Όλοι πιπιλίζουν την καραμέλα της δημοκρατίας, αλλά...
Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω πόσα εγκλήματα έγιναν στο όνομα της δημοκρατίας. Απαιτείται όμως να μη παραβλέπουμε την υποκριτική δεινότητα των πολιτικών εκείνων, που ενώ εμφορούνται από ολοκληρωτική ιδεολογία, παραπλανούν τον λαό «πιπιλίζοντας» ως καραμέλα τον όρο «δημοκρατία».
Πόση σχέση μπορεί να έχει αυτός που την επικαλείται, όταν ομνύει στον Λένιν ή τον Βελουχιώτη, με τις φωτογραφίες τους αναρτημένες στο γραφείο του; Πόσο δημοκράτης είναι η κα. Δούρου, στενή συνεργάτιδα του κ. Τσίπρα, όταν ο πολιτικός της όρκος είναι απόσπασμα από το κομμουνιστικό Σύνταγμα των Κορυσχάδων, της Κυβέρνησης του Βουνού, το οποίο Σύνταγμα ζήτησε -μέσα στην αίθουσα της Βουλής- να ισχύσει στην σημερινή Ελλάδα;
Πόσο σύμφωνη με την ουσία της δημοκρατίας είναι η αυταρχική συμπεριφορά της κας. Κωνσταντοπούλου, ή η επιθυμία καταδρομικής ενέργειας στην Τράπεζα Ελλάδας του κ. Λαφαζάνη, ακόμη δε και η πρόταση του κ. Γλέζου να κατασχεθούν οι τραπεζικές καταθέσεις των Τραπεζών; (Είχε ακούσει ο άνθρωπος ότι στις Τράπεζες υπήρχαν καταθέσεις 160 δισ. ευρώ, και πίστευε ότι πρόκειται για μετρητά).
Η δημοκρατία, δεν είναι απλώς ιδεολογία, είναι τρόπος ζωής. Και δεν εννοώ το πολίτευμα, που μπορεί να είναι διαφόρων μορφών, αλλά την ουσία της. Και δεν αρκεί να την επικαλείται κάποιος για να θεωρηθεί δημοκράτης, αλλά επιβάλλεται να συμπεριφέρεται δημοκρατικά, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του. Και κυρίως, να γνωρίζει και τι σημαίνει δημοκρατία, αρκούμενος απλώς στην ερμηνεία της λέξης: Κρατεί ο δήμος. Έτσι συμβαίνει στην χώρα μας; Είναι δημοκράτες οι εκπρόσωποί μας;
Η αλήθεια είναι, ότι δεν γνωρίζω αν οι σημερινοί πολιτικοί είναι διαφορετικής ποιότητας από τους παλαιούς. Όχι των προηγουμένων δεκαετιών, αλλά των προηγουμένων χιλιετιών. Ο Αριστοφάνης, στους "Ιππείς", έχει έναν διασκεδαστικό διάλογο, που θα ήθελα να ελπίζω ότι δεν ισχύει σήμερα. Ένας υπηρέτης προσπαθεί να πείσει τον Αγορατόκριτο να πολιτευθεί, και εκείνος αρνούμενος τού λέγει: "Αλλά, φίλε μου, εγώ δεν έχω καμιά μόρφωση, λίγα κολλυβογράμματα μόνο ξέρω". Και ο Υπηρέτης απαντά: "Το μόνο που σε βλάπτει είναι αυτά τα κολλυβογράμματα. Για να κυβερνήσει κανείς ένα λαό, δεν έχει ανάγκη από μόρφωση, από τιμιότητα, από καλό χαρακτήρα, αλλά από αγραμματοσύνη και παλιανθρωπιά!...".
Υπήρχαν και μεταξύ των προγόνων μας πολλοί φανατικά κομματιζόμενοι, μέχρι σημείου να «στιγματίζουν» και τα παιδιά τους, αναλόγως των κομματικών τους πεποιθήσεων. Οι μετέχοντες στην Αριστοκρατική παράταξη, έχουν πρόθεμα στο όνομά τους το «αριστο», οι δε της Δημοκρατικής το «δημο». Κάτι ανάλογο με τα πράσινα και γαλάζια καφενεία.
Από την στιγμή που είναι παγκοίνως αποδεκτό ότι δεν μας εκπροσωπούν οι καλύτεροι των πολιτών, μήπως πρέπει να δοκιμάσουμε το παλαιό σύστημα ανάδειξης των εκπροσώπων μας με κλήρωση; Μπορεί να είμαστε τυχεροί, και να πετύχουμε ικανούς και έντιμους.
Μετά το 450 π.Χ. οι άρχοντες εκλέγονταν -πλην των Στρατηγών και άλλων αξιωμάτων (που «εδέοντο εμπειρίας και τέχνης»)- με κλήρωση. Σε μια υδρία υπήρχαν άσπρα κουκιά και μαύρα κουκιά, και σε άλλη όστρακα (δηλαδή μικρές πλακίτσες κεραμιδιού) με το όνομα του υποψηφίου. [από τότε η φράση «μετρημένα κουκιά»].
Όταν κληρωνόταν το αξίωμα (αστυνόμου, αγορανόμου, μετρονόμου, θησαυροφύλακα, φύλακα, παιδονόμου, αλλά και επώνυμου άρχοντα, αυτού δηλαδή που έδινε το όνομά του στο έτος που διάνυαν) έβγαζαν από τη μια υδρία ένα όστρακο με το όνομα ενός πολίτη και από την άλλη υδρία ένα κουκί. Αν ήταν άσπρο, ο πολίτης κατελάμβανε το αξίωμα. Αν ήταν μαύρο, θα περίμενε την άλλη χρονιά. Κάθε πολίτης εκλεγόταν μια φορά μόνο σε αξίωμα. Μόνον εάν όλοι οι πολίτες τύχαινε να καταλάβουν από μια φορά ένα αξίωμα, άρχιζαν πάλι εκ νέου.
Οι αριστοκρατικοί (μεταξύ των οποίων ο Σωκράτης και ο Αριστοφάνης) ειρωνεύονταν το σύστημα αυτό με την κληρωτίδα, γιατί συνήθως κληρώνονταν άσχετοι με το αντικείμενο (είδαμε και τους σχετικούς!). Ο Πυθαγόρας μάλιστα ήταν απόλυτος λέγοντας την φράση που έμεινε ιστορική: "κυάμων απέχεσθαι". [Και αρκετοί ανόητοι αμπελοφιλόσοφοι, έχουν γράψει και μελέτες, αποδίδοντας την φράση του Πυθαγόρα στην… διαιτητική: «μη τρώτε κουκιά»!].
Να πω την αλήθεια, όταν βλέπω υπουργό την κα. Χριστοδουλοπούλου, ή τον κ. Μπαλτά, δεν ξέρω τι χειρότερο μπορεί να πετύχει ένας οποιοσδήποτε «κληρωτός» υπουργός.
Ο Μακεδών
Πηγή Voria
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...