό μετά από 100 περίπου χρόνια ομοιογένειας υπό τον κεμαλισμό, και όπως και να συμπεριφερθεί μάλλον δεν πρόκειται να υλοποιήσει το όνειρό του για περίλαμπρους εορτασμούς κατά την 100ετηρίδα της ίδρυσης του τουρκικού κράτους, το 2023.

Μακεδών
Πηγή Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση