Το "μολών λαβέ" του Αυξεντίου και η τρέχουσα κρίση

Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος

Η αξίωση Ελευθερίας μιας κοινωνικής οντότητας είναι καταστατικής σημασίας. Προσδιορίζει την αξίωση απόλαυσης της ετερότητάς της απαλλαγμένη έξωθεν καταναγκασμών. Οι παραδοχές πάνω στις οποίες εδράζεται ο αγώνας ελευθερίας κάθε κοινωνίας καθίστανται μετά την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας το στρατηγικό πλαίσιο προσανατολισμού και δράσης. Ελευθερία, Εθνική Ανεξαρτησία και Δημοκρατία είναι αλληλένδετες έννοιες και κατά κάποια έννοια συνώνυμες.

Σήμερα η Ελευθερία των Ελλήνων κινδυνεύει. Το σάπιο παλαιοκομματικό σύστημα μας έριξε στα βράχια και οι συνασπισμένοι που επί πενταετία κυβερνούσαν για λογαριασμό ξένων το μόνο που μας έλεγαν είναι ότι «αξίζουμε» ένα αργό θάνατο. Εξουθένωση, εξάντληση, εκμηδένιση με τους βλοσυρούς «συνεταίρους» να συμπεριφέρονται θηριωδώς και να προσπαθούν να μας φορτώσουν 23 ετών λαθών και φρικτών πολιτικοοικονομικών εγκλημάτων που εκτροχίασαν τα κεκτημένα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Για να επιβιώσουν σήμερα οι Έλληνες, θα υποστηρίξω στην συνέχεια, δεν χρειάζεται να πέσουν μαχόμενοι με τα όπλα στα χέρια. Έχουμε εθνική ανεξαρτησία και το μέσο αγώνα είναι το εθνοκράτος που διαθέτουν. Αρκεί να επιδείξουν ωριμότητα και να στηρίξουν ανεπιφύλακτα μια αδιαπραγμάτευτα διεκδικητική πολιτική τους επόμενους μήνες. Με εναλλακτικά σενάρια, με προετοιμασία μακρών πολιτικών, δικαστικών και επικοινωνιακών αγώνων και με ετοιμότητα να στηρίξουμε την αυτοτέλεια και την αυτάρκεια του κράτους μέχρι να επιτύχουμε. Γιατί μπορούμε να επιτύχουμε.

Οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών απλά δεν διεκδικούσαν. Η παρούσα διεκδικεί αλλά είναι άπειρη. Και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος που θα πρέπει να στηριχθεί. Υπό τις περιστάσεις η ανεπιφύλακτη στήριξη είναι φιλοπατρία. Και να ήθελαν οι νέοι κυβερνήτες δεν μπορούν να κάνουν κομματικές κινήσεις. Είναι υποχρεωμένοι να παλέψουν για την πατρίδα. Η στήριξη της διαπραγμάτευσης είναι η δύναμή μας. Είναι και μια αδήριτη ανάγκη εάν θέλουμε να επιτύχουμε. Είναι και μια πίεση πάνω στην νέα διακυβέρνηση για να διεκδικεί, να μην υποχωρεί και ευθυγραμμίζεται με το εθνικό συμφέρον. Στην συνέχεια θα προσθέσουμε μερικές ακόμη σκέψεις για αυτό το ζήτημα.

Όσοι έδειξαν αυτοθυσία για την Ελευθερία μας είναι η έμπνευσή μας για νέους μορφής αγώνες στην βάση της εθνικής ανεξαρτησίας που αυτοί μας έδωσαν. Όσοι πέθαναν ή αγωνίστηκαν για την δική μας ελευθερία δεν θα πρέπει να φεύγουν ποτέ από τον νου. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου και οι υπόλοιποι αγωνιστές της ΕΟΚΑ στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου 1955-59 είναι, βασικά, οι τελευταίοι μεγάλοι ήρωες του Ελληνικού έθνους.
Στις 3 Μαρτίου 1957 ο Αυξεντίου προτίμησε να πολεμήσει και να πέσει ηρωικά παρά να παραδοθεί. Αφού είπε στους συντρόφους του να εξέλθουν αυτός φώναξε το αιώνιο «μολών λαβέ» όσων στέκονται στις Θερμοπύλες της Ελευθερίας. Η Ελευθερία ενσαρκώνεται στην κοινή κοσμοθεωρητική παραδοχή όλων των εθνών, την εθνική ανεξαρτησία. Την κατάκτησαν οι πρόγονοί μας. Ανά πάσα στιγμή η εθνική ανεξαρτησία ένα συμβόλαιο με τους προγόνους, τους ζώντες και τους απογόνους.

Η Ελλάδα και η Κύπρος τα τελευταία χρόνια βρέθηκαν ξανά κάτω από τον πιο ύπουλο ζυγό. Μια μεταμοντέρνα δεσποτεία ξένων κατέστειλε την εθνική της ανεξαρτησία και έθεσε τους θεσμούς, το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία κάτω από ασφυκτικό έλεγχο, σε μια διαδικασία εξουθένωσης κα εκμηδένισης. Πολλοί Έλληνες πέφτουν άδοξα χωρίς να τους δοθεί η ευκαιρία να αγωνιστούν με αξιοπρέπεια για την πατρίδα τους. Μιλώ για όσους εξουθενωμένοι αυτοκτόνησαν, χιλιάδες πλέον. Είναι επίσης όσοι απελπισμένοι ξενιτεύτηκαν. Νέοι κυρίως, μεταναστεύουν. Η φυγή των νέων φτάνει τα όρια της πληθυσμιακής και επιστημονικής γενοκτονίας.

Γιατί όμως τονίζουμε αυτές τις πτυχές; Είναι γιατί και οι τυφλοί πλέον θα έχουν καταλάβει ότι χωρίς καθολικό αγώνα τους επόμενους μήνες δεν ξανακερδίζουμε την χαμένη ελευθερία μας. Αυτή την φορά δεν χρειάζεται να πέσουμε μαχόμενοι με όπλα. Κάναμε το πρώτο βήμα και εκδιώξαμε εκλογικά τους ξενόδουλους που επί μια πενταετία γονυπετείς στους ξένους μας φούσκωσαν, μας ανατίναξαν, μας εξουθένωσαν και το μόνο που μας υπόσχονταν όπως ήδη αναφέραμε ήταν αργός θάνατος. Ο χειρότερος θάνατος, ο αργός θάνατος.
Η νέα διακυβέρνηση διαθέτει και χαρισματικές προσωπικότητες. Εξ αντικειμένου, όμως, δεν έχουν δοκιμαστεί ως κυβέρνηση. Δεν έχουμε επιλογή θα πρέπει να τους βοηθήσουμε να επιτύχουν. Εάν μη τι άλλο για πρώτη φορά το πολιτικό προσωπικό διεκδικεί. Δεν θα πρέπει να τους αφήσουμε να περιέλθουν στην αξιοθρήνητη κατάσταση των προηγουμένων. Ούτε λίγο ούτε πολύ οι τελευταίοι και οι ξένοι πάτρωνές τους (ένα συνονθύλευμα ηγεμονικών αξιωματούχων, τεχνοκρατών, τοκογλύφων και κερδοσκόπων) επιρρίπτοντας συλλογικές ευθύνες στην Ελληνική κοινωνία επιδίδονται σε μια γιγαντιαία προπαγανδιστική προσπάθεια να μας πείσουν ότι φταίμε για τα λάθη της οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης της ΕΕ τα τελευταία 23 χρόνια.
Τα φρικτά λάθη και τα φρικτά πολιτικοοικονομικά εγκλήματα επί ένα τέταρτο του αιώνα σε μια ΕΕ που διολισθαίνει η ίδια στον κρημνό λόγω μεγάλων πλέον εσωτερικών αντιφάσεων θέλουν να τα φορτώσουν στους Έλληνες.

Η σωτηρία περνά μέσα από δύο πράγματα, τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Πρώτον, σκληρή διαπραγμάτευση κατά την διάρκεια της οποίας αφού δεν δεχθούμε να ζήσουμε με ένα μη βιώσιμο χρέος και με ξένη διοίκηση (με αυτές τις θέσεις εκλέξαμε νέα κυβέρνηση) θα είμαστε έτοιμοι να υποστούμε κάθε θυσία που προϋποθέτει η στήριξη της διαπραγμάτευσης.
Δεύτερον, η επιτυχία των αντιπροσώπων μας εξαρτάται, ακριβώς, από την ετοιμότητα για θυσία. Θα πρέπει σαν μια γροθιά να πούμε ότι είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό. Ότι θα αντέξουμε κάθε αθέμιτη πίεση μέχρι να δεχθούν τα επιχειρήματά μας, κυρίως, ότι δεν μπορεί να φορτωθεί η Ελλάδα τα λάθη της ΕΕ που διέπραττε για 25 έτη.
Γιατί ήταν και συνεχίζει να είναι λάθος να υπάρχει κοινή νομισματική πολιτική και οικονομική πολιτική πάνω σε ένα διαφοροποιημένο εθνοκρατοκεντρικό περιβάλλον χωρίς να προβλέπεται αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών της Ευρώπης. Που φτάσαμε! Να μας λένε οι τεχνοκράτες με άκρατο Δαρβινισμό ότι δεν μετρούν οι εκλογές και η λαϊκή κυριαρχία αλλά οι δικοί τους νόμοι που συντάσσουν μαζί με κερδοσκόπους και τοκογλύφους.
Ήδη, η αρχική Ελληνική διεκδικητική στάση μετά τις 25 Ιανουαρίου προκάλεσε ένα κύμα προβληματισμού στην ΕΕ. Γίνεται κατανοητό ολοένα και περισσότερο ότι κάθονται πάνω σε μια πολιτικοοικονομική φούσκα που πρέπει να αδειάσει συντεταγμένα και όχι καταστροφικά.
Εμείς θα πρέπει, στηρίζοντας την κυβέρνησή μας να φροντίσουμε να μην σπάσει πάνω μας αυτή η φούσκα. Αυτό σημαίνει ετοιμότητα για θυσία που δεν απαιτεί αυτοθυσία ή θάνατο αλλά συναίσθηση του συμφέροντός μας, κυρίως της πολιτικοοικονομικής επιβίωσής μας. Εμπνευστής και καθοδηγητής δεν πρέπει να είναι μόνο η κυβέρνηση αλλά και κάθε πολίτης ο οποίος διαθέτει ένστικτο επιβίωσης.

Επετειακό βίντεο
Θάνατος του Αυξεντίου



Χρονικό και ανταποκρίσεις της εποχής

3 Μαρτίου 1957. Στην Κύπρο μαίνεται ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας εναντίον των βρετανών με στόχο την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ο εικοσιεννιάχρονος υπαρχηγός της ΕΟΚΑ Γρηγόρης Αυξεντίου μετά από προδοσία,περικυκλώνεται μέσα στο κρησφύγετο του, από βρετανούς στρατιώτες. Διατάζει τους συντρόφους του να παραδοθούν και συνεχίζει να πολεμάει μόνος του μέχρι που οι αντίπαλοί του με τη βοήθεια ελικοπτέρου τον καίνε ζωντανό.

Στις 5 Μαρτίου 1957, μέρα Τρίτη, στον ημερήσιο τύπο της εποχής Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, φερόμενος ως υπαρχηγός της ΕΟΚΑ και υπασπιστής του αρχηγού της Διγενή, εφονεύθη προχθές, αφού επολέμησε ηρωικώς επί δέκα ολόκληρες ώρες, μόνος αυτός εναντίον ισχυρών βρετανικών δυνάμεων , στην περιοχή του όρους Τρόοδος σε μια σπηλιά πλησίον της Μονής Μαχαιρά.
Η μάχη διεξήχθη υπό τις ακόλουθες συνθήκες. Οι δυνάμεις ασφαλείας είχαν την πληροφορία ότι στη Μονή Μαχαιρά εκρύπτετο ο καταζητούμενος αυτός πατριώτης, ο οποίος είχε επικηρυχθεί αντί 5.000 λιρών στερλινών.
Τις απογευματινές ώρες του Σαββάτου απόσπασμα του βρετανικού στρατού από 60 άνδρες εκινήθη προς την Μονή, την οποία και εκύκλωσε για να συλλάβει τον καταδιωκόμενο αγωνιστή. Οι Βρετανοί στρατιώται ανεστάτωσαν κυριολεκτικώς την Μονή και έθεσαν υπό κράτησιν όλους τους μοναχούς, περιλαμβανομένου και του Ηγουμένου, τους οποίους και εκακοποίησαν για να τους αποσπάσουν πληροφορίες περί του ακριβούς σημείου όπου εκρύπτετο ο Αυξεντίου. Κανείς όμως μοναχός δεν είπε τίποτα.
Κατά την διάρκεια της ερεύνης στην περιοχή γύρω από το μοναστήρι, οι Βρετανοί στρατιώται ανεκάλυψαν μια σπηλιά κρυμμένη μέσα σε θάμνους.
Λέγεται ότι κάποιος βοσκός τους έδωσε την πληροφορία ότι μέσα στην σπηλιά ήταν κρυμμένος ο Αυξεντίου. Αμέσως οι βρετανικές δυνάμεις εκύκλωσαν την σπηλιά και εκάλεσαν τον Αυξεντίου να παραδοθεί.
Ο επί κεφαλής του βρετανικού αποσπάσματος ανθυπολοχαγός Μίντλεντον πλησίασε την είσοδο της σπηλιάς και εφώναξε: ”Ρίξε τα όπλα σου και παραδώσου, αλλιώς θα επιτεθούμε“. Κάποιος απήντησε: ”Καλά παραδιδόμαστε“. Τέσσερες άνδρες βγήκαν έξω, δυο από αυτούς επικηρυγμένοι με 5.000 λίρες, όπως και ο Αυξεντίου. Ο Αυξεντίου δεν ήταν μεταξύ αυτών.
Ο ανθυπολοχαγός Μίντλεντον τον εκάλεσε και πάλιν να παραδοθεί, αλλά έλαβε την υπερήφανη απάντησιν ”Μολών λαβέ“.
Αμέσως, τέσερες άνδρες όρμησαν μέσα στην σπηλιά. Ο ηρωικός μαχητής της κυπριακής ελευθερίας τους υπεδέχθη με καταιγισμόν πυρός. Oι τρεις από τους τέσερες Βρετανούς, οι οποίοι είχαν ελπίσει ότι θα εισέπραττον την επικήρυξιν του Αυξεντίου βγήκαν αμέσως έντρομοι, ενώ ο τέταρτος, τραυματισμένος στο στήθος κατέπεσε στο έδαφος, για να υποκύψει λίγες ώρες αργότερα στα τραύματά του.
Ο επί κεφαλής των βρετανικών δυνάμεων ανθυπολοχαγός Μίντλεντον εζήτησε αμέσως ενισχύσεις, οι οποίες και κατέφθασαν με τα ελικόπτερα. Η μάχη συνεχίσθη έτσι επί 10 ολόκληρες ώρες, κατά την διάρκειά της δε οι Βρετανοί εχρησιμοποίησαν μεταξύ των άλλων δακρυγόνες βόμβες. Μπροστά στο αλύγιστο θάρρος του Αυξεντίου και αφού προηγουμένως έκαναν χρήσιν όλων των ειδών των όπλων, οι Βρετανοί στρατιώται έρριψαν μέσα στην σπηλιά βόμβες πετρελαίου. Τεράστιες φλόγες εκάλυψαν το σπήλαιο για να τυλίξουν σε λίγο το κορμί του ηρωικού πατριώτη.
Η μάχη ετελείωσε στις 2 η ώρα την νύκτα. Το πτώμα του Αυξεντίου ανευρέθη απηνθρακωμένο. Ο Αυξεντίου ήταν ηλικίας 29 ετών, το επάγγελμά του δε ήταν σοφέρ ταξί. Στον κατάλογο των καταζητουμένων από τους Άγγλους, ήταν εγγεγραμμένος δεύτερος μετά τον στρατηγό Γρίβα.

Το γεγονός αυτό συγκλονίζει τον μεγάλο ποιητή Γιάννης Ρίτσο και γράφει ένα από τα συγκλονιστικότερα ποιήματα του με τίτλο «Αποχαιρετισμός». Τα βίντεο απαγγελίας από τον ίδιο τον Γιάννη Ρίτσο.



Πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση