Ο Τύπος και ο Ρύπος…

Γράφει ο Παναγιωτίδης Μάρκος

Μας αρέσει ή όχι ο Τύπος στην Ελλάδα έχει μεταλλαχτεί. Για την ακρίβεια δεν γνωρίζουμε πότε έγινε η μετάλλαξη ή εάν υπήρξαν πολλές μεταλλάξεις, αλλά το κυρίως ζητούμενο, δηλαδή η αντικειμενική πληροφόρηση των πολιτών είναι κάτι που δεν περιέχεται στα «καθήκοντα» του Ελληνικού Τύπου, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο τμήμα του. Ζητούμενο της μετάλλαξης αυτής είναι ο έλεγχος και η καθοδήγηση των πολιτών. Έλεγχος στον πλουραλισμό (και την αντικειμενικότητα) της ενημέρωσης, καθοδήγηση ως προς τις υπάρχουσες (κατά κόρον προβαλλόμενες από το σύστημα μέσω του Τύπου) επιλογές των πολιτών…

Τα παραδείγματα είναι τόσα πολλά που οι λαμπρές εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα της ηθικής κατάπτωσης του θεσμού που φύση και θέση θα έπρεπε να δρα ελεγκτικά απέναντι στην εξουσία. Κι όμως, αυτό –όπως όλοι μας γνωρίζουμε- δεν συμβαίνει. Και δεν συμβαίνει τουλάχιστον κατά τα τελευταία 50 χρόνια, αφού στον χώρο της δημοσιογραφίας εισήλθαν κυρίως οι σκοπιμότητες και οι εξυπηρετήσεις προσώπων και συμφερόντων που δεν συνάδουν με το γενικό συμφέρον και, σε αρκετές περιπτώσεις με το εθνικό συμφέρον.

Περιμένοντας ακόμη να δημοσιευτεί η περίφημη λίστα δημοσιογράφων που εργαζόταν και σε γραφεία πολιτικών… Περιμένοντας ακόμη να δημοσιευτεί η λίστα δημοσιογράφων που τα ονόματά τους καταγράφονται σε εκείνους που παρακολούθησαν τα ειδικά θεματικά σεμινάρια που οργάνωσε το ΔΝΤ πριν την έλευσή του στην χώρα… Περιμένοντας και τα ονόματα δημοσιογράφων που πλούτισαν ή που έβγαλαν χρήματα στο εξωτερικό κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης της χώρας…

Σήμερα παρατηρούμε μία ακόμη επιλεκτική προσέγγιση ή μη προσέγγιση από τον Τύπο της χώρας μέσα από μία ακόμη θλιβερή του παρουσία στα δρώμενα και στα κακώς κείμενα που επιλεκτικά παρουσιάζονται και εξυπηρετούν σχεδιασμούς δημιουργίας συγκρουσιακού κλίματος μεταξύ των πολιτών.
Η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ θίχτηκε από την απόδοση τιμών και το πλήθος των πιστών που προσήλθαν για να προσκυνήσουν τα ιερά λςείψανα της Αγίας Βαρβάρας.
Μέγα θέμα, λοιπόν, που ανέλαβαν να διαχειριστούν τα δημοσιογραφικά παπαγαλοειδή, γνωστής μεστότητας ηθικής απώλειας, χωρίς να έχουν ακριβή συναίσθηση της προσβολής που πραγματοποιούν σε ένα τεράστιο τμήμα του πληθυσμού της χώρας, λειτουργώντας ως πυροκροτητές επικίνδυνων αντιδράσεων.
Την ίδια στιγμή, τα ίδια παπαγαλοειδή δεν τολμούν να αναφερθούν στα θρησκευτικά ήθη και έθιμα (που εισήχθησαν στην χώρα μέσω της λαθρομετανάστευσης) των μουσουλμάνων που δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν δημόσιους χώρους για να «απολαύσουν» την θρησκευτική τους λατρεία…
Το ότι η εικόνα της χώρας μεταβάλλεται κανέναν δεν ενοχλεί. Ο αθεϊσμός γίνεται λατρεία που επιλεκτικά αποφασίζει (και διατάσσει;) την επίθεση στους πιστούς χριστιανούς και την συγκάλυψη των «έργων λατρείας» των μουσουλμάνων…

Επί του πιεστηρίου παραγωγής προβάτων - πολιτών και άβουλων πλασμάτων καθοδηγούμενων έως της καταστροφής τους, διαπιστώνουμε πως η απόπειρα γελοιοποίησης των Ελλήνων χριστιανών, με ταυτόχρονη απώλειας όρασης, ακοής και κοινής λογικής στα μουσουλμανικά δρώμενα, είναι μία πάγια δημοσιογραφική τακτική. Η ιδεοληψία των ολίγων έχει γίνει κανόνας εφαρμογής επί των πολλών και οι… δημοσιογραφίσκοι της κακιάς ώρας δεν αντιλαμβάνονται ούτε την επικίνδυνη πρόκληση στην οποία πρωταγωνιστούν, αλλά ούτε και την αντιδημοκρατική τους «παρεμβατικότητα» που, επιπλέον, επιχειρεί να αλλάξει δομικά συστατικά της ελληνικής κοινωνίας.

Δυστυχώς, η κατάντια της δημοσιογραφίας, ο πλεονασμός των ανίκανων που κυριαρχούν στον Τύπο, και, επίσης, η μηδενική ενοχή στον άθλιο παρεμβατισμό που επιχειρεί ενάντια σε βασικά στοιχεία της χώρας ο σημερινός Τύπος, ο οποίος ταυτίζεται με δυναμικές που εργάζονται ακατάπαυστα κατά του Χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας, οδηγούν προς τα χειρότερα την ίδια την χώρα.
Είναι ίσως και οι ίδιοι δημοσιογραφίσκοι (τηλεαστέρες και μη) που δεν είδαν ποτέ διαφθορά των πολιτικών, δεν αντιλήφθηκαν ποτέ ξένα συμφέροντα που επιχειρούσαν να γίνουν επικυρίαρχοι και να εξανδραποδίσουν τον λαό εκμεταλλευόμενοι ένα ανίκανο –και εν πολλοίς λίαν επικίνδυνο- πολιτικό προσωπικό… Δυστυχώς, αυτή η δημοσιογραφία φέρει τεράστια ευθύνη για όσα συμβαίνουν και όσα πρόκειται να συμβούν εις βάρος του λαού και εις βάρος των εθνικών συμφερόντων αλλά και της ίδιας της Δημοκρατίας η οποία εξευτελίζεται από πολιτικές – οικονομικές και άλλες οργανωμένες συμμορίες…

Κλείνοντας, θα καταγράψω (για πρώτη φορά) ένα περιστατικό και μία συζήτηση (ή μονόλογο) που συνέβη το 2008, τέτοιες περίπου ημέρες, σε μία πλαγιά του Αγίου Όρους, με θέα ένα μαγευτικό τοπίο του Θρακικού πελάγους…
Καθόμουν και συζητούσα με έναν γνωστό μου μοναχό, όταν χωρίς λόγο μου είπε:

- Τώρα αρχίζει ο πόλεμος κατά της Ορθοδοξίας. Κατά της πίστης μας. Τώρα που κάνανε τον κόσμο να υποταχθεί στο χρήμα και να το βλέπει σαν Θεό. Τώρα θα επιτεθούν στην πίστη μας, σε αυτό που μας κράτησε ζωντανούς σαν έθνος, σε αυτό που μας έκανε να πολεμήσουμε για την ελευθερία μας. Γιατί βασική αρχή της πίστης μας είναι η ελευθερία. Η ελευθερία των επιλογών μας. Είναι εκείνος ο αγώνας που κάνει τον άνθρωπο καλύτερο και ικανό να κοιτάξει στα ανώτερα, στα θεία. Δεν νοιάζονται για τα λεφτά. Την πίστη μας και τα άγια χώματα της πατρίδας μας θέλουνε να πατήσουν. Τώρα θα δεχτούμε επίθεση από τα ρυπαρά έθνη και τα όργανά τους. Και σε αυτή την επίθεση δεν πρέπει να χάσουμε την πίστη μας και την ανθρωπιά μας. Θέλουν να μας φέρουν σύγχυση στο νου και στην καρδιά μας. Θα μας χτυπήσουν αλύπητα και πρέπει να μείνουμε ενωμένοι και πιστοί. Παρηγορία όλων μας θα πρέπει να είναι πως ούτε μόνοι μας θα είμαστε, ούτε για πολύ θα επιτραπεί να επικρατήσει αυτό το κακό...

Για να είμαι ειλικρινής, τότε, δεν κατανοούσα τι μου έλεγε ο αγιορίτης μοναχός. Σήμερα όμως κατάλαβα πολλά. Και κοιτώντας στα όσα σήμερα συμβαίνουν μπορώ να αναγνωρίζω και τους ρυπαρούς και τα όργανά τους. Ευτυχώς, υπάρχουν και εκείνες που λαμπρές εξαιρέσεις του κανόνα της ρυπαρής δημοσιογραφίας, που συνεχίζουν να λαμπρύνουν και να καθαρίζουν με τις γραφίδες τους τις βρωμιές των επιτήδειων συναδέλφων τους (κονδυλοφόρων και μη)...

Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση