Η κρίση οξύνεται

Η χώρα μας διέρχεται την τρίτη μεγάλη παρακμή της μακρόχρονης ιστορίας μας. Η παρακμή, όπως μαρτυρεί η ιστορία, εκδηλώνεται μετά την απεμπόληση της πίστης, της φιλοπατρίας και των ιδανικών και με τη ροπή προς την τρυφηλή ζωή, απόρροια πρώτιστη της οποίας είναι η ολιγοτεκνία. Κατά τις δύο προηγούμενες οι πρόγονοί μας κατέστησαν ιδιαίτερα ευάλωτοι σε εχθρούς, οι οποίοι εμφανίστηκαν σφριγηλοί και ρωμαλέοι, και υπετάγησαν σ’ αυτούς πολύ εύκολα.

Κατά την ύστατη αρχαιότητα η αρχαία θρησκεία, που ευθυνόταν εν πολλοίς για τον κοινωνικό ξεπεσμό των προγόνων μας, είχε απαξιωθεί πλήρως. Δυστυχώς οι μεγάλοι στοχαστές, φιλόσοφοι και τραγικοί ποιητές, στάθηκαν ανήμποροι να συγκρατήσουν τον λαό από την κατρακύλα, στην οποία τον οδηγούσαν οι δημαγωγοί και το ιερατείο των ειδώλων. Ήταν τόσο μεγάλος ο εκφυλισμός, ώστε ο Ρωμαίος πολιτικός Κάτων (234-149 π.Χ.), που διακρίθηκε στους καρχηδονιακούς πολέμους, επιχείρησε να εξαγνίσει τη Ρώμη από τη νοσηρή επιρροή των ελλήνων φιλοσόφων. Μολονότι ο ίδιος γνώριζε πολύ καλά την ελληνική γλώσσα και γραμματεία, συμβούλεψε τον γιο του να μην ασχοληθεί με τη μελέτη της λογοτεχνίας αυτής της «άχρηστης φυλής». Περιφρονούσε τους συγκλητικούς συναδέλφους του, οι οποίοι εμιμούντο τους ελληνικούς τρόπους συμπεριφοράς και προσπάθησε να προστατέψει τα χρηστά ήθη των Ρωμαίων από τη διάβρωση του μιάσματος της ελληνικής φιλοσοφίας. Ο Κάτων κατόρθωσε να απαγορευθεί η διαμονή των ελλήνων φιλοσόφων στη Ρώμη, να εκδιωχθούν από τη Σύγκλητο επτά μέλη της με διάφορες κατηγορίες για διαφθορά και να επιβληθούν βαρείς φόροι στα πολυτελή αγαθά και στην πολυτελή διαβίωση των πλουσίων. Ασφαλώς η φιλοσοφία που είχε εισαχθεί στη Ρώμη δεν ήταν αυτή των Ιώνων ή των Αθηναίων φιλοσόφων. Ήταν «φιλοσοφικές» περί βίου απόψεις εκφύλων φιλοσοφούντων, που επιχειρούσαν την εξαγωγή του εκφυλισμού στη Ρώμη. Για την παρακμή εκείνη των προγόνων μας δεν ήσαν υπεύθυνοι εξωτερικοί παράγοντες. Ήσαν οι ίδιοι που είχαν επιλέξει τον τρυφηλό βίο. Και αυτός οδηγεί με ακρίβεια στη δημογραφική γήρανση.

Ο Αριστοτέλης αναλύοντας την αδυναμία των Σπαρτιατών να αποκρούσουν τους Θηβαίους, λόγω της ολιγανθρωπίας, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα: «Ούτος εστιν πόλεως όρος άριστος, η μεγάλη του πλήθους υπερβολή». Ο Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης παρουσιάζοντας την εικόνα της Ελλάδος το 165 π.Χ. έγραψε: «Έφθασε ο καιρός σήμερα στην Ελλάδα να υπάρχει αρνησιπαιδία και ολιγανθρωπία, εξαιτίας της οποίας οι πόλεις ερημώθηκαν και σημειώθηκε πλήρης έλλειψη παραγωγής, αν και δεν συνέβησαν πόλεμοι ή επιδημίες, επειδή οι άνθρωποι εξετράπησαν στον εγωισμό και τη φιλοχρηματία ακόμη και σε τεμπελιά, έτσι ώστε να μη θέλουν να παντρευτούν, ούτε να κάνουν παιδιά, ούτε να ανατρέφουν, αλλά να αποκτούν το πολύ ένα ή δύο, ώστε να τα αφήσουν πλούσια κληρονομιά και να μη ξοδεύουν για την ανατροφή τους, γι’ αυτό το λόγο το κακό μεγαλώνει». Ο εκφυλισμός προστέθηκε στην προαιώνια κατάρα της φυλής μας, τη φιλαρχία και τη διχόνοια. Έτσι οι Νότιοι Έλληνες διευκόλυναν σημαντικά τους Ρωμαίους στην κατάκτηση της Μακεδονίας πιστεύοντας αφελώς ότι για εκείνους οι κατακτητές θα επιφύλασσαν διαφορετική μεταχείριση!

Η ενανθρώπιση του Θεού στο πρόσωπο του Χριστού άλλαξε άρδην τον ρουν της ιστορίας. Ο ελληνισμός όχι μόνο αναστήθηκε, αλλά μεγαλούργησε και πάλι κατά τη χιλιόχρονη ιστορία της Ρωμανίας. Ασφαλώς στην εγγύς Ανατολή υπερίσχυε ήδη κατά τους αλεξανδρινούς χρόνους η ελληνική γλώσσα, η οποία είχε καταστεί διεθνής. Μέσω αυτής είχε ευρεία διάδοση η ελληνική σκέψη. Όμως η νέα αυτοκρατορία, η οποία διατηρήθηκε στην Ανατολή, μετά την διαίρεση της αχανούς ρωμαϊκής αυτοκρατορίας είχε ως κύριο συστατικό στοιχείο την ορθόδοξη χριστιανική πίστη. Η αυτοκρατορία της ρωμηοσύνης πολεμήθηκε με πάθος από τους Φράγκους ήδη από τις αρχές του 9ου αιώνα και πολεμάται ως σήμερα από τους δυτικούς συλλήβδην, αλλά και από Έλληνες την καταγωγή. Άλλοι από αυτούς, υποχείρια μυστικιστικών κύκλων, που αντιστρατεύονται τη χριστιανική πίστη, αγωνίζονται να επαναφέρουν στο προσκήνιο τη θρησκεία των προγόνων μας, η οποία συνετέλεσε τα μέγιστα στην παρακμή τους. Άλλοι, τέκνα του δυτικού «διαφωτισμού», του σκοταδισμού δηλαδή της νεωτερικότητας, πασχίζουν να επιφέρουν τον πλήρη εκδυτικισμό μας, δηλαδή τον αφανισμό της ιδιοπροσωπείας μας, ως εντολοδόχοι ξένων παραγόντων, οι οποίοι μας βιάζουν να υιοθετήσουμε τον έκφυλο βίο τους. Και, δυστυχώς, δεν διαθέτουμε κάποιον Κάτωνα!

Βέβαια και η αυτοκρατορία της Ρωμανίας έπεσε. Απόγονοι εμείς των Βυζαντινών, όπως ονόμασαν τους προγόνους μας οι άσπονδοι φίλοι μας, εχθροί και φίλοι της αυτοκρατορίας μας αποφεύγουμε να δούμε τα αίτια της παρακμής, που οδήγησαν στην εύκολη κατάκτησή μας από τους Τούρκους. Οι μεν εμπαθείς εχθροί της κληρονομιάς μας αποδίδουν αυτή στον θρησκευτικό της χαρακτήρα έχοντες πλήρη άγνοια της ορθόδοξης πίστης και παράδοσης και υιοθετούντες τις εμπαθείς δοξασίες των δυτικών. Οι υποτιθέμενοι συμπαθούντες την παράδοση αποδίδουν την πτώση στους εξωτερικούς εχθρούς και μόνο. Οι πρώτοι συγκαλύπτουν τα πισώπλατα μαχαιρώματα της Δύσης και επιχειρούν να απλώσουν πέπλο λίθης επάνω από τα θλιβερά συμβάντα, που οδήγησαν στην πρώτη άλωση της Βασιλεύουσας. Μάλιστα, συν τω χρόνω, είναι και εκκλησιαστικά πρόσωπα, τα οποία, σαγηνευμένα από τη Δύση, συμβάλλουν στη λήθη μέσω της αγαπολογίας προς τους παραχαράκτες της άπαξ παραδοθείσης πίστεως. Οι άλλοι τείνουν να προβάλλουν τον ελληνισμό ως τον νέο εκλεκτό λαό του Θεού, έναντι του οποίου ο Δημιουργός μας είναι υποχρεωμένος να του παρέχει αδιάλειπτη προστασία! Αυτά δεν επιτρέπουν να εξαγάγουμε συμπεράσματα με νηφαλιότητα. Της καταρρεύσεως προηγήθηκε παρακμή λόγω εκφυλισμού. Η απληστία των ισχυρών, που, συν τω χρόνω, κατάφεραν να μειώσουν την ισχύ του αυτοκράτορα και να καταστούν φεουδάρχες, ιδίως στην έκταση της Μικράς Ασίας απετέλεσε την αρχή του κακού. Η χλιδάτη ζωής της αυλής, η οποία επικρινόταν ήδη κατά τον 4ο αιώνα από τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, σε συνδυασμό με την ανάρρηση στον θρόνο αναξίων αυτοκρατόρων συμπλήρωσε το κακό. Ο μοναχός Ιωσήφ Βρυέννιος δεκαετίες πριν από την άλωση, όταν ο κατακτητής είχε εξαπλωθεί σε μεγάλη έκταση της Βαλκανικής, κατά ομιλία του προς τους αξιωματούχους της Κωνσταντινούπολης είχε περιγράψει με μελανά χρώματα την κατάντια της κοινωνίας εκεί. Και η κατάντια συνοδεύεται, με μαθηματική ακρίβεια, από δημογραφική κατάρρευση! Στις ύστατες ημέρες της Βασιλεύουσας, ως ελεύθερης πόλεως, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είχε δώσει εντολή στον Γεώργιο Φραντζή να απογράψει τον πληθυσμό της βασιλεύουσας που ήταν σε θέση να κρατήσει όπλο. Ο Φραντζής έκανε την καταμέτρηση: Τέσσερες χιλιάδες εννιακόσιοι εβδομήντα τρεις μάχιμοι, στους οποίους περιλαμβάνονταν μοναχοί και κάθε είδους εθελοντές, πλην των ξένων μισθοφόρων. Σε λίγο τα πλούτη που είχαν σωρεύσει επί αιώνες οι άρχοντες της Ρωμανίας περνούσαν στα χέρια των κατακτητών.

Όσο και αν όλοι του πολιτικού κόσμου επιμένουν στο να ισχυρίζονται ότι η κρίση, που μας ταλανίζει, είναι οικονομικής φύσεως, οι εχέφρονες αντιλαμβάνονται ότι αυτή είναι πρωτίστως πνευματική, είναι κρίση αξιών. Και ενώ αυτά συμβαίνουν οι οξείες αντιπαραθέσεις και οι προσβλητικοί χαρακτηρισμοί που ανταλλάσσονται στο κοινοβούλιο φανερώνουν σ’ όλη της την έκταση την πνευματική κρίση που μας ταλανίζει. Ενώ έχει πλέον αποκαλυφθεί ότι όλες οι κυβερνήσεις υπηρετούν τους ισχυρούς του πλανήτη, με τις εικονικές αντιπαραθέσεις οι πολιτικοί μας παραπλανούν τον λαό, ώστε να τον διατηρούν διαρκώς διχασμένο και ανήμπορο να αντιδράσει έστω και στο ελάχιστο στην κατρακύλα! Ποιος θα προλάβει να μας αλώσει αυτή τη φορά, που μπορεί να είναι και η τελευταία; Η Δύση, που ήδη μας ελέγχει πλήρως, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, ή οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, τους οποίους δυνάμεις που ελέγχουν τη Δύση προωθούν στο έδαφός μας;

Μήπως τελικά διχαστούμε ακόμη και στην επιλογή του δυνάστη μας;

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
AΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση