Ο κατακερματισμός δεν βοηθάει το αντιμνημονιακό στρατόπεδο
Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος
Δεν ειναι μονον το φιλομνημονιακό, φιλογερμανικό, παλαιοκομματικό στρατόπεδο που εμφανίζεται με πολλές διαφορετικές εκφάνσεις (ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΠΑΣΟΚ, ΕΛΙΑ, ΠΟΤΑΜΙ, ΔΗΜΑΡ).Είναι και το αντιμνημονιακό, που διεκδικείται μάλιστα από πολιτικές κινήσεις και ομάδες διαμετρικά αντίθετου προσανατολισμού. ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Αριστερά, ΑΝΕΛ, ΕΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΟ στη Δεξιά.
Ανάμεσά τους μία πλειάδα μικροσκοπικών κομμάτων και ομάδων με αντιμνημονιακό προσανατολισμό. Τα διαφορετικά αυτά κόμματα διαφέρουν σε ουσιώδη σημεία, ιδεολογικά, φιλοσοφικά κλπ., με αποτέλεσμα η συνεννόηση μεταξύ τους να είναι αδύνατη.
Οπωσδήποτε, παίζουν ρόλο οι προσωπικές αντιπάθειες, φιλοδοξίες, δεσμεύσεις, πολιτικές καταγωγές και διαδρομές του καθενός. Δεν είναι εύκολο να συνεργασθούν ο Πολύδωρας με τον Λαφαζάνη ή ο Καμμένος με τον Αλαβάνο.... Άλλωστε, και το ίδιο το αντιμνημονιακό τους πρόγραμμα έχει εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Άλλος θέλει να απαλλαγεί η χώρα από το μνημόνιο για να εγκαθιδρυθεί ένα νέο είδος υπαρκτού σοσιαλισμού και άλλος για να παλινορθώσει την παραδοσιακή μεταπολεμική δεξιά.
Αυτή η ασυνεννοησία θα μπορούσε ενδεχομένως να υπερκερασθεί εάν υπήρχε ένας ελάχιστος κοινός τόπος ή εάν υπήρχε ένας γενικά αναγνωρισμένος αρχηγός, που θα διατύπωνε αυτόν τον ελάχιστο κοινό τόπο και θα επέβαλε πειθαρχία στον αγώνα για την επίτευξή του. Ένα τέτοιο πρόσωπο, έστω και σε συμβολικό επίπεδο, θα μπορούσε να είναι ο Μανώλης Γλέζος ή ο Μίκης Θεοδωράκης, αριστεροί αλλά με πλήρη αποδοχή της κεντροδεξιάς, λόγω αδιάλλακτου πατριωτισμού και ηθικής ακεραιότητας. Αυτό όμως δεν επετεύχθη στην αρχή του μνημονίου, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει πολυδιάσπαση. Ασφαλώς είχε διαμορφωθεί ένα ενιαίο αντιμνημονιακό μπλοκ, η εξέλιξη θα ήταν διαφορετική. Η αναζήτηση ευθυνών τώρα δεν έχει κανένα νόημα.
Όμως, αν σήμερα δεν είναι δυνατόν να ενοποιήσει κάποιος σε ενιαίο αγωνιστικό σχήμα την αντιμνημονιακή κεντροαριστερά και την αντιμνημονιακή κεντροδεξιά, θα μπορούσε τουλάχιστον να υπάρξει μία προσωπικότητα που να συστρατεύσει σε ενιαίο μέτωπο την αντιμνημονιακή κεντροδεξιά. Ένα τέτοιο πρόσωπο θα συσπείρωνε τους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους, θα απέβαλε όλη τη φαυλοκρατία της Μεταπολίτευσης από το πολιτικό σκηνικό, θα διαμόρφωνε ένα στελεχιακό δυναμικό με τα καλύτερα, ποιοτικά και ακέραια στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας και θα προέβαλε ένα συνεκτικό, ρεαλιστικό όραμα για το μέλλον.
Αυτές ο διεργασίες είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αρχίσουν να συντελούνται μετά τις ευρωεκλογές.
Πηγή KontraNews
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχει μνημονιακό και αντιμνημονιακό στρατόπεδο στην ουσία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι σαν να λέμε Ολυμπιακός και Παναθηναικός.
Υπάρχει το επαγγελματικό πρωτάθλημα που παίζουν και οι δύο (ΕΕ), με τις παράγκες, τα αναβολικά και τους ξένους μισθοφόρους που κάνουν τις ομάδες αγνώριστες.
Έχουμε εκπαιδευτεί να επικεντρώνουμε στις διαφορές και όχι στις ομοιότητες. Να ένας αφανής τρόπος χειραγώγησης μέσω της εκπαίδευσης, δεν είναι τυχαίος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος ενταχθεί κάπου, χάνει αυτόματα τη μισή του ελευθερία! Και η φυσική μας κατάσταση είναι η ελευθερία. Ταμπέλες "κεντροαριστερά" και "κεντροδεξιά" είναι είναι απατηλές, απλές επιγραφές μαντριών. Πρέπει να νιώσουμε ότι ανάλογα με το αίσθημα δικαιοσύνης μας μπορούμε να ψηφίζουμε από το ένα άκρο μέχρι το άλλο, χωρίς καμιά δέσμευση.