Τουρκία: Επικίνδυνη επίθεση στην Ελλάδα

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης

Για όσους παρακολουθούν συστηματικά την διαχρονική πολιτική της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα, τα πράγματα σήμερα είναι ξεκάθαρα – και πολύ ανησυχητικά.

Η Τουρκική πολιτική που διαμορφώθηκε με την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1923 από τους νεότουρκους, οι οποίοι σήμερα έχουν μεταλλαχτεί σε νέο-οθωμανούς, παραμένει σταθερή και αναλλοίωτη: Επιθετικότητα, θρασύτητα και επεκτατισμός σχεδιάζονται σε μακροπρόθεσμη βάση και εκδηλώνονται την κατάλληλη στιγμή «χτυπώντας» μόνο όταν εκτιμούν ότι ο αντίπαλος βρίσκεται σε περίοδο εμφανούς αδυναμίας. Όλα αυτά, καλυμμένα με ένα φανταχτερό περιτύλιγμα ευγένειας, κάλπικων λόγων και επιφανειακού «πολιτισμού» με ψεύτικα χαμόγελα.

Η διαχρονική αυτή πολιτική ασκείται από ένα πυρήνα ανθρώπων που κινούν τα νήματα της εξουσίας στην Τουρκία και εκπροσωπούνται στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας που λειτουργεί με διάφορα ονόματα από το 1933, ανεξάρτητα από τις επιθυμίες, τις επιδιώξεις ή την βούληση του απλού Τουρκικού λαού – ιδίως όσων ζουν στην Κωνσταντινούπολη, στα Μικρασιατικά παράλια, στον Πόντο ή στο Τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν.

Απέναντι στην Ελλάδα, το παραπάνω «πλαίσιο» άρχισε να εφαρμόζεται αμέσως μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης από τους Ελευθέριο Βενιζέλο και Ισμέτ Ινονού τον Ιούλιο του 1923. Την συνθήκη αυτή οι Τούρκοι  πρώτα την υπέγραψαν εξασφαλίζοντας όλα όσα ήθελαν και στην συνέχεια την κατεξευτέλισαν αθετώντας όλες ανεξαιρέτως τις υποχρεώσεις που ανέλαβαν! (Το σχετικό άρθρο μας 4^ης Σεπτεμβρίου 2009 με τίτλο «Συνθήκη της Λωζάνης: Οι Τούρκοι μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου»). 

Στις μέρες μας παρακολουθούμε σειρά γεγονότων που «εναρμονίζονται» πλήρως με την διαχρονική στρατηγική της Τουρκίας, δηλαδή να κάνει ασφαλή βήματα όταν εκτιμά «εμφανή αδυναμία του αντιπάλου», ανεξάρτητα ποια Τουρκική κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία ή πόσο ωραία λόγια ειρήνης και φιλίας λέει. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά, στην τελευταία χιτλερική επίθεση που εξαπέλυσε η Τουρκία εναντίον της Ελλάδος: 

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015: Στις Βρυξέλλες, μετά από ένα θυελλώδες Eurogroup επιδόθηκε στην νέα Ελληνική κυβέρνηση που εκλέχτηκε στις 26 Ιανουαρίου 2015,  ένα τελεσίγραφο για την «συμμόρφωση» της με τους «Ευρωπαϊκούς κανόνες» και την «υποχρέωση» της να ζητήσει παράταση του ισχύοντος μνημονίου που συμφωνήθηκε με τους δανειστές της στο παρελθόν. Στο κόμμα που πλειοψήφησε στην νέα βουλή (ΣΥΡΙΖΑ) συμμετέχουν τρείς Έλληνες βουλευτές μουσουλμανικού θρησκεύματος που αυτοπροσδιορίζονται σαν «Τούρκοι» (Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, Μουσταφά Μουσταφά και Αϊχάν Καρά Γιουσούφ). Αποτελεί κοινό μυστικό πως οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται σαν «Τούρκοι», κατά μια ακόμα κατάφωρη παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης που αναγνωρίζει μόνο θρησκευτικές και όχι εθνικές μειονότητες, καθοδηγούνται μεθοδικά από το Τουρκικό προξενείο Κομοτηνής το οποίο αποτελεί παράρτημα της Τουρκικής ΜΙΤ. 

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015: Ο αρχηγός της Τουρκικής πολεμικής αεροπορίας πτέραρχος Akın Öztürk πέταξε μέσα στα 10 ναυτικά μίλια του εθνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο, στα πλαίσια άσκησης εικονικής με 16 τουρκικά μαχητικά σε δύο διαφορετικούς σχηματισμούς.

Πέρα από την κάμερα που είχε το πιλοτήριο του F-16 του Τούρκου Αρχηγού, η πτήση βιντεοσκοπήθηκε και από αξιωματικό πληροφοριών άλλου, συνοδευτικού, μαχητικού το οποίο συναποτελούσε ένα ξεχωριστό σχηματισμό που ηγείτο ένα οπλισμένο μαχητικό αεροσκάφος.

Οι δύο βασικοί σχηματισμοί των Τουρκικών αεροσκαφών πέταγαν Βόρεια και Νότια στο Αιγαίο ώστε να τραβήξουν τα Ελληνικά μαχητικά επάνω τους επιτρέποντας στον τρίτο, ενδιάμεσο σχηματισμό να διασχίσει τον κάθετο άξονα από την Μυτιλήνη μέχρι το Καστελλόριζο και να καταγράψει με ακρίβεια την φυσική «χαρτογράφηση» της περιοχής.

Κατά τον Τουρκικό τύπο, «Η εκπαιδευτική πτήση πραγματοποιήθηκε στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου, σε απόσταση 6 ναυτικών μιλίων από νησιά όπως η Μυτιλήνη και η Χίος τα οποία βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Ελλάδος (!)» ενώ δεν έλειψαν τα διθυραμβικά σχόλια για το «προσωπικό» εγχείρημα του πτέραρχου αν και το πιθανότερο είναι ότι το τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος που επέβαινε ο ηλικίας 63 ετών Οζτούρκ οδηγούσε ο δεύτερος πιλότος του F-16 και όχι ο ίδιος.

Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ, όλα τα τουρκικά αεροσκάφη τα οποία έκαναν 16 συνολικά παραβιάσεις του Ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου,  αναχαιτίστηκαν και αναγνωρίστηκαν «σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες, κατά πάγια πρακτική». Η «πάγια» αυτή τακτική ξεκίνησε από την δεκαετία του 70 όταν οι Τούρκοι, με τις πλάτες των Αμερικανών, των Βρετανών και άλλων «συμμάχων» μας, άρχισαν να «κάνουν ευρύτερα γνωστή» την επιθετική, επεκτατική στρατηγική τους με πρώτο θύμα την μαρτυρική Κύπρο (Σχετικό είναι παλαιότερο άρθρο μας 12^ης Ιανουαρίου 2009 με τίτλο «Ελληνικά νησιά του Αιγαίου και Τουρκικός επεκτατισμός»).

Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Οκτώβριο του 2014 ο Τούρκος πτέραρχος Akın Öztürk έκανε μια δίωρη πτήση μέσα στην Συρία όπου βρίσκεται το φυλάκιο τιμής του τάφου του Σουλεϊμάν Σαχ (θεωρείται παππούς του ιδρυτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Οσμάν Α΄). Μόλις λίγους μήνες αργότερα, στις 21 Φεβρουαρίου 2015, η Τουρκία εισέβαλε μέσα στο έδαφος της Συρίας, με την συμμετοχή αρμάτων, αναγνωριστικών αεροπλάνων, μη επανδρωμένων αεροσκαφών και εκατοντάδες στρατιωτών και άδειασε τον τάφο κατεδαφίζοντας τα κτίσματα του. Ταυτόχρονα, μετέφερε τον τάφο τιμής σε ένα άλλο χώρο, πάλι μέσα στην Συρία, θέτοντας υπό τον έλεγχο της ένα εκτάριο γης στα βόρεια του χωριού Eşmesi όπου ύψωσε την Τουρκική σημαία! Η «νομιμοποίηση» της επιχείρησης στηρίχτηκε από τους Τούρκους σε μια συμφωνία που είχε υπογράψει η Γαλλία (τότε είχε τον έλεγχο της Συρίας) με την Τουρκία το έτος 1921! Η συμφωνία αυτή είναι, κατά τους Τούρκους ισχυρή αφού όλοι οι άλλοι, εκτός από τους ίδιους, πάντα πρέπει να σέβονται συμφωνίες που εξυπηρετούν τον Τουρκικό επεκτατισμό – ακόμα και αν δεν τις έχουν υπογράψει οι ίδιοι!

Η Συρία αντέδρασε σε υψηλούς τόνους («η στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας αποτελεί κατάφωρη επίθεση και καθιστά την Τουρκία υπεύθυνη για τις επιπτώσεις της επίθεσης αυτής») αλλά οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι ενημέρωσαν το προξενείο της Συρίας στην Κωνσταντινούπολη για επικείμενη στρατιωτική επιχείρηση. Φυσικά, δεν περίμεναν καμιά έγκριση και έδρασαν μονομερώς λες και έμπαιναν στα εδάφη της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που ονειρεύονται! 

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015: Το ιταλικό πλοίο Explora (βρετανικών συμφερόντων) το οποίο πόντιζε καλώδια οπτικών ινών – μεταφοράς δεδομένων σε απόσταση 50-80 μιλίων νότια και ανατολικά της Κρήτης, έλαβε μήνυμα από τουρκική φρεγάτα που παρακολουθούσε τις εργασίες του, ότι πρέπει να ζητήσει  άδεια από την Τουρκία προκειμένου να συνεχίσει τις εργασίες του, διαφορετικά θα έπρεπε να σταματήσει. Με άλλα λόγια η Τουρκία απαίτησε να χορηγήσει «άδεια» για εργασίες σε μια περιοχή στην οποία δεν έχει καμιά απολύτως δικαιοδοσία! Φυσικά, με παρέμβαση του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών απαγορεύτηκε στους (φιλότουρκους) Βρετανούς να ζητήσουν οποιαδήποτε άδεια από την Τουρκία. 

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2015: Άρχισε η τριήμερη επίσημη επίσκεψη του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη στην Ρωσία. Η επίσκεψη ολοκληρώθηκε με την υπογραφή οκτώ διακρατικών συμφωνιών, οι οποίες περιλαμβάνουν ένα κοινό πρόγραμμα δράσης από το 2015 έως το 2017, την επικαιροποίηση της υφιστάμενης στρατιωτικής συμφωνίας αλλά και μια νέα συμφωνία συνεργασίας στο ναυτικό τομέα. 

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015: Η Ελληνική Κυβέρνηση πρότεινε στην Τουρκία την επανέναρξη, έπειτα από τουλάχιστον δύο χρόνια, των συνομιλιών για την οικοδόμηση Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας την ώρα ακριβώς που Τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη έκαναν μαζικές παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου οι οποίες έφθασαν σε αριθμό ρεκόρ (41) καθώς και 2 παραβιάσεις του FIR Αθηνών. Οι τουρκικές παραβιάσεις πραγματοποιήθηκαν σε ολόκληρο το Αιγαίο – βόρειο, κεντρικό, νοτιοανατολικό –και αναχαιτίστηκαν / αναγνωρίστηκαν όλες «σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες, κατά πάγια πρακτική».

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας σε μια συνεδρίαση που διήρκησε 7 περίπου ώρες στο πολυτελές ανάκτορο του Ερντογάν, το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας (Milli Güvenlik Kurulu – MGK) υπό την προεδρεία του, συζήτησε και έλαβε αποφάσεις για «τρέχοντα» θέματα. Το συμβούλιο, μετά τις μεταρρυθμίσεις του 2006, αποτελείται κατά πλειοψηφία από πολιτικούς και βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Ρ. Τ. Ερντογάν ενώ από την πρώτη ίδρυση του το 1933 μέχρι πρόσφατα, ελέγχονταν από τους στρατιωτικούς οι οποίοι αποτελούσαν και την πλειοψηφία των μελών του  τις περισσότερες δεκαετίες του 20^ου αιώνα. 

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015: Το Ινστιτούτο, «Τουρκία -21ος αιώνας», η επίσημη «δεξαμενή σκέψης» της Τουρκικής κυβέρνησης (χρηματοδοτείται από το Τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών), με άρθρο του καθηγητή πολιτικών επιστημών Ümit Özdağ (Πρόεδρος του ινστιτούτου και στενός φίλος του Ρ. Τ. Ερντογάν), προσδιορίζονται οι κατευθύνσεις της Τουρκικής πολιτικής στο Αιγαίο που δεν είναι άλλες από «την διεκδίκηση 16 απολεσθέντων νησιών του Αιγαίου (Οινούσσες, Φίμενα, Φούρνοι, Αγαθονήσι, Άρκη, Φαρμακονήσι, Καλόλημνος, Πλατιά, Κυρά Παναγιά, Γυαλί, Σύρνα, Γαύδος, Δία, Διονισιάδες, Γαιδουρονήσι, Κουφονήσι), τα οποία βρίσκονται υπό ελληνική κατοχή». Τα νησιά αυτά, κατά τον προφανώς νέο-οθωμανό καθηγητή και φίλο του νέο-σουλτάνου Ερντογάν, «κατέχονται παράνομα από την Ελλάδα!».

Την ίδια ημέρα, η Τουρκία εξέδωσε την ΝΟΤΑΜ 0889/15, δηλαδή μια αναγγελία σε αεροναυτιλομένους, με την οποία γνωστοποίησε την δέσμευση, για 10 ολόκληρους μήνες, μιας μεγάλης περιοχής του Αιγαίου που εκτείνεται από την Σκύρο μέχρι την Λήμνο, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για την πραγματοποίηση ασκήσεων και ως πεδίο βολής, παραβιάζοντας κάθε έννοια  διεθνούς δικαίου και κάθε έννοια ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Η επιδίωξη διχοτόμησης του Αιγαίου που σχεδιάζει η Άγκυρα εδώ και τουλάχιστον μισό αιώνα εκδηλώνεται στην πράξη όχι μόνο μέσα στον ελληνικό εναέριο χώρο αλλά ακόμη και μέσα σε ελληνικό έδαφος αφού δεσμεύεται και Ελληνικό έδαφος στο νοτιοανατολικό άκρο της Λήμνου!

Η αντίδραση της Ελληνικής Κυβέρνησης ήταν άμεση και αυτή που έπρεπε: Απέρριψε αμέσως την Τουρκική ΝΟΤΑΜ, δήλωσε πως «…κάθε παραβίαση του Εθνικού μας χώρου θα καταρριφθεί ή θα βυθισθεί» προχωρώντας σε εντονότατα διαβήματα στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τον Διεθνή Οργανισμό Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO) και τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ διεθνοποιώντας την χιτλερική επίθεση της Τουρκίας. 

Κυριακή 1 Μαρτίου 2015: Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής του κυβερνώντος κόμματος, με την ανάδειξη νέας Πολιτικής Γραμματείας και εκλογή νέου γραμματέα. Η εισήγηση του πρωθυπουργού που αφορούσε την υπερψήφιση της συμφωνίας που εγκρίθηκε από το Eurogroup στις 24 Φεβρουαρίου 2015, πέρασε με σχεδόν οριακή πλειοψηφία (56%) με τριάντα μέλη απόντα. Σύμφωνα πάντως με παροικούντες στην Ιερουσαλήμ, ένα μεγάλο ποσοστό της πλειοψηφίας (56%) ψήφισε με βαριά καρδιά μόνο και μόνο για να δώσει χρόνο στην κυβέρνηση, ενώ η πλήρης διαφωνία της Αριστερής Πλατφόρμας συγκεντρώνει πολύ μεγαλύτερη απήχηση από την καταγεγραμμένη δύναμη που διαθέτει μέσα στα όργανα του κυβερνώντος κόμματος. 

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015: Η Τουρκία, με νέα ΝΟΤΑΜ (0900/15) τροποποίησε την προηγούμενη (ΝΟΤΑΜ 0889/15) αφαιρώντας το νοτιοανατολικό άκρο της Λήμνου αλλά επιμένοντας στην μονομερή δέσμευση μιας τεράστιας έκτασης ανάμεσα σε Σκύρο, Άγιο Ευστράτιο και Λήμνο προκειμένου να πραγματοποιήσει αεροπορικές ασκήσεις με πραγματικά πυρά σε εναέριο χώρο μέχρι 8.000 πόδια.

Η Ελλάδα αντέδρασε πάραυτα εκδίδοντας την υπ΄αρ. 421 ΝΟΤΑΜ η οποία χαρακτήριζε και την νέα Τουρκική ΝΟΤΑΜ (0900/15) άκυρη και άνευ αξίας. Με την παρέμβαση προφανώς και των διεθνών οργανισμών στους οποίους η Ελλάδα γνωστοποίησε την Τουρκική πρόκληση (μέχρι σήμερα τα Ελληνικά διαβήματα είχαν σαν μοναδικούς αποδέκτες τους Τούρκους), η Τουρκία υποχρεώθηκε να αποσύρει (προσωρινά;) τα σχέδια της να δημιουργήσει μόνιμο πεδίο βολής στην καρδιά του Αιγαίου και μέσα στο FIR Αθηνών.

Συμπέρασμα:

Το παρελθόν μας έχει διδάξει ότι η Τουρκία «εκδηλώνεται» σε περιόδους που ή ίδια θεωρεί ότι υπάρχει πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα. Όλα τα σημαντικά βήματα που έκανε η Τουρκία εναντίον του Ελληνισμού (1941 επιστράτευση – εξόντωση 20 ηλικιών χριστιανών της Τουρκίας, 1942 έκτακτος φόρος περιουσίας σε μη μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Τουρκίας, 1955 πογκρόμ εναντίον των χριστιανών της Κωνσταντινούπολης, 1964 μαζικές απελάσεις Ελλήνων από την Τουρκία, 1965 μαζική Τουρκοποίηση των νησιών Ίμβρος και Τένεδος με (έως τότε)  πληθυσμό που αποτελείτο από Έλληνες χριστιανούς σε ποσοστό μεγαλύτερο του  90% -σήμερα έχει περιοριστεί στο 1%-,  1974 εισβολή και κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, του 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, του 70% του ορυκτού πλούτου, του 70% της βιομηχανίας και του 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων από τουρκικά στρατεύματα κατοχής και εγκατάσταση ανδρεικέλων σαν «τουρκοκυπριακή κυβέρνηση», 1996 κρίση των Ιμίων για την επιβολή «γκρίζων ζωνών» σε κρυστάλλινη Ελληνική κυριαρχία κ.α.π.) έγιναν σε περιόδους πολιτικής ή άλλης φύσεως αστάθειας στον Ελληνικό χώρο και πάντοτε με πολύ ισχυρές «πλάτες».

Ποτέ κατά τον παρελθόντα αιώνα οι Τούρκοι δεν αποτόλμησαν ένα σοβαρό βήμα χωρίς να έχουν την υποστήριξη των Βρετανών, των Αμερικανών ή των Γερμανών. Η συμφωνία συνεργασίας της Κύπρου στο ναυτικό τομέα και η φιλορωσική παρέμβαση της νέας Ελληνικής κυβέρνησης για την αποτροπή νέου εμπάργκο κατά της Ρωσίας, έκανε έξω φρενών αυτούς που θεωρούν τους εαυτούς τους «ιδιοκτήτες» της Κύπρου και της Ελλάδος, προσφέροντας στην Τουρκία την αίσθηση ότι είχε ελευθερία δράσης.

Η Τουρκία, θεωρώντας σημαντική ευκαιρία όχι μόνο τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η σημερινή Ελλάδα αλλά και την ευθεία αντιπαράθεση της με τα πιο ισχυρά κέντρα εξουσίας των Βρυξελλών, επιχείρησε να «δεσμεύσει» μια τεράστια περιοχή του ελληνικού FIR, όπου μόνο η Ελλάδα έχει δικαίωμα να εκδίδει ΝΟΤΑΜ, δημιουργώντας τετελεσμένα γεγονότα και πολύ σοβαρούς κινδύνους στις αερομεταφορές επιβάλλοντας μονομερώς «γκρίζες ζώνες» στο μισό Αιγαίο.

Η αμεσότητα και η ποιότητα της Ελληνικής αντίδρασης ίσως δεν ήταν αυτή που ανέμενε η Τουρκία. 

Η υποχώρησή της όμως δεν πρέπει να μας καθησυχάζει καθόλου και η επαγρύπνηση στο ανώτατο δυνατό επίπεδο είναι απόλυτα επιβεβλημένη.

Εμείς πιστεύουμε πως τα «όπλα» που διαθέτει η χώρα μας να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη Τουρκική επιθετικότητα είναι πάρα πολλά, αρκεί να έχουμε πάντα στο μυαλό μας ορισμένες βασικές υποχρεώσεις: 

 (1) Να διαθέτουμε εσωτερική ενότητα που δεν θα δυναμιτίζεται όμως από ξεπερασμένες προ πολλού  ιδεοληψίες που προκαλούν πολιτική αστάθεια ούτε από ψευτο-ουμανιστές που μετατρέπουν την Ελλάδα, ψυχρά και μεθοδικά, σε ελεύθερο εποικιστικό παράδεισο κάθε λαθρομετανάστη από την Αφρική, την Ασία, την Μέση Ανατολή ή τα Βαλκάνια χωρίς κανένα απολύτως έλεγχο, με ολέθρια αποτελέσματα για το άμεσο μέλλον των σημερινών Ελλήνων αλλά και του Ελληνισμού των πολλών χιλιετηρίδων. Οι Έλληνες ψευτο-ουμανιστές είναι «τυφλοί» και δεν βλέπουν την παταγώδη αποτυχία της «πολυπολιτισμικότητας» στην Γαλλία, στην Βρετανία, στον Καναδά, στην Σουηδία ή στην Δανία, είναι «κουφοί» και δεν ακούνε τίποτα για τον επικίνδυνο τζιχαντιστικό ιμπεριαλισμό, δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για την δραματική υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των Ελλήνων μέσα στην ίδια τους την πατρίδα, για την βέβαιη αύξηση της εγκληματικότητας, για την οικονομική αιμορραγία που επιβάλλει στην παραπαίουσα εθνική οικονομία η πολιτική «ανοιχτής αγκαλιάς» προς τα απανταχού «ταξικά αδέρφια», για τον τεράστιο κίνδυνο μιας νέας πλημμυρίδας «αφίξεων», για την οργανωμένη «προώθηση» αλλά και «προστασία» που προσφέρει η Τουρκία, με το αζημίωτο φυσικά, σε εκατομμύρια δυστυχισμένων ανθρώπων εκμεταλλευόμενη την θρησκεία τους και απαιτώντας την δημιουργία τζαμιών ώστε να μπορεί πιο εύκολα να μεταφέρει μαζικά τις εντολές αποσταθεροποίησης της Ελλάδος. Πραγματικοί ουμανιστές είμαστε όλοι οι Έλληνες αλλά επάνω από τον ουμανισμό βρίσκονται τα συμφέροντα της πατρίδας μας που δεν μπορεί να θυσιάζονται απερίσκεπτα από κάποιους μαθητευόμενους μάγους που βρέθηκαν στην εξουσία. 

(2) Όσοι Έλληνες εμπνέονται από την φιλοσοφία «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» πρέπει να μελετήσουν πρώτα την στρατηγική της Τουρκίας απέναντι στην χώρα μας τα τελευταία 90 χρόνια χωρίς να σπεύδουν, μέσα στην άγνοια τους, να ασπάζονται ανθρωπιστικές θεωρίες και πριν βρεθούν υπόδουλοι στον εκκολαπτόμενο νέο-οθωμανισμό των γειτόνων μας. 

(3) Η τεράστια γεοστρατηγική σημασία της Ελλάδος αποτελεί ευλογία για έξυπνους και ικανούς ηγέτες αλλά ταυτόχρονα κατάρα αν την διαχειριστούν ανίκανοι ή κακοί ηγέτες. Η σημερινή κυβέρνηση απολαμβάνει μια πλατιά λαϊκή υποστήριξη αλλά ισορροπεί επάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί βαλλόμενη όχι μόνο από ξένους «φίλους» που επιδιώκουν την μόνιμη οικονομική μας υποδούλωση ή τους πολιτικούς της αντιπάλους αλλά και από τα ίδια της τα σπλάχνα. Παρ΄ όλα αυτά, η αποφασιστική στάση της Ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στην χιτλερική επίθεση της Τουρκίας υπήρξε (επί του παρόντος) απόλυτα επιτυχής. 

(4) Η αμυντική θωράκιση και η συνεχής ετοιμότητα σε καιρούς οικονομικής κρίσης είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα. Η επιτυχία ή η αποτυχία όμως του εγχειρήματος αυτού θα καθορίσει την ικανότητα ή την ανικανότητα των σημερινών ανθρώπων που διαχειρίζονται την Ελληνική εξουσία. 

(5) Η σημερινή Τουρκία αντιμετωπίζει πλήθος σοβαρών προβλημάτων έχοντας δημιουργήσει γύρω της πολλούς εχθρούς (Κουρδιστάν, Συρία, Αίγυπτος, Λίβανος, Αρμενία, Λιβύη, Ισραήλ κ.α.) ενώ έχει δυσαρεστήσει και πολλούς ισχυρούς, παραδοσιακούς συμμάχους της. Η κατάσταση αυτή προσφέρει στην Ελληνική διπλωματία μοναδική ευκαιρία ώστε η χιτλερική επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον της Ελλάδος να στραφεί εναντίον της και να την υποχρεώσει σε μόνιμη αναδίπλωση. 

Τελικά, η σημερινή Τουρκία αποτελεί ένα γυάλινο αλλά εξαιρετικά επικίνδυνο γίγαντα. Επί πλέον οδηγείται από ένα απρόβλεπτο, μεγαλομανή και κυκλοθυμικό ηγέτη που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά, αρκεί να είμαστε ενωμένοι, μεθοδικοί και αποφασιστικοί!

Πηγή Analyst

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση