Ξέρει κάτι για το μέλλον της Κύπρου;

Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος

Αφού εξέφρασε την αποφασιστικότητά του να συμβάλει στην επίλυση του Κυπριακού, και αφού απότισε φόρο τιμής στους ήρωες της ΕΟΚΑ και σε όλους τους αγωνιστές του Κυπριακού Αγώνα, καθώς και σε όσους αντιστάθηκαν στο πραξικόπημα Ιωαννίδη, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, σε δηλώσεις του μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής παρέλασης στη Λευκωσία για την επέτειο της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, είπε και το εξής:

«Ευχόμεθα να δημιουργηθούν τέτοιες συνθήκες που να μην χρειαστεί ποτέ να υπάρξει ανάγκη για την οποιαδήποτε παρέμβαση του στρατού που να οδηγήσει σε όσα δεν επιθυμεί κανένας μας».

Ασαφής μεν πρωτοφανής δε επισήμανση από χείλη Κύπριου προέδρου μετά το 1974. Προκύπτει από πληροφορίες, εκτιμήσεις ή και τα δύο;

Το κύριο πρόβλημα της Κύπρου ήταν, είναι και θα είναι η Τουρκία. Η Τουρκία κατέλαβε την Κύπρο από τους Ενετούς με μία φρικαλέα και αιματηρή επιχείρηση το 1571, την παρέδωσε εκούσα-ακούσα στους Βρετανούς το 1878, την διεκδίκησε όταν ετέθη θέμα ένωσής της με την Ελλάδα το 1950-60, κατόρθωσε να καταστεί εγγυήτρια δύναμη με τις Συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου και το 1974 εκμεταλλεύτηκε τη διεθνή συγκυρία και την άφρονα, παρανοϊκή και αντεθνική ενέργεια του Ιωαννίδη, ώστε να εισβάλει και να καταλάβει το βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ακολούθησαν δεκαετίες στασιμότητας με διαλείμματα έντασης (ανακήρυξη ψευδοκράτους το 1987, Δερύνεια 1996), Την μείζονα γεωπολιτική και γεωστρατηγική αντιπαλότητα αναζωπύρωσε η πρόσφατη έναρξη εξόρυξης φυσικού αερίου και πετρελαίου από τη Noble Energy. Τέσσερις στόλοι υπερδυνάμεων δημιούργησαν κλοιό ασφαλείας γύρω από το γεωτρύπανο, προκειμένου να το προστατεύσουν από τις υπερπτήσεις των τουρκικών πολεμικών αεροπλάνων. Η Τουρκία αναγκάστηκε να υποχωρήσει.
Στη συνέχεια, επανήλθε η γνωστή αδιέξοδη συζήτηση για «δίκαιη επίλυση του Κυπριακού», όπου η ελληνοκυπριακή πλευρά προσήλθε με την επίσης γνωστή χαρίεντα υπεραισιοδοξία και η οποία προσέκρουσε ως συνήθως στην επίσης γνωστή τουρκική αδιαλλαξία.
Αυτήν τη φορά, όμως, οι τούρκοι πήγαν ένα βήμα πιο πέρα. Ζήτησαν ωμά την εγκαθίδρυση δύο κρατών. Οπότε, πάσα συζήτηση περιττεύει.

Όλα αυτά τα είχαμε προβλέψει. Τώρα, μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων, η γενική γεωπολιτική συνθήκη έχει αλλάξει δραματικά. Το διεθνές πλαίσιο δεν εγγυάται απολύτως καμία σταθερότητα και ασφάλεια. Η Κύπρος βρίσκεται στο μάτι ενός γεωστρατηγικού κυκλώνα, που εκτείνεται από την Βόρειο Αφρική μέχρι την Ουκρανία. Ανατολικά, το χαλιφάτο έχει φτάσει πολύ κοντά στις μεσογειακές ακτές, απέναντι από την μεγαλόνησο.

Η Κύπρος είναι μέρος του δυτικού συστήματος ασφαλείας και βρίσκεται πάνω στον γεωστρατηγικό διάδρομο που συνδέει τον δυτικό κόσμο με την Εγγύς Ανατολή. Φιλοξενεί εκτεταμένες βρετανικές βάσεις, τμήματα μάλιστα των οποίων είναι υπενοικιασμένα στις ΗΠΑ. Από την βρετανική βάση στο Ακρωτήρι ήδη επιχειρούν βρετανικά Tornados, που βομβαρδίζουν τις βάσεις του χαλιφάτου.

Η Τουρκία πιέζεται να εισέλθει στον συνασπισμό των δυτικών δυνάμεων εναντίον του χαλιφάτο. Τα διλήμματα που τίθενται στην τουρκική ηγεσία είναι τεράστια. Στην ουσία, μία ισλαμική χώρα, που κυβερνάται από καθεστώς με ισλαμική ιδεολογία, καλείται να πολεμήσει τους ισλαμιστές της Εγγύς Ανατολής.
Το μοντέλο του ήπιου και δημοκρατικού Ισλάμ που προβάλει η Τουρκία είναι εκ των πραγμάτων ξεπερασμένο από την ριζοσπαστικοποίηση του Ισλάμ παγκοσμίως. Εάν η Τουρκία δεν συνταχθεί με την Δύση, θα συναντήσει σφοδρές αντιθέσεις και εντός των συνόρων. Αλλά αν δεν το πράξει, θα προκαλέσει την μήνι της Δύσης. Την προηγούμενη φορά που το έπραξε ήταν το 1914-18, με τις γνωστές συνέπειες.

Ποιο λοιπόν θα είναι το πεδίο υπεραναπλήρωσης των τουρκικών αδιεξόδων;
Ποιο θα είναι το μεγάλο αντάλλαγμα που θα ζητήσει η Τουρκία;

Πηγή εφημ. «KontraNews»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση