Καταργούν στην πράξη το Σύμβολο της Πίστεως

Οι νεοταξίτικες μεθοδεύσεις εναντίον της Ορθοδοξίας 

Χάριν όσων δεν έχουν ασχοληθεί με το θέμα της Συνόδου της Κρήτης και ως προοίμιο του Β΄ μέρους που είναι και το σημαντικότερο, αναφέρουμε τα εξής: στις 17-26/6/2016 πραγματοποιήθηκε στο Κολυμπάρι Κρήτης μία διορθόδοξη Σύνοδος (και όχι Πανορθόδοξη, επειδή δεν μετείχαν όλα τα Πατριαρχεία), με επί κεφαλής “μεταξύ ίσων” τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Αυτή η σύνοδος από τους μετέχοντες και άλλους ιεράρχες διακηρύσσεται ως Αγία και Μεγάλη, -ίσως δε εν καιρώ να διακηρυχτεί και ως Οικουμενική ενώ είναι απλώς διορθόδοξη. Ισάξια δηλαδή των Συνόδων Α΄και Β΄, Νικαίας και Κωνσταντινουπόλεως, που μορφοποίησαν το Σύμβολο της Ορθοδόξου Πίστεως!
Όσοι δεν την αποδέχονται, προς το παρόν ελάχιστοι Επίσκοποι και μοναχοί και ελάχιστοι ιερείς και λαϊκοί, για πάρα πολλούς και σοβαρούς λόγους την χαρακτηρίζουν ως ψευτοσύνοδο. Υπήρξαν και κατά το παρελθόν ψευτοσύνοδοι που δεν έγιναν αποδεκτές από το σώμα της Εκκλησίας (κληρικούς και λαϊκούς), ως μη συνάδουσες με την ορθόδοξη πατερική θεολογία, όπως “στερεώθηκε” κυρίως διά του Συμβόλου της Πίστεως. Το ότι συγκεντρώθηκαν στην Κρήτη ορισμένοι Πατριάρχες και Επίσκοποι, ουδόλως τεκμαίρει ότι αυτή είναι Αγία και Μεγάλη, ότι μαρτυρεί την εν Αγίω Πνεύματι Αλήθεια και ότι πρέπει “υποχρεωτικά” να την αποδεχτούν οι πιστοί.

Τουναντίον, η σύνοδος της Κρήτης άνοιξε διάπλατα τις πύλες της Ορθοδοξίας στην αίρεση του Οικουμενισμού γι' αυτό και ο ορθός χαρακτηρισμός της είναι ψευτοσύνοδος ή και ληστρική -όπως η Β΄της Εφέσου, κατά την οποία ο προεδρεύων, Πατριάρχης Αλεξανδρίας Διόσκορος, προσπάθησε διά της βίας (ψυχολογικής βίας και απειλών προς τον κατώτερο κλήρο) να επιβάλει τον μονοφυσιτισμό!
Είναι ψευτοσύνοδος αυτή της Κρήτης επειδή, μεταξύ άλλων λόγων, αποφάνθηκε ότι όλα τα ετερόδοξα δόγματα (καθολικοί, προτεστάντες, κόπτες κ.α.) είναι Εκκλησίες του Χριστού. Καταργεί έτσι στην πράξη (de facto) το άρθρο 9 του Συμβόλου της Πίστεως που ρητά αναφέρει: “Εις μίαν Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν...”. Είναι καταφανές και στον πλέον απλό και ίσως ακατήχητο ορθόδοξο Έλληνα ότι το Σύμβολό μας αναγνωρίζει μία και μόνον του Χριστού Εκκλησία, αυτήν που αποδέχεται ολόκληρο και αναλλοίωτο το Σύμβολο αυτό. Και αυτή είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία και καμία άλλη.

Η αίρεσις του Οικουμενισμού οδηγεί στην πανθρησκεία γι' αυτό και χαρακτηρίζεται ως παναίρεσις εφ' όσον αναγάγει σε ισότιμους συνομιλητάς, ως Εκκλησίες εν Πνεύματι Αγίω, όλα τα “ανορθόδοξα” και εν πολλοίς αντιορθόδοξα δόγματα (αιρέσεις), αλλά και διαφορετικές θρησκείες πέραν της Χριστιανικής. Ο Οικουμενισμός, προπομπός της πανθρησκείας, τώρα αναπτύσσεται με πολύ γρήγορα βήματα, αφού επωάστηκε για πάρα πολλά χρόνια με κατάλληλες μεθοδεύσεις άμβλυνσης της πίστης, αλλά και της θεολογικής γνώσης των Ορθοδόξων και δη των Ελλήνων, επειδή αυτοί είναι ο κύριος στόχος.

Τώρα οι νεοταξίτες, επειδή χρειάζονται για τη “βασιλεία” του εωσφόρου μια πανθρησκεία στη γη, ώστε να ενοποιήσουν όλους τους ανθρώπους υπό την εξουσία του, θεωρούν ότι πλέον επέστη καιρός να οδηγήσουν τάχιστα την ανθρωπότητα σε αυτήν την πανθρησκεία.

Και προσέξτε το πάρα πολύ επικίνδυνο σημείο, το σημείο που θα κρίνει πάρα πολλά στη συνέχεια: αν αποδεχτούμε οι ορθόδοξοι λαοί (κυρίως οι Έλληνες, εφ' όσον τα Πατριαρχεία Ρωσίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας και Αντιοχείας δεν συμμετείχαν) ότι αυτή η σύνοδος είναι Αγία, Μεγάλη και Πανορθόδοξη (Οικουμενική) την αναγνωρίζουμε αυτομάτως ισάξια των Συνόδων Α΄και Β΄. Σε αυτές, Πατέρες -Γίγαντες της Ορθής Πίστης (Ορθοδοξίας) όπως ο Άγιος και Μέγας Αθανάσιος, ο Άγιος και Μέγας Βασίλειος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης κ.α. μορφοποίησαν το Σύμβολο της Ορθοδόξου Πίστεως.

Επειδή οι Οικουμενιστές “ιεράρχες” είναι αποφασισμένοι με γοργά βήματα να προχωρήσουν προς την πανθρησκεία, (γι' αυτό και προσπαθούν να πνίξουν παντί τρόπω και έργω κάθε γνησίως ορθόδοξη φωνή), το επόμενο βήμα τους είναι πιθανότατα να αλλάξουν το Σύμβολο της Πίστεως.
Ένα ωραίο πρωϊνό θα μπορούν να μας πουν : η “Αγία και Μεγάλη” σύνοδος της Χ πόλης (όπου θα λάβει χώρα μια νέα ψευτοσύνοδος), είναι ισάξια και ισοδύναμη, όπως και αυτή της Κρήτης, (αν έχει γίνει αποδεκτή!) των Α΄και Β΄ Αγίων και Μεγάλων Οικουμενικών Συνόδων και άρα μπορεί “εν Πνεύματι Αγίω” να τροποποιήσει το Σύμβολο της Πίστεως! Παρά το γεγονός ότι η Γ' Οικουμενική , δια σχετικού κανόνος, έχει απαγορεύσει ρητά κάτι τέτοιο. Δηλαδή, εκτός από “εν τη πράξει” όπως τώρα, θα το καταργήσουν και νομοκανονικά. Έτσι, σε λίγα χρόνια ελάχιστοι Έλληνες (όχι βέβαια οι πραγματικά Ορθόδοξοι) θα θυμούνται ποιο ήταν το γνήσιο σύμβολο της Πίστεως!

Τα πάντα είναι “άξιοι” να πουν και να κάνουν, επειδή γνωρίζουν ότι ο λαός, έτσι αδιάφορο για την ουσία των πραγμάτων και ακατήχητο που τον κατάντησαν, είναι ικανός να δεχτεί τα πάντα. Ασφαλώς όχι όλοι. Σύσσωμη η Μονή Εσφιγμένου του Αγίου Όρους, διάσπαρτα κάποιοι μοναχοί , τρεις ιερείς και ένας αρχιμανδρίτης (απ' όσο μπορώ να γνωρίζω) ηρωϊκά αντιστέκονται (υφιστάμενοι ανηλεείς διωγμούς, ειδικά οι Εσφιγμενίτες) σε όλες αυτές τις μεθοδεύσεις των νεοταξιτών, αλλά σίγουρα η αντίδραση θα κλιμακωθεί. (Βλέπε το Υ.Γ.)

Ο ιερεύς και καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, πατήρ Θεόδωρος Ζήσης, εκ των εξεχόντων μαχητών υπέρ της Ορθοδόξου Πίστεως, ήδη διέκοψε τη μνημόνευση του μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Ανθίμου ως αιρετικού -πράξις που ονομάζεται αποτείχισις, επειδή υψώνει τείχος προστασίας της Ορθοδοξίας από την αίρεση.

Ο ιερέας αυτός έχει αναφέρει σε σύναξη πιστών, αλλά και διαδικτυακά, ότι συζητήθηκε στην Ιερά Σύνοδο το θέμα της συνόδου Κρήτης και δεν ελήφθη καμία απόφασις, ούτε υπέρ ούτε κατά. Ανατέθηκε όμως σε τρεις μητροπολίτες να συντάξουν το σχετικό ανακοινωθέν. Αυτοί οι τρεις “μαγείρεψαν” το ανακοινωθέν ώστε να εμφανίζεται ότι η Ιερά Σύνοδος αποδέχτηκε την εισήγηση του μητροπολίτου Σερρών που υπερθεματίζει την ψευτο-σύνοδο.

Οι τρεις αυτοί μητροπολίτες είναι ο Σύρου Δωρόθεος, ο Βόλου Ιγνάτιος και ο Πατρών Χρυσόστομος. Εκείνος δε που έχει υπερβεί κάθε όριο και ήδη καλεί στη Μητρόπολή του καθολικούς “αξιωματούχους” (ίσως και να συλλειτουργεί ή να συλλειτουργήσει στο εγγύς μέλλον) είναι ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος. Ήδη θα σταλεί ως αντιπρόσωπος της Ορθοδόξου (!) Εκκλησίας να “συνδιαλεχτεί” με καρδιναλίους στο Μπάρι της Ιταλίας. Φυσικά, όλα αυτά συμβαίνουν σύμφωνα με τους σχεδιασμούς και τις σχεδόν απροκάλυπτες μεθοδεύσεις των νεοταξίτικων εκκλησιαστικών κεφαλών, που παριστάνουν ότι είναι Κεφαλές της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού.

Όταν η πανθρησκεία φθάσει στο πλήρες ανάπτυγμά της και δουν το φρικιαστικό της πρόσωπο όσοι έχουν προσπαθήσει να παραμείνουν (ατομικά) στην ορθή πίστη, θα είναι πολύ αργά για να αντιδράσουν. Ως εκ τούτου απαιτείται εδώ και τώρα συλλογική και καθολική αντίδρασις όσων θέλουν να κρατήσουν αλώβητη την εν Πνεύματι Αγίω πίστη. Είπε ο Κύριος: “Πλην ο Υιός του Ανθρώπου ελθών, άρα ευρήσει πίστιν επί της γης;” (Λουκ.18,8) Και πώς να βρει πίστη, όταν αντί Χριστού θα κηρύσσεται κεκαλυμμένα και παραπλανητικά ο αντίΧριστος και οι άνθρωποι έκλυτοι και παραλυμένοι θα νομίζουν ότι πιστεύουν στο Χριστό! Τόση είναι η σπορά της άγνοιας και της πλάνης που καλλιεργείται.

Αντιδρώντας σε όλα αυτά δεν το πράττουμε μόνο για τον εαυτό μας , για να σωθούμε εμείς ατομικά, αλλά για να είμαστε τα κεράκια, (που αν είναι αδελφωμένα γίνονται ήλιος!) που θα φωτίζουν, χάριν όλων των συνανθρώπων μας, την αληθινή οδό προς τη Θέωση. Τούτος είναι ο ύψιστος ανθρώπινος, και διά Χριστού εφικτός, στόχος.

Στο διαδίκτυο αναρτήθηκαν αποσπάσματα ομιλίας του αρχιμανδρίτου κ. Ιερώνυμου Νικολόπουλου, την Κυριακή 26.3.2017, παρουσία του μητροπολίτου Σύρου Δωροθέου.

Ο αρχιμανδρίτης αναφέρθηκε στο κήρυγμά του “στον κίνδυνο αυτονόμησης του Χριστιανού από την Εκκλησία και της πεποίθησης στις δυνάμεις του εαυτού του, χωρίς την αναφορά του, για ό,τι πράττει στο όνομα του Ιησού Χριστού”. Συμπλήρωσε δε ότι “η Εκκλησία μας με την Επισκοποκεντρική διδασκαλία των Πατέρων της διδάσκει τους πιστούς την υπακοή, με την έννοια του σεβασμού εν αγάπη, προς το πρόσωπο του Επισκόπου”.

Αυτές οι δύο φράσεις φανερώνουν ότι η προσπάθεια να γίνει αποδεκτή από όλους τους Έλληνες Ορθοδόξους η ψευτοσύνοδος Κρήτης έχει στηθεί με πραγματικά “παμπόνηρη ευφυΐα”, δείχνοντας καθαρά “ποιος” είναι πίσω από αυτήν. Ο εν λόγω αρχιμανδρίτης κατάφερε σε δύο φαινομενικά αθώες φράσεις -υποτίθεται ορθοτομούσες Λόγον αληθείας- να συμπυκνώσει δύο όψεις της μεθόδευσης που θα επιχειρηθεί. Η πρώτη είναι μία “προειδοποίηση-απειλή” προς τους ορθοδόξους χριστιανούς και η δεύτερη μία “προτροπή-απειλή”, προς λαϊκούς και φυσικά τους απλούς κληρικούς, κεκαλυμμένου αιρετικού φρονήματος και οι δύο αυτές “νουθεσίες”.

Είπε: “υπάρχει κίνδυνος αυτονόμησης του πιστού από την Εκκλησία ....χωρίς την αναφορά του ...στο όνομα του Ιησού Χριστού”. Ας ευχαριστούμε διαρκώς τη Θεία Πρόνοια, που διά του Λόγου και Θεού ημών, μας προειδοποίησε τι έχει να αντιμετωπίσει ο πραγματικός Χριστιανός στους έσχατους καιρούς. Είπε ο Κύριος: “Πολλοί ελεύσονται εν τω ονόματί μου λέγοντες: εγώ ειμί ο Χριστός {ή εγώ είμαι με το Χριστό, το ίδιο είναι!} και πολλούς πλανήσουσι” (Ματθ.13,5) Οι Οικουμενιστές κληρικοί επικαλούνται το Χριστό και την Εκκλησία Του για να κάνουν τον ορθόδοξο χριστιανό να υποταχθεί στην εωσφορική πανθρησκεία και να σιωπήσει.

Ο αρχιμανδρίτης που φοβάται μήπως αυτονομηθεί ο χριστιανός ορθόδοξος από την Εκκλησία, ας μας απαντήσει από ποια Εκκλησία; Την μίαν Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν ή το συνονθύλευμα των αιρέσεων που κατά τους Οικουμενιστές (στους οποίους αν κρίνουμε από τα λεγόμενά του ανήκει) είναι όλα Εκκλησίες; Ας καταδικάσει ξεκάθαρα και από άμβωνος όλα τα μη Ορθόδοξα δόγματα ως αιρέσεις και τον Οικουμενισμό ως παναίρεση και τότε θα είναι εν αληθεία η συγκεκριμένη παραίνεσή του.

Ας επανακάμψει ο ίδιος, οι συν αυτώ και οι υπέρ αυτόν στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική του Χριστού Εκκλησία, δηλώνοντας πλήρη αποδοχή του Συμβόλου της πίστεώς μας και τότε μόνον μπορούν να καλούν σε μη αυτονόμηση από Αυτήν. Αλλιώς, πλανώνται και δυστυχώς (παρα)πλανούν... κηρύσσοντες Οικουμενική ψευδο-εκκλησία. Και δη εν ονόματι του Χριστού!
Και κορυφώνει τον “αποκλίνοντα” λόγο του ο αρχιμανδρίτης, (ευαρέστως προς τον παρόντα Δεσπότη του) καλώντας όλους σε υπακοή “εν αγάπη” προς τους Επισκόπους, αφού η διδασκαλία των Πατέρων είναι, όπως λέει, Επισκοπο-κενρική!

Κύριε, ελέησόν μας! Είναι Επισκοποκεντική, αρχιμανδρίτα, γιατί την καταντήσατε έτσι και όχι επειδή το είπαν οι Πατέρες. Οι Πατέρες τονίζουν την Χριστο-κεντρικότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η Επισκοπο-κεντρικότητα δεν είναι παρά το πνεύμα του Παπισμού το οποίο έχει εισχωρήσει σιγά-σιγά και διαβρωτικά και ίσως μεθοδευμένα στην Ορθόδοξη Εκκλησία -γλυκεία γαρ η εγκόσμια εξουσία και τα προνόμιά της, για πολλούς γλυκυτέρα του Ιησού!

Απλώς το ρόλο του απόλυτου μονάρχη και αλάθητου Πάπα τον προσέλαβαν κάποιοι λίγοι μεγαλόσχημοι, δήθεν “εκλεκτοί” και μόνοι δυνάμενοι να έχουν λόγο και αποφάσεις σε όλα τα εκκλησιαστικά θέματα. Και ο λαός ανερμάτιστος, ακατήχητος, επιρρεπής σε χαλαρότητα ηθών και στην “αφάνταστη ελαφρότητα του είναι”, έχει σπρωχτεί στην... “άκρη του”. Η Επισκοπο-κεντρικότητα εξυπηρετεί ανυπερθέτως τα σχέδια των νεοταξιτών-εωσφοριστών, ώστε να χειραγωγηθεί η Εκκλησία του Χριστού, ει δυνατόν σύσσωμη, (με υπακοή “εν αγάπη”!) προς την εωσφορική ψευδοεκκλησία.

Ανοχή στην ανοχή, σιωπή στη σιωπή και κεκαλυμμένη συμβολή σε όσα τραγικά και οδυνηρά συμβαίνουν στην πατρίδα μας, οι “εκλησιαστικοί ταγοί” οδήγησαν σε πλήρη ασυδοσία και ατομικισμό, αλλά και υποταγή και παραίτηση από κάθε κοινωνικό αγώνα τους Έλληνες, προφανώς επειδή έτσι το επιτάσσουν οι “άνωθεν εντολείς”. Έχετε προσέξει ότι εδώ και κάποια χρόνια οι Επίσκοποι μνημονεύονται κατά τις ιεροτελεστίες ως Αρχιεπίσκοποι; -τουλάχιστον έτσι συμβαίνει στην περιοχή μου. Στην αρχή δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί. Τώρα το κατανοώ πλήρως.

Όλα καλά για την αρχιΕπισκοπεία-Δεσποτεία όταν ο λαός γεμίζει τους ναούς, ρίχνει και τον “οβολό” του στο παγκάρι, χωρίς να κατανοεί ούτε το τι ούτε το πώς της Ορθοδοξίας (το εκκλησιαστικό γεγονός, όπως το αποκαλεί ο κ. Γιανναράς) και επιστρέφει στο σπίτι του ίδιος όπως ήταν πριν μπει στο ναό. Αλλά και οι ιερείς, που οι περισσότεροι έχουν να θρέψουν μια οικογένεια, συνήθως συγκατανεύουν δουλικά σε ο,τιδήποτε βούλεται ή κηρύσσει ο αρχιΕπίσκοπος-Δεσπότης.

Η “Δεσποτοποίηση” της Ορθοδοξίας μόνον δεινά έχει επιφέρει στην αληθινή του Χριστού Εκκλησία και θα επιφέρει ακόμα μεγαλύτερα. Όχι πως δεν υπάρχουν άξιοι Μητροπολίτες, αλλά χάνονται και αυτοί μέσα στη γενική εκκοσμίκευση και -όχι μόνον- της “μεγαλόσχημης Εκκλησίας”, που φυσικά αντανακλάται στους πιστούς σε πολλαπλασιαστικό βαθμό. Το κοινοτικό πνεύμα, (το κοινωνείν), εξ' ου και η λέξη εκκλησία, η σύναξη των πιστών, (όλοι οι πιστοί μαζί ως λειτουργική ενότητα), που ήταν η κληρονομιά του καθαρά ελληνικού πνεύματος, η Δεσποτοκρατία το έχει προ πολλού εγκαταλείψει και απεμπολήσει.

Για το λόγο αυτό οι Έλληνες , όπως ακριβώς τους θέλει η Νέα Τάξη με συνεργό στους σχεδιασμούς της τη Δεσποτο-κρατούμενη Εκκλησία, δεν μεταβλήθηκαν απλώς σε μία σχεδόν φατριαστικά διασπασμένη κοινωνία, μεταβλήθηκαν συστηματικά και προγραμματισμένα σε μια κοινωνία πλήρως εξατομικευμένη, ο καθένας και ο εαυτός του, ο καθένας και η...πάρτη του! Ή έστω, η ιδεολογικο/κομματική φατρία του. Πώς να εμπνεύσει το πνεύμα της εν Χριστώ συλλογικότητας/αδελφοσύνης η “μεγαλόσχημη Εκκλησία” αφού δε το έχει και, κατά τεκμήριο, το μάχεται;

Απέκλεισαν πλήρως το λαϊκό σώμα από τις όποιες σημαντικές αποφάσεις, εκτός από το πόσο θα πληρωθεί ο νεωκόρος και οι ψάλτες (οι επίτροποι), ώστε ένα καλό ποσό από κάθε ναό να οδεύει προς το ταμείο της Μητρόπολης. Όλα επτασφράγιστα μυστικά, χωρίς έλεγχο από κανέναν για το σύνολο ποσόν. Κι αν κάποιο από αυτό το ποσόν πηγαίνει σε άλλους σκοπούς εκτός Εκκλησίας, ποιος το είδε και ποιος το ξέρει;

Ας θυμηθούμε από πού και πώς ξεκίνησε η Εκκλησία. Άπαντα και απάντων τα υλικά αποκτήματα κοινά. Και εκλογή, από το σώμα των πιστών, διακόνων για να υπηρετούν τα ευχαριστήρια, κοινά για όλους, δείπνα. Και πού έφθασε! Σε μιτροφόρους, εν είδει “εστεμμένων”, αρχιΕπισκόπους που διοίκησαν και διοικούν με χλιδή και με “αυτοκρατορική πυγμή” την Εκκλησία και έτσι ώστε οι λαϊκοί να έχουν όλο και λιγότερη συμμετοχή στις αποφάσεις και γενικά στη ζωή της Εκκλησίας, -αν έχει πλέον εν Χριστώ ζωή! Κάτι περισσότερο: γι αυτούς ακριβώς τους λόγους πολλοί άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί και από την Εκκλησία και από την πίστη. Ή, η πίστη τους είναι από ψυχρή έως χλιαρή, έχοντας διατηρήσει μόνον τους τύπους.

“Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ μεγάλα κ' υψηλά ύψωσαν γύρω μου τείχη... αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον, ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω” (Κων.Καβάφης) Ναι, έτσι ακριβώς μάς έκλεισαν έξω από τη συλλογική αδελφικότητα της Εκκλησίας, την εκκλησιαστική ζωντανή σύναξη, νεκρώνοντας ουσιαστικά την πεμπτουσία της και μεταβάλλοντας την σε μια τυπική συμμετοχή (και μάλλον αναξίως) στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, ως αναγκαία συνθήκη για να θεωρείται κάποιος “καλός χριστιανός”.

Αυτό το “ δεσποτικό πνεύμα” το εξέφρασε στην πληρότητά του ο μητροπολίτης Φθιώτιδος, διακηρύσσοντας: “Την ευθύνη των εκκλησιαστικών ζητημάτων την έχουν οι στρατηγοί της Εκκλησίας, δηλαδή οι Επίσκοποί της και όχι οι απλοί στρατιώτες”. Αυτή είναι μία φράση που διακατέχεται από “γνησίως” αντιορθόδοξο πνεύμα, εξ' ολοκλήρου παπικών καταβολών “συγκεντρωτισμού αυθεντίας”. Και αποτελεί μία άλλη όψη της πολύ μελετημένης μεθόδευσης των νεοταξιτών Επισκόπων.

Ο Μέγας Αθανάσιος ήταν διάκονος όταν με πύρινους λόγους συνδιαμόρφωνε το Σύμβολο της Πίστεως. Αλλά φαίνεται ότι τότε ο Μέγας Βασίλειος και οι άλλοι μέγιστοι Άγιοι δε θεωρούσαν τον εαυτό τους “στρατηγό” και έδιναν λόγο -και μάλιστα εισακουστέο- στους διακόνους! Οποία διαφορά με το σήμερα! Αλλά και πώς να αναδειχτούν σήμερα διάκονοι ή ιερείς -Αθανάσιοι, όταν “οι στρατηγοί” τούς θέλουν περιδεείς γύρω -τριγύρω τους;

Ποιος άραγε διόρισε ως “στρατηγούς ελέω Θεού” τους μητροπολίτες; Πάντως όχι ο Χριστός Ιησούς. Αυτός μόνον τους αληθινούς στρατιώτες Του επιλέγει, είτε είναι μεγαλόσχημοι είτε ιερείς είτε απλοί άνθρωποι. Και ας είμαστε σίγουροι όσοι πραγματικά πιστεύουμε σε Αυτόν ότι οι απλοί και ταπεινοί στρατιώτες Του θα σώσουν τον κόσμο από τη δαιμονοποίησή του που επιχειρείται από τους εωσφοριστές, Σιωνιστές και Μασώνους. Και όχι οι αυτοδιορισμένοι (μπορεί και κάτι χειρότερο, οι Σιωνο-διορισμένοι) “στρατηγοί”.

Στρατηγός, Αρχιερέας (πατριάρχης, αρχιεπίσκοπος...) και Κεφαλή της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι μόνον ο Χριστός -γι αυτό και είναι Μία: Αγία, Καθολική και Αποστολική. Όπως Μία είναι και η Κεφαλή του Χριστού. Και υπέρμαχο Στρατηγό η Ορθόδοξος Εκκλησία έχει την Υπεραγία Θεοτόκο.
Ας ψάλλουμε λοιπόν, μέρες που είναι αλλά και πάντα: “τη Υπερμάχω Στρατηγώ (μας) τα νικητήρια”, γιατί και σε αυτόν τον πόλεμο θα είναι υπέρμαχός μας. Οπότε είναι βέβαιο, έστω και αν πρόσκαιρα και προσωρινά χάσουμε μάχες, ότι θα τον κερδίσουμε κατά κράτος, ώστε να μην απολέσουν άνθρωποι την ψυχή τους παρά μόνον οι γιοι και οι ακόλουθοι του “υιού της απωλείας”.

Κατερίνα Χατζηθεοδώρου

Υ.Γ. Καλοτυχίζω τους ορθοδόξους του νομού Θεσσαλονίκης και των πέριξ νομών που μπορούν, με τη δύναμη του Θεού και ίσως κάποια μικρή θυσία, να παραβρεθούν στην διορθόδοξη επιστημονική (θεολογική) ημερίδα (τηλ. 2310 68 65 44), που θα λάβει χώρα την Τρίτη 4 Απριλίου στις 5.00μ.μ. στο 7.ο χλμ Θεσσαλονίκης-Ωραιοκάστρου, στον πολυχώρο NOUVELLE, για να καταδικαστεί όπως αρμόζει σε πραγματικά ορθοδόξους, συλλογικά και δυναμικά, η ψευτοσύνοδος της Κρήτης και να χαραχτεί η περαιτέρω πορεία του αγώνα εναντίον της “Γάγγραινας του Οικουμενισμού”, που δυστυχώς έχει εξαπλωθεί μέσα στο σώμα της Ορθοδοξίας και θα απαιτηθεί μακροχρόνιος και επίπονος “καυτηριασμός” για να αναχαιτιστεί.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση