«Σκοτωμός» Γερμανίας – ΗΠΑ για την Ελληνική «αποικία χρέους»

Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται ο ανηλεής πόλεμος ΗΠΑ – Γερμανίας για τον απόλυτο έλεγχο της πατρίδας μας, με σκληρά χτυπήματα εκατέρωθεν, συχνά κάτω από το τραπέζι. Η γερμανική αλαζονεία κόντρα στον αμερικανικό κυνισμό, σε έναν ανελέητο αγώνα για το ποιος θα περιορίσει τον άλλο, ποιος θα κερδίσει πόντους σε μία λεηλατημένη χώρα που τη θέλουν αποικία τους.
Καθένας με τα γεράκια του –με Κίσινγκερ (παλαιότερα), Μπρεζίνσκι, Νούλαντ οι Ηνωμένες Πολιτείες, με Μέρκελ, Σόιμπλε και Ντάισελμπλουμ οι Γερμανοί-, αμφότεροι έχουν επιδοθεί σε έναν γεωπολιτικό ανταγωνισμό κατίσχυσης επί ενός καθημαγμένου τοπίου, που, δυστυχώς, για μας, είναι το ελληνικό, είναι η πατρίδα μας. Ο κρυφός πόλεμος Βρυξελλών – Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για το μέλλον του ελληνικού χρέους αντανακλά ακριβώς τη διαμάχη Αμερικανών και Γερμανών για το ελληνικό «φιλέτο».

Για την κόντρα αυτή, που μόνο ένα μικρό μέρος της είναι ευρύτερα γνωστό, πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν. Όπως, π.χ., περίεργα συμβαίνοντα στον χώρο της άμυνας, όπου εδώ και λίγα χρόνια οι ΗΠΑ προσπαθούν, για παράδειγμα, να «σπάσουν» το επί δεκαετίες εν Ελλάδι γερμανικό μονοπώλιο στα άρματα μάχης (Leopard), προσφέροντας στον ελληνικό στρατό τη δική τους εκδοχή (Abrams). Τα ίδια και σε άλλα ευαίσθητα πεδία, όπως οι μεταφορές και οι τηλεπικοινωνίες. Ακόμα και στο αγκάθι των γερμανικών αποζημιώσεων, όπου η Αθήνα έλαβε αναπάντεχα αμερικανική συνδρομή δια πληροφοριών σχετικά με τα εγκλήματα των ναζί στην Ελλάδα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όχι φυσικά επειδή μας «αγάπησαν» οι αμερικανοί. Απλώς επιδιώκουν έτσι να αμαυρώσουν την –ούτως ή άλλως κατάμαυρη- εικόνα της Γερμανίας στα μάτια των Ελλήνων.

Εξ ου και τα «γλυκόλογα» των αμερικανών προς τους δανειστές μας της «ευρωπαϊκής όχθης», με την «κατανόηση» και «μεγαλοψυχία» που δείχνουν στο ελληνικό πρόβλημα. Στη Ουάσιγκτον δεν είναι ηλίθιοι. Πίσω από τις επίμονες προτροπές τους προς τους Ευρωπαίους, για καλοσύνες τύπου «κούρεμα» του ελληνικού χρέους κρύβεται η μεθοδική προσπάθεια των ΗΠΑ να διαλύσουν την ευρωπαϊκή οικονομία, αφού, αν εκραγεί η ελληνική βόμβα, το ελληνικό «κούρεμα» θα το φορτωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά.

Στον αντίποδα του αμερικανικού κυνισμού έχουμε τον γερμανικό, επενδυμένο με μπόλικη υποκρισία. Έτσι αναμένεται –ήδη διαφαίνεται- οι Γερμανοί να χτυπήσουν με μανία έναν ελληνικό «Greek Stream» και μιλάμε φυσικά για το νέο σχέδιο αγωγού που μέσω Τουρκίας και Ελλάδας θα μεταφέρει αέριο στη Δύση.
Στο Βερολίνο επεξεργάζονται σχέδια ακύρωσης του έργου, που θα ξανάβαζε με προοπτικές την Ελλάδα στον ενεργειακό χάρτη. Διότι τους ενδιαφέρει να μην πληγεί ο δικός τους «Nord Stream» από έναν μελλοντικά επικίνδυνο ανταγωνιστή, έναν (και) ελληνικό αγωγό. Κι ενώ οι Γερμανοί συζητούν τώρα –αυτή τη στιγμή, εν μέσω κυρώσεων!- για αυξημένες ροές ρωσικού φυσικού αερίου στον «Nord Stream», χτυπούν ανάλογο ενδεχόμενο μέσω Ελλάδας. Αυτό, δηλαδή, που κάνουν οι ίδιοι το απαγορεύουν στη χώρα μας.

Ταυτόχρονα, στο Βερολίνο ετοιμάζονται για γενναία βοήθεια στο «χαϊδεμένο παιδί» τους, την Ουκρανία, την ώρα που η Ελλάδα (μέλος της Ε.Ε. υποτίθεται…) έχει μείνει στον άσο και επί έναν σχεδόν χρόνο δεν έχει λάβει ούτε ευρώ, ακριβώς για να γονατίσει.
Τυπικοί Γερμανοί: Ανοιχτοχέρηδες εκεί που ετοιμάζονται να εισβάλλουν οικονομικά, «σκυλιά» σε χώρες που έχουν ήδη –και πολλάκις- λεηλατήσει. Η ουκρανική κρίση επιβεβαιώνει ότι στο Βερολίνο η αλαζονεία εκτοπίζει τη λογική. Η Γερμανία διαδραμάτισε ενεργό ρόλο στις διαδηλώσεις για την ανατροπή του Ουκρανού Προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Γερμανικά think tanks (το Friedrich Ebert Foundation, σχετιζόμενο με το σοσιαλδημοκρατικό SPD, και το Konrad Adenauer Foundation, που σχετίζεται με το χριστιανοδημοκρατικό CDU) εργάστηκαν σκληρά στην προώθηση της νέας κατάστασης πραγμάτων στο Κίεβο και έχουν «εισβάλει» τώρα και στην Αθήνα, αναζητώντας πελάτες…
Στη συνέχεια το Βερολίνο διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο στη διαμόρφωση των κυρώσεων της ΕΕ κατά της Ρωσίας, παρότι πολλά μέλη της γερμανικής κυβέρνησης (ειδικά στο SPD) ανησυχούν έντονα από την υιοθέτηση μίας τέτοιας σκληρής γραμμής έναντι της Ρωσίας.

Κυνηγοί του ίδιου θηράματος

Επιστρέφοντας στα της σχέσης ΗΠΑ – Γερμανίας, παρατηρούμε ότι εκεί που αίφνης το μίσος γίνεται αγάπη είναι στην κοινά ανάγκη και των δύο επίδοξων «προστατών» της πατρίδας μας να δέσουν χειροπόδαρα το αντιστεκόμενο θύμα τους, παράλληλα με τον μεταξύ τους διαγκωνισμό για τη λεία.
Από τη μία η όλο και πιο «γερμανική» Γερμανία, με τα τευτονικά αλαζονικά της ζώπυρα πάντα αειθαλή στο DNA των πολιτικών της ελίτ και από την άλλη η αδιασάλευτη αμερικανική εμμονή στη διατήρηση του δικού της imperium (που όμως είναι στη δύση του…) δεν αφήνουν περιθώρια για πολλές καλοσύνες ανάμεσά τους.

Ας μην ξεχνάμε ότι την «καλοσύνη» και των δύο «συμμαχικών» δυνάμεων βίωσε στο πετσί του ο λαός μας μέσα από σειρά εθνικών τραγωδιών.
Γερμανοί στρατηγοί δίδαξαν τους Τούρκους πώς να εξοντώσουν τον μικρασιατικό και ποντιακό ελληνισμό.
Γερμανοί ναζί άφησαν πίσω τους «Βιάννους» και «Δίστομα».
Γερμανοί σήμερα τιμωρούν με προτεσταντική εμμονή την ατίθαση Ελλάδα, με την πολιτική ηθική τους να έχει εξαφανιστεί κάπου μεταξύ Siemens και Rheinmetall.
Και για να μην αδικήσουμε και τον έτερο «προστάτη», ο κυπριακός και όλος ο ελληνισμός ποτέ δεν ξεχάσουν ποιος στήριξε τους «Αττίλες» στην εισβολή τους στην Κύπρο. Ο λαός μας δεν έχει ξεχάσει τα δουλοπρεπή (και διαχρονικά) χάδια των Αμερικανών στους Τούρκους. Ούτε τις γκανγκστερικές μεθόδους άσκησης πολιτικών εκβιασμών, που «τελείωσαν» τον Κώστα Καραμανλή όταν επιχείρησε μερική χειραφέτηση απ’ όσα «επιτρέπουν» τα ατλαντικά γεράκια.

Η ιδιάζουσα και νεοαποικιακή συμπεριφορά ΗΠΑ και Γερμανίας δεν πλήττει όμως μόνο τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Σκοτώνει και ό,τι έχει απομείνει από το ξεφτισμένο πια ευρωπαϊκό όραμα. Πολύ πρόσφατες είναι οι αποκαλύψεις σχετικά με το πώς η γερμανική εθνική υπηρεσία πληροφοριών (BND) κατασκόπευε κορυφαίους Γάλλους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για λογαριασμό των ΗΠΑ. Οι διαρροές από την πολύκροτη απόρρητη έκθεση της BND αναφέρουν ότι ο σταθμός της στο Bad Aibling κατασκόπευε το γαλλικό Προεδρικό Μέγαρο, το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών και την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Λυπηρό είναι ακόμη το πόσο εύκολα οι αμερικανοί συμπαρέσυραν τη Γερμανία στην αντιρωσική τους υστερία. Ενώ από τη μία πλευρά η Γερμανία μόνο ζημία είχε και έχει από την υπόθεση των αντιρωσικών κυρώσεων, η ηγεσία της δεν δίστασε να στοιχηθεί με τις ΗΠΑ σε μία πολιτική συμπεριφορά εντέλει αντιευρωπαϊκή, που ζημιώνει μόνο την Ευρώπη και καθόλου τους αμερικανούς.
Στην Ουάσιγκτον, βέβαια, κάνουν ένα κολοσσιαίο λάθος. Η ιστορία έχει αποδείξει πως όποτε οι Γερμανοί ένιωσαν αρκούντος δυνατοί, συμπεριφέρθηκαν «αλλιώς». Και οδήγησαν την ανθρωπότητα στα σφαγεία δύο παγκοσμίων πολέμων.

Κι όμως η Ελλάδα έχει κρυφούς άσους

Η προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να ασκηθούν για πρώτη φορά πολυεπίπεδες πολιτικές στα εξωτερικά και την άμυνα, όπως και τα δείγματα γραφής από υπουργούς όπως ο Νίκος Κοτζιάς και ο Πάνος Καμμένος, είναι παραπάνω από βέβαιο πως έχουν ενοχλήσει, ίσως και εξοργίσει, τα σκληροπυρηνικά κέντρα των δύο «προστατών». Τα βουβάλια μαλώνουν, λοιπόν, κι έτσι ακριβώς μας βλέπουν, σαν βατράχια, που πρέπει να πληρώσουν, διαλέγοντας υποχρεωτικά «προστάτη».

Στη σημερινή γεωστρατηγική περιπλοκότητα όμως η Ελλάδα, έστω και ημιθανής, έχει χαρτιά: να εμφανιστεί μη δεδομένη για κανέναν επίδοξο «προστάτη». Οι παραδοσιακές συμμαχίες της χώρας, σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, οφείλουν πλέον να διέπονται από αμοιβαιότητα. Κι αυτή η σημερινή Ελλάδα θα πρέπει να ανοιχτεί και σε νέες συμμαχίες, απειλώντας –τη Γερμανία πρωτίστως- πως, ναι, είμαστε αποφασισμένοι για όλα! Στην εσχάτη, ακόμη και για Grexit! Αντέξαμε κάτι αιώνες τουρκοκρατίας, θα αντέξουμε και χωρίς ευρώ!

Ναι, μία τέτοια πολιτική είναι, ασφαλώς, υψηλού ρίσκου. Φέρει όμως πλάι στο ρίσκο αυτό και μία περίπτωση ελπίδας για μελλοντική ανά(σ)ταση! Αντίθετα, αν η χώρα και η κυβέρνησή της γονατίσουν και παραδοθούν ολοκληρωτικά (σε όποιον εκ των δύο ή και στους δύο επίδοξους «προστάτες» και συνάμα στη διεθνή των τοκογλύφων), θα σερνόμαστε για δεκαετίες. Κι αν ακόμα κρίνουμε πως αυτό μας αξίζει, ας μην το επιτρέψουμε! Για χάρη των παιδιών μας και των γενιών που θα έρθουν…

Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα», τεύχος 289

Σχόλιο ιστολογίου: Πεποίθηση του ιστολογίου είναι πως δεν πρόκειται για "καυγά" μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας, αλλά πρόκειται για μία κάκιστα εκτελεσμένη "χορογραφία". Κι αυτό, επειδή η Γερμανία είναι μία χώρα η οποία έχει παραδοθεί άνευ όρων στις ΗΠΑ. Επειδή όμως οι ΗΠΑ διανύουν μία περίοδο (εξαιτίας της δικής τους οικονομικής κρίσης) απομάκρυνσης - αποχώρησης από πεδία ενδιαφέροντος, έχουν τοποθετήσει στην Ευρώπη ως "ανάδοχο" της παρουσίας και της πολιτικής τους την Γερμανία (η οποία ασκεί πολιτική πρώτιστα υπέρ των αμερικανικών συμφερόντων κι έπειτα υπέρ των γερμανικών). Γι αυτές τις υπηρεσίες, η Γερμανία λαμβάνει ως "bonus" το δικαίωμα σκληρής συμπεριφοράς (προσδοκώντας σε ίδια οφέλη, αλλά και εξυπηρετεί αμερικανικά γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ελλάδα και την ευρύτερη Ανατολική Μεσόγειο) απέναντι σε μία χώρα, πιστή έως ηλιθιότητας, σύμμαχο των ΗΠΑ, την Ελλάδα.
Κατά τα λοιπά, παρακολουθούμε μία αντιστροφή ρόλων μεταξύ του "καλού και του κακού μπάτσου". Οι ΗΠΑ εμφανίζονται ως ευπροσήγοροι σύμμαχοι, που όμως νουθετούν την Ελλάδα απέναντι στην σκληρή Γερμανία... Το "έργο" είναι παλιό και γνωστό και ενέχει πάντα την περίπτωση, αφού "σπάσει" ο ανακρινόμενος, να του δοθεί η χαριστική βολή, για να εξαφανιστούν τα πειστήρια του βασανισμού του...
Πρόκειται, λοιπόν, για συνεργασία. Για μία αγαστή συνεργασία, η οποία έχει συμβεί ξανά στο παρελθόν και οδήγησε σε τραγικά αποτελέσματα όταν οι γερμανοί ακολούθησαν το γνωστό τους "uber alles"... Κι επειδή όλοι γνωρίζουμε ότι το Νταχάου ήταν αρχικά στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας, θα πρέπει να κατανοήσουμε πως η Γερμανία επιχειρεί να στήσει σήμερα ένα νέο Νταχάου στην Ελλάδα. Για την ακρίβεια, να μετρατρέψει ολόκληρη την Ελλάδα σε νέο στρατόπεδο εργασίας, όπου η ανθρώπινη ζωή δεν θα έχει καμία απολύτως αξία...


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση