Επειδή κάποιοι ρωτάνε "ποια άλλη λύση υπάρχει;"...

Η Εθνική Βάση Διαπραγμάτευσης για τη διαχείριση χρέους και την απελευθέρωση από τα μνημόνια

Από τον Anaconda

Όπως έχω αναλύσει εδώ και αρκετά χρόνια, πριν από την εμφάνιση των μνημονίων, εντός προγραμμάτων επιβολής οικονομικής ατροφίας δε μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη. Σκοπός τους δεν είναι η εξυγίανση της οικονομίας αλλά η κατάλυση του πολιτεύματος με ταυτόχρονη εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, η αναδιανομή του πλούτου μέσω της απαξίωσής του και της δημιουργίας ακραίων ανισοτήτων, η αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης μέσω τής μείωση τού γηγενούς πληθυσμού και τής εισαγωγής αλλοδαπών ομάδων διαφορετικού θρησκευτικού και πολιτιστικού προσδιορισμού.

Το πολιτικό προσωπικό έχασε αρκετές ευκαιρίες να προωθήσει εθνικά συμφέρουσες λύσεις. Τώρα δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει οριακές αλλαγές οι οποίες θα παράξουν την αναγκαία μόχλευση για την απελευθέρωση από τα μνημόνια και το προαναφερθέν στοχοθετημένο σκηνικό. “Παράλληλα” προγράμματα ανάπτυξης αποτελούν χλευασμό στη νοημοσύνη των στοιχειωδώς σκεπτόμενων ανθρώπων: ταυτόχρονη επιβολή φαβελοποίησης, μείωσης περιουσιακών αξιών, εξαγωγής κερδών στην αλλοδαπή και ανάπτυξης δε νοείται.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, είναι δυνατό να υποστηριχθεί ένα άλλο σχέδιο το οποίο να είναι λογικό, δίκαιο, εφαρμόσιμο και να διασφαλίζει τη βιωσιμότητα της Ελληνικής Δημοκρατίας;
Ναι, είναι δυνατό.

Η Ελληνική Δημοκρατία πρέπει να μελετήσει τον βέλτιστο τρόπο δόμησης στρατηγικού σχεδίου επίτευξης αμοιβαία επωφελούς συμφωνίας για το χρέος. Το “αμοιβαία” δεν αναφέρεται στους πάντες. Δεν υπάρχουν ολικά win-win σε αυτό το επίπεδο αλλά είναι εφικτό η συνισταμένη να είναι κυρίαρχη σε όλες τις συνιστώσες.

Η συμφωνία είναι απλή:

1. Ανάληψη τού συνόλου τού Ελληνικού χρέους από τον ESM.
2. Αντιγραφή του υποδείγματος διαχείρισης τού Γερμανικού χρέους, ήτοι 50% κούρεμα τού χρέους της Ελλάδας στη Γερμανία, όχι στις υπόλοιπες χώρες τού ESM.
3. Συμψηφισμός των Γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα με τις οφειλές της Ελλάδας προς τον ESM.
4. Ρήτρα μηδενικού χρέους για την Ελλάδα.

Ποιός κερδίζει;

• Η Ελλάδα.
• Η Ευρωπαϊκή Ένωση.
• Όλες οι χώρες εντός ΕΕ πλην τής Γερμανίας.
• Βραχυπρόθεσμα όλες οι βιομηχανικές οικονομίες εκτός ΕΕ.

Ποιός χάνει;

• Η Γερμανία.
• Διεθνείς παίκτες που επιθυμούν τη διαχείριση μαζών μέσω χρέους.
• Το σχέδιο λοιπόν έχει σαφείς, επαρκώς ισχυρούς εν δυνάμει εταίρους για την υλοποίηση αυτής της στρατηγικής.
• Το θεμελιώδες ερώτημα είναι αν θέλουμε να λυθεί το πρόβλημα και να καταστήσουμε την Ελληνική Δημοκρατία βιώσιμη ή όχι.

Σχόλιο ιστολογίου: Αυτά, βέβαια, μέσα στα πλαίσια του ευρώ. Από αυτό το σημείο και μετά, υπάρχουν και άλλες, περισσότερο "δυναμικές" λύσεις..., αφού το "μένουμε στην Ευρώ, μένουμε στην Ευρώπη", αποδεικνύεται περίτρανα ως ένα άλμα στο κενό χωρίς αλεξίπτωτο...


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση