Τάφος της τουρκικής ενότητας

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Τι είναι η Κομπάνι;
Η Κομπάνι είναι η πρωτεύουσα του ομώνυμου καντονιού, το οποίο είναι ένα από τα τρία καντόνια που ιδρύθηκαν περίπου πριν από έναν χρόνο, στα πρότυπα αυτών της Ελβετίας, με πρωτοβουλία του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD) και άλλων κουρδικών κομμάτων της βόρειας Συρίας, κατά τους Κούρδους Ροζάβα ή Δυτικό Κουρδιστάν.

Πού βρίσκεται η Κομπάνι;
Η Κομπάνι βρίσκεται ακριβώς πάνω στα σύνορα Συρίας - Τουρκίας, απέναντι από την επίσης κουρδική πόλη Σούρουτς, του νομού Ούρφα, περίπου στο μέσον των τουρκοσυριακών συνόρων, και απέχει σχεδόν ίση απόσταση από τα άλλα δύο καντόνια, του Κάμισλο και του Αφρίν.

Ποιο είναι το μέγεθος του καντονιού;
Το καντόνι αποτελείται από περίπου 350 χωριά και ο συνολικός πληθυσμός του αγγίζει τις 800.000 κατοίκους, Κούρδοι στην πλειονότητά τους.

Ποια ήταν η στάση της Τουρκίας στο ζήτημα της ίδρυσης των καντονιών;
Η Τουρκία, κυρίως για δύο λόγους, θεωρεί ότι η ίδρυση των καντονιών αποτελεί μείζονα απειλή όχι μόνο για την ενότητα, αλλά και για την επιβίωση ολόκληρης της Τουρκίας, όπως τη γνωρίζουμε από το 1923.
Ο ένας λόγος είναι ο εξής: Το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας (PYD) αποτελεί στην ουσία «κλώνο» του ΡΚΚ, το οποίο ήδη έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την απόσπαση σε πρώτη φάση αυτονομίας σε 18 νομούς του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν. Η δημιουργία τριών κουρδικών καντονιών, με κρατικές δομές και τοπικό στρατό, αλλάζει τις παραμέτρους του Κουρδικού για την τουρκική κυβέρνηση, καθιστώντας ακόμα πιο δύσκολη τη διαχείρισή του, αφού πλέον το ΡΚΚ αποκτά τη δυνατότητα άσκησης κάθε είδους πίεσης στο μαλακό υπογάστριό της, κατά μήκος των τουρκοσυριακών συνόρων (900 χλμ).

Ο άλλος λόγος, που θέτει σε κίνδυνο το σύνολο του τουρκικού οικοδομήματος, είναι ο δημοκρατικός χαρακτήρας των καντονιών, στα οποία Κούρδοι, Αρμένιοι, Ασσύριοι και Αραβες, σουνίτες, αλεβίτες, χριστιανοί και Γεζιντί έχουν απολύτως διασφαλισμένα ίσα δικαιώματα και συμμετοχή στην άσκηση εξουσίας. Η Αγκυρα θεωρεί ότι, αν εφαρμοστεί ένα τέτοιο μοντέλο, θα θέσει σε κίνδυνο το μοντέλο της σουνιτικής δικτατορίας, που αποτελεί συνέχεια των καθεστώτων τα οποία διέπραξαν τις γενοκτονίες στην Ανατολή.

Τι έκανε η Τουρκία για να αντιμετωπίσει αυτήν τη νέα κατάσταση;
Στην αρχή προσπάθησε να εξαγοράσει τον ηγέτη του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας Σαλίχ Μουσλίμ και να τον καταστήσει όργανό της. Οταν απέτυχε, εκμεταλλευόμενη την εξάρτηση που έχει το αυτόνομο Κουρδιστάν από την Αγκυρα για να εξάγει τα πετρέλαιά του στις διεθνείς αγορές αλλά και για να επικοινωνεί με τον έξω κόσμο, εκβίασε την κυβέρνηση Μπαρζανί να εφαρμόσει εμπάργκο εναντίον των κουρδικών καντονιών, για να τα οδηγήσει σε «στραγγαλισμό» και παράδοση στην Ερμπίλ και την Αγκυρα.
Οταν αυτό απέτυχε, η Αγκυρα έστρεψε τους τζιχαντιστές εναντίον της Κομπάνι, η οποία, αν πέσει, τότε τίθεται σε κίνδυνο η επιβίωση και των άλλων δύο καντονιών.

Γιατί έχει τόσο μεγάλη σημασία η άλωση της Κομπάνι;
 Οι λόγοι είναι πολλοί. Ο πρώτος είναι ότι η Κομπάνι αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των άλλων δύο καντονιών. Αν πέσει η Κομπάνι, τότε τίθεται σίγουρα σε κίνδυνο η επιβίωση του καντονιού του Αφρίν (1.000.000 κάτοικοι) και δευτερευόντως του καντονιού του Κάμισλο.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι με την εξάλειψη του καντονιού του Κάμισλο περιορίζεται δραματικά η επικράτεια του μελλοντικού μεγάλου Κουρδιστάν, το οποίο απομακρύνεται από τη Μεσόγειο τουλάχιστον κατά 500 χλμ., ενώ μέσω του Αφρίν η απόσταση είναι μόλις 60 χλμ.
Αρα, αν πέσει η Κομπάνι, πέφτει στα νερά της Μεσογείου και «πνίγεται» το όνειρο των Κούρδων για έξοδο στη θάλασσα, που αποτελεί προϋπόθεση για τη βιωσιμότητα του κράτους τους.

Γιατί εξεγέρθηκαν οι Κούρδοι της Τουρκίας με αφορμή την πολιορκία της Κομπάνι;
Εξεγέρθηκαν για να δείξουν την αντίδρασή τους στην πολιτική της Αγκυρας στο θέμα της πολιορκίας, για να ασκήσουν πίεση και να εξασφαλίσουν έναν διάδρομο στο τουρκικό έδαφος για την ενίσχυση της Κομπάνι από το καντόνι του Κάμισλο, αλλά και για να συσπειρωθούν και να ισχυροποιήσουν τη θέση τους στις διαπραγματεύσεις που γίνονται για πολιτική λύση στο Κουρδικό. Η ιντιφάντα των Κούρδων είναι το «πρώτο μάθημα» που πήρε ο Ερντογάν από το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα. Θα ακολουθήσουν κι άλλα.

Θα πέσει η Κομπάνι;
Είναι πολύ δύσκολο να κρατηθεί, γιατί ο αγώνας είναι άνισος - από τις τρεις πλευρές οι «λύκοι» και από την τέταρτη πλευρά οι «ύαινες». Ομως, ανεξαρτήτως της έκβασης, η Κομπάνι θα αποτελέσει σταθμό στον αγώνα των Κούρδων. Και το Μεσολόγγι έπεσε, αλλά η Ελλάδα απελευθερώθηκε.

Πηγή "Δημοκρατία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση