Πόσα είδη δημοκρατίας έχουμε;
Η έννοια της δημοκρατίας είναι μία και είναι πολύ απλή. Ο πολίτης έχει διαρκώς στα χέρια του την δυνατότητα (εξουσία) να συμμετέχει στον δημόσιο διάλογο και στη συνέχεια να συναποφασίζει επί αυτών που συζητήθηκαν.
Από εκεί και πέρα αρχίζουν οι διαφορές.
Πόση εξουσία έχει στα χέρια του ο πολίτης;
Την έχει για όλες τις αποφάσεις;
Την έχει για ορισμένες;
Δεν έχει καμία εξουσία και απλά εκλέγει αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις;
Και τελικά εκλέγει πραγματικά τους αντιπροσώπους του ή στην ουσία απλά επιλέγει μεταξύ αυτών που του προτείνονται άνωθεν;
Μέσα σ' αυτή τη γκάμα προοδευτικής ελάττωσης της δημοκρατίας, μπορείς να βρεις ένα σωρό αποχρώσεις, τις οποίες όλες τεχνηέντως τις ονομάζουν δημοκρατία.
Πηγή Πέτρος Χασάπης
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Από εκεί και πέρα αρχίζουν οι διαφορές.
Πόση εξουσία έχει στα χέρια του ο πολίτης;
Την έχει για όλες τις αποφάσεις;
Την έχει για ορισμένες;
Δεν έχει καμία εξουσία και απλά εκλέγει αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις;
Και τελικά εκλέγει πραγματικά τους αντιπροσώπους του ή στην ουσία απλά επιλέγει μεταξύ αυτών που του προτείνονται άνωθεν;
Μέσα σ' αυτή τη γκάμα προοδευτικής ελάττωσης της δημοκρατίας, μπορείς να βρεις ένα σωρό αποχρώσεις, τις οποίες όλες τεχνηέντως τις ονομάζουν δημοκρατία.
Πηγή Πέτρος Χασάπης
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυσιαστικά η σημερινή δημοκρατία είναι μόνο μία (όπως, μαμά υπάρχει μόνο μία). Είναι η δημοκρατία της παγκοσμιοποίησης, των διεθνιστών, δηλαδή, των πιστών ακολούθων του σιωνισμού.
Όταν οι εκλογές αναδεικνύουν εκείνους, που είναι όλοι τους τύπου yes men, τότε τα πάντα βαίνουν καλώς. Όταν όμως τα πράγματα δείχνουν ότι κάτι πάει στραβά, τότε αρχίζουν τα προβλήματα. Τα παραρτήματα του σιωνισμού επιδοτούν τις μειοψηφίες ( : αναρχοαυτόνομοι, αντιεξουσιαστές κ.λπ.) οπότε έχουμε τα φαινόμενα των ονομαζόμενων ασύμμετρων απειλών : λεηλασίες, εμπρησμοί, και πλείστοι άλλοι βανδαλισμοί. Εξέχουσα θέση κατέχουν οι ρυπαρογραφίες των τοίχων, παράδειγμα μουτζούρες, και κάθε τι που οδηγεί σε έκδηλη κοινωνική αγανάκτηση : κλοπές και βιαιότητες εναντίον μικροαστών.
Συνεπαγόμενο, τα συμπτώματα του κοινωνικού αυτοματισμού, όπου οι νόμοι αδρανούν και οι πολίτες αναλαμβάνουν αυτοί να κάνουν, ό,τι οι νόμοι δέν κάνουν. Φυσικά, τότε εμφανίζεται και ο κίνδυνος της φασιστικής εκτροπής, οπότε η δημοκρατία κραυγάζει : Δεν έχω αδιέξοδα ! Οι κάλπες, αργά-γρήγορα, ανοίγουν πάλι και οι ανυπάκουοι στα κελεύσματα - οδηγίες των σιωνιστών, επανέρχονται εις την τάξιν. Όλοι οφείλουν να συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις, η δημοκρατία είναι αήττητη, έχει δυνατές πλάτες. Το χρήμα δεν έχει αδιέξοδα, όπως και η δημοκρατία.
Πολλοί λίγοι γνωρίζουν το Πολίτευμα που λέγεται ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ όπως αυτό στοιχειοθετήθηκε και εφαρμόστηκε στην Ελλάδα. Ας μου επιτραπεί μια παραπομπή στο βιβλίο του καθηγητού:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Δημοκρατία, ένα άγνωστο πολίτευμα
Αλέξανδρος Κόντος
Εκδόσεις Παπαζήση, 2011
254 σελ."
Θα μάθουμε πολλά και δεν μας λιβανίζουν με τις Δημοκρατίες με επιθετικούς προσδιορισμούς που είναι συγκαλυμμένες Ολιγαρχίες.