F-16 κατά πολιτικού αεροσκάφους: Ας δείξουμε λίγη υπευθυνότητα

Σάλος ξέσπασε από τη διαρροή στη δημοσιότητα του επεισοδίου με τα τουρκικά F-16 που παρενόχλησαν σοβαρά ελληνικό πολιτικό αεροσκάφος στην περιοχή του εναέριου χώρου των Ψαρών έως τη Μύκονο. Ως συνήθως στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, πέραν της κριτικής που ασκήθηκε για τον χειρισμό της υπόθεσης από την ελληνική πλευρά, η υπερβολή ξεχείλισε, ευτυχώς όχι από πολλούς, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να κατηγορηθούν ουσιαστικά για ολιγωρία οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. 

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Οι αναγνώστες μας γνωρίζουν καλά εάν ο παρών ιστοχώρος γνωρίζει ή όχι όσα γράφει με βάση τις πηγές του, σε ποιον βαθμό είναι επιτυχείς ή/και ψύχραιμες οι αναλύσεις του, αλλά και εάν υποκύπτει εύκολα στις σειρήνες του εντυπωσιασμού, που φέρνουν μεγάλη επισκεψιμότητα, εξάπτοντας γενικώς τα πάθη, παρότι τις ενστάσεις και τις αντιρρήσεις του για την ακολουθούμενη πολιτική τις έχει διατυπώσει σε υψηλούς μάλιστα τόνους, ουκ ολίγες φορές… 

Ξεκινώντας από την είδηση, αυτό που θα πρέπει να τονιστεί με κάθε δυνατό τρόπο προς κάθε κατεύθυνση για να είναι απολύτως σίγουροι άπαντες, είναι ότι ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να κινηθεί αεροπορικό μέσο σε ακτίνα ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΩΝ χιλιομέτρων (ακριβώς ασφαλώς δεν μπορούμε να αναφέρουμε διότι μας διαβάζουν πολλοί…) χωρίς οι υπεύθυνοι να γνωρίζουν αυτόματα όσα χρειάζονται για να μην πιαστεί η ελληνική άμυνα «στον ύπνο».

Αυτό το λέμε μετά λόγου γνώσεως και το γνωρίζουν καλά όλοι όσοι είχαν την τύχη να επισκεφτούν ένα «κέντρο ελέγχου περιοχής» και να ενημερωθούν αναλυτικά από τους υπεύθυνους, ασχέτως εάν από τα στοιχεία της ενημέρωσης μόνο ένα μέρος μπορούσε να δει το φως της δημοσιότητας για ευνόητους λόγους. Άρα, ζήτημα ολιγωρίας της ελληνικής αεράμυνας ΔΕΝ τίθεται σε καμία περίπτωση.

Δυστυχώς, για ευνόητους λόγους δεν μπορούμε να προβούμε σε λεπτομερείς αναφορές για το πόσα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη βρίσκονταν και που, ποια χρονική στιγμή κινητοποιήθηκαν και απογειώθηκαν, παρότι αυτό θα ξεκαθάριζε την υπόθεση μια και καλή.

Είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε και ενδεχομένως να συμμεριστούμε μέχρι ένα βαθμό, την επιχειρηματολογία που θα στραφεί εναντίον της «επικοινωνιακής πολιτικής» της όποιας ελληνικής κυβέρνησης και τις ενδεχομένως υπερβάλλουσας «ευαισθησίας» να αποφευχθεί κάποιος χειρισμός που θα οδηγούσε σε στρατιωτική κλιμάκωση. Την ίδια όμως στιγμή, οφείλουμε να τονίσουμε, ότι η παρούσα συγκυρία δεν είναι απλή και απαιτούνται εξαιρετικά λεπτοί διπλωματικοί χειρισμοί. 

Ενδεχομένως σε καμία άλλα στιγμή της ελληνικής Ιστορίας, το διεθνές περιβάλλον δεν ήταν τόσο θετικό απέναντι στα ελληνικά συμφέροντα. Και αυτό όχι διότι κάποιοι μας αγάπησαν αιφνιδίως, αλλά διότι οι ισορροπίες στην περιοχή έχουν αλλάξει. Μάλλον, για την ακρίβεια, βρίσκονται σε διαδικασία μετασχηματισμού, αλλά τα δεδομένα είναι εξαιρετικά θετικά.

Κατά συνέπεια, η προσοχή της ελληνικής πλευράς πρέπει να μεγιστοποιηθεί, ώστε αυτό το γενικότερο περιφερειακά αλλά και ευρύτερα «κλίμα», να μη δοθεί η παραμικρή αφορμή «ανάσχεσης» αυτής της τάσης. Η υπευθυνότητα που πρέπει να δείχνουν άπαντες, με πρώτη την πολιτική ηγεσία, θα πρέπει να αποδεικνύεται στην πράξη ότι είναι στον υπερθετικό βαθμό…

Επαναλαμβάνουμε, μπορεί οι ενστάσεις όλων μας να είναι μεγάλες, άλλο όμως είναι το να διατυπώνονται σε θεωρητικό επίπεδο – διότι πιστέψτε μας, τη συνολική εικόνα στο πρακτικό επίπεδο την έχουν ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ – και άλλο το να παραβιάζουμε χονδροειδώς το απόρρητο μιας συνομιλίας, στην οποία ο «πληροφοριοδότης» αποφάσισε να προβεί σε μια χειρονομία εμπιστοσύνης προς τους συνομιλητές του. 

Δε χρειάζεται παρά ένας ιδιοτελής υπολογισμός ή μια κουταμάρα για να γίνει η ζημιά. Αυτό προφανώς θα περιορίσει και τη ροή της πληροφόρησης προς τους δημοσιογράφους, άρα η ζημιά θα αφορά και εμάς, πέρα από τη χώρα. Όσο κι αν διαφωνείς, μερικές φορές είναι καλό να αφήνεις τον χειρισμό τέτοιων αποφάσεων στην πολιτική ηγεσία που φέρει και την τελική ευθύνη. Πάντα με μέτρο βέβαια, αλλά οι παρορμήσεις κοστίζουν ακριβά στο άναρχο διεθνές περιβάλλον.

Μια τελευταία υπενθύμιση προς όλους, προτού κλείσει το παρόν σημείωμα: Ο παραδοσιακός αντίπαλος του Ελληνισμού, έψαχνε πάντα στιγμές αδυναμίας και πολιτικού διχασμού στη χώρα για να κάνει την κίνησή του, με την οποία προωθούσε τις διεκδικήσεις του ένα βήμα παραπέρα. Σήμερα, όχι μόνο η κατάσταση είναι προβληματική από πολλές απόψεις, αλλά και όσα διακυβεύονται για τον αντίπαλο, στο πλαίσιο της αρπακτικής του διάθεσης, είναι πολλά. Ας μη βγάλουμε λοιπόν τα μάτια μας, με τα ίδια μας τα χέρια.

Πηγή Defence-Point

Σχόλιο ιστολογίου: Το συγκεκριμένο άρθρο μας καλύπτει στον απόλυτο βαθμό. Κάποιοι θα πρέπει να συμμαζευτούν, στον αγώνα τους για την επισκεψιμότητα, και να επαναφέρουν ως βασική τους αρχή τον αγώνα της πατρίδας μας. Παρά τις όποιες πολιτικές (δίκαιες ή άδικες) αντιπαραθέσεις και αντιπαλότητές τους, δεν θα πρέπει να λησμονούν πως οι κυβερνήσεις έχουν ημερομηνία λήξης. Ας μην επιχειρούν, λοιπόν, βλακωδώς, να βάλουν οι ίδιοι "ημερομηνία λήξης" στα εθνικά συμφέροντα...

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση