Κυβέρνηση μπαχαλάκηδων

H συζήτηση περί αλλαγής του εκλογικού νόμου (και πρόωρων εκλογών) μου θύμισε αυτά που έλεγε ο κ. Κ. Μητσοτάκης πριν από (πολλά - πολλά) χρόνια: καλά τα κόλπα με τον εκλογικό νόμο, αλλά για να κερδίσεις τις εκλογές χρειάζονται και ψήφοι.

Και στον επίτιμο μπορείς να καταλογίσεις (σχεδόν) τα πάντα, αλλά όχι την έλλειψη πολιτικής οξυδέρκειας. Είναι αυτό που διαφεύγει από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και τους επιτελάρχες του.

Ότι το πρόβλημά τους δεν είναι να εμποδίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση, αυτό δεν μπορούν να το αποφύγουν, αλλά να βρουν ψήφους, ώστε το ΠΑΣΟΚ να μπει στην επόμενη Βουλή με οποιονδήποτε εκλογικό νόμο. Με οποιονδήποτε εκτός από έναν:

Να γίνει συνταγματική ρύθμιση, η οποία να προβλέπει ότι "όποιος ονομάζεται Ευάγγελος Βενιζέλος, έχει διατελέσει συνεχώς υπουργός τα τελευταία 25 χρόνια, έχει αποτύχει σε όλες τις θέσεις που έχει καταλάβει, θεωρεί τον εαυτό του ως τον ικανότερο πολιτικό, από εποχής του Περικλή, θα εκλέγεται αριστίνδην στη Βουλή και θα συμμετέχει ισοβίως στην κυβέρνηση.

Γνωρίζω ότι μια τέτοια ρύθμιση δεν ικανοποιεί πλήρως τη βουλιμία του κ. Βενιζέλου. Θα ήθελε να υπάρχει στο άρθρο αυτό του Συντάγματος και η δέσμευση που να τον ορίζει και πρωθυπουργό, αλλά δεν θα συμφωνήσει σε αυτό ο κ. Σαμαράς, ο οποίος θέλει να βάλει το δικό του όνομα σε αυτή τη δέσμευση. Ο οποίος κ. Σαμαράς, αν κατάλαβα καλά, προωθεί τη δική του συνταγματική μεταρρύθμιση, που λύνει το πρόβλημά του πολύ πιο άμεσα, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος (αλήθεια, τι γίνεται με την Αμφίπολη;) τον γόρδιο δεσμό, να απαγορεύσει τις εκλογές για όσο διάστημα κινδυνεύει να τις χάσει.

Όπως δηλαδή έκανε και ο Παπαδόπουλος όταν έβαλε τη "δημοκρατία στον γύψο" για να σώσει την Ελληνική Δημοκρατία από τους κομμουνιστοσυμμορίτες και τους συνοδοιπόρους τους.

Όλη αυτή η συζήτηση σε "μια κανονική" (όπως λένε) χώρα θα προκαλούσε γέλια. Στην Ελλάδα, που προσπαθεί να γίνει "κανονική" χώρα (όπως λένε), αντιμετωπίζεται ώς μέγα πολιτικό, θεσμικό και υπαρξιακό ζήτημα.

Και τους μεν Σαμαροβενιζέλους τους κατανοώ: είναι εμφανές ότι η προοπτική στις επόμενες εκλογές να βρεθούν στα αζήτητα της πολιτικής τούς τρελαίνει. Και γι' αυτό (όπως έχω γράψει) είναι έτοιμοι για όλα προκειμένου να μείνουν γατζωμένοι στην εξουσία.

"Κάθε ασύμμετρη προβοκάτσια, κάθε ασύμμετρη αθλιότητα, προκειμένου να αλλοιώσουν τη λαϊκή βούληση".

Ακόμη και να προκαλέσουν bank run (χρεοκοπία των τραπεζών) με δηλώσεις όπως αυτή του Σαμαρά την περασμένη Τρίτη στο καφενείο της Βουλής.

Αυτούς που δεν κατανοώ είναι οι "σοβαροί" πολιτικοί, πολιτικοί αναλυτές, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι "έγκριτα" ΜΜΕ, αριστεροί της ευθύνης, που όχι μόνο συζητούν, αλλά και υποστηρίζουν αυτές τις πολιτικές αγυρτείες. Που υποστηρίζουν ότι για να γίνει η Ελλάδα μια "κανονική χώρα" πρέπει να μπει για λίγο (ή πολύ) στον γύψο.

Σε αυτούς αρμόζει το ρητό: Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι. Ή, για να γίνω αισχρός λαϊκιστής: και τον κѠλ⓪ τους να χτυπούν, κάτω ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται για να μείνει.

Μουλόπουλος Βασίλης

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου