Ώρα να πετάξουμε την Τουρκία έξω από το ΝΑΤΟ;

Η κουρδική πόλη Κομπάνι, στη δυτική Συρία, πολιορκείται από τους ισλαμιστές. Οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους βομβαρδίζουν τους ισλαμιστές στο Κομπάνι. Οι αεροπορικές επιδρομές, όμως, από μόνες τους, ίσως να μην αρκούν. Τα τουρκικά άρματα μάχης που βρίσκονται, αυτή την στιγμή, στα σύνορα, αποτελούν ίσως, το καλύτερο μέσο για να αποτραπεί μια σφαγή. Όμως οι Τούρκοι αρνούνται να πολεμήσουν, παρά το γεγονός ότι το κοινοβούλιό τους ψήφισε σχετικά, στις 2 Οκτωβρίου.

Του Jonathan Schanzer, 9 Οκτωβρίου 2014
ΠΗΓΗ: POLITICO
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας

Μια εβδομάδα μετά την ψηφοφορία η Τουρκία εξακολουθεί να μην ενισχύει τους συμμάχους της στις επιχειρήσεις κατά του Ισλαμικού Κράτους. Η θεώρηση της Τουρκίας ως συμμάχου της Δύσης είναι πλέον μετέωρη, η Άγκυρα πεισματικά αρνείται να ενταχθεί στην κατά των ισλαμιστών συμμαχία, εκτός αν η συμμαχία στραφεί και κατά του καθεστώτος Άσαντ.

Τα πάνω από 200 τουρκικά F-16 στέκουν ακίνητα, καθώς το ΙΚ κερδίζει επικίνδυνα έδαφος σε Ιράκ και Συρία. Αντίθετα οι άλλες, μουσουλμανικές, συμμαχικές χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), ακόμα και το Κατάρ και η Ιορδανία, συμμετέχουν στην από αέρος εκστρατεία κατά των ισλαμιστών.

Η τουρκική απουσία είναι πλέον ύποπτη. Είναι η μόνη μουσουλμανική χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ. Φυσικά το ΝΑΤΟ δεν δημιουργήθηκε για να πολεμήσει το ΙΚ. Ωστόσο η τουρκική στάση υποδηλώνει το πόσα λίγα το καθεστώς Ερντογάν έχει πράξει για τη διατήρηση της σταθερότητας στη Μέση Ανατολή. 

Με πολλούς και διαφόρους τρόπους η Τουρκία δυσκολεύει τον αγώνα κατά του ΙΚ. Αν και επιτρέπει σε μη εξοπλισμένα αμερικανικά μη επανδρωμένα αεροχήματα να επιχειρούν από τουρκικό έδαφος, η Άγκυρα αρνείται να επιτρέψει οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση από τα αεροδρόμιά της. Αυτό υποχρεώνει τις αμερικανικές και συμμαχικές αραβικές αεροπορικές δυνάμεις να επιχειρούν από βάσεις στο Κατάρ, την Ιορδανία και τα ΗΑΕ. Το Ινσιρλίκ παραμένει κλειστό για τους συμμάχους.

Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη. Το ίδιο είχε γίνει το 2003, κατά παραβίαση του Άρθρου 5 του καταστατικού της συμμαχίας, η οποία βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν. Θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει το επιχείρημα ότι η Τουρκία είχε το δικαίωμα να μη επιθυμεί την εμπλοκή της στον ατυχή αμερικανικό πόλεμο στο Ιράκ.

Η Τουρκία όμως έπραξε τα ίδια και το 2001, όταν αρνήθηκε να ενισχύσει την συμμαχία στον πόλεμο κατά των Ταλιμπάν, στο Αφγανιστάν. Είχε σημαντικό ρόλο στις ΝΑΤΟϊκές επιχειρήσεις στη Λιβύη, μόνο όμως υπό τους όρους όμως που επέβαλε στην συμμαχία ο Ερντογάν. Οι Τούρκοι ενδιαφέρονταν να δουν στην εξουσία στη Λιβύη τους Αδελφούς Μουσουλμάνους.

Όλα τα παραπάνω [παρά την κάποια συμμετοχή σε κάποιες επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ] αποδεικνύουν ένα και μόνο γεγονός: Η Τουρκία δεν είναι αξιόπιστος σύμμαχος της Δύσης. Φυσικά η συμπεριφορά της Τουρκίας ως συμμάχου δεν μπορεί να κριθεί μόνο σε στρατιωτικό-επιχειρησιακό επίπεδο.

Το καταστατικό της συμμαχίας αναφέρει, ότι οι χώρες μέλη οφείλουν να αλληλοϋποστηρίζονται σε περίπτωση επίθεσης ιδεολογικού αντιπάλου. Η τουρκική δημοκρατία, από τη στιγμή που δημιουργήθηκε, μέχρι το 1952 που εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ ήταν ένα κοσμικό κράτος.

Το ΝΑΤΟ δημιουργήθηκε το 1949 για να αντιταχθεί στην ΕΣΣΔ και τους συμμάχους της. Με την πάροδο των ετών όμως το εύρος των απειλών αυξήθηκε, με σημερινό βασικό αντίπαλο το ακραίο Ισλάμ και την ιδεολογία του «ιερού πολέμου» (τζιχάντ).

Η Τουρκία όμως πια, από πρότυπο της κοσμικής ισλαμικής χώρας, αυτή την στιγμή, επιεικώς μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα κράτος με αμφίσημη ιδεολογία, ή ακόμα χειρότερα ένα κράτος με πολύ κοντινή στο ακραίο Ισλάμ ιδεολογία. Το γεγονός ότι το κυβερνών ΑΚΡ είναι κομμάτι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας είναι ενδεικτικό της πολιτικής που ακολουθεί.

Η Τουρκία δεν πολεμά την τρομοκρατία, επιτρέπει τη χρηματοδότηση των τρομοκρατικών οργανώσεων, ή τουλάχιστον δεν λαμβάνει μέτρα ελέγχου του. Μέχρι πρότινος δεν είχε καν αναγνωρίζει ως τρομοκρατική οργάνωση το Μέτωπο αλ Νούσρα, την έκφραση της αλ Κάιντα δηλαδή, σε Συρία και Ιράκ. Τέλος, τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, η Άγκυρα ανακοίνωσε την αγορά κινεζικού πυραυλικού συστήματος.

Η κρίση στο Κομπάνι, για μια ακόμα φορά αποδεικνύει, ότι παρά τις προσπάθειες της Ουάσιγκτον η Τουρκία του Ερντογάν είναι χαμένη υπόθεση για τη Δύση. Απλώς δεν είναι σύμμαχος. 

Πηγή Defence-Point


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση